Vrijgezellen

[Africa]

Maar aan de andere kant heb je volgens mij wel je voorkeuren, over het algemeen zijn gedeelde interesses wel fijn.

[Chienn]

Ja, dat is waar! Maar ook zonder gedeelde interesses kan je toch een heel eind komen

[mohamed]

Sommige interesses die niet gedeeld worden kunnen veranderen in irritaties en dat is wel vervelend.

[Chienn]

Daar heb je gelijk in!! Dat kan ook... Maar het andere kan ook

[jans1]

Jans, heeft dat ook niet te maken met de 'regels' die een kerk oplegt? Denk je niet dat het makkelijker is als men wat minder in 'hokjes' zou denken en het belangrijkst een ander om zijn gedachte in zijn waarde zou laten. De een gelooft in een drie-eenheid de ander niet. Binnen bijvoorbeeld de Jehova's getuigen gemeenschap zou je daarom al geen relatie kunnen hebben. Het is namelijk dwaalleer in hun ogen en dus ben je verkeerd met het geloof bezig. Daarom vind ik het zelf prettig dat de kerk waar ik kom niemand een gedwongen leer oplegt.

Dat heeft in zekere zin wel te maken met de regels die een kerk op legt..
Maar van veel regels krijg ik gewoon de kriebels vanbinnen, vandaar dat ik wel heb geleerd om niet in hokjes te gaan denken zeg maar. Maar als mensen om je heen dat nog wel doen, is zo'n hele situatie gewoon nog steeds knap lastig...

[nette]

Ik ben het ermee eens dat je in hokjes en vakjes gaat denken, dat het inderdaad dan zoeken naar een speld in de hooiberg is. Sowieso houd ik niet van het woord 'zoeken'; Ik zie het allemaal wel, zoals ik eerder schreef, tijd zat... Ik heb ook geen lijstje waar een jongen aan moet voldoen, een vriendin van mij bijvoorbeeld wel en dan denk ik serieus waar ben je nu meebezig? Alleen maar afvinken wat goed en slecht is?

ik ook. een lijstje vind ik echt onzin.
het gaat bij alleen om dat hij serieus moet zijn, en gelovig
en dat we van elkaar houden
de rest is bijzaak

[ajl]

Ik had ook op mijn lijstje 'gelovig' staan en toen ontmoette ik mijn huidige man. Hij was ongelovig. De klik was er gelijk en eigenlijk had ik met hem zoveel klik en was hij serieuzer in geloogskwesties dan mijn eerdere gelovige vriendjes dat ik de keuze heb gemaakt om met hem verder te gaan ipv af te wachten of ik een gelovige man tegen zou komen waar ik dezelfde klik mee zou hebben.

[nette]

Ik had ook op mijn lijstje 'gelovig' staan en toen ontmoette ik mijn huidige man. Hij was ongelovig. De klik was er gelijk en eigenlijk had ik met hem zoveel klik en was hij serieuzer in geloogskwesties dan mijn eerdere gelovige vriendjes dat ik de keuze heb gemaakt om met hem verder te gaan ipv af te wachten of ik een gelovige man tegen zou komen waar ik dezelfde klik mee zou hebben.

er staat in de bijbel ga geen juk aan met de ongelovige.
maar hij moetr dan wel echt gelovig zijn, en niet alleen z'n ouders, als je snapt wat ik bedoel

[ajl]

Ik heb er altijd moeite mee dat er gelijk met deze bijbeltekst 'gegooid' wordt op het moment dat er een relatie begint tussen een kerkelijk en onkerkelijk iemand. Iemand kan ook op je pad komen. Natuurlijk is een relatie geen evangelisatietraject, maar om bij voorbaat elke ongelovige al uit te sluiten, vind ik te ver gaan. Daarmee wil ik niet ontkennen dat er natuurlijk veel problemen kunnen ontstaan.

[mw]

@AJL: ik vind het altijd bijzonder als je schrijft over de rol van het geloof in jullie relatie.
1 vraag uit nieuwsgierigheid : zou het voor jou anders geweest zijn als hij niet zo serieus was in geloofskwesties?

[schelpje3]

ik ook. een lijstje vind ik echt onzin.
het gaat bij alleen om dat hij serieus moet zijn, en gelovig
en dat we van elkaar houden
de rest is bijzaak

Dat zeg je als je jong bent, ik ook
Alleen kom je er later achter dat er nog meer belangrijk is, alleen niet belangrijk genoeg, of het valt niet op.
Je trouwt met een man, maar je krijgt je schoonfamilie er gratis en voor niks bij.
Dat DAT niet altijd een onverdeeld genoegen is, hoef ik denk ik niet te vertellen.
En dat kan van alles zijn.
Dus als je met een ongelovige man trouwt, die trouw naar de kerk gaat, gaat zijn familie dat nog niet ! Met alle moeilijkheden van dien misschien.
Of die leuke man heeft een vreselijke moeder/vader.
Onderschat dat niet he, dit weekend nog gelezen, n.a.v. moederdag, dat de man uiteindelijk altijd voor zn eigen moeder kiest, in geval van een conflict. Vraag dit dus nooit van hem.
Of geen baan en heel weinig geld. Geld is niet het allerbelangrijkst, maar soms gaat de liefde met het geld het raam uit.

[ajl]

@AJL: ik vind het altijd bijzonder als je schrijft over de rol van het geloof in jullie relatie.
1 vraag uit nieuwsgierigheid : zou het voor jou anders geweest zijn als hij niet zo serieus was in geloofskwesties?

Dat denk ik wel. Ik merkte alleen wel dat wij heel snel naar elkaar toegroeide en dan wordt het natuurlijk steeds moeilijker om een definitieve keus te maken om de relatie te verbreken. Ik weet eigenlijk ook niet of ik het na een jaar nog had gekund .Het eerste jaar is hij nooit meegeweest naar de kerk en was zijn standpunt nog gewoon dat het geloof iets voor mij was waar hij wel belangstelling in had. Ook de jaren die daarop volgden, waren er hele periodes dat hij niet meeging. Wij spraken er wel heel veel over en eigenlijk waren wij het vrij snel eens over de basale dingen als doop en opvoeding. Daar ligt het punt van verschil vaak ook niet.

En het grappige en ontroerende vond ik nog de reactie van mijn ds. Deze zei juist tegen mij dat ik niets moest overhaasten met een onkerkelijk iemand die belangstelling had. De stap om voor het geloof te kiezen kon wel 10 jaar duren en moest gezien worden als een teer plantje waar je voorzichtig mee om moest gaan. Het enige wat je kan doen is er samen over praten bidden en het goede voorbeeld geven door zelf trouw te zijn in je kerkgang en trouw te blijven aan je keuzes.

[nette]

Dat denk ik wel. Ik merkte alleen wel dat wij heel snel naar elkaar toegroeide en dan wordt het natuurlijk steeds moeilijker om een definitieve keus te maken om de relatie te verbreken. Ik weet eigenlijk ook niet of ik het na een jaar nog had gekund .Het eerste jaar is hij nooit meegeweest naar de kerk en was zijn standpunt nog gewoon dat het geloof iets voor mij was waar hij wel belangstelling in had. Ook de jaren die daarop volgden, waren er hele periodes dat hij niet meeging. Wij spraken er wel heel veel over en eigenlijk waren wij het vrij snel eens over de basale dingen als doop en opvoeding. Daar ligt het punt van verschil vaak ook niet.

En het grappige en ontroerende vond ik nog de reactie van mijn ds. Deze zei juist tegen mij dat ik niets moest overhaasten met een onkerkelijk iemand die belangstelling had. De stap om voor het geloof te kiezen kon wel 10 jaar duren en moest gezien worden als een teer plantje waar je voorzichtig mee om moest gaan. Het enige wat je kan doen is er samen over praten bidden en het goede voorbeeld geven door zelf trouw te zijn in je kerkgang en trouw te blijven aan je keuzes.

je hebt wel gelijk dat je niet alles gelijk moet afkeuren, het is goed natuurlijk om er over te praten. maar ik zelf zal wel duidelijk zeggen dat het geloof belangrijk voor me is, en als hij zich niet bereid is om in mijn geloof te verdiepen. of onverschillig is, dat keur ik hem wel gelijk af.

maar daarom vind ik het wel goed van jou hoor, makkelijk zal het wel niet geweest zijn

[nette]

Dat zeg je als je jong bent, ik ook
Alleen kom je er later achter dat er nog meer belangrijk is, alleen niet belangrijk genoeg, of het valt niet op.
Je trouwt met een man, maar je krijgt je schoonfamilie er gratis en voor niks bij.
Dat DAT niet altijd een onverdeeld genoegen is, hoef ik denk ik niet te vertellen.
En dat kan van alles zijn.
Dus als je met een ongelovige man trouwt, die trouw naar de kerk gaat, gaat zijn familie dat nog niet ! Met alle moeilijkheden van dien misschien.
Of die leuke man heeft een vreselijke moeder/vader.
Onderschat dat niet he, dit weekend nog gelezen, n.a.v. moederdag, dat de man uiteindelijk altijd voor zn eigen moeder kiest, in geval van een conflict. Vraag dit dus nooit van hem.
Of geen baan en heel weinig geld. Geld is niet het allerbelangrijkst, maar soms gaat de liefde met het geld het raam uit.

daar heb je wel gelijk in. maar dat zie ik dan wel weer, daar ga ik me nu niet druk om maken.
de jongen is belangrijker.
de jongen die ik het laatst leuk vond, had een leuke familie, die best als schoonfamilie wilden.
maar van die jongen kreeg ik geen hoogte of hij mij ook leuk vond, of tenmiste meer dan leuk.
aandacht besteedde hij wel aan mij, maar een praatje maakte hij niet zo snel. dus heb ik de moed al opgegeven.
en voorlopig ga ik me er niet meer druk om maken ook, ik wacht het wel af. verliefd worden gaat toch vanzelf, maar ik houd nu liever ff tegen. ik ben van plan te wachten tot een jongen mij leuk vind, maar of het lukt

[mw]

Dat denk ik wel. Ik merkte alleen wel dat wij heel snel naar elkaar toegroeide en dan wordt het natuurlijk steeds moeilijker om een definitieve keus te maken om de relatie te verbreken. Ik weet eigenlijk ook niet of ik het na een jaar nog had gekund .Het eerste jaar is hij nooit meegeweest naar de kerk en was zijn standpunt nog gewoon dat het geloof iets voor mij was waar hij wel belangstelling in had. Ook de jaren die daarop volgden, waren er hele periodes dat hij niet meeging. Wij spraken er wel heel veel over en eigenlijk waren wij het vrij snel eens over de basale dingen als doop en opvoeding. Daar ligt het punt van verschil vaak ook niet.

En het grappige en ontroerende vond ik nog de reactie van mijn ds. Deze zei juist tegen mij dat ik niets moest overhaasten met een onkerkelijk iemand die belangstelling had. De stap om voor het geloof te kiezen kon wel 10 jaar duren en moest gezien worden als een teer plantje waar je voorzichtig mee om moest gaan. Het enige wat je kan doen is er samen over praten bidden en het goede voorbeeld geven door zelf trouw te zijn in je kerkgang en trouw te blijven aan je keuzes.

Dank je wel voor je antwoord!!
Mooi antwoord van je ds! Lijkt me dat je daar tenminste wat aan had. Uiteindelijk heeft je man toch ook zelf gekozen om gelovig te worden & belijdenis gedaan?