Dank voor je belangstelling vpk!
Hoe het gaat... tja, dat is echt moeilijk te verwoorden. Dit is echt de week van ons meisje. Vrijdag is het precies een jaar geleden dat ze overleed. Er gaat geen dag voorbij dat ik de pijn voel om haar te missen. Maar deze week is extra: continu -> vorig jaar deed ik nu dit of dat, was ik vandaag nog aan het plannen maken hoe we het zouden doen op de bruiloft van m'n broertje. Jurkjes uitzoeken, heerlijk kroelen. Die heerlijke onwetendheid en soort onbezorgdheid, gewoon genieten ondanks zorgen.
Op m'n werk een meiske wat nu iets ouder is dan zij, heeft naast haar gelegen in het ziekenhuis, heeft dezelfde prachtige kleur en lieve aanhankelijkheid. (alleen als extra: een biologische moeder). Ik ga elke keer even met haar kroelen, al is het alleen maar om even te voelen en te ervaren; die lieve kleine kroeskrulletjes. En dat is fijn, maar doet tegelijk zo'n pijn.
Je gaat door met je leven, echt, en het is ook niet zo dat ik nooit meer lach of iets dergelijks. Maar die diepe pijn, gebroken hart is een onderdeel geworden van het leven.
Je gaat ook terug denken aan alles. Ik heb pas de route gelopen die we op de begrafenis liepen. Gewoon omdat ik het toen allemaal zo in een roes gedaan heb zonder tranen, alsof ik buiten mezelf stond. En dan aan alles terug denken en aan de allerlaatste ogenblikken met haar. Dat opeens stoppen met ademen, 112 bellen. Die race achter de ambulance, het kon me geen moer schelen of ik de politie achter me aan zou krijgen. En dan de hoopvolle en bemoedigende dokter die vond dat we gerust weer naar huis konden. Daar klamp je je aan vast maar ik wilde niet weg omdat m'n gevoel anders zei. En dan in het grote bed met haar in m'n armen omdat ze zo eindeloos koud was, hopen dat dit nooit stopt. Jeugdzorg bellen en biologische mam. Dan voor de aller allerlaatste keer je kleine meissie levend vast houden, en aan haar bio-mama geven waar ze sterft, veel sneller dan ooit iemand had kunnen denken.
Ik geloof van ganser harte dat ze nu beter af is dan hier op aarde, echt waar. Maar o wat had ik (wij) haar graag bij ons gehouden, alles voor haar gegeven.
Ik mis haar zo..
http://www.youtube.com/watch?v=K10rkq5Dywg
!!
