Dreamster schreef:Als zou heel refoweb zeggen (en dus dit hele topic volstaan) dat God van me hield...dan wist ik het nog niet zeker...
Dag Dreamster,
Dit citaat van je trof me diep. Ik ken de Gereformeerde gemeenten van binnenuit en ik weet ook hoe onbetwistbaar je in dit soort kerken de waarheden over mens en God (en over het eeuwig wel of wee) meekrijgt. Je komt er nooit meer van af. Men is daar ook trots op en gebruikt dit dan ook om mij en jou op elke mogelijke leeftijd weer te herinneren aan die waarheden. Het is in zekere zin een dwangmiddel geworden. Als je er anders over bent gaan denken of als je jezelf eens wat kritisch uitlaat over leer of leven weet men waar je tere punt zit. Namelijk hierin: dat die waarheden zo onwrikbaar en absoluut zijn overgedragen, dat ze je tot aan je dood zullen achtervolgen.
Je moet weten, dat je daarmee toch een beetje een uitzondering bent (daar ben ik tenminste achter gekomen). Het merendeel van de mensen heeft dit probleem niet. Zeker een meerderheid van de christenen zijn niet met zo'n dwingende en tegelijkertijd angstaanjagende voorstelling van zaken opgevoed. Er zijn dus weinig mensen die je begrijpen, wanneer je dat vreselijke dilemma wilt uitleggen, dat je aan de ene kant niets liever wilt dan een gelovig leven leiden, waarin God op de eerste plaats komt en waarin je Hem vertrouwt en Hem op alle terreinen van het leven lof en dank wil zeggen. Hoe diep kan dat verlangen niet zijn om in het Licht te leven. Vrij, gelukkig, verlost van schuld, angst en wanhoop! Aan de andere kant heb je die tergende, knagende zekerheid dat die genade waarnaar je kunt snakken volgens de leer en uitleg van je kerk voor jou onbereikbaar is. Ten eerst zullen er maar weinig mensen zijn die God heeft uitverkoren (je kunt hoog of laag springen, maar zo is het, je bent van nature zondaar en vijand van God, je zou je onterecht wat inbeelden wanneer je zou denken dat God ook jou bemint enz. enz.), ten tweede moet je allerlei innerlijke ervaringen opdoen in een speciale volgorde en als je daar iets van mist is alles niet echt, maar vals geweest (meestal wordt iemands geloof als niet waarachtig beoordeeld). Kortom: zalig worden doe je in de praktijk nooit.
Nogmaals, een ander kun je die verschrikkelijke tweespalt maar heel moeilijk uitleggen.
Ik kan je daarbij ook niet helpen, zolang je dit gruwelijke godsbeeld niet kan of wilt loslaten. In dit soort gevallen (ik reken mijzelf ook als zo'n geval) is er echter wel een andere methode om bevrijd te worden uit het juk. Maar dat is wel een harde leerschool, die je eerst moet doorlopen. Pas daarna kun je je weer richten op je geloof in God.
Ik stel het volgende voor: neem eens afstand. Ik bedoel daarmee zowel, dat je geen boeken meer leest over dit onderwerp, dat je ook dit soort fora niet meer bezoekt, dat je geen discussies meer aangaat hierover (zeker niet met mensen van je kerk) en ik bedoel eigenlijk ook: dat je geen kerkdiensten meer bezoekt, waarin die kramp steeds weer wordt gevoed. Neem afstand en doe dat heel letterlijk.
Het tweede dat ik er mee bedoel is wat lastiger uit te leggen, maar wel erg belangrijk. Probeer eens rustig na te denken waar die ideeën van je kerk en van de predikanten die dit verkondigen nu eigenlijk vandaan komen. Kijk, elke predikant zegt natuurlijk dat hij het rechtstreeks uit de Bijbel heeft. Zo rechtvaardigt hij zichzelf en lift mee op het hoogst mogelijke gezag. Hij zegt nog net niet, dat hij het rechtstreeks van God gehoord heeft, maar die kant gaat het vaak wel op.
Welnu, probeer te bedenken hoe die ideeën echt tot stand zijn gekomen. Je kunt er natuurlijk boeken over lezen, maar voor je het weet verval je toch weer in de taal en de termen uit je eigen kring en die zijn nu juist de obstakels om goed afstand te nemen.
Wees je daarbij bewust van het volgende: er zijn zeer veel verschillende religies en binnen het christendom zijn weer zeer veel verschillende stromingen. Vaak zijn ze ontstaan in een bepaalde tijd en hebben ze ook speciale kenmerken, die bij andere stromingen niet voorkomen. Dat wil niet zeggen, dat het allemaal sekten zijn of dwalende kerken, maar ze hebben wel allemaal de Bijbel enigszins anders geïnterpreteerd. De vuistregel is: hoe kleiner een kerk (beter: hoe geîsoleerder een kerk) des te specialer is de interpretatie van de Bijbel. Je weet, in het wereldwijde christendom zijn de Gereformeerde Gemeenten (in Ned.) kleine kerken, maar wel met een eigen geluid.
Houd nu goed in gedachten dat er ooit eens mensen zijn geweest (theologen / predikanten) die voor het eerst met een eigen interpretatie van de Bijbel zijn begonnen. Daarvoor was het er nog niet, ze hebben echt iets nieuws gezegd. Als je je dit goed realiseert, begrijp je hopelijk ineens, dat het wat onredelijk overkomt, wanneer een predikant, een theoloog of een kerkgemeenschap meent te kunnen zeggen, dat zijn of haar interpretatie de enig zuivere is. Mijn hele verhaal is er op gericht om je te vertellen dat er alternatieven zijn in het grote gebouw van de christelijke kerk wereldwijd. Dat je nu toevallig geboren bent in een bepaald kerkgenootschap wist die alternatieven niet uit. Probeer er zo eens een tijdje over na te denken en wees dan ook niet bang om langzamerhand kritisch om te gaan met al die onwrikbare ideeën, die jou beheersen. Is het wel zo logisch om te veronderstellen dat God slechts weinig mensen zalig wil maken? Hebben echt alle christenen dezelfde voorgeschreven ervaringen gehad, waarmee jij wordt geconfronteerd. Enz. enz.
Nadat je zo hebt leren afstand nemen, zowel uiterlijk als innerlijk, ontstaat er hopelijk ruimte om weer tijd en ruimte te geven aan je verlangen. Zonder obstakels, zonder beperkingen, zonder allerlei waarschuwingen, wetten, geboren en verboden kun je dan weer echt zoeken naar God. Weet, dat je in je zoektocht naar God eerst en vooral dat zoekt waar elk mens naar zoekt. Je zoekt vrede. Je zoekt aanvaarding. Je zoekt iemand die je niet afstoot, maar je begripvol ontvangt. Neem voor ogen hoe Jezus, de Goede Herder, over God spreekt. Beeld Hij God in de gelijkenis van de verloren zoon af als een strenge, beangstigende Predikant, die zijn zondige zoon boos aankijkt en hem veroordelend laat wegvoeren? Nee, Hij is opgelucht, vol vreugde. Hij is emotioneel! Hij is één en al liefde. Was er dan geen zonde? Natuurlijk wel! Maar de liefde overheerste. Zo is God, zoals Jezus aan ons geleerd heeft.
Als je dit leest, kun je in de reflex vallen en gelijk allerlei bezwaren opnoemen. Maar weet dan dat dit ook echt een reflex is, die je is aangeleerd. Je gaat dan allerlei bezwaren kopiëren die je uit de mond van predikanten gehoord hebt. Je gaat ze napraten. Ddat betekent, dat je geen afstand hebt tot deze mensen en hun kerk. Zo blijf je gebonden.
Helaas, voor dit soort rigide denkbeelden weet ik geen betere weg te bedenken dan die ik hier nu opschrijf. Hopelijk heb je er wat aan.
gravo
..Heer, Gij weet alle dingen, Gij weet dat ik u liefheb...
