elbert schreef:Hmm ja, kerkelijke organisaties dienen zich verre te houden van dit soort politieke provocaties.
Aan de andere kant vind ik het ook wel pijnlijk dat "we" als kerken/christenen vierkant achter Israël (zeggen te) staan, maar ondertussen Messiasbelijdende joden in Israël het soms heel moeilijk hebben, met protesterende orthodoxe joden die voor hun deur staan (zie bijv.
dit artikel) en die soms hun ruiten ingooien (waarbij de politie soms een oogje dicht doet).
Dan zijn we als steuners van Israel opeens muisstil en mogen we geen kritiek hebben, want dat is not done.

Klopt helaas wat je schrijft. Juist díe gemeentes verdienen onze onvoorwaardelijke steun, en de tegenstander dient bekritiseerd te worden. Maar gelukkig is dit een beslist niet goed te praten uitzondering. Het heeft ook wel een oorzaak, waar we als kerk mede schuldig aan zijn. Dit laatste zeg ik beslist niet om het goed te praten, laat dat duidelijk zijn, maar om het in het juiste (historisch) perspectief te zien: Ook wij gaan niet vrijuit.
Gelukkig zijn er ook andere voorbeelden, zoals in Haifa waar de Messiaanse gemeente de kans krijgt om samen te werken met de sociale diensten van de burgerlijke gemeente.
Aan de andere kant: het Israël van het O.T. was nu ook niet bepaald het meest vrome volk te noemen. Kregen zware kritiek van God bij monde van de profeten maar bleven ondanks alles Zijn volk. Wat dat betreft moeten wij, die dezelfde God dienen, en het trouwens beslist niet beter doen, ook kritiek leveren daar waar nodig is, maar, in navolging van die God, het wel blijven zien als Zijn volk. En die kritiek mag ook best wederzijds zijn dunkt me.
Ps. 122vs6: Bidt om de vrede van Jeruzalem; wel moeten zij varen, die u beminnen.