Mede opvoeden door niet gelovige grootouders in de NGK

[Galateia]

Als christelijke mama van een prachtige kind snap ik serieus niet, waarom je je druk zou maken om een bezoek aan een onchristelijk familielid, vriendinnetje, etc. Waar ben je dan bang voor? Dat je kind vreemde invloeden krijgt? Ik ben nooit bang. Ik heb namelijk vertrouwen in onze opvoeding. En daarin komt alles wat 'de wereld' (haha, daar moet ik zelf om lachen) te bieden heeft gewoon bespreekbaar aan bod.

Maar nu leef ik niet bepaald zoals de meeste strenge christenen op dit forum, dus dan zal het ook wel minder spelen. Maar toch. Een beetje vertrouwen in je eigen opvoeding. Waar moet je nou eigenlijk bang voor zijn?!

Als kind kwam ik vaak over de vloer bij vriendinnetjes en was dan weer in een hindoestaans huishouden, dan weer in een islamitisch huishouden. En toch draag ik nu geen hoofddoek of loop ik vrolijk gekleurd rond tijdens het Holi feest. Ik bedoel: je krijgt daar niets van. Het voegt juist heel veel toe. Ik waardeer dat stuk van mijn jeugd ontzettend. Ik heb er heel erg van geleerd vooral niet in hokjes enzo te denken.

[T.A.F.]

@Mortlach inderdaad het gaat om zieleheil, daarom zal ik niet laten om de Waarheid te trachten te verspreiden, ook onder familie.

Ik begrijp mijn familie hierin, zij menen juist dat geloof sprookjes zijn, dat verstandige mensen dat ontgroeid zijn, en ze snappen ook niet goed dat ik gelovig ben "daar ben jij toch veel te slim voor, zo hebben we je toch niet opgevoed"

de toon die jij neerzet komt op mij over als kies maar een kleurtje.. en dat bevalt me niet;)
ik ga niet de standpunten van een ander verdedigen noch verwacht ik dat zij dat naar mij doen.

@Galateia.. als kind kwam ik ook wel bij een enkel moslim klasgenootje over de vloer.
toen ik dan ook met een jaar of 6 klasgenootjes na ging praten over dat turken stom zijn enzo (we praten 1988 toen dat nog totaal niet politiek correct was, en de CP van janmaat in de marge werd gedrukt, waar je als kinderen geen weet van hebt, alleen dat het juist leuk was omdat het stout was zulke dingen te zeggen)

waarop mijn moeder dat hoorde en zij, maar je beste vriendin is Turks, fidan.
waarop ik schijnbaar zeer stellig heb gezegt : fidan is NIET turks..
oh vroeg mijn moeder, hoe kom je daar dan bij
Ik : ze praten gewoon nederlands ook bij hun thuis, geen raar gebrabbel, ze dragen geen hoofddoeken, haar moeder werkt gewoon, als advocaat nog wel, ze wonen in een gewoon rijtjeshuis, niet in een turkenflat*
ze eten bij hun thuis gewoon normaal (hollands) eten, en het stinkt er niet, en ze draaien ook geen rare muziek.

-> aangezien ze zeggen dat kinderen vaak de waarheid spreken... bij deze wat verwacht word om werkelijk te integreren in een andere groep:P

**(turkenflat is het gangbare woord wat we alhier hebben voor een verpauperde portiekwoning, vaak behorende bij een wijk vol met die dingen en waar je vrijwel geen nederlander meer ziet, en elke woning een schotel aan de woning heeft)

Oftewel ik heb altijd al ik hokjes gedacht en soms werken die in iemands voordeel;)

[schelpje3]

Hallo Schelpje3,
Inmiddels brei ik maar weer wat verder aan de al 8 pagina's over dit onderwerp.
Dank nog voor je bemoedigende woorden in je laatste bericht. We (mijn vrouw en ik) zijn nu bijna 1,5 jaar verder en hebben geen contact meer gehad met onze zoon en schoondochter.
Gelukkig is er ondertussen een hardstikke lieve kleindochter geboren bij onze jongste zoon en z'n lieve vrouw.
Zij begrijpen deze toestand totaal niet en zitten tussen alles in.
Wij mogen voor vast 1 dag per week en adhoc oppassen wanneer dat zo eens uitkomt. Wat een levensvreugde geeft zo'n kind.
Inmiddels hebben we een separate "gespreksronde" gehad bij een mediator. Zowel wij als onze Nederlands Gereformeerde schoondochter en ook al gedoopte zoon die nu 2 kleinkinderen hebben hebben dus apart een inleidend gesprek gehad.
Hun dominee heeft contact met ons gezocht in het kader van pastoraal werk en stelde in een gesprek met ons voor om te bemiddelen.
Dit hebben wij met alle respect naar hem afgeraden daar hij ook onze schoondochter en haar ouders samen met onze inmiddels ook tot hun geloof bekeerde zoon spreekt en middels God vrijwaart van hun zonden tijdens de kerkdienst. Hij is ook degene geweest die onze zoon catechismus gegeven heeft. Wat onze zoon nooit aangegeven heeft aan ons. Niet dat wij daar ook maar iets over te zeggen hadden willen hebben maar het was wel zo netjes geweest ons daarin te kennen. Hierop hebben wij dus mediation gezocht met de voorwaarde dat zij aan de mediator zouden vertellen waar nou de schoen wringt wegens het niet eens adhoc mogen oppassen door ons of eens samen naar de eendjes te mogen vanwege een oorzaak die volgens hen iets met de "vertrouwensband" te maken zou moeten hebben. Dit hebben zij nu al 1,5 jaar zonder enige toelichting volgehouden en oppas is ook alleen maar toegestaan aan haar gelovige ouders als opa en oma. Toen mijn vrouw en ik hun "mededeling" over de vertrouwensband te horen hebben gekregen zonder enige verdere toelichting hebben wij dus (nu 1,5 jr geleden) het contact geheel verbroken. Als men gewoon de oorzaak eerlijk aangeeft dan kunnen en moeten wij er vrede mee hebben maar nu voelen wij ons enorm aangetast in onze waardigheid als mens, ouder en grootouder omdat wij niet weten wat er (evt. met ons?) aan de hand is. Het voelt in ieder geval aan als buitensluiting want het kan niet zo zijn dat haar gelovige ouders wél op mogen passen en wij niet. Uitgesloten wat ons betreft, zéker op deze "loze" gronden. Daar is een betere verklaring voor nodig vinden wij want dit verdienen wij niet.

De mediator zag al snel na de 1e gespreksronde in dat dit niet ging lukken en heeft de boel afgeblazen ook omdat wij niet met een schone lei wilden beginnen en dat is noodzaak volgens hen wil je ooit weer eens tot elkaar kunnen komen. Beetje jammer, temeer daar onze zoon heeft laten weten de "vertrouwensband" die de oorzaak ook is geweest van de breuk van onze kant wel besproken te hebben in hun gesprek met de mediator.....
Inmiddels heb ik vanwege mijn enorme boosheid over de gang van zaken een gesprek met de mediator gehad om te leren hoe ik met deze boosheid om kan gaan.
Gebleken is dat het woord "vertrouwensband" wel is gevallen in het gesprek tussen hen en onze zoon en schoondochter maar de onderliggende oorzaak (reden van onze breuk) waar wij als opa en oma door "geweerd" oftewel buitengesloten/afgezonderd worden van onze kleinkinderen is zéker NIET besproken.
Onze zoon heeft hierover dus knetterhard gelogen, net als bij andere zaken de afgelopen 5 jaar zo hebben wij inmiddels moeten ervaren.

Inmiddels ook al gelezen in deze uitgave over verkering via http://www.centrum-g.nl/data/downloads/ ... kering.pdf van het centrum dienstverlening Gereformeerde kerken dat onze ongelovige zoon beslist niet heeft mogen trouwen met onze gereformeerd opgevoede schoondochter. Iets wat ons natuurlijk nooit verteld is. Erg "sneaky" achter onze ruggen om gebeurd allemaal.
Toen was het "afzonderings"proces met zijn ongelovige ouders al in gang gezet. Want in datzelfde geschrift van dit centrum is ook te lezen dat in de bijbel staat "Loop niet in één span met ongelovigen"....etc. etc.

De dominee heeft aangegeven dat vanuit de NGK niet gepropageerd wordt dat ongelovige grootouders niet op gereformeerd op te voeden kleindkinderen mogen passen. Dat zal best zo zijn maar dan worden wij "onderhands" op deze schijnheilige manier behoorlijk afgezonderd want dit is natuurlijk tegen de officiële regels van de NGK in. !
Ik weet nu voor 99,9 % zeker dat mijn zoon en zijn vrouw (met of zonder backup van haar ouders) via allerlei onzin naar buiten toe proberen te verdoezelen dat zij hun kinderen liefst alléén zelf én haar NG ouders op willen voeden en ons derhalve niet alleen willen laten om een eigen (niet bijbelse) band met die kinderen te kunnen krijgen. Als zij dat zouden willen is dat hun goed recht, maar als ze A zeggen (vertrouwensband tevoorschijn toveren) moeten ze ook gewoon B zeggen. Dan zouden wij daar nog wel respect voor kunnen hebben.Maar niet op deze sluwe manier.
Wij hebben hen nu alle gelegenheid gegeven hun "vertrouwensband" flauwekul toe te lichten. Zij vertellen gewoon niets en draaien overal omheen en gebruiken leugens om alles en iedereen af te leiden. Zelfs hun eigen dominee.....

Heb te horen gekregen van de mediator dat het voor ons het beste is niets meer van ons te laten horen want elk woord geeft hen weer voeding om wellicht nog meer uit de leugenkast te trekken....
en voor onszelf onze gedachten goed te analyseren middels o.a. de 4 G methode en afstand te houden van onze zoon met zijn gezin. Hij zal zelf moeten inzien hoeveel verdriet dit al teweeg heft gebracht en contact moeten zoeken. Als wij dat dan als barmhartige samaritanen evt. nog wel willen, want ooit is al je liefde voor je kind vervlogen als het zo moet.
Een nog altijd verdrietige opa en oma

Ik begrijp dit heel goed ! Uit ervaring helaas. Het is ongelooflijk wanneer mensen, die wekelijks onder het Woord verkeren, hun hart zo verharden. God vraagt niet van ons met onze (ongelovige) ouders volledig te breken. Zeker zonder normale gesprekken. Ik hoorde een tijdje geleden een preek over het 5e gebod. Als je je ouders niet eert, wordt je lamp voor eeuwig uitgeblust. Dat is nogal wat !
Niet iedereen heeft lieve meelevende ouders, God vraagt soms geduld van ons, met hun fouten en gebreken. Ook ouders t.o.v. kinderen, moeten soms slikken, eenzijdig liefhebben.
Door de zonde is ook hier de gebrokenheid in de wereld gekomen.
Schoondochter zal tegen schoonmoeder opstaan. Ach, de Bijbel heeft het voorzegd.
Niet alle schoondochters zijn als Ruth. Niet alle schoonmoeders zijn als Naomi.
Mensen die geen of jonge kinderen hebben, kunnen zich niet voorstellen dat hun kind later zal zeggen: ik hoef jou niet meer te zien ! Nooit meer ! ZO hard is het, kan het zijn.
En denk niet dat dit maar een incident is, helaas niet. Het komt heel vaak voor, ook in de rechtse kerken. En ik moet zeggen dat de k.r. en de dominee soms met hun handen voor de ogen zitten, om het maar niet te hoeven zien. Of ze zitten er zo mee in hun maag, dat ze het ook niet weten.
Maar kunnen deze kinderen deelnemen aan het H.A. ? Strikt genomen niet en moeten zij geweigerd worden. Maar gebeurt dit ook ?

[T.A.F.]

en hierin ben ik heb met je eens dat NOOIT MEER zien.. te ver gaat.
(al moet ik hier wel zeggen, besef dat tenzij die ouders zich bekeren.. ze in de eeuwheid hun kind inderdaad nooit meer zien )

maar dat je een gezonde afstand houd (zoals ik zei bvb alleen samen met de kids op de koffie) kan ik weer wel begrijpen.

[Mortlach]

@Mortlach inderdaad het gaat om zieleheil, daarom zal ik niet laten om de Waarheid te trachten te verspreiden, ook onder familie.

Dan ligt het dus geheel aan jou dat je familie je hun kinderen niet toevertrouwd (en terecht, als je het mij vraagt).

[quote]
ik ga niet de standpunten van een ander verdedigen noch verwacht ik dat zij dat naar mij doen.[/quote[

Dat toch doen maakt je leven wel wat socialer, maar goed, dat is niet belangrijk natuurlijk.

[Sabra]

@Mortlach inderdaad het gaat om zieleheil, daarom zal ik niet laten om de Waarheid te trachten te verspreiden, ook onder familie.

Het is nogal onfatsoenlijk om tegen de wil van de ouders in, hun kinderen te beïnvloeden met ideeën waar de ouders niet achter staan.

[geaaart]

Beste Mortlach en TAF, Galateia en Schelpje3,
Ik heb het al vaker hier geschreven, mijn tot de Nederlands Gereformeerde Kerk bekeerde zoon die getrouwd is met onze al christelijk levende schoondochter (geen slechte meid hoor) hebben ons nooit verteld dat wij niet eens ad-hoc op mochten passen. Het feit dat hij niet met haar mocht trouwen vanwege "de richtlijnen" heeft onze zoon nooit met ons besproken uiteraard. Zo is dus nooit gewoon eerlijk tegen ons gezegd waarom wij niet eens een tandarts uurtje op mogen passen of eens met de kleinkinderen naar de eendjes mogen.

Het enige wat zij ons (na lang aandringen van onze kant) aangegeven hebben was dat het "iets" met de "vertrouwensband" te maken had zonder verder enige onderbouwing van dit voor ons zeer pijnlijke "argument"....Het voelt als aantasting van je eigenwaarde als mens.
Te gek voor woorden gewoon dat je als 58 jarige opa en oma gewoon aan de kant word geschoven zonder dat je weet waarom. Terwijl wij 2 kinderen met alle liefde opgevoed hebben tot mooie kerels die midden in het leven staan en goed terecht gekomen zijn. Wij hebben ze altijd geleerd respect te hebben voor gelovige mensen (dat moeten zij zelf weten) en andersdenkenden.

Wij weten het wel hoor.......ze kunnen het nooit hardop zeggen want het gaat lijnrecht tegen hun kerk in, maar zij willen het liefst onze kleinkinderen alléén onder de hoede hebben van haar gelovige ouders die ook tot de NGK behoren, dat is waar hun schoentje wringt. Dat gebeurd dus ook elke week een aantal dagen, maar ook de ad-hoc momenten terwijl wij slechts op 1 km afstand wonen en haar ouders er een half uur voor moeten rijden. Echt te gek voor woorden. Maar dat kunnen zij niet hardop zeggen want dat kan het daglicht niet verdragen dus worden wij gewoon afgepoeierd met zo'n drogreden.

Het zou het aanzien van hun kerk schaden als onze buitensluiting vanwege dat wij niet gelovig zijn eerlijk naar buiten gebracht zou worden Wij hebben er in ieder geval voor gepast en het redelijk goede contact wat wij ten koste van onszelf weer opgebouwd hadden (er hebben nog véél meer buitensluitingen op allerlei gebied plaatsgevonden helaas die we hebben moeten "slikken" !) en hen met vanalles aan hun huis en de kinderkamer geholpen en flinke kado's gegeven (box kinderstoel etc) bedankt voor deze "eer". Wij laten ons niet meer verder aantasten in onze eigenwaarde. Hebben wij onze zoon soms niet liefdevol opgevoed dan ?

Weten jullie wat het is, IEDER geloof die andere mensen dingen verbieden of juist "verplichten" is wat mij betreft verderfelijk anno 2011. !!
Dit veroorzaakt veel ellende tussen mensen. Wees gewoon eerlijk en accepteer ieder mens zoals die is. Iedereen heeft altijd wel iets goeds in zich ?
Ook onze jongste getrouwde zoon heeft sinds 6 maanden een schattige kleindochter die wij met hart en ziel ontvangen voor 1 dag oppas per week en ad-hoc indien nodig. Wij zullen zeker geen dingen doen met haar die zij niet willen en dat hebben we ook afgesproken.
En denk maar niet dat zij al eens een uurtje op hebben mogen passen op de kinderen van zijn inmiddels gelovig geworden broer....

Te gek voor woorden en gewoon een walgelijke vertoning. Heel verdrietig wordt je van dit soort "heimelijke" buitensluitingen.
Het is precies wat Ellen Heijmerikx al aangaf bij de presentatie van haar 2e boek over haar afzondering door haar ouders van de Noorse Broederschapskerk omdat zij samen met haar broer uit die alles verstikkende kerk gestapt is:
"Religie in het leven van een gezin is een drama verborgen in harmonie en vrede" .....Zij heeft nu haar 2e boek geschreven over haar leven.
Triest dat deze wrede buitensluitingen anno 2011 nog altijd bestaan.

[T.A.F.]

@Geaart

Een roerend en kwetsend verhaal wat je daar schrijft.

Vooral ook wat je schrijft "een geloof wat ons buitensluit, en niet eens durft te vertellen dat en waarom ze dat doen" breekt daarin mijn hart!

Ik weet niet of je een bijbel hebt, zoniet is er een vrij toegankelijk online op biblija.net
lees met wat voor passie Christus juist naar de verlorenen stapt.
lees ook met wat voor passie Paulus bid voor zijn volk, waarvan zo velen nog onbekeerd zijn.

Na een hele lijst met wetten en eisen, waarin wij mensen God's Toorn opwekken, en dus veroordeels worden, staat : "Maar Ik (God) zeg dit alles niet omdat Ik (God) behagen schep in uw ondergang, maar dat U zich bekere, opdat U behouden word"

Denk ook aan Christus houding naar de farizeers, leden van Gods verkozen volk, vroom, toegewijd, maar wat zij verzuimden was uit te zien naar de verlorenen, integendeel die vonden ze maar een beetje eng.
En helaas is dat hoe sommige gelovigen opgesloten in hun kerk leven.. als farizeers..

Ik hoop ook voor jullie dat je Christus ook nog eens mag leren kennen, in wie Hij werkelijk is, niet wie wij mensen helaas zo vaak van Hem maken.

Als zoon van jullie, en als Christus, zou jullie zoons hart met bewogenheid over jullie ontfermt moeten zijn.. want JUIST omdat het jullie zijn ouders zijn.. zouden ze naar jullie moeten uitzien.
Christus zocht het verlorene op, en liet het niet links aan de kant liggen.

Ik ben het niet eens met jullie dat een geloof geen dingen mag verbieden, binnen een geloof horen nu eenmaal regels, dat begrijp je, maar ik ben wel van mening dat een geloof geen mensen permanent hoort uit te sluiten.

ik hoop dat dit alles jullie wat tot troost is..

toch wil ik nog een emotie uitleggen, die jullie misschien wel snappen : als gelovige uit een ongelovige familie leef ook in tussen twee werelden.. kun je je voorstellen wat het is als je het belangrijkste in je leven niet kunt delen met je eigen ouders? Nooit daarover je gevoellens delen en een goede raad krijgen van je eigen ouders, broers en zussen, maar een deel van jouzelf afgesloten houden? Ook ik ben wel eens jaloers op mensen die gewoon in een gelovig gezin zijn opgegroeid en deze strijd niet hoeven te kennen, en je snapt dat ook ik hoop op een gelovige schoonfamilie bij wie ik hierin wel aansluiting kan vinden.
Ook verjaardagen en dergelijke kunnen lastig zijn... zelf ben ik gewend aan deze mengeling van twee werelden.. maar probeer twee zo verschillende families maar eens bij elkaar op de koffie te laten komen..

echter dat dat moeilijk is, wil niet zeggen dat je dat dus niet doet, dat je meer naar je schoonfamilie toetrekt, wil niet zeggen dat je je eigen geheel uitsluit! want ondanks alles je blijft toch om je eigen ouders en familieleden geven.. zelfs al is het soms door een zuchtend Here vergeef ze want ze weten niet beter heen...

Maar ik hoor ook dat jullie specefieker nog naar contact met jullie kleinkinderen smachten, zoals je snapt DAT ligt een stuk gevoelliger. kinderen zijn zoals je weet gevoellig, kwetsbaar, pikken alles op.. en als ouders zullen ook jullie wel eens de omgang met bepaalde vriendjes hebben verboden -want die hebben een verkeerde invloed- en terrecht. Ook ik zou later beschermender naar mijn kinderen zijn, dan ik naar mijzelf ben. Dat ze jullie dus nooit laten oppassen, zelfs niet voor een uurtje, kan ik begrijpen. Ik snap jullie wens hierin, van grootouders die gewoon grootouders willen zijn, eentjes voeren, in bed stoppen met verhaaltje, en verwennen met NET teveel snoepgoed en lekkers, en een grote 2 euro munt in hun handen stoppen als ze de tuin hebben aangeveegt die ze dan met grote ogen aan hun vriendjes en ouders laten zien.

Hierin zul je dus inderdaad samen moeten praten, gevoellens uitwisselen, wat is precies het verlangen waarom jullie willen oppassen, en waarom willen zij dat vooral niet, en samen een weg vinden.
Helaas dat jullie zoon zelfs die dialoog voor nu niet aangaat, dat is pijnlijk en ik hoop dat dat doorbroken mag worden.

Zo kan ik me indenken dat -onder supervisie- van je zoon en/of zijn vrouw contact met jullie prima mogelijk kan zijn. Misschien ouderwets maar ook ik ging als kind met mijn ouders om de 2 weken langs mijn oma, waar vaak ook meegegeten werd. Op die manier hebben jullie dan wel niet het oppassen zoals jullie het zouden willen, maar iig heb je dan wel regelmatig contact met je kleinkinderen, zoon en schoondochter.

sterkte ermee!

[schelpje3]

Onze kinderen hebben een opa en oma die met hen bidt, hen voorleest uit de (kinder)bijbel, met hen zingt, EN een opa en oma die niet geloven. Af en toe zelfs een vloek laten vallen.
Van jongs af aan zijn ze dit gewend.
Ze bidden voor opa en oma, dat ze een nieuw hartje mogen krijgen.
Opa en oma nodigen we uit bij doop-, rouw- en trouwdiensten, belijdenis enz.
We zien uiterlijk niets veranderen ! Maar we zien ook geen vijandschap.
Dus de kindertjes aten daar wel eens, we gaan er heel vaak heen, en voor het eten bidden we zachtjes, die ruimte krijgen van hen.
Door de kille opstelling van deze zoon en schoondochter, worden deze opa en oma geenszins jaloers gemaakt ! Erger nog, de vijandschap wordt zelfs gekweekt, onder het mom van vroomheid.
En nu menen ze hun kinderen te beschermen tegen wereldse opa en oma, maar hun kindjes gaan heus wel eens ergens eten waar ook niet gebeden wordt. Mogen ze ook niet bij een vriendinnetje eten dan ? Of bij die lieve buurvrouw, die toevallig ook niet naar de kerk gaat ?
Arme kindertjes, aan wie de liefde van deze opa en oma onthouden wordt.
Alsof een uurtje oppassen meteen als gevolg heeft dat kindjes niet meer zouden geloven

[LeChat]

De familie van mijn vaders kant gelooft (ook) niet, maar ooms en tantes (opa en oma leefden al niet meer) pasten gewoon op mij hoor. Moet nog 'ns vragen of ze dan ook met mij baden als ik naar bed ging, 'k denk dat ik zo zelfstandig was zelf op mijn knietjes te gaan voor het slapen gaan.
'k Heb juist heel positieve herinneringen aan bijv. de oom die regelmatig oppaste. Hij leeft nu niet meer. Ik was zijn lievelingsnichtje en hij kon járen later nog met smaak vertellen dat hij dan voor mij voorlas en expres even stopte, en dat ik dan tegen zijn kin tikte "Ome Jan, verder lezen!!!!"

Wat schelpje3 schrijft: echt spijtig dat de liefde van deze opa en oma onthouden wordt.

[geaaart]

Door de kille opstelling van deze zoon en schoondochter, worden deze opa en oma geenszins jaloers gemaakt ! Erger nog, de vijandschap wordt zelfs gekweekt, onder het mom van vroomheid.
En nu menen ze hun kinderen te beschermen tegen wereldse opa en oma, maar hun kindjes gaan heus wel eens ergens eten waar ook niet gebeden wordt. Mogen ze ook niet bij een vriendinnetje eten dan ? Of bij die lieve buurvrouw, die toevallig ook niet naar de kerk gaat ?
Arme kindertjes, aan wie de liefde van deze opa en oma onthouden wordt.
Alsof een uurtje oppassen meteen als gevolg heeft dat kindjes niet meer zouden geloven

Hallo Schelpje3,
Ik ben het geheel met je eens. Alleen, vertelden ze ons nou maar eens waarom zij het niet willen, het enige wat ze wisten te melden dat het "iets" met de "vertrouwensband" zou moeten zijn. Grootste flauwekul die ik ooit gehoord heb en erg wreed om dat voor ons niet te onderbouwen. Nee ze kunnen en zullen nooit toegeven dat het om "vroomheid" gaat want dat zou indruisen tegen de regels van hun Nederlands Gereformeerde Kerk en dat kan het daglicht natuurlijk niet verdragen. Maar het is wél zo dat de gelovige ouders van onze schoondochter "uitverkoren" zijn want zij rijden rustig totaal een uur heen en terug om even op te komen passen terwijl wij om de hoek wonen.
Ook onze jongste zoon en z'n vrouw zijn ook nog nooit eens een keer gevraagd door hen voor een ad-hoc oppas tandarts uurtje etc.
Ik ben heel benieuwd of de kindertjes onderling straks (gelovig en ongelovig bij elkaar) wel met elkaar mogen spelen.....

Wij zijn nog steeds afgehaakt en genieten erg van de kleindochter van onze (ook ongelovige) jongste zoon en schoondochter. Wij verdienen dit niet en hebben natuurlijk ook onze trots en laten ons niet verder in onze eigenwaarde aantasten. We heben altijd al een hekel gehad aan geloven die mensen dingen verbieden of opleggen. Bah. !
Heerlijk grietje van nu 6 mnd oud, prachtig koppie en ze is om op te vreten. Wat een lief kindje. We geven haar de fles en schone luiers en ze slaapt in een bedje wat we voor haar versiert hebben. We hebben ook een marktplaats box in de kamer en ook een kinderwagen voor weinig op marktplaats gescoord....
Dan genieten we daar gewoon maar volop van. Heel triest maar het schijnt niet anders te kunnen. Wij hebben ook onze trots en weten zeker dat we onze oudste zoon een prima opvoeding meegegeven hebben dus wij twijfelen niet meer aan onszelf, wat je in het begin als je met deze vage redenen afgezonderd wordt natuurlijk wel doet helaas.....

[geaaart]

De familie van mijn vaders kant gelooft (ook) niet, maar ooms en tantes (opa en oma leefden al niet meer) pasten gewoon op mij hoor. Moet nog 'ns vragen of ze dan ook met mij baden als ik naar bed ging, 'k denk dat ik zo zelfstandig was zelf op mijn knietjes te gaan voor het slapen gaan.
'k Heb juist heel positieve herinneringen aan bijv. de oom die regelmatig oppaste. Hij leeft nu niet meer. Ik was zijn lievelingsnichtje en hij kon járen later nog met smaak vertellen dat hij dan voor mij voorlas en expres even stopte, en dat ik dan tegen zijn kin tikte "Ome Jan, verder lezen!!!!"

Wat schelpje3 schrijft: echt spijtig dat de liefde van deze opa en oma onthouden wordt.

Kijk eens aan, zo kan het dus ook. Perfect. Blijft iedereen in z'n waarde, gelovig én ongelovig. Prachtig !!

[geaaart]

@Geaart

Een roerend en kwetsend verhaal wat je daar schrijft.

Vooral ook wat je schrijft "een geloof wat ons buitensluit, en niet eens durft te vertellen dat en waarom ze dat doen" breekt daarin mijn hart!

Ik weet niet of je een bijbel hebt, zoniet is er een vrij toegankelijk online op biblija.net
lees met wat voor passie Christus juist naar de verlorenen stapt.
lees ook met wat voor passie Paulus bid voor zijn volk, waarvan zo velen nog onbekeerd zijn.

Na een hele lijst met wetten en eisen, waarin wij mensen God's Toorn opwekken, en dus veroordeels worden, staat : "Maar Ik (God) zeg dit alles niet omdat Ik (God) behagen schep in uw ondergang, maar dat U zich bekere, opdat U behouden word"

Denk ook aan Christus houding naar de farizeers, leden van Gods verkozen volk, vroom, toegewijd, maar wat zij verzuimden was uit te zien naar de verlorenen, integendeel die vonden ze maar een beetje eng.
En helaas is dat hoe sommige gelovigen opgesloten in hun kerk leven.. als farizeers..

Ik hoop ook voor jullie dat je Christus ook nog eens mag leren kennen, in wie Hij werkelijk is, niet wie wij mensen helaas zo vaak van Hem maken.

Als zoon van jullie, en als Christus, zou jullie zoons hart met bewogenheid over jullie ontfermt moeten zijn.. want JUIST omdat het jullie zijn ouders zijn.. zouden ze naar jullie moeten uitzien.
Christus zocht het verlorene op, en liet het niet links aan de kant liggen.

Ik ben het niet eens met jullie dat een geloof geen dingen mag verbieden, binnen een geloof horen nu eenmaal regels, dat begrijp je, maar ik ben wel van mening dat een geloof geen mensen permanent hoort uit te sluiten.

ik hoop dat dit alles jullie wat tot troost is..

toch wil ik nog een emotie uitleggen, die jullie misschien wel snappen : als gelovige uit een ongelovige familie leef ook in tussen twee werelden.. kun je je voorstellen wat het is als je het belangrijkste in je leven niet kunt delen met je eigen ouders? Nooit daarover je gevoellens delen en een goede raad krijgen van je eigen ouders, broers en zussen, maar een deel van jouzelf afgesloten houden? Ook ik ben wel eens jaloers op mensen die gewoon in een gelovig gezin zijn opgegroeid en deze strijd niet hoeven te kennen, en je snapt dat ook ik hoop op een gelovige schoonfamilie bij wie ik hierin wel aansluiting kan vinden.
Ook verjaardagen en dergelijke kunnen lastig zijn... zelf ben ik gewend aan deze mengeling van twee werelden.. maar probeer twee zo verschillende families maar eens bij elkaar op de koffie te laten komen..

echter dat dat moeilijk is, wil niet zeggen dat je dat dus niet doet, dat je meer naar je schoonfamilie toetrekt, wil niet zeggen dat je je eigen geheel uitsluit! want ondanks alles je blijft toch om je eigen ouders en familieleden geven.. zelfs al is het soms door een zuchtend Here vergeef ze want ze weten niet beter heen...

Maar ik hoor ook dat jullie specefieker nog naar contact met jullie kleinkinderen smachten, zoals je snapt DAT ligt een stuk gevoelliger. kinderen zijn zoals je weet gevoellig, kwetsbaar, pikken alles op.. en als ouders zullen ook jullie wel eens de omgang met bepaalde vriendjes hebben verboden -want die hebben een verkeerde invloed- en terrecht. Ook ik zou later beschermender naar mijn kinderen zijn, dan ik naar mijzelf ben. Dat ze jullie dus nooit laten oppassen, zelfs niet voor een uurtje, kan ik begrijpen. Ik snap jullie wens hierin, van grootouders die gewoon grootouders willen zijn, eentjes voeren, in bed stoppen met verhaaltje, en verwennen met NET teveel snoepgoed en lekkers, en een grote 2 euro munt in hun handen stoppen als ze de tuin hebben aangeveegt die ze dan met grote ogen aan hun vriendjes en ouders laten zien.

Hierin zul je dus inderdaad samen moeten praten, gevoellens uitwisselen, wat is precies het verlangen waarom jullie willen oppassen, en waarom willen zij dat vooral niet, en samen een weg vinden.
Helaas dat jullie zoon zelfs die dialoog voor nu niet aangaat, dat is pijnlijk en ik hoop dat dat doorbroken mag worden.

Zo kan ik me indenken dat -onder supervisie- van je zoon en/of zijn vrouw contact met jullie prima mogelijk kan zijn. Misschien ouderwets maar ook ik ging als kind met mijn ouders om de 2 weken langs mijn oma, waar vaak ook meegegeten werd. Op die manier hebben jullie dan wel niet het oppassen zoals jullie het zouden willen, maar iig heb je dan wel regelmatig contact met je kleinkinderen, zoon en schoondochter.

sterkte ermee!

Beste TAF,
Dank voor de bemoedigende woorden. Mijn vrouw en ik denken zeker dat er meer is tussen hemel en aarde maar dat heet voor ons geen God of de Heere. Vanuit geloof dingen verbieden vanwege regels blijf ik afkeuren tenzij het om zaken gaat die niet "normaal" zijn zoals vriendjes die drugs gebruiken of andere ellende hebben. Dit raakt ons rechtstreeks in ons "zijn" . Weet u wel dat er zelfs gevallen zijn dat grootouders alle recht hebben op omgang met kleinkinderen en dat dat soms zelfs via de rechter afgedwongen kan worden ? Gaan wij niet doen hoor, maar dat schetst wel even het beeld. Wij hebben onze kinderen nooit verboden met andere vriendjes om te gaan, zelf niet als ze uit een gelovig gezin kwamen. En dat hebben we zelf helaas andersom wel mee gemaakt in onze eigen jeugd....

Wij hebben al heel vaak getracht te praten met elkaar maar zij blijven draaikonten daarover en dat is respectloos naar ons toe en verdienen wij niet vinden we. Ik weet dat kleine kinderen gevoellig, kwetsbaar zijn en alles oppikken....Nou en ? Zijn de dingen die mijn eigen kinderen opgepikt hebben van ons dan slecht geweest voor ze of zouden de dingen die onze kleinkinderen NU van ons op zouden kunnen pikken slecht voor ze kunnen zijn ??? Dacht het toch zeker even van niet zeg......

Wij "smachten" niet naar oppas hoor. Maar het is wél heel erg leuk en hoort gewoon bij onze levensfase als je beiden 58 bent en je kinderen allebei goed terecht gekomen zijn in de grote boze en mooie wereld...En dan "afgekeurd" worden met een of andere rotsmoes ? Dacht het niet !! Die dialoog die zij voor nu niet aan willen gaan mogen zij nooit voor ons verhullen....wij hebben hem vanaf z'n geboorte gekoesterd met alles wat er in ons zat en dan gaat hij ons nu op zo'n wrede manier uitsluiten ? Dacht het niet !!

Dat onze zoon naar zijn gelovige schoonouders is toegetrokken is logisch, hij heeft zich ook bekeerd tot hun geloof.Maar dat zijn eigen ouders ruim 2 jaar later erachter moeten komen dat hij "heimelijk" (huwelijks) catechese heeft ondergaan zonder zijn eigen ouders daar eens in te kennen vinden wij bedenkelijk. Wij hebben hem altijd opgevoed dat hij respect voor gelovige mensen moet hebben en ook voor andersdenkenden. En dan zoeits doen achter onze rug om ? Klopt niet hoor, heeft u uw ouders wel "betrokken" bij uw keuze om u te bekeren tot uw geloof ? Wij keuren zijn geloof zeker niet af. Iedereen mag leven zoals hij wil, ook onze zoon. Maar dat neemt niet weg dat hij uit respect voor ons ons wel veel meer had mogen betrekken bij zijn keuzes.

Wat is uw mening over de verzen in Korintiers waarin staat dat je je af moet zonderen van ongelovigen, eerst dan neem ik u aan en loop niet in één span met ongelovigen ?
En Christus hoef niet naar deze "verlorene" te stappen want wij voelen ons totaal niet verloren hoor.....

[T.A.F.]

Ik weet niet wat die huwelijks-cathagese van uw zoon specefiek inhoud, maar ik kan zeggen juist omdat mijn ouders en ik anders over dingen denken... houd ik persoonlijke zaken van mijn geloof ook persoonlijk.
Zo herrinner ik me dat ik net na mijn bekering mijn ouders vertelde van mijn bekering en hun eerste reactie was van me naar een psych sturen (letterlijk) dat nodigd niet bepaald uit nog meer te delen, dat snapt u;)
Dus heb ik mijn ouders betrokken, nee en ja.
Ik ga mijn eigen weg, dus ik ga ze zeker niet om toestemming of goedkeuring vragen.
ik heb ze wel uitgenodigd destijds op mijn doopdienst.. en als ik belijdenis ga doen zal ik ze ook uitnodigen.
(of ze dan ook komen is een tweede.. maar das aan hen)

mijn ouders kennen niet heel mijn agenda of programma en ik niet dat van hen... en soms komt toevallig eens ter sprake dat ik ergens heenga waar ik al lange tijd heenga.. ik maak er geen geheim van.. maar ik zie ook geen noodzaak zaken die bij mijn priveleven horen (zoals welke studies, clubs, kerk, cathagese, verenigingen etc ik bezoek) meteen te vertellen.

als u zegt betrekken in beslissingen vraag ik mij af wat u bedoeld.. immers een mens word op een gegeven moment volwassen en moet dan zelfstandig zijn keuzes maken. dus dat Hij zelfstandig zonder overleg beslissingen maakt is vanzelfsprekend, net als u dat kunt doen. echter het verlangen om wel van je zoon te weten wat er in hem omgaat, wat hem beweegt.. op die manier snap ik het verlangen volledig.

Mijn mening over de versen van afzonderen van ongelovigen is dat je als christen niet mee moet gaan in de dingen van de wereld.. wij gaan niet uit... wij gaan niet mee brallen na he werk met de ongelovige collega's, wij doen niet mee met hun sexuele moraal, plekken die onder dergelijke verkeerde sfeer staan mijden wij persoonlijk zoveel mogelijk. Dit betekend niet meteen dat je alleen maar op eigen scholen leert, eigen bedrijven werkt (verzuiling ten top), maar van half-verzuiling is wel sprake.

(overduidelijk is een bezoek aan je ongelovige ouders iets anders dan dat aan een disco. invloedssfeer is totaal anders ook al zijn het beiden wereldse plekken)

de text ga geen span aan met ongelovigen betekend dus voor mij dat het elke christen verboden is een verkering, laat staan een huwelijk aan te gaan met een niet-christen.

echter er zijn mensen die het eerste nog verder doortrekken, en christenen (algemeen) vervangen voor alleen mensen van ons eigen kerkje. en inderdaad alle banden met alle ongelovigen verbreken.

persoonlijk vind ik DAT echter tever doorgetrokken.. want we heben juist ook de taak om het licht in de wereld te zijn... en dat kan moeilijk als je jezelf verstopt voor hen.

aangaande uw laatste zin, wel daarin denken we anders.

[geaaart]

Dat uw ouders u aangeraden hebben naar een psych te gaan is onzinnig. Vind ik erg voor u.
Onze zoon was 25 en woonde nog bij ons. Heeft nooit iets gezegd. Een knul van 25 hoeven wij niet meer te vertellen en kunnen wij ook niet verbieden catechese te gaan doen. En hij had ons ook geen goedkeuring hoeven vragen, dat ziet u verkeerd. Die illusie hebben wij ook nooit gehad. Maar hij had het (zijn catechese en bekering) ons uit respect voor zijn ouders zeker wel eens mogen vertellen en niet precies een week voordat hun zoontje (baby) gedoopt werd en dat hij zich ook ging laten dopen. Wij waren totaal ontgoocheld en zijn niet naar de dienst gegaan omdat wij ons heel erg gepasseerd en totaal respectloos behandeld hebben gevoeld. Terwijl wij wel het plan hadden gehad om wel naar de doopdienst van onze kleinzoon te gaan. (ook al werden we toen ook al buitengesloten) En ook al zijn wij van mening dat je kleine kinderen nooit moet dopen maar doop over moet laten aan mensen die volwassen zijn en dat volledig uit hun eigen vrije wil doen.

Het privéleven van onze zoon hoeven wij ook niet te kennen. Wij hebben hem ook niet alles aan zijn neus gehangen. Maar dergelijke ingrijpende dingen in een mensenleven mag je best "delen" met ouders waar je nog woonde voordat je besliste om maar bij die gelovige ouders in te trekken, ook weer zonder ons daarover iets te vertellen. En sowieso is het mooi als je een beetje weet wat je kind beweegt in zijn leven. ?
Het als ongelovige NIET mogen verkeren of trouwen met een Christen vind ik walgelijk. Staan christenen boven ongelovige mensen dan omdat ze betere mensen zijn dan wij ? Afschuwelijk hoor.!! Ik veroordeel dat ten zeerste. Onze buitensluitingen op velerlei gebieden zijn voortgevloeid uit het feit dat wij afgezonderd dienen te worden van de gelovigen. Heel erg hoor.

Niet mee brallen met ongelovige collega's ? En zou ik per definitie ook een verkeerde sexuele moraal hebben gehad omdat ik ongelovig ben?. Ik die al bijna 40 jaar getrouwd is met mijn lieve ongelovige vrouw en samen 2 kinderen hebben opgevoed alleen omdat ik ongelovig ben ? Dacht het niet. Dat is wel wat u opschrijft......Ik denk dat u hiermee veel ongelovige mensen enorm beledigt.
Als u soms bedoeld dat u het niet eens bent met collega's die alleen maar gaan zuipen na het werk en met elkaar (en anderen) het bed induiken dan zijn we het eens. Maar dan kan ik u wel melden dat er volgens mij een hele grote meerderheid van ongelovige mensen NIET zo is. Dus u doet per definitie heel veel mensen erg tekort met uw erg kortzichtige buitensluitingen op voorhand met ongelovigen. (en zelfs nog wel collega's die met U moeten werken, foei) U zou aan mij een slecht collega krijgen als ik wist dat u zo over mij dacht...U zegt in feite hetzelfde als zou u ook niet met anders gekleurde mensen omgaan omdat die per definitie allemaal lopen criminelen en foute dingen doen...Zeer bedenkelijk en heel erg kortzichtig.

U begeeft u hiermee op behoorlijk glad ijs en laat precies zien wat ik nou bedoel met buitensluiten door het "grondpersoneel" van God die zo hun eigen opvattingen zelfs buiten hun kerk om uitvoeren (net als mijn zoon ons buitensluit) als (véél te) vrome (geworden) mensen die een goed Christen willen zijn. Maar zonder dat u het in de gaten heeft bereikt u juist het tegenovergestelde door uw opvattingen en afzonderingen over en van ongelovige mensen en collega's etc. en is in mijn ogen erg onchristelijk want die houden van ALLE mensen, net als God.....