Leith schreef:
Nou zijn er hier op dit forum waarschijnlijk ook christenen die evolutie accepteren. Aan jullie de vraag: Hoe is dit te rijmen met Genesis? Is het poëtisch bedoeld? Is de bijbel nog wel het onfeilbare woord van God?
Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
Ik accepteer alle mainstream wetenschap (niet onkritisch uiteraard, maar dat spreekt vanzelf). Dat betekent dat ik niet alleen de evolutietheorie accepteer, maar ook de gangbare theorieën van de Bijbelwetenschap.
Dat betekent dat ik van mening ben dat de Bijbel een lange ontstaansgeschiedenis heeft, waarin mondelinge overlevering, fantasie, mythologie, religieuze ervaring, ideologieën, herschrijving, de historische context van het oude Israël etcetera een rol speelden. De Bijbel is een voluit menselijk boek, en heeft dezelfde processen doorgemaakt als andere boeken uit de oudheid.
Voor mij is dat geen probleem, omdat ik de openbaring (of Woord van God) en de Bijbel niet met elkaar vereenzelvig (iets waar gravo ook al op wees). De Bijbel is hoogstens een getuige van de openbaring. De Bijbel is voor mij een belangrijke bron voor mijn geloof, maar niet de enige. Ook de theologische traditie, mijn verstand, de wetenschap, de filosofie en de kunst blazen een partijtje mee.
Volgens mij is de evolutietheorie niet te combineren met een theologie waarin de historische zondeval een belangrijke plaats inneemt, omdat de zondeval hoogstwaarschijnlijk geen historische gebeurtenis was. Die theologie zul je dus moeten herzien, maar dat zal niet moeilijk vallen als je beseft dat het idee 'zondeval' maar één interpretatie is. In het OT speelt de 'zondeval' geen enkele rol bijvoorbeeld. Een alternatieve theologie, die al lang voor Darwin bestond, is zeggen dat Christus niet pas moest komen vanwege de zondeval, maar dat de komst van Christus al het doel van de schepping überhaupt was. In Hem komt de schepping tot voltooiing.
Een ander probleem met het wetenschappelijke wereldbeeld is het ingrijpen van God. Dat is moeilijk voor te stellen alsof God af en toe in het evolutieproces een duwtje hier of daar geeft. Want dan krijg je een god van de gaten: hoe meer er verklaard wordt, hoe kleiner god wordt. Als alternatief kun je denken aan een God die, als hij werkelijk een relatie met iets/iemand anders aan wil gaan, een werkelijk 'tegenover' moet scheppen, die ook werkelijk zelfstandig is. Gods schepping betekent dan Gods zelfinperking, net zoals een ouder een kind om het tot mens op te voeden moet los laten. Dat betekent niet dat God niet meer aanwezig is of niet meer kan 'ingrijpen', maar dat God dat niet op hetzelfde niveau doet als de natuurlijke factoren, maar op een mysterieuze wijze.
Een voordeel van het accepteren van het wetenschappelijke wereldbeeld is dat God niet meer hoeft voorgesteld te worden als een God die een keer geschapen heeft en tada.. alles was klaar. In plaats daarvan is God steeds bezig met scheppen. In de schoonheid van de natuur en de creativiteit van de evolutie valt daar een indruk van te krijgen.
Wat ik hier als een soort alternatieve theologische ideeën neerschrijf bedoel ik trouwens niet als een soort wetenschappelijke kennis over God. Het is meer een creatief menselijk spreken aan de hand van de christelijke traditie over het ondoorgrondelijke mysterie van deze werkelijkheid, over de diepste betekenis van dit bestaan.
