Kinderwens deel 2

[Dippie]

Julieta, wat een verschrikkelijk nieuws om dat te moeten horen... Heel veel sterkte met het verwerken van deze boodschap en het omgaan ermee.... Ook alle andere meiden die hiermee te maken hebben wil ik wederom heel veel sterkte wensen om dat grote verdriet te dragen....

[saartje]

Hoe gaat het nu met je Julieta, een paar weken verder? Gaat het 'nieuws' een beetje landen? Sterkte hoor nogmaals!

[Julieta]

Lief dat je er naar vraagt.
Het gaat hier goed. Ups en downs. De eerste week wel drie momenten met een steekje: de dag na de uitslag kraamvisite, zondag dopen, op mijn werk beschuit met muisjes.
Maar het gaat echt goed met ons, we zijn gelukkig samen en dankbaar voor wat we wel krijgen.
Het lastigste is nog vind ik dat je in je hoofd altijd nog iets had van: later als we kinderen hebben, en dat je dat nu een andere invulling moet geven.
Ach er zijn nog genoeg studies die ik zou willen doen....
Het zal tijd nodig hebben om alles helemaal een plekje te geven. Aan de ene kant blijft het erg difiniteif, aan de andere kant ben ik blij het direct te horen i.p.v. 3 jaar tobben met dezelfde uitkomst.

[saartje]

Lief dat je er naar vraagt.
Het gaat hier goed. Ups en downs. De eerste week wel drie momenten met een steekje: de dag na de uitslag kraamvisite, zondag dopen, op mijn werk beschuit met muisjes.
Maar het gaat echt goed met ons, we zijn gelukkig samen en dankbaar voor wat we wel krijgen.
Het lastigste is nog vind ik dat je in je hoofd altijd nog iets had van: later als we kinderen hebben, en dat je dat nu een andere invulling moet geven.
Ach er zijn nog genoeg studies die ik zou willen doen....
Het zal tijd nodig hebben om alles helemaal een plekje te geven. Aan de ene kant blijft het erg difiniteif, aan de andere kant ben ik blij het direct te horen i.p.v. 3 jaar tobben met dezelfde uitkomst.

Ik heb destijds helemaal niet op je geantwoord, maar ben evengoed benieuwd hoe het met je gaat hoor! Gaat het nieuws een beetje 'landen'?

[Julieta]

Hier gaat het goed. Lief van je! We mogen het beiden neerleggen voor Gods troon en weten dat Hij ons leven leidt. Dat geeft troost.
Wat is soms wel moeilijk vind is dat bijna niemand erop terug durft te komen. Als iemand zwanger is vraag je toch ook steeds hoe het gaat? Veel mensen durven niet goed te vragen hoe je je voelt.

Maar hoe is het hier? Nog geen positieve berichten? En zijn er mensen opnieuw met een traject begonnen?
Heel veel sterkte met alles, het wachten, de uitslagen, de slopende dagen rondom de menstruatie, de teleurstellingen, het met nieuwe moed beginnen aan een nieuwe maand....

Liefs,
Julieta

[saartje]

Bijzonder dat jullie zoveel kracht mogen ervaren vanuit het geloof Julieta!
En dat mensen er niet vaak op terug (durven) komen klopt wel ja, en dat frustreerd mij ook weleens. En tegelijkertijd weet ik ook niet altijd wat ik er over moet zeggen als er al zoveel over gezegd is, terwijl over zwangerschap/kinderen telkens nieuwe verhalen kunnen verteld worden. Misschien dat dit wel een reden is, ik weet het niet.
Heb je wel mensen dichtbij waar je het altijd kwijt kan?

Ik ben ook wel benieuwd naar de anderen die regelmatig in dit topic komen... Hortensia, Tuinfluiter (ik heb al een beetje over je gelezen in ander topic ) en anderen?

[NdW]

Sterkte meiden! Als ik jullie verhalen lees, komt die moeilijke tijd me weer zo helder voor de geest. Ik wens jullie veel kracht toe!!! Ik vind het echt dapper hoe jullie ermee omgaan.

[saartje]

Wanneer ben je een mama?

Als je buik vol is van leven, ontstaan als een wonder?
Als je buik plat is zonder leven, maar een wonder in je hart en liefde komt?

Als een klein wondertje sprekend op je lijkt, met jouw genen?
Als een klein wondertje totaal niet op je lijkt, en zonder jouw genen?

Als je samen met een kopie van jezelf naar de winkel kunt gaan?
Als je samen met een bruin kindje van jezelf naar de winkel gaat?

Heeft mama-zijn met genen te maken, of is het een proces van liefde binnenin?
Heeft mama-zijn met leeftijd en hormonen te maken, of is het gewoon ´iets´ van jezelf?

Wat het ook mag zijn, voor mij is mama-zijn: een alles omvattende liefde voelen die jezelf overstijgt.
Een gevoel wat niet uit te leggen valt, maar waar je van weet: het is er!

Een gevoel dat bolle en platte buiken, hormonen en leeftijden te boven gaat.
Een gevoel waarvan je niet wist dat het bestond, totdat je een kind kreeg, en dat gevoel er was!

Een gevoel van gevulde armen en een gevuld hart.
Een gevoel van intense liefde en soms zelfs van onbegrijpelijke pijn.

Een gevoel van willen beschermen en tegelijk loslaten
Een gevoel van compleet zijn en thuis komen.

Hoe kan ik ooit omschrijven hoe het voelt om mama-af te zijn?
Hoe kan ik ooit uitleggen hoe het voelt om het liefste bezit kwijt te raken?

Hoe kan ik ooit uitleggen hoe het voelt om je geen echte mama te voelen?
Hoe het is om de liefste tante te zijn, met lege buik?

Hoe het is om te voelen dat kinderen van je houden, maar ze terug gaan naar hun mama?
Hoe het voelt als ze ´mama´ tegen je zeggen, per ongeluk, als vergissing, maar heel lief?

Hoe het is om aan een grafje te staan zonder antwoorden, met verstikkend gevoel?
Hoe het is als het stormt vanbinnen rond het mama-zijn?

Ik weet het niet, echt niet!
Alleen weet ik hoe intens pijn het doet om mama te zijn en toch ook weer niet!

[Evelien]

Even een knuffel voor jullie meiden.

[christien]

Ik heb gewoon kippevel na het lezen van je gedicht, wat spreekt daar een diepe emotie uit. Ik weet weinig te zeggen, en wil je samen met je man heel veel sterkte toewensen en een digitale knuffel.

[saartje]

dank je wel voor je lieve reactie!

[AikonGirl]

Saartje, wat een inmens verdriet...
Ik hoop dat je kracht bij God vindt, om dit te dragen.

[Acire]

Sterkte....

[saartje]

dank meiden!

[Jannoek]

Sterkte Saartje, en alle anderen die worstelen met het ongewenst kinderloos zijn!