Berichtdoor dmitridenissov » 20 okt 2016 20:09
Had geen reactie meer terug verwacht. Fijn om u te horen!
Zal maar mijn verhaal eens delen:
Naam is Dmitri, onlangs 19 jaar oud geworden.
Het begon 8-9 jaar geleden.
Rond de leeftijd van 11 jaar kreeg ik uit het niks epilepsie.
Niemand in mijn familie heeft er enig verband mee, wat dus erg raar was.
Geen epilepsie met een grote aanval met stuiptrekkingen en schuim maar een niet erg gekende vorm. Iets raar met mijn ogen.
Begonnen met medicatie maar was ik allergisch voor, overgeschakelt naar een andere die erg goed hielp.
2 jaar in behandeling geweest en ermee gestopt, genezen.
Maar dan komt de puberteit eraan, rond een leeftijd van 14 jaar was ik zo nieuwsgierig naar drugs.
Ik had destijds een klasgenoot die me tijdens een pauze zei: 'Hé Dimi, mag ik jou iets vertellen? Ik heb eens cannabis gerookt en voel mij precies in een droom. Ik sta op en ben precies nog steeds onder invloed en zo al een enige tijd. Heb eens op het internet gezocht en kwam uit op ''psychoses''. Dit was de vriend waarmee ik voor het eerst in aanraking kwam met cannabis. Men ouder heeft me altijd gezegd Dmitri jij mag niet eens in de buurt van sigarettenrook komen, je bent met zo'n zware medicatie behandelt geweest.
1e keer gebruikt en was er echt niet goed van, heb besloten het nooit meer aan te raken.
Ja i wish. Na enkele maanden, weer eens gebruikt. na enkele weken nog eens.
Ik woon in een Christelijk gezin, wij zijn sinds onze geboorte al gelovig mag ik zeggen.
Wij zijn met 5 thuis, heb 2 jongere zussen.
Ik begon iets meer te gebruiken, en de oudste zus begon demonen te zien.
Ze kon opeens naast haar bed een wit meisje zien, kon gelach horen, kon zwarte schaduwen aan haar raam zien.
Als ik eens niet gebruikte zag ze niks, gebruikte ik wel kwam het weer terug.
Ik beloofde talloze keren dat ik zou stoppen. Tevergeefs.
Op een dag was ik met 2 vrienden, hadden een beetje gebruikt en plots was ik nog nooit zo in extase.
Ik ging vol paniek naar huis. Dag is gedaan, ik ga slapen. Ik sta op de volgende ochtend en voel me nog steeds in diezelfde extase.
Oh nee, wat heb ik mezelf aangedaan? Ik ook op het internet opzoeken, ''psychose'', oh nee komt ongeveer overeen met wat ik voel.
Vertel het aan die ene vriend, we zijn nu met 2.
Heb even niet gebruikt, maar kon het niet aan.
Toen begon ik eind 14 jaar meer te gebruiken. Om deze extase toestand werkelijkheid te maken. Als ik gebruikte voelde die toestand normaal.
Gevangen in een doolhof.
Men zus zag ondertussen geen demonen meer.
Ik begon meer te gebruiken, maar merkte met de tijd dat de toestand steeds harder werd.
Voelde me nog harder in die verwarde extase. Ik MOEST die joint hebben 's morgens om de dag te starten.
Thuis ging alles steeds maar bergafwaarts. Foute vrienden die slechte invloed hadden.
Er gaat 1 jaar voorbij, 2 jaar voorbij. Toestand is echt om zeep, voel dat ik mezelf aan het doden ben, maar weet geen uitweg.
We zijn nu eind 16 jaar, de laatste maanden van men 16 jaar waren afschuwelijk. Thuis, gezondheid, school.
Mijn toestand in mijn hoofd was ondraaglijk geworden. Het is mijn 17e verjaardag, ik krijg geld en ga deze meteen aan drugs verspillen.
Opeens aan de bushalte, voel ik superharde steken in mijn hersenen. Ik probeer me kalm te houden want was in h'et gezelschap van 2 'vrienden en een meisje'. De 2 jongens hadden het door dat ik niet goed was en waren
een beetje aan het lachen. Na een lange discussie was ik naar huis, onderweg naar huis biddend gezegd dat ik ga stoppen met gebruiken.
Na enkele dagen toch weer gebruikt, deze keer, 's morgens voor school.
Eenmaal aangekomen op school, heb ik weeral die steken in mijn hersenen. Ditmaal harder en langer, ik loop roepend naar buiten:
God alstublieft nee, Heb genade met mij. Ik zal het nooit meer doen Sorry Sorry Sorry'
Ik kalmeer mij en weeral heeft Hij mij genade getoont.
Ik stop een week met gebruiken en kom dan weeral kennissen tegen. Weeral heb ik mij niet kunnen inhouden.
Ditmaal vond De Heer het genoeg.
De steken waren ondraaglijk, ik keek de dood in de ogen. Ik wist dat ik nu ging sterven,ik ga lopend, vooral biddend naar huis.
Ik wou nog afscheid nemen van mijn gezin en vooral met mijn vader afscheid nemen omdat ik nooit een goede band met hem heb gehad en zeker niet die laatste jaren.
Eenmaal aangekomen stonden mijn ouders met een vriend van hun uit de kerk buiten.
Ik vertel snel het verhaal; ja mama papa ik heb psychoses al 2-3jaar ik heb kei harde steken in mijn hersenen.
Ouders brengen me naar de spoed, kalmeerpilletje gegeven. Steken zijn weg, cardiogram genomen, ja u mag weer naar huis.
Alles die avond uitgelegd aan men ouders.
Toen begon de hel.
Mijn psychische toestand was erger als ooit.
Ik zit opeens in de klas en spring vooruit, precies mijn hart dat eruit springt. Dit enkele keren per dag gedurende 2 weken.
Extreem harde steken in mijn hersenen.
Ga het verhaal iets versnellen.
Ik onderga veel beproevingen.
Tot heden zie ik erg af, heb weer veel last aan mijn hart, moet WO een lifeguard voor een week zetten.
Gisteren naar UZ Leuven geweest, neurologie, ze denken dat het geen epilepsie is.
Moet binnen 2 weken een video EEG van 24u doen.
Psychische toestand is ook verschrikkelijk. Kan het gevoel erg moeilijk omschrijven.
Onrealiteit, geluid is anders (muziek klinkt intenser), zware hoofdpijn, vermoeidheid.
Ben vandaag vroeger naar huis gegaan want trok het echt niet meer, door veel geluiden crash ik psychisch. Heb ik een nog harder gevoel van die onrealiteit en moet ik gewoon weg uit die omgeving. Bidden of loofliederen zingen helpt, maar dit gaat moeilijk in de klas.
In UZ Leuven hebben ze aangeraden om een psychiater te bezoeken (heb dit hele verhaal nogmaals verteld.)
Mijn ouders kennen een erg bekende Neuro-psychiater. Karel Ringoet, misschien kennen jullie hem wel.
Heb 15 November met hem een afspraak, hoop echt dat hij mij kan helpen.
Heb een vraagje voor diegene die dit gaan lezen en reageren, sorry dat het zo persoonlijk is en het moet zeker niet beantwoord te worden.
Wat is eigenlijk nu eens psychose? En indien u ééntje had, hoe is deze dan ontstaan?
En na het lezen van mijn verhaal, denken jullie dat dit een psychose is of niet?
Groeten,
D