Homofilie deel 5

[mohamed]

Wat betekent 'uit de kast komen' nou precies? Is het middels de media bekend maken dat je op mensen van je eigen geslacht valt? Maar wat nou als ik homo ben, maar helemaal alleen leef? Indien niemand me kent, hoe zal ik dan uit de kast komen?

[Mortlach]

Wat betekent 'uit de kast komen' nou precies? Is het middels de media bekend maken dat je op mensen van je eigen geslacht valt? Maar wat nou als ik homo ben, maar helemaal alleen leef? Indien niemand me kent, hoe zal ik dan uit de kast komen?

Uit de kast komen is 'gewoon' bekend maken dat je homo bent, niet per se via de media. Eerder aan vrienden en familie. Een relatie is niet noodzakelijk om uit de kast te komen.

[mohamed]

Uit de kast komen is 'gewoon' bekend maken dat je homo bent, niet per se via de media. Eerder aan vrienden en familie. Een relatie is niet noodzakelijk om uit de kast te komen.

Hoe zie je dat voor je?

[schelpje3]

Wat betekent 'uit de kast komen' nou precies? Is het middels de media bekend maken dat je op mensen van je eigen geslacht valt? Maar wat nou als ik homo ben, maar helemaal alleen leef? Indien niemand me kent, hoe zal ik dan uit de kast komen?

Volgens mij zijn "de sterren" er ooit mee gekomen, ik las het jaren geleden in de krant en wist toen nog niet wat het was. Net als de uitdrukking dat iets "cult" is, komt ook uit deze hoek.
En je bent niet verplicht om uit de kast te komen hoor. Als je je prettig voelt om in de kast te blijven zitten, moet je dat vooral doen.
Veel mensen menen een homo te herkennen aan een bepaalde nichterige manier van doen, een loopje, of gebaartje, maar dat is zo cliche.
Wij hadden hier jarenlang 2 mannen 3 huizen verderop wonen, ik dacht dat het broers waren bleek een leuk stel te zijn
Allebei supermacho

[meribel]

ik denk eerder dat het een variant is op de engelse uitdrukking: coming out of the closet...daar is het afgekort tot coming out, hier tot uit de kast komen.

[Mortlach]

Hoe zie je dat voor je?

Hoe bedoel je?

[mohamed]

Veel mensen menen een homo te herkennen aan een bepaalde nichterige manier van doen, een loopje, of gebaartje, maar dat is zo cliche.
Wij hadden hier jarenlang 2 mannen 3 huizen verderop wonen, ik dacht dat het broers waren bleek een leuk stel te zijn
Allebei supermacho

Daar is maar op een manier 'achter' te komen en dan krijg je een aai over je bol of een knal voor je kanis.

[mohamed]

Hoe bedoel je?

Nou, als je niemand hebt maar alleen bent, onbekend en uit de kast wilt komen, hoe zie je dat voor je?

[meribel]

Nou, als je niemand hebt maar alleen bent, onbekend en uit de kast wilt komen, hoe zie je dat voor je?

voorbeeld: "lieve pap en mam ( of wie dan ook ) , nu ben ik nog vrijgezel maar mocht ik ooit met iemand thuiskomen, weet dan alvast, het is ook een jongen/meisje* ( doorstrepen wat niet van toepassing is ). "

[Mortlach]

Inderdaad, zoiets dus.

[JeeWee]

Uit de kast komen heeft niks met 'sterren' te maken.
Het is één van de meest moeilijke stappen die een homo kan/moet zetten in z'n leven.

Voor veel jongetren is het al een jarenlangt gevecht geweest om voor zich zelf uit de kast te komen: je realiseert je dat je anders bent. Dat je als jongen niet op meisjes valt en als meisje neit op jongens. Dat is een naauwelijks te beschtrijven schok voor velen.

Er gaat van al;les door je heen. Ik noem er een paar:
• de duivel zit er direct boven op met de bekende bijkbelteksten die je veroordelen
• je hele droom van een fijn gezin met kinderen spat uit elkaar.
• je vervreemdt je van je heterovrienden en je gaat je proberen aan te passen, want niemand mag het weten.
• je doorkruist het verwachtingspatroon van je ouders, die zo gtraag die lieve schoondochter en kleinkinderen willen hebben
• je loopt op je tenen door steeds maar te spelen wie je niet bent.
• je kunt je gevoelens met niemand delen, want zeker in de kerk zijn maar weinig rolmodellen...

En dan...
Je verzamelt al je moed en vertelt het aan je beste vriendin. Dat valt meestel mee. Dan komt thuis: pa en ma, broers en zussen. dan de dominee, je ouderling, je vrienden.
In plaats van dat ze jou als homo tot steun zijn, is het vaak andersom: jij moet hén helpen bij de verwerking...

Ik gun niemand zo'n kast...

Weet je, ik zag ook op de christenboot op de canal parade een bord met: God heeft geen kast.

Dat is voor mij persoonlijk enorm tot troost. Ik zie dat verwoord in Psalm 139:

HEERE, U doorgrondt en kent mij.
Ú kent mijn zitten en mijn opstaan,
U begrijpt van verre mijn gedachten.
U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen,
U bent met al mijn wegen vertrouwd.

Al is er nog geen woord op mijn tong,
zie, HEERE, U weet het alles.
U sluit mij in van achter en van voren,
U legt Uw hand op mij.
Dit kennen – het is mij te wonderlijk,
te hoog, ik kan er niet bij.

[mohamed]

Uit de kast komen heeft niks met 'sterren' te maken.
Het is één van de meest moeilijke stappen die een homo kan/moet zetten in z'n leven.

Voor veel jongetren is het al een jarenlangt gevecht geweest om voor zich zelf uit de kast te komen: je realiseert je dat je anders bent. Dat je als jongen niet op meisjes valt en als meisje neit op jongens. Dat is een naauwelijks te beschtrijven schok voor velen.

Er gaat van al;les door je heen. Ik noem er een paar:
• de duivel zit er direct boven op met de bekende bijkbelteksten die je veroordelen
• je hele droom van een fijn gezin met kinderen spat uit elkaar.
• je vervreemdt je van je heterovrienden en je gaat je proberen aan te passen, want niemand mag het weten.
• je doorkruist het verwachtingspatroon van je ouders, die zo gtraag die lieve schoondochter en kleinkinderen willen hebben
• je loopt op je tenen door steeds maar te spelen wie je niet bent.
• je kunt je gevoelens met niemand delen, want zeker in de kerk zijn maar weinig rolmodellen...

En dan...
Je verzamelt al je moed en vertelt het aan je beste vriendin. Dat valt meestel mee. Dan komt thuis: pa en ma, broers en zussen. dan de dominee, je ouderling, je vrienden.
In plaats van dat ze jou als homo tot steun zijn, is het vaak andersom: jij moet hén helpen bij de verwerking...

Ik gun niemand zo'n kast...

Weet je, ik zag ook op de christenboot op de canal parade een bord met: God heeft geen kast.

Dat is voor mij persoonlijk enorm tot troost. Ik zie dat verwoord in Psalm 139:

HEERE, U doorgrondt en kent mij.
Ú kent mijn zitten en mijn opstaan,
U begrijpt van verre mijn gedachten.
U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen,
U bent met al mijn wegen vertrouwd.

Al is er nog geen woord op mijn tong,
zie, HEERE, U weet het alles.
U sluit mij in van achter en van voren,
U legt Uw hand op mij.
Dit kennen – het is mij te wonderlijk,
te hoog, ik kan er niet bij.

Dat is heel verdrietig inderdaad, maar je gedrag wordt toch niet bepaald door je seksuele voorkeur? Er staat duidelijk dat God het hart aanziet dus laten wij proberen een rein hart te hebben, homo's, hetero's maakt niet uit.

[RogierV]

Als we dan toch toch in het evenbeeld van hem zijn geschapen, zou hij zelf niet ook een beetje homosexueel zijn dan?

Ik denk dat in veel religies homos niet worden geaccepteerd omdat ze geen kinderen(lees zieltjes) kunnen maken voor desbetreffende gebedshuis.Zit ik daar helemaal naast?(gooi ook maar een balletje op).
De enige manier waarop religie kan overleven is door kinderen te indoctrineren.

Al die ongein voor mensen die zich oprecht gelukkiger(kunnen) voelen als ze uitkomen voor we ze zijn. Zijn homos minder mensen dan dat wij dat zijn? Ik heb ook homo vrienden. ZULKE KERELS! niks mis mee. en Niet allemaal relnichten. En ik vertrouw sommige daarvan met mijn leven.(niet alleen omdatze zo breed zijn:P)

Het is de diversiteit van mensen wat mij zo aantrekt in het leven. De verschillende opvattingen en lifestyles. Hoe je net zo hard kan lachen met een Chinees als met een Indonees.

[Mortlach]

En dan...
Je verzamelt al je moed en vertelt het aan je beste vriendin. Dat valt meestel mee. Dan komt thuis: pa en ma, broers en zussen. dan de dominee, je ouderling, je vrienden.
In plaats van dat ze jou als homo tot steun zijn, is het vaak andersom: jij moet hén helpen bij de verwerking...

Tja, tegen de tijd dat iemand uit de kast komt heeft die voor zichzelf al een heel proces doorgewerkt. Degenen aan wie je het vertelt (ouders etc) staan dan nog aan het begin van dat proces. Dat kan je hen niet kwalijk nemen.

[JeeWee]

Dat is heel verdrietig inderdaad, maar je gedrag wordt toch niet bepaald door je seksuele voorkeur?

Een heel begrijpelijke opmerking.
Maar ik denk ook wel dat het een wijd verbreid misverstand is.

Een homo is niet slechts een seksueel wezen. Net zomin als een hetero dat is.
Het is een totale geaardheid. Eden 'zijn'. En je beter op je gemak voelen bij iemand van hetzelfde geslacht. En natuurlijk komt daar ook de seksuele, fysieke aantrekkingskracht bij. Maar het kan ook zonder seks en ik kan het weten.

En juist omdat ánderen er zo'n punt van maken, wordt het tot iets heel groots.

En om dan 'uit de kast te komen' is iets heel anders dan thuis te gaan zeggen, "pap, m,am, ik kan alleen maar seks hebben met iemand van mijn eigen geslacht.
Het is meer: mijn wezen, mijn zijn, mijn affectie komt het beste tot z'n recht bij iemand van mijn eigen geslacht..


Ik houd nooit zo van vergelijkingen omdat ze altijad ergens mank gaan. Maar toch iets wat het enigszins raakt: iemand die van jongsaf aan zich aangetrokken heeft gevoeld tot het leven op het land, op de boerderij, wordt doodongelukkig als je hem in een grote stad op een kantoor zet, voor de rest van z'n leven.

En dan gaat het hier om, nog iets veel ingrijpenders: je hele toekomst gaat om. Je gooit het verwachtingspatroon van je ouders aan diggelen. En begrijpeelijkerwijs begrijpen ze er vaak ook nog niks van.
Ze hebben allen de informatie zoals die in de kerk altijd werd geïnterpreteerd en zoals de kranten er over schrijven: lust en losbandigheid.

Dan krijgen we de verwarring tussen afkeuring en afkerr.

En dan ben je 18 en moet je 't tegen je ouders gaan vertellen, waarvan je vaak al weet of vermoedt hoe ze gaan reageren...

Nee, een kast is enerzijds veilig en anderzijds benauwend, verstikkend...