Veel scheidingen ook binnen christelijke gezinnen.

[Mortlach]

Twee worden één toch? Volgens Gen. 2?

Toch blijf je tegenwoordig gewoon een individu. Sterker nog, de mensen die echt in een 'wij' veranderen, houden dat niet altijd vol. Ik kan die teksten echt niet los zien van de culturele, maatschappelijke en historische context. De maatschappij verandert, of je dat nu leuk vindt op niet. Daarmee moet ook de manier waarop er met die teksten wordt omgegaan veranderen. Zeggen dat de maatschappij maar moet terugveranderen om goed bij de tekst de blijven passen is wat mij betreft een bij voorbaat verloren zaak.

[knor183]

Toch blijf je tegenwoordig gewoon een individu. Sterker nog, de mensen die echt in een 'wij' veranderen, houden dat niet altijd vol. Ik kan die teksten echt niet los zien van de culturele, maatschappelijke en historische context. De maatschappij verandert, of je dat nu leuk vindt op niet. Daarmee moet ook de manier waarop er met die teksten wordt omgegaan veranderen. Zeggen dat de maatschappij maar moet terugveranderen om goed bij de tekst de blijven passen is wat mij betreft een bij voorbaat verloren zaak.

Het is juist mooi om een "wij" te vormen. Als je samen God dient zegent Hij je. Dat is misschien niet eenvoudig te geloven voor je als je alleen maar uitgaat van feiten en maatschappij, maar dat is nou eenmaal geloven.

Ik ben het niet eens dat we de teksten maar moeten zien op de manier hoe dat nu ons aanstaat. Zo kun je alles in je eigen straatje draaien. Gij zult niet stelen is niet anders naar te kijken. Zo ook: Gij zult niet echtbreken. En God heeft de uitzonderingen daarvoor duidelijk aangegeven.

Wij moeten ons niet aanpassen aan de maatschappij. De maatschappij kan zich niet aanpassen aan ons. Wij moeten niet 'van' de wereld zijn maar IN de wereld leven als christenen.

[Mortlach]

Het is juist mooi om een "wij" te vormen.

Niet als dat betekent dat je je eigen 'ik' helemaal kwijtraakt.

Als je samen God dient zegent Hij je. Dat is misschien niet eenvoudig te geloven voor je als je alleen maar uitgaat van feiten en maatschappij, maar dat is nou eenmaal geloven.

Ongetwijfeld, alleen betekent het wel dat je je in de maatschappij waar je hoe dan ook deel van uitmaakt buitenspel zet.

Ik ben het niet eens dat we de teksten maar moeten zien op de manier hoe dat nu ons aanstaat. Zo kun je alles in je eigen straatje draaien. Gij zult niet stelen is niet anders naar te kijken. Zo ook: Gij zult niet echtbreken. En God heeft de uitzonderingen daarvoor duidelijk aangegeven.

Tja, in het oude testament kwamen toch ook al scheidsbrieven voor. En natuurlijk kun je je tekst wel op een manier blijven lezen die niet meer past bij de huidige situatie, maar hoe waardevol is dat? Hoeveel meer maatschappelijke verandering kan zo'n houding hebben voordat je tekst en je geloof in het algemeen volledig irrelevant wordt?

Wij moeten ons niet aanpassen aan de maatschappij. De maatschappij kan zich niet aanpassen aan ons. Wij moeten niet 'van' de wereld zijn maar IN de wereld leven als christenen.

En ondertussen wordt het reservaat met de dag kleiner...

[Samanthi]

Ongetwijfeld, alleen betekent het wel dat je je in de maatschappij waar je hoe dan ook deel van uitmaakt buitenspel zet.

Dat hoeft helemaal niet, maar het kan wel dat de maatschappij he buiten plaatst, kijk maar naar landen waar christen zijn niet getolereerd wordt.
Maar ik woon in een grote stad en wil daar niet vandaan om in een biblebeld te gaan wonen, ik ga niet naar christelijke campings oid, dan ga je je afzonderen van de wereld en dat is niet wat de Heere van ons vraagt.
Midden in de wereld staan en toch niet van de wereld zijn is een opdracht uit de bijbel en je terugtrekken in je zuil is niet wat de bijbel ons leert.

[meribel]

Ongetwijfeld, alleen betekent het wel dat je je in de maatschappij waar je hoe dan ook deel van uitmaakt buitenspel zet

ehh...wacht even mortlach, ik begrijp het niet. Waarmee zet je de maatschappij buitenspel als je als ideaalbeeld hebt dat je niet scheidt maar bij elkaar blijft tot de dood je scheidt ( overigens, dat beloven en willen atheisten ook gewoon hoor )

[Mortlach]

ehh...wacht even mortlach, ik begrijp het niet. Waarmee zet je de maatschappij buitenspel als je als ideaalbeeld hebt dat je niet scheidt maar bij elkaar blijft tot de dood je scheidt ( overigens, dat beloven en willen atheisten ook gewoon hoor )

Sprry, het ging om het opgeven van de individualiteit na het ja-woord. Zeker als je gewoon werkt, is dat toch lastig, omdat je gedrag niet meer past bij de verwachtingen van je collega's. Het ging niet direct over scheiden.

[meribel]

Maar wie en hoe zie je het precies voor je dat je mensen hun eigen individualiteit opgeven als ze trouwen? Ik vraag me af wat je er mee bedoelt?
Ik bedoel, uiteraard als je getrouwd ben dan ben je niet alleen maar samen, en houdt je ( lijkt me niet meer dan logisch ) rekening met elkaar and so on.
Zou raar zijn als getrouwd of single zijn geen verschil maakt toch?

[Schipje]

Hortensia dankjewel
Juist dat is zo bijzonder aan het christelijke huwelijk.

Mortlach, ik ben ook wel heel benieuwd naar wat jij bedoelt met 'je eigen individualiteit' opgeven. Dat kan toch niet? Juist de heel verschillende 'ik' van twee mensen komen tot een heel uniek 'wij'.
Of zie jij een stukje zelfverloochening naar elkaar toe als 'het opgeven van je individualiteit'?
En waarom zou je gedrag niet meer bij de verwachtingen van je collega's passen na je trouwen? Die link leg ik even niet.

[Mortlach]

Laat maar. Ik krijg mijn punt voor mezelf niet eens helder, laat staan dat ik het helder aan jullie kan uitleggen. Daarbij is het ook wel wat off-topic.

[LeChat]

Misschien mag ik een poging wagen? Je hebt soms van die stellen die acuut álles samen gaan doen (wij vinden, wij zouden, wij gaan, wij komen) en die hun eigen activiteiten en vriend(inn)en en mening opgeven/lijken te geven. Alsof ze niet langer een individu zijn. Je krijgt ze alleen samen te pakken...

(Oh, ik moet verder, kom er later wel op terug)

[Race406]

Misschien mag ik een poging wagen? Je hebt soms van die stellen die acuut álles samen gaan doen (wij vinden, wij zouden, wij gaan, wij komen) en die hun eigen activiteiten en vriend(inn)en en mening opgeven/lijken te geven. Alsof ze niet langer een individu zijn. Je krijgt ze alleen samen te pakken...

(Oh, ik moet verder, kom er later wel op terug)

Laat me raden: Je wederhelft roept dat jullie nu iets gaan doen?

[Bumba]

Laat me raden: Je wederhelft roept dat jullie nu iets gaan doen?

hahahaha!

[LeChat]

(Oh, ik moet verder, kom er later wel op terug)

Laat me raden: Je wederhelft roept dat jullie nu iets gaan doen? [/quote]
Hahaha (Gelukkig zit onze relatie zo niet in elkaar en was het de receptioniste die belde dat m'n cliënt er was. )

Ik denk dus 'n beetje te begrijpen waar Mortlach op doelt. En zo'n relatie lijkt mij niet gezond - wat als 1 van de 2 wegvalt, of uiteindelijk loopt het op een echtscheiding uit? Dan ben je echt totally alleen... en hulpeloos/afhankelijk van iemand die niet meer naast je staat.

Wat echtscheidingen betreft: ik geloof niet dat veel mensen 'makkelijk' uit elkaar gaan, en zie dat ook niet bij ons op kantoor. Dat is toch een heel proces, en een heftige gebeurtenis. Zeker als er kinderen zijn. Maar ook als die er niet zijn gaat het niet in je koude kleren zitten.

[pipgirl]

Veel meningen dus

Vinden jullie vriendschappen tussen vrouw en man dan ook gevaarlijk,rare vraag misschien,maar ik krijg hier rare opmerkingen over.

[Mortlach]

Veel meningen dus

Vinden jullie vriendschappen tussen vrouw en man dan ook gevaarlijk,rare vraag misschien,maar ik krijg hier rare opmerkingen over.

Alsjeblieft niet zeg. Alsof als je eenmaal getrouwd bent, je de halve wereldbevolking moet gaan negeren.

Je bent er toch zelf bij, je bepaalt toch zelf hoe ver zoiets gaat?