GKV

[Marnix]

[
Of een lied inhoudelijk goed of niet goed is, doet er toch niet alleen maar toe als je IQ van een bepaalde hoogte is?
Waarom zouden de GKV-ers in het verleden veel nauwgezetter met liederen omgegaan zijn dan vandaag? Waarom zijn opwekkingsliederen nu meer geaccepteerd dan toen, en was men toen kritischer op een niet-gereformeerd gedachtengoed in een lied? Omdat men toen intelligenter was? Nou heb vaak genoeg gehoord, dat het theologische kennisniveau in het verleden gemiddeld duidelijk hoger was dan vandaag, dus dat correspondeert daar dan wel weer mooi mee. En toch vermoed ik dat dat de reden niet is.

Dat heeft te maken met uitingsvormen, cultuur, veranderende taal... en dat is op zich niet verkeerd. (ik ben een voorstander van beiden om een gezonde balans te hebben, de rijke Psalmen maar ook nieuwe liederen waarmee we God ook mogen loven en prijzen en vanuit de grond van ons hart aanbidden. (Overigens zijn er altijd naast de Psalmen ook andere liederen geweest die daarvoor, al dan niet ook in de eredienst, werden gebruikt)

Dat over die rare snoeshanen was een uiting van mij, waarin ik mijn emotie even liet gaan. Dat gebeurt wel eens. Als je dat vervelend vindt, sorry. Maar het roept wel eens wat op, als het gegeven door m'n hoofd gaat dat er ook mensen zijn die wel een koers willen uitzetten, maar niet een gereformeerde.

Oke. Het ging me er om dat Christus ons oproept om liefdevol te zijn, niet te veroordelen.... zelfs onze vijanden lief te hebben... Laten we dan niet elkaar (de conservatieven de progressieven en vice versa) met dit soort woorden om de oren slaan.... dat bouwt de kerk in al haar diversiteit, niet op.

[Marnix]

O o, we gaan elkaar toch geen verwijten maken?
En waarom lezen in een boek met teksten van wel 20 eeuwen oud?

Er zullen allicht best mooie opwekkingsliederen zijn die wel een notie van nederigheid bevatten, maar er zijn er nu eenmaal ook die dat missen! Van mij mag je die prima zingen, maar ze horen m.i. niet thuis in de 'gereformeerde eredienst' (in de breedste zin van het woord). Net zoals dat 'prettig voelen'. Emoties en het bredere spirituele spelen nu eenmaal in evangelische en charismatische kringen een grote(re) rol dan bij gereformeerden. Daar zijn de liederen ook op ingespeeld (melodie, soms ophitstend) , die aanbidding vooraf ed. Dat emotionele element heeft m.i. niet zo'n grote plaats bij traditionele protestanten.

Alles hangt natuurlijk samen met wat men gewend is, waarin men is opgegroeid. Maar die schat van eeuwenoude liederen, die bevatten ook een bepaalde geloofstaal en soms verheven uitdrukkingen. Voor mij zit daar ook kracht in, in melodie en tekst. Dan vind ik, heel persoonlijk, de nieuwe opwekkingsliederen soms maar stijlloos, met name uitdrukkingen als 'Prachtige God' of 'Heer u bent mijn doel' en 'Ik hunker naar Uw liefde' (ik denk altijd ik hunker naar een lekker koud witbiertje, maar niet naar de Heer).

Nou, als je hunkert (ontzettend sterk verlangt naar) een koud biertje vraag ik me af of je niet iets teveel van bier houdt, of dat je de betekenis van "hunkeren" niet goed kent. "Ik heb zin in een biertje" hoor ik nog wel eens... maar ik hoor niemand zeggen: "ik hunker naar een biertje". Het heeft dus echt met gevoelswaarde te maken. Overigens gebruikt de Bijbel regelmatig vergelijkbare bewoordingen (die veel beter bij dat koude biertje zouden passen). Ik dorst naar U. (en Jezus gebruikt ook het beeld van dorst hebben en koppelt dat aan verlangen naar leven, naar Hem. Hunkeren naar Hem is wat in Psalm 42 zo mooi beschreven wordt, dorst die veel verder gaat dan smachten naar een koud biertje.

Heer een hert in dorre streken
Smacht niet sterker naar 't genot
Van de koele waterbeken
Dan mijn ziel naar U o God.

[schelpje3]

O o, we gaan elkaar toch geen verwijten maken?
En waarom lezen in een boek met teksten van wel 20 eeuwen oud?

Er zullen allicht best mooie opwekkingsliederen zijn die wel een notie van nederigheid bevatten, maar er zijn er nu eenmaal ook die dat missen! Van mij mag je die prima zingen, maar ze horen m.i. niet thuis in de 'gereformeerde eredienst' (in de breedste zin van het woord). Net zoals dat 'prettig voelen'. Emoties en het bredere spirituele spelen nu eenmaal in evangelische en charismatische kringen een grote(re) rol dan bij gereformeerden. Daar zijn de liederen ook op ingespeeld (melodie, soms ophitstend) , die aanbidding vooraf ed. Dat emotionele element heeft m.i. niet zo'n grote plaats bij traditionele protestanten.

Alles hangt natuurlijk samen met wat men gewend is, waarin men is opgegroeid. Maar die schat van eeuwenoude liederen, die bevatten ook een bepaalde geloofstaal en soms verheven uitdrukkingen. Voor mij zit daar ook kracht in, in melodie en tekst. Dan vind ik, heel persoonlijk, de nieuwe opwekkingsliederen soms maar stijlloos, met name uitdrukkingen als 'Prachtige God' of 'Heer u bent mijn doel' en 'Ik hunker naar Uw liefde' (ik denk altijd ik hunker naar een lekker koud witbiertje, maar niet naar de Heer).

Juliah: het is eigenlijk een vorm van leegheid en beterweten dat er zoveel nieuwe liedjes moeten worden gemaakt. Maar deze lijken in feite heel erg op elkaar, het is allemaal hetzelfde thema. Vasthouden - dragen - zegen.
De oude Psalmen die zo rijk zijn, ALLES verwoorden, worden minachtend terzijde geschoven als stoffig en antiek.
De Psalmen, n.b. gemaakt door David, de lieflijke in de Psalmen. Doorleefd, beleefd.
Dat gaat heel wat verder dan Vader draag mij.
Je zult eerst de Vader moeten leren kennen, alvorens je kunt vragen of Hij je wilt dragen.
Het gaat niet om het mooie, de melodie, het gaat erom: kan ik ermee instemmen, in mijn hart ? Beleef ik dat ook zo ? Kan ik die troost erin vinden die David of Asaf ook had ? Ik ga naar de kerk vanwege het Woord, maar geniet intens van de Psalmen. Vooral als een dominee verzen opgeeft die we zelden zingen.

[Noir]

In die nieuwe opwekkingsliederen komt een leegheid (onvolledigheid) naar voren!

[meribel]

nouja, terug naar het topic maar ( gkv ) .
Want in de gkv worden dus beide gezongen. Geselecteerde liederen van deze tijd ( niet zomaar alles, geen zaken die in strijd zijn met.........Maar tegelijk zijn er ook in onze tijd mensen die van God het talent hebben gekregen om mooie liederen ter ere van God te schrijven, die gave mag je niet onder het tapijt vegen )
En tevens 150 prachtige psalmen.

Vast zijn er weleens diensten dat er wat minder psalmen worden gezongen, maar ik maak er ook zat mee waar enkel of grotendeels psalmen worden gezongen.

[Marnix]

Precies. Ik vind die balans wel goed. En de Bijbel laat daar ook ruimte voor... Psalmen, hymnen een geestelijke liederen.

En ja Schelpje, Psalmen zijn prachtig. Maar we moeten ook weer niet doen alsof Psalmen de enige mooie liederen zijn en al het andere daarbij zo in het niet valt dat we het maar beter niet kunnen zingen

[Petra777]

Wat mij opvalt is dat in de dienst juist echt aandacht wordt besteed aan welk opwekkingslied er gezongen wordt. Vaak sluit
dat zo nauw aan bij de preek dat ik meteen begrijp waarom de dominee er voor kiest om dat lied te laten zingen.

En hoewel de psalmen een zeer rijke inhoud hebben zitten ook daar liederen bij die ik niet met hart en ziel mee kan zingen. Psalmen met teksten als: 'brandoffers wil ik U bereiden.' Dan denk ik bij mezelf: nou nee, dat wil ik helemaal niet en dat hoeft ook niet meer omdat Jezus die offers overbodig heeft gemaakt. En natuurlijk kun je brandoffers vergeestelijken, maar dat was zeker niet wat David ermee bedoelde.

Aan de andere kant zijn er ook opwekkingsliederen die ik in een gerefomeerde kerk vreemd vind. Een lied als: Vader, God ik vraag me af hoe ik ooit heb geleefd, zonder te weten dat Uw Vaderhart al zo lang om mij geeft. Dat heb ik me nooit afgevraagd. Maar als dan een ex-moslim dat lied aanvraagt voor zijn doop, zing ik het van harte mee.
En van de herhaling wordt ik weleens een beetje moe, eerlijk is eerlijk. Maar: met opwekkingsliederen kun je, meer tot God zingen in plaats van over Hem. En wat ik nog de meest waardevolle toevoeging vind is het zingen over Jezus en Zijn verlossend werk. De heilsgeschiedenis is niet gestopt met David, maar verder gegaan. En ook die gebeurtenissen daarna zijn het waard om over gezongen te worden.

[meribel]

@petra, 100% eens, en
ik heb zo'n gevoel dat je ook een gkv-er bent ( je bent immers uit kampen )

[Juliah]

Nou, als je hunkert (ontzettend sterk verlangt naar) een koud biertje vraag ik me af of je niet iets teveel van bier houdt, of dat je de betekenis van "hunkeren" niet goed kent. "Ik heb zin in een biertje" hoor ik nog wel eens... maar ik hoor niemand zeggen: "ik hunker naar een biertje". Het heeft dus echt met gevoelswaarde te maken. Overigens gebruikt de Bijbel regelmatig vergelijkbare bewoordingen (die veel beter bij dat koude biertje zouden passen). Ik dorst naar U. (en Jezus gebruikt ook het beeld van dorst hebben en koppelt dat aan verlangen naar leven, naar Hem. Hunkeren naar Hem is wat in Psalm 42 zo mooi beschreven wordt, dorst die veel verder gaat dan smachten naar een koud biertje.

Heer een hert in dorre streken
Smacht niet sterker naar 't genot
Van de koele waterbeken
Dan mijn ziel naar U o God.

Welja, studenten smachten en hunkeren nu eenmaal om een koud pilsje na een dag hard studeren
Met wat je zegt over psalm 42, daar stem ik helemaal mee in. Ik kan me alleen nog steeds niet aan de indruk ontrekken dat het betreffende opwlied weinig creatief met taal en poëtisch is. En dat heb ik dus met veel van die nummers.
Dit alles is geheel subjectief, ik ervaar het op deze manier. Blijkbaar heb jij inderdaad een andere taalbeleving en een andere smaak. In zo'n discussie kan men niet objectief zijn.

[Petra777]

een ander probleem is dat ze vaak uit het Engels worden vertaald. Als je dan nog wilt dat een lied op de melodie past moet je soms aardige kunstgrepen toepassen. Persoonlijk vind ik dat heel jammer. Veel liederen hebben in de oorspronkelijke taal toch een diepere inhoud.

Al kijk je alleen maar naar het woord 'great' in de opwekkingsbundel vrijwel altijd met 'groot' vertaald, terwijl het in het Engels meerdere betekenissen heeft.

[Boekenlezer]

Dat heeft te maken met uitingsvormen, cultuur, veranderende taal... en dat is op zich niet verkeerd. (ik ben een voorstander van beiden om een gezonde balans te hebben, de rijke Psalmen maar ook nieuwe liederen waarmee we God ook mogen loven en prijzen en vanuit de grond van ons hart aanbidden. (Overigens zijn er altijd naast de Psalmen ook andere liederen geweest die daarvoor, al dan niet ook in de eredienst, werden gebruikt)

Een factor van betekenis is volgens mij vooral hoe men de eigen identiteit ziet en beleeft. In het verleden wilde men in de GKV nadrukkelijk gereformeerd zijn. Vandaag is dat merkbaar minder het geval. (Dat kun je historisch ook in allerlei symptomen aanwijzen.) Men omschrijft zichzelf graag als christelijk, maar gereformeerd... mwah. (De één meer dan de ander.)
Van daaruit zul je ook anders omgaan met opwekkingsliederen, lijkt mij.

[Boekenlezer]

(in de breedste zin van het woord). Net zoals dat 'prettig voelen'. Emoties en het bredere spirituele spelen nu eenmaal in evangelische en charismatische kringen een grote(re) rol dan bij gereformeerden

Dat is algemeen bekent alles moet emotieloos, toch

Dat emotionele element heeft m.i. niet zo'n grote plaats bij traditionele protestanten.

De emoties worden thuis gelaten? of zijn er helemaal geen emoties?

En over dat emotieloze: lees dat nog maar eens een keer. Waar beweert iemand dat de gereformeerden emotieloos zijn?

Tsja, daar wordt ook een punt aangestipt, wat zeker interessant is om te bespreken als het over het de GKV gaat: gereformeerd zijn, en beleefd geloof.
Alhoewel, daar heb ik het zelf ook al een klein beetje over gehad. (zie hier)

Het is net alsof schaapje hierboven een karikatuur verdedigt, die in de GKV leeft, naar mijn idee. (Of schaapje van de GKV is, weet ik niet. Zou heel goed kunnen zijn van niet.) De karikatuur van: gereformeerd is emotieloos en star. Voor beleefd geloof moet je bij de evangelischen zijn.
Bij de evangelischen zelf vind je denk ik net zo'n karikatuur: het beleefde geloof is bij de evangelische gemeenten, tegenover de 'dode en starre kerken'.
In werkelijkheid is het zo, dat het objectieve (Gods beloften in de doop) en het subjectieve (wat gebeurt er in jouw leven, wat merk je van Gods genade?) twee kanten van een medaille zijn binnen de gereformeerde traditie, waarbij het zoeken was (en is) naar een juiste balans daarin. In de GKV ging men heel sterk de objectieve kant op, en in de Gereformeerde Gemeenten is men sterk de subjectieve kant op gegaan. Daar tussenin vind je vooral gemeenten uit de PKN, HHK en CGK. (Dat is wat simpel gezegd, want daarin zit ook grote variatie.) En ik denk, dat die erg objectieve inslag van de GKV in het verleden, voedingsbodem werd voor allerlei verschijnselen die je vandaag in de GKV aantreft, zoals (open staan voor) evangelische invloeden.

Ik beweer dus: het is een karikatuur te zeggen dat het subjectieve, het emotionele, taboe is in de gereformeerde traditie. Het speelt er zeker een rol. Een beweging als de Nadere Reformatie is daar een duidelijk voorbeeld van.

[schaapje]

@Boekenlezer
Ik denk dat een ieder zijn geloof moet en zal beleven zoals hij/zij wil en dat het ook
veel te maken heeft met gewoonte en achtergrond/opvoeding enz.
Maar laten we elkaar niet oordelen hierin, laten we a.u.b. respect hebben voor de
ander.

En mijn posting die jij citeerd waren een reactie op juliah, die beweerde dat
in de GKV emoties geen grote rol spelen.

[Marnix]

Een factor van betekenis is volgens mij vooral hoe men de eigen identiteit ziet en beleeft. In het verleden wilde men in de GKV nadrukkelijk gereformeerd zijn. Vandaag is dat merkbaar minder het geval. (Dat kun je historisch ook in allerlei symptomen aanwijzen.) Men omschrijft zichzelf graag als christelijk, maar gereformeerd... mwah. (De één meer dan de ander.)
Van daaruit zul je ook anders omgaan met opwekkingsliederen, lijkt mij.

Dat kan kloppen. Ik vind dat zelf een goede verandering. Niet dat er iets mis is met "gereformeerd zijn" maar "gereformeerd zijn" is voor een groot deel ook gewoon cultuur, traditie geworden. Ik voel me in de eerste plaats christen... en dan pas gereformeerd. Er zijn er ook die denken dat je pas echt christen bent als je gereformeerd bent en dan staan dingen in de verkeerde volgorde.

Ik denk dat daarom mensen zich tegenwoordig weer liever de nadruk op het "christen-zijn" leggen dan op het gereformeerd zijn. Dat is niet zozeer afzetten tegen de leer, maar meer tegen de hokjes, tegen een bepaalde christelijke cultuur boven de ander stellen, tegen een "op zo'n manier hoort het". Eenheid zit hem niet in kerkverbanden, in formulieren, tradities, of je alleen Psalmen zingt of ook andere liederen. Een ben je in Christus.

[meribel]

@marnix,

eens.
wat mij pas overkwam, ik stond bij een oudere client ( ik werk in de zorg ) die vroeg 'ben je soms gelovig' Dus ik zei, 'jazeker'. Vroeg de client, "wat ben je dan? '. Dus ik zei" ik ben christen" .
Zegt die client:" o die kerk ken ik niet, ik ben zelf gewoon hervormd" .