Christenen verschillen uiteraard van mening met atheïsten. Vaak bespeur ik echter een erge gesloten houding in het gesprek tussen die twee. Louter en alleen de etiketten 'christelijk' en 'atheïstisch' lijken een vijandbeeld op te roepen. Dit vijandbeeld overheerst vervolgens de discussie. Argumenten worden nauwelijks meer te berde gebracht of beluisterd.
laat ik eens onder het kopje "Open forum" een lans breken voor een aantal argumenten van atheïsten. Ik ben zelf christen, dus ik deel de opvatting van atheïsten uiteindelijk niet, maar ik vind dat ik (zeker en vooral als christen) eerlijk de argumenten van atheïsten moet wegen en erover moet nadenken.
Het belangrijkste argument dat atheïsten hebben is dat alle geloofsuitspraken (ik geloof dat...) altijd gepaard gaan met een totale afwezigheid of onzichtbaarheid van de inhoud van dat geloof. Bijvoorbeeld:
"Ik geloof in God". Het is heus niet zo'n raar verwijt dat atheïsten vervolgens maken: ik zie geen God, ik hoor geen God en ik heb ook geen reden om aan te nemen dat God op de een of andere manier aannemelijk is gemaakt, laat staan dat Zijn bestaan bewezen is.
"Ik geloof in het eeuwige leven". Als er nu iets is dat speculatief is, dan is het wel alles wat we denken te weten van 'leven na de dood'. wat onze ogen zien, is dat elk men sterft, verkruimelt en zo weer een onderdeel wordt van de materie, die we kennen.
"Ik geloof dat de Bijbel Gods Woord is". Omdat alle andere uitspraken afhangen van de vraag of dit juist is, zullen atheïsten hier vooral veel aandacht aan geven. Hun weerwoord is, dat dit predikaat gelovigen wel een rotsvaste zekerheid in handen geeft, maar dat die zekerheid alleen is gebaseerd op een aanname. De Bijbel kan uit zichzelf nooit bewijzen dat het een door God gedicteerd of geïnspireerd boek is. Zelfs al zou de Bijbel zelf zeggen dat het een openbaringsboek is (dat argument wordt wel door christenen gebruikt), dan blijft de terechte vraag op grond waarvan we deze stellige uitspraak voor waar zouden moeten aannemen.
De kern van de zaak lijkt me te zijn, dat de atheïst niet zomaar (omdat anderen of omdat een Bijbel dat zegt) bereid is om iets heel onzichtbaars en onduidelijks als waar aan te nemen. Geef hem eens ongelijk. We weten toch allemaal uit eigen levenservaring, dat mensen elkaar de mooiste beloften doen en ons van alles en nog wat proberen te overtuigen, terwijl dit allemaal alleen hun eigen belang dient en verder nergens op is gebaseerd?
Zo speel ik even de advocaat van de atheïst, maar ik doe dat met een reden. We moeten tegen scherpzinnige denkers die ons aanvallen met krachtige argumenten van logica geen domme houding aannemen van: "het is nu eenmaal zo" of "je moet het geloven". Want wie zo zwak reageert staat uiteindelijk met de mond vol tanden. Hij of zij moet dan overgaan op schelden en minachtende of spottende commentaren (ik lees ze nogal eens als het gaat om atheïsten). Zo komen christenen te boek te staan als domme ganzen, die niet kunnen of niet willen argumenteren en nadenken.
Het is heel gezond om andermans overtuiging goed te kennen en naar anderen te willen luisteren. Wie bang is om het debat te verliezen, heeft het al verloren. Hij lijkt namelijk niet voor een heel erg sterke zaak te staan en gaat om die reden wild om zich heen schoppen.
gravo
