Mortlach schreef:De combinatie met het eerste is niet bepaald een probleem, gezien de scharen wetenschappers die zowel christelijk zijn als evolutie accepteren.
Mijns inziens putten ze dan wel uit twee héél verschillende bronnen.
Enerzijds de Bijbel, waarop ze dan een bepaalde mate van bijbelkritiek toepassen. Hoeveel zal per persoon verschillen. Ze zijn niet allemaal even vrijzinnig.
Anderzijds een theorie aangaande het de ontwikkeling van de wereld en het leven, die in feite nogal sterk naturalistisch is. Een theorie die gebaseerd is op het uitgangspunt dat alles autonoom zijn gang gaat.
Dat is toch op zijn minst een vreemde combinatie. Een combinatie met twee totaal verschillende uitgangspunten.
Een dergelijke combinatie zie je ook in het
deïsme: God heeft de wereld geschapen, maar heeft die vervolgens aan haar lot overgelaten. Net zoals een wekker die je opwindt, en die dan vanzelf afloopt. Dergelijk denken ontstond onder invloed van de ontwikkeling van de wetenschap. Alles werd steeds verklaarbaarder. Een dergelijk denken strijdt echter radicaal met de immanentie van God in de schepping, door zijn Geest. De God van de Bijbel staat niet dualistisch tegenover zijn schepping. Dan zou er grond zijn voor het platonische dualisme, waarbij de werkelijkheid te verdelen is in een geestelijke en een materiële werkelijkheid. Twee 'verdiepingen' van het bestaan. Dankzij Gods drieëenheid zijn die twee echter niet te scheiden. Om dr. H. Bavinck te citeren:
"De wereld is eerst door God gedacht en komt daarom door zijn almachtig spreken tot stand, en als zij realiteit ontvangen heeft, staat ze niet buiten en tegenover Hem maar blijft rusten in zijn Geest." (Gereformeerde Dogmatiek, deel 2, § 31, pericoop 213, blz. 227)
(Daarbij is dat denken het werk van de Vader, het spreken het werk van de Zoon [Zie ook Johannes 1], en dat laatste het werk van de Heilige Geest.)De schepping, zoals beschreven in
Genesis 1, heeft dus nogal wat implicaties voor hoe je denkt over onze werkelijkheid. Daar kun je niet zomaar even uit wegschrappen wat je minder goed uitkomt, omdat je onder druk staat van het evolutiedenken. Een schrapwerk waarvan ik vrees, dat de persoon wel eens te gemakkelijk te werk zou kunnen gaan door gebrek aan theologische kennis, aangezien hij meer natuurwetenschapper of bioloog is dan theoloog. Of dat zo iemand misschien wel theologisch geschoold is, maar de zaken toch te oppervlakkig inschat. Vandaar mijn opmerking: vreemde combinatie.
Ik zeg daarmee nog niet dat de interpretatie van Genesis 1 daarmee simpel is geworden. Misschien zitten daar inderdaad elementen in, die niet geheel letterlijk zijn te nemen. In
Exodus 20 lees ik bijvoorbeeld over de wateren onder de aarde, en het is me niet geheel duidelijk in hoeverre dat in Genesis 1 terug komt. (Die passage op zichzelf in
Exodus 20:
4 vind ik nog wel prima vertaalbaar naar een modern wereldbeeld, moet ik zeggen. Nl. dat datgene wat daar verboden wordt werkelijk overal geldt, waar dan ook. Of je op de aarde bent, of op de maan, of waar dan ook, om het eens wat moderner te zeggen.) Dat heb ik namelijk niet bestudeerd.
En dat iemand wel eens in zijn achterhoofd denkt: "Het scheppingsverhaal van Genesis 1 heeft misschien een vorm die past binnen de culturele context van die tijd", tja, ik kan mij dat best voorstellen dat je dat wel eens denkt als een soort van suggestie. Wat je dan met zo'n gedachte al of niet moet doen, is dan weer een andere vraag. (Ik blijf voorzichtig, zoals je merkt. Snelle conclusies hebben het risico van het maken van vergissingen.)
Mortlach schreef:Het heeft ook jaren geduurd voordat 'het christelijke geloof' de overstap maakte van een geocentrisch naar heliocentrisch zonnestelsel. Voor de situatie 'in de werkelijkheid' maakte dat natuurlijk geen zier uit, maar op een gegeven moment vielen de bewijzen voor een heliocentrisch gewoon niet meer te ontkennen.
Evolutie wordt 'pas' 150 jaar onderzocht. De bewijzen zijn redelijkerwijs niet meer te ontkennen. Het christelijke geloof accepteert dat en zal er op de een of andere manier iets mee moeten - delen van de werkelijkheid ontkennen is op lange termijn namelijk niet gezond. In de conservatievere tak duurt dat allemaal wat langer, blijkbaar, maar ook jullie komen er wel.
Met dergelijke uitingen vrees ik dat dit wel eens een nare discussie zou kunnen worden. Je laat immers nogal wat onderbuikgevoel blijken. Zo van: "dat is de absolute waarheid, en wie die niet deelt is nogal een sukkel."
Ik heb echter zo het vermoeden dat de wetenschap niet zo eenduidig is als dat jij die hier presenteert.
maar misschien zijn er wel anderen die het interessant vinden om te lezen, er staat veel meer in, over allerlei onderwerpen ook de wetenschappelijk kant wordt belicht, maar misschien wordt er bedoeld, met een open visier, zonder met een vooropgezet idee de dingen onderzoeken.