Luke. schreef:Ik ben het wel met filosofical eens. Aan de hand van de kennis die in de middeleeuwen beschikbaar was, hadden sommigen vast ook wel een waterdichte theorie over hoe de aarde had kunnen ontstaan zonder of met God, terwijl die mensen niet half zoveel wisten als wij vandaag de dag doen. De Bijbel, echter, is altijd dezelfde gebleven.
En wat dan nog? De verhalen over Zeus en Athena zijn ook hetzelfde gebleven, dat zegt toch niets over de waarheid ervan? Niet om de Bijbel aan te vallen, maar het zijn mensen geweest die ervoor hebben gezorgd dat de Bijbel nooit is aangepast - ongetwijfeld om geloofsredenen. Ik zie niet hoe je dat dan nu kunt gebruiken als argument dat het boek
inherent een speciale status zou hebben. Die kan het nog wel hebben om andere redenen, maar dit is een rammelend argument.
En daarbij is de Bijbel natuurlijk wel veranderd, er is toch een vrij duidelijke verandering te zien rond de overgang van het oude naar het nieuwe testament. Ik weet dat daar allemaal apologetische verklaringen voor zijn, maar die zijn nooit echt overtuigend.
Het was heel normaal om in veranderende omstandigheden (de ballingschap, bijvoorbeeld, of de vernietiging van de Tempel) een aangepaste theologie te ontwikkelen. Dat houdt een geloof waardevol (want toepasbaar op het dagelijks leven). Alleen doet men nu ineens alsof de hele Bijbel vanaf het allereerste moment in steen stond gehouwen, met het levensgroot risico dat levend geloof wordt gereduceerd tot een dode letter. Alhoewel, men zoekt natuurlijk nog steeds manieren om ook uit de oude teksten die waren bedoeld voor een andere tijd, cultuur en situatie, behulpzaam te maken in deze tijd en samenleving door er een nieuwe betekenis aan te geven. Dat is in mijn ogen verandering en niets verkeerds, maar juist noodzakelijk om het geloof relevant te houden.
Mortlach, jij gaf in een andere post aan dat bijvoorbeeld de vondst van een zichzelf reproducerende cel die een genetische code heeft die uit iets anders bestaat dan DNA of RNA, voor jou toch serieus gewicht in de schaal zou leggen voor het creatie-evolutie debat. Stel nu dat we dat over 200 jaar vinden op mars o.i.d? Of in de diepte van de oceanen... En er ontstaat een totaal nieuwe theorie over het ontstaan van de aarde, al dan niet eentje die God omvat.
Wat ze op Mars vinden zou niets aan mijn idee veranderen, dat had ik wellicht specifiek moeten zeggen. Als ze iets in de oceanen vinden, tja, dan ben ik benieuwd hoe de theorieën daarmee zouden omgaan.
Mijn punt is; zouden wij zo arrogant moeten zijn vandaag de dag, te denken dat wij de exponentiële fase van de grafiek der wetenschap zo ongeveer wel gehad hebben en min of meer de waarheid over het ontstaan van de aarde en het leven daarop in pacht hebben? Of zijn we dan niet net als die mensen uit de middeleeuwen, of William Paley met zijn horloge?
Ik zie dat niet als arrogant. Het is gewoon zeggen 'met de ons nu beschikbare gegevens, is DIT de meest complete verklaring'. Komen er nieuwe gegevens beschikbaar, dan zou het kunnen dat een andere verklaring beter blijkt te zijn. Dat zullen we zien. Er zal altijd meer blijven om te onderzoeken. Goede theorieën geven niet alleen antwoorden, maar genereren ook nieuwe vragen. Daarom is God
wetenschappelijk gezien zo'n slechte theorie. Het geeft wel een antwoord, maar sluit verdere vragen uit. Aan God valt niets meer te onderzoeken.
Daarbij is er een duidelijke trend merkbaar in de ideeën, bijvoorbeeld over de leeftijd van de Aarde en het heelal. Met nieuwe gegevens wordt de leeftijd een paar tienden van een procent bijgesteld, de foutmarge wordt verkleind, maar de kans dat we iets ontdekken waaruit blijkt dat we er al die tijd met een factor van een MILJOEN hebben naastgezeten, nee, dat zie ik toch niet zo gauw gebeuren.
Dus je bent niet een roepende in de woestijn, maar de laatste der Mohikanen.
