schelpje3 schreef:Maar..... 1 ding hebben ze gemeen, nl de ellendekennis !
En daar wil de moderne christen niet aan !
Het is niet zo dat "de moderne christen" niet aan de ellendekennis wil. Het probleem waar veel mensen mee zitten is dat de zondekennis als eerste vereiste moet worden beleefd alvorens men tot geloof kan komen, Het feit dat God je je zonde laat zien is wat anders dan ellendekennis. Ellendekennis wordt vaak gelijkgesteld met zondekennis. Maar ellende betekent letterlijk uit-landig. Je weet dat er straks iets beters komt, en daar ga je meer en meer naar verlangen, en hier voel je je steeds iets minder thuis. Wanneer weet je dat er iets beter na dit leven komt? Als je mag weten dat God in Zijn oneindige barmhartigheid "onder al die miljoenen ook jou in 't oog had."
Je zonde leer je ook steeds meer en meer kennen in je leven met God. Je gaat steeds meer ervaren wat Asaf in Psalm 73:22 uitroept: Ik was een redeloos dier bij U.
Maar dat houdt ook in dat, als dat in je leven met God meer en meer tot uitdrukking komt, dat het niet perse voorafgaand aan de bekering hoeft te gaan.
Niemand zal zeggen dat de kennis van de zonde en ellende wel gemist kan worden. Misschien beleeft iemand het wat anders. Maar de manier waarop wij onze zonde (hebben) leren zien wil niet zeggen dat dat DE manier is, en dat iedereen het zo moet ervaren. Laat God Zijn gang maar gaan. "Zijn wil is altoos wijs en goed!"
Hij houdt ook echt wel rekening met de manier waarop iemand in het leven staat, hoe iemands karakter is etc.
MAAR: Hij ZAL Zijn werk voleindigen! Hoe dan ook, en op welke manier dan ook! En laten wij dan maar niet teveel discussiëren over het hoe en wat. Het is leuk en leerzaam, maar laten we oppassen dat wij niet onze overtuiging (hoe Bijbels misschien ook te funderen!) over en weer neerzetten als de enig ware. Als God aan het werk gaat dan vervagen al onze wetjes en regels, dan vervagen al onze belijdenissen (hoe waardevol ik die persoonlijk ook vind), dan vervagen al onze Bijbelvertalingen, dan vervagen al onze kerkjes en gemeentetjes waarvan wij (misschien onbewust) stiekem vinden dat dat toch wel DE beste is, dan vervagen al onze Psalmberijmingen, dan vervagen ook al onze Opwekkingsliedjes en overige zangbundels, dan vervagen de discussies over 2, 3 of voor mijn part 825,73 verbonden, dan vervaagt alles en blijft Christus over. Dan schittert Hij boven alles uit, en dan ontmoeten de evangelische en de GGiNer (en vul maar een willekeurig naampje in) elkaar bij de kribbe. Dan kun je met elkaar zingen "Ik kniel aan Uwe kribbe neer, o Jezus Gij mijn LEVEN!...O, neem mijn leven, geest en hart en laat mijn ziel in vreugd' en smart, bij U geborgen wezen!" Van daaruit kan men dan samen(!) verder naar Goede Vrijdag, naar de voet van het kruis. Daar, waar Hij alles volbracht omdat wij er letterlijk zo'n goddeloze puinhoop van hebben gemaakt. Daar, waar "Hij voor ons ontelbare smaadheden leed, opdat wij nimmermeer te schande zouden worden" (Avondmaalsformulier). Aan de voet van het kruis vindt men elkaar. En van daaruit kan men verder, door naar Pasen, Hemelvaart en Pinksteren. O, ja, onze verschillen (zouden die verschillen in Gods ogen trouwens net zo groot zijn als dat ze in onze ogen zijn.......?) die houden we. En daarover kunnen we van tijd tot tijd heerlijk discussiëren, en dat kan best eens fel zijn. Maar dan zal de discussie er 1 zijn die in liefde geschiedt. Omdat we weten dat wij net zo zondig en makkelijk dwalend zijn als die ander waarvan wij vinden dat die toch best wel dwaalt op dit of dat punt. Jantje leest een Bijbeltekst zus, Pietje leest diezelfde tekst zo. Jantje heeft een "rechts-reformatorische" overtuiging, Pietje heeft een andere overtuiging. Beiden willen naar eer en geweten God dienen, ook al zijn ze het niet met elkaar eens. Straks Boven zal de Here niet vragen of je "het besluit hebt genomen om Hem aan te nemen", evenmin zal Hij vragen of je "geestelijk de berg Gilboa wel bent afgedaald richting het dal van Achor of het Mesech der ellende". Nee, Hij zal je vragen of je Hem in waar geloof te voet bent gevallen, en of je weet dat je zonden vergeven zijn door het allesreinigende bloed van Zijn lieve Zoon. Mag je daar, enkel en alleen door genade, JA op antwoorden, dan gaat de hemel voor je open, dan ben je met recht "Bevorderd tot Heerlijkheid!"
Moet je daar echter nee op antwoorden, dan kun je nog zo blij, ruimdenkend evangelisch zijn, dan kun je nog zo degelijk, behoudend, sober levend en theologisch verantwoord reformatorisch zijn, maar dan ga je met alle evangelische blijheid en eveneens met alle rechtzinnige orthodoxie verloren. Dan sta je buiten de Ark des Verbonds (om maar eens een van die uitdrukkingen te gebruiken), en kom je gillend om..... Als we mogen weten dat we van genade moeten leven, dan kunnen we fel zijn naar elkaar. Maar dan worden de discussies getoonzet door de wetenschap dat wij allen zondige mensen zijn (de gereformeerde leer zegt zelfs dat we zonde ZIJN), en dan zal de toon er een zijn van liefde. En kom je er echt niet uit met elkaar: Bidt dan of de ogen van de ander mogen worden geopend voor de juiste overtuiging. En wees dan reëel: Vraag God om ook jouw ogen te openen, mocht jij op bepaalde punten een verkeerde overtuiging hebben...
En daarbij: Er zijn meerdere meningen mogelijk in veel zaken.
Let wel: Ik wil hiermee niet bepaalde mensen of "richtingen" terecht wijzen. Maar het zit me wat dwars dat de toon van de gesprekken de laatste tijd niet altijd heel erg prettig is.
Ook ik loop het gevaar me daaraan bij tijden schuldig te maken. Heb ik dat gedaan, dan bied ik hiervoor bij deze mijn oprechte excuses aan.
Ik zie een poort wijd open staan... Die open poort leidt tot Gods Troon. GAAT DOOR! Laat NIETS (maar dan ook werkelijk niets of niemand!) u hinderen!
