ajl schreef:Als je de mogelijkheid hebt om dat zo te regelen met je werk, dan kan dat inderdaad ideaal zijn. Dat zou statistisch betekenen dat je beide zo'n 20 uur in de week werkt. Helaas is voor veel beroepsgroepen het minimale aantal uren dat je moet werken 24-32 uur. Dus ook al zou je beiden 24 uur werken dan zou je nog 1 dag opvang nodig hebben. En voor ons was het toen de eerste kwam financieel ook niet haalbaar om rond te komen op 1 salaris.
En hele lange dagen op het kdv. Als je moet werken zitten ze er sowieso 8-9 uur. Je moet ze namelijk halen en brengen en daarnaast nog 8 uur werken met een half uur pauze. Onze kinderen zijn er meestal om 8.00 uur en ik haal ze rond 16.30 uur op. Als wij vrij zijn gaan ze niet naar het kdv en als oma komt, blijven ze ook lekker een dag thuis om met oma te rommelen.
Ja, maar wij werken ook wel meer dan een halve baan, alleen we zijn maar half van huis weg. Mijn man werkt 2,5 dag, maar: 2 lange dagen, waarop hij echt al rond 6 uur vertrekt en om 17 uur thuis is ongeveer. En een halve dag. Zo komt hij aan 60%, hij mag er een beetje flexibel in zijn. Zijn baas vond het he-le-maal niks en het was onbespreekbaar. Maar hij is onmisbaar, want hij lost de moeilijke problemen op, zijn baas heeft hem gewoon nodig. Het eerste jaar heeft hij gewoon gebruik gemaakt van zijn
recht op ouderschapsverlof en ach, toen waren ze er wel aan gewend. Maar het is niet zomaar gegaan, hoor. Het heeft ons heel wat zweet en stress gekost. Maar het is goed gekomen.
Ik werk in het middelbaar onderwijs en dat is natuurlijk ideaal. Ik ben in mijn vakgebied nu eenmaal een zeldzame docent, dus ik kan eisen stellen en dat doe ik ook. Ik kan mij zo laten inroosteren, dat ik op 2,5 dag op mijn werk ben toch 80% kan werken. Ik werk dus veel thuis.
Als dalijk onze dochter er is, gaan we het nog iets anders doen. Manlief wil weer ouderschapsverlof opnemen en dan tijdelijk 2 dagen gaan werken, ik 2,5 en dus gewoon 80%. Dan willen we op woensdagmiddag allebei thuis zijn, zo ga ik me laten inroosteren. Als zoonlief dan uit school komt heeft hij lekker even een moment doordeweeks, dat hij even met papa kan voetballen of met mama iets kan doen, zonder zusje.
Totdat onze dochter naar peutergroep/school gaat, dan gaan we weer werken zoals nu.
Denken we. Maar eerst zal de baas van mijn man wel ontploffen, mijn man is bezig met het voorzichtig vertellen
En als het niet lukt, dan blijft alles zoals het nu is, ook goed, maar die woensdagmiddag zou wel heel luxe zijn, natuurlijk. Niet noodzakelijk, wel gewoon gaaf.
En financieel. Nou ja, samen hebben we dus gewoon 140% en dat is natuurlijk meer dan genoeg, we hebben ook geen kosten voor de kinderopvang. Verder hebben we er 10 jaar geleden al rekening mee gehouden, dat we dit zo wilden. Tijdens mijn studie werkte ik al gewoon voor 70-80% in het onderwijs, als tweedejaars heb ik een huis gekocht (was wel grappig: vertelde ik tussen de collegebanken over een bod van 2 ton n onderhandelingen, beetje een andere wereld, haha) en hebben we ontzettend veel gespaard. Een huis kopen was belastingtechnisch ook nog eens zeer voordelig, want de hypotheekrente kon weer van mijn jaarinkomen af en zo behield ik mijn studiefinanciering en dat was echt honderden euro's per maand. Ik ben trouwens nooit meer zo rijk geweest als toen ik student was, minimaal 1500 euro per maand sparen was heel normaal en dat jaren lang. Van de studiefinanciering zijn we de wereld over gereisd, ook gaaf
Maar daardoor hebben we dus ontzettend veel geld gespaard voor de adopties, een redelijk goedkoop maar toch groot huis gekocht, waarvan ook al een deel afbetaald is (we moesten een deel zelfs contant betalen om de hypotheek te krijgen) en we leven eenvoudig maar toch leuk.
En dalijk is alles op. Maar dan hebben de kids wel een mooie en veilige start gehad. En dan beginnen we gewoon weer opnieuw. Maar dan met andere doelen: reizen met het gezin. Als de kids naar school gaan, nou ja, dan kan ik me op schooltijden meer laten inroosteren en kan manlief weer meer werken. Maar volgens mij wil hij dat niet echt meer
Het zal allemaal wel goed komen. Eerst onze dochter maar halen, dat zijn de belangrijkere dingen in het leven!
En we gaan nog altijd laat naar bed! 
. Hier hebben ze al jaren dezelfde juffen die precies inspelen op de behoeftes van het individu en dat ook terugkoppelen en overleggen met de ouders. Daarbij hebben wij in onze naaste omgeving geen kleine kinderen en zouden ze anders (bijna) nooit kinderen zien. En wat ik ook een groot voordeel vind is dat ze op het kdv enorm veel knutselen ( en ik ben echt geen knutselmoeder) en zij zich kunnen ontwikkelen met leeftijdsgenootjes.
