Opvoeden, ouders en omstanders

[schelpje3]

Zonder het verder goed of af te keuren, een ieder beslist daar zelf over, ik geloof niet dat er kinderen zijn die nooit tv kijken, ook al hebben ze thuis geen een en ook niet via internet te kijken.
Wel is het zo dat onze kinderen er heel selectief mee omgaan, omdat het mag. Als het niet mag, wordt het spannender. Ik ben zelf ook opgegroeid zonder tv, maar vrijwel al mijn vriendinnetjes hadden er eentje. Dus op woensdagmiddag en zaterdagmiddag (tjonge waar is die tijd gebleven ) zaten wij met een zakje chips en een glaasje prik voor de buis. Of als ik bij oom en tante logeerden, idem. Maar spannend dat ik het vond ! Ik keek alles, als het maar bewoog.
Het is echt een misvatting dat je als gezin de hele avond naar dat ding zit te koekeloeren als je hem hebt. Hij staat vaak niet aan, we strepen aan wat we willen zien, apart of gezamenlijk. De kinderen zitten vaak achter hun laptop op hun kamer, dus kijken helemaal niet dan. (of ze moeten het zo doen , maar dat zal niet, dat beeld is een stuk kleiner)

[MissF]

wij hebben wel een tv in de woonkamer, en Jurian mag vanaf 5 uur tot kwart voor 6 kijken, maar het leuke is dat hij tegenwoordig nooit meer wil kijken. Hij kiest altijd voor 1 van de 3 dvd's die hij heeft Dus die rouleren elke dag, en hij heeft ze al tig keer gezien ondertussen, maar blijft ze leuk vinden.
Wij kijken zelf ook weinig. Ik kijk tv makelaar, help mijn man is klusser en bouwval gezocht, maar verder...soms x-factor o.i.d. maar als ik niet thuis ben mis ik het niet. Via internet keek ik wel huizenjacht terug, ook leuk. Mijn man kijkt tegenwoordig al helemaal nooit.
Dus selectief ermee omgaan kan prima, en ik denk dat als wij dat doen, we het Jurian ook meegeven. In de hoop dat hij dat ook gaat doen later.
Een tv op de kamer zou ik ook niet willen, zolang wij er zeggenschap over hebben, al heb ik 10 keer liever een tv op zijn kamer dan internet, dat gevaar vind ik vele malen groter. Maar dat lijkt me helemaal lastig te voorkomen, of toch de computer de woonkamer in, maar ik had op mijn 17e ofzo gewoon een eigen laptop, die neem je makkelijk mee naar boven.
Ben toch blij dat we die vraagstukken nog niet hebben

[schelpje3]

wij hebben wel een tv in de woonkamer, en Jurian mag vanaf 5 uur tot kwart voor 6 kijken, maar het leuke is dat hij tegenwoordig nooit meer wil kijken. Hij kiest altijd voor 1 van de 3 dvd's die hij heeft Dus die rouleren elke dag, en hij heeft ze al tig keer gezien ondertussen, maar blijft ze leuk vinden.
Wij kijken zelf ook weinig. Ik kijk tv makelaar, help mijn man is klusser en bouwval gezocht, maar verder...soms x-factor o.i.d. maar als ik niet thuis ben mis ik het niet. Via internet keek ik wel huizenjacht terug, ook leuk. Mijn man kijkt tegenwoordig al helemaal nooit.
Dus selectief ermee omgaan kan prima, en ik denk dat als wij dat doen, we het Jurian ook meegeven. In de hoop dat hij dat ook gaat doen later.
Een tv op de kamer zou ik ook niet willen, zolang wij er zeggenschap over hebben, al heb ik 10 keer liever een tv op zijn kamer dan internet, dat gevaar vind ik vele malen groter. Maar dat lijkt me helemaal lastig te voorkomen, of toch de computer de woonkamer in, maar ik had op mijn 17e ofzo gewoon een eigen laptop, die neem je makkelijk mee naar boven.
Ben toch blij dat we die vraagstukken nog niet hebben

En tegen die tijd dat je zover bent, heb je wellicht andere problemen en is internet "peanuts "Goed voorbeeld doet goed volgen, dus als jij als moeder de hele dag uitgezakt op de bank zo'n Amerikaanse soap zit te kijken, grote kans dat hij zich ook zo moet vermaken. Leuk is dat he, op die leeftijd, dat eindeloos herhalen van een verhaaltje of DVD

[TheKeimpe]

@Schelpje:
Ik weet maar al te goed dat het thuis niet hebben van een tv geen garantie is dat kinderen geen tv kijken. Zo lang is dat bij mij nog niet geleden...

[jeepeecee]

wij hebben wel een tv, maar overdag staat hij niet aan, en 's avonds gaat hij voor het eerst aan voor lingo ,

maar goed, Hannah kijkt daar nog niet echt naar, maar ze weet wel heel goed, dat als het afgelopen is ze naar bed moet. dan zegt ze : 'bed'. op de computer kijkt ze wel eens een keertje bumba, daar word ze helemaal wild van zo leuk vind ze het. gisteren is een paar andere dingetjes geprobeerd zoals nijntje. daar vind ze geen klap aan, en gaat ze van schoot met wat anders spelen

[pannenkoek]

Hoe gaan jullie om met taken in huis bij de kinderen?

Bij ons moeten ze tafeldekken en afruimen. Sprak pas iemand en die zei dat ze de kinderen verwende. Ze hoefden niks te doen.
De ene wk doen de jongens het (12 en 14) en de andere wk de meiden (7 en 15) Als je de vorige keer tafel gedekt hebt, moet je nu afruimen. Heel simpel.

De oudste (dochter) doet elke vakantie haar kamer, maar zelf kom ik er ook eens per wk. Maar dan ruimt ze ook haar kast op. Alles op bed, soppen en alles er weer in.

Klusjes buiten doen de jongens. grasmaaien en zo.

Maar moeten ze bij jullie helpen of doe je alles zelf. Of hoe denk je het te gaan doen?

[schelpje3]

Ik spoor ze wel aan de zooi in hun kamers op te ruimen. Maar heb gemerkt dat het ene kind meer inzicht heeft dan het andere ! Ik werk vaak smorgens en als ik dan thuiskom heeft de jongste dochter (!) niks gedaan. De vaatwasmachine staat nog vol, als ik geen tijd had om die leeg te ruimen. Mn zoons doen dat gek genoeg wel. En zetten de ontbijtboel er dan in.
Er wordt weinig uit zichzelf gedaan. Als ik iets vraag doen ze het, maar ik zou graag eens zien dat er spontaan een hand werd toegestoken.
Maar dat zit er nog steeds niet in.
Misschien had ik eerder moeten beginnen, op jonge leeftijd of zo. Maar ik denk meestal: ik doe het 10 x sneller zelf, te weinig geduld wellicht ?

[MissF]

wij hoefden vroeger heel weinig. Mijn moeder werkte 10 uur per week ofzo, en zei altijd dat wij heel wat meer uurtjes op school aan het werk waren, dus dat zij het gewoon zelf deed.
Toen we jong waren wel helpen tafel dekken en afruimen. vanaf dat ik 12 was wilde ik zelf mijn eigen kamer doen. Dat kwam wel vanuit mijzelf, mijn moeder heeft het me nooit verplicht ofzo. Als ik het eens een week of wat oversloeg dan deed zij het een keertje. later moest ik zelf mijn strijk doen. Ik mikte zo enorm veel in de was, en mijn moeder streek zo'n beetje alles, net als ik , en toen mocht ik kiezen: of minder in de was gooien, of zelf strijken. Toen koos ik voor dat laatste. verder heb ik nooit iets hoeven doen eigenlijk.

Jurian helpt nu al wel met tafel dekken of afruimen. niet dat het moet, hij vindt het leuk. we doen het meer als spelletje samen, het is niet verplicht ofzo. Als hij ouder is denk ik dat ik hem wel vaker laat helpen, net als dingen als de container aan de weg zetten ofzo. Maar dat zou ik dan meer doen om hem wat verantwoordelijkheid bij te brengen, om te laten zien dat de dingen niet vanzelf gaan. Want dat idee had ik vroeger wel een beetje: mijn moeder doet alles, en dan komt het goed. Terwijl we als kinderen best wel wat meer zelf hadden kunnen doen.
Maargoed, ik ben het wel met mijn moeder eens. Ik werk ook maar 24 uur, terwijl als Jurian later op school zit hij daar ook heel wat uur op doorbrengt, en dat is net zo goed werken, dus dan vind ik het neit nodig als hij dan ook in huis nog veel moet doen.

[schelpje3]

Toen onze jongste dochter naar de middelbare ging en zij haar eerste feestje gaf, hoorden zij de andere meiden wat die allemaal moesten doen. Sommige hadden een heel jong broertje of zusje nog, dus ze moesten oppassen, baby in bad, verluieren. Ik vond dat best veel voor een meisje van 12.
Maar dus ook stofzuigen, bedden opmaken, want met 6 of meer kinderen is altijd veel te doen.
Zij is de jongste en ik werk niet zoveel uren dat ik continue aan de gang ben in huis. Ik ben snel, kan meerdere dingen tegelijk. Vrouw eigen
Maar ik merk dat ik weinig geduld heb als de kinderen iets doen. Ik kan beter weglopen dan.
Maar mijn moeder was langdurig ziek destijds, dus ik stond op mn 11e al te koken voor een heel gezin.

[MissF]

Eigenlijk vind ik (mag ik misschien niet hardop zeggen), dat als wij in de toekomst 6 kinderen zouden hebben, we daar zelf verantwoordelijk voor moeten zijn, en niet de oudere kinderen. wij 'kiezen' er dan voor, bewust of onbewust, en hebben dan de zorg ervoor. Al kan het geen kwaad als een ouder kind eens oppast, of een luier verschoont, maar ik zou niet willen dat een ouder kind dan teveel op zich neemt. Dan hadden wij eerder meoten bedenken dat we het samen niet kunnen, of een hulp in de huishouding nemen, of ik mijn baan opzeggen o.i.d.

Al vind ik dat bij (tijdelijke) ziekte wel anders hoor. Toen mijn opa overleed, was mijn zus 11 denk ik, mijn zusje net een jaar, toen deed zij ook even wat meer met mijn zusje, omdat mijn ouders wel wat anders aan hun hoofd hadden. Maar dat duurde maar een week.

[schelpje3]

Eigenlijk vind ik (mag ik misschien niet hardop zeggen), dat als wij in de toekomst 6 kinderen zouden hebben, we daar zelf verantwoordelijk voor moeten zijn, en niet de oudere kinderen. wij 'kiezen' er dan voor, bewust of onbewust, en hebben dan de zorg ervoor. Al kan het geen kwaad als een ouder kind eens oppast, of een luier verschoont, maar ik zou niet willen dat een ouder kind dan teveel op zich neemt. Dan hadden wij eerder meoten bedenken dat we het samen niet kunnen, of een hulp in de huishouding nemen, of ik mijn baan opzeggen o.i.d.

Van mij mag je dat zeker hardop zeggen. Ik houd niet van verwende krengetjes, maar zie in sommige gezinnen zeker dat kinderen "overvraagd" worden. Veel begrip wordt gevraagd voor vader: hij is moe, laat hem met rust. Dat kan vader zelf toch aangeven ?
Of op zaterdag gaan lopen mopperen dat de kinderen buiten spelen en moeder loopt zich 3 slagen in de rondte.
Ik denk dan, het kind heeft er toch niet om gevraagd ?
Tuurlijk kan ieder een handje toesteken, maar een kind mag een kind zijn toch ?

[Mortlach]

Er wordt weinig uit zichzelf gedaan. Als ik iets vraag doen ze het, maar ik zou graag eens zien dat er spontaan een hand werd toegestoken.

Logisch, maar ik vermoed dat je dat wel kunt vergeten.

Misschien had ik eerder moeten beginnen, op jonge leeftijd of zo. Maar ik denk meestal: ik doe het 10 x sneller zelf, te weinig geduld wellicht ?

Je doet het ook niet omdat iets dan goed of snel gebeurt, je doet het om je kids bij te brengen dat dat soort dingen ook gewoon bij het huishouden horen. Ik ken een gezin waar de kids geen vinger uitsteken - ja nu de vader met zijn tweede vrouw is getrouwd komt daar gelukkig wat verandering in. Maar goed, ergerlijk is het wel, en je helpt die kids ook niet door ze te 'verwennen', want hoe gaat dat dan als ze straks zelfstandig moeten wonen?

Wat dat geduld betreft, dat is iets wat je goed in de gaten moet houden. Mijn moeder had er nogal een handje van vragen nogal vaag te stellen: 'Wil je vandaag een keer je beddengoed afhalen en in de was gooien?' Ja hoor, dat wilde ik best een keer vandaag doen, om er vervolgens achter te komen dat ze het na een half uur zelf gedaan had. Ja, hallo! Dan moet je duidelijk zijn en vragen of ik NU mijn beddengoed wil afhalen. Dan doe ik dat net zo makkelijk.

Maar na een tijdje had ik dus wel door dat als ik die taken maar gewoon lang genoeg uitstelde (omdat er geen 'deadline' was gegeven) dat mijn moeder het zelf wel zou doen. Duidelijkheid, dat is voor mij belangrijk. Als je zegt "doe dit vandaag even", dan doe ik het vandaag, maar de dag duurt tot 24:00 uur.

[schelpje3]

O ha ha, ja jij bent van de grenzen Ook hierin zie ik dat het ene kind verschilt met het andere. Het ene zal het desondanks meteen gaan doen, de andere 5 voor 12, bij wijze van spreken.
Bij mij zit het van jongsaf ingebakken. Als je het niet hebt, dan krijg je het misschien niet. Ik weet niet, of jij moet tegen een hele strenge vrouw oplopen ? Want je hebt er Kenau's bij Ik houd van harmonie en goede sfeer, dus zal niet snel de confrontatie opzoeken.
In het koppigtijdperk ben ik de strijd wel eens aangegaan, maar verloor die, ik kan niet tegen een eindeloos jankend kind dat boos en onbegrepen in de gang staat. Ik heb wel mijn grenzen ! Soms kan ik zelfs superstreng zijn. Maar zeker nu ze ouder worden ben ik meer van het overleg, omdat ik weet dat je met pubers niet overal een strijd moet aangaan. Je kunt meer winst behalen door af en toe water bij de wijn te doen, zodanig dat je beiden (kind en jij) iets toegeeft.
Bij peuters werkt dat niet hoor. Maar dan probeerde ik een probleem te omzeilen.
Dus stel: het kind wil hartje winter perse dat T shirtje aan, veel te koud natuurlijk, dan zei ik: is goed, maar dan wel even een vestje erover. Dan kun je dat op school uittrekken. (wat dan niet gebeurde, helemaal vergeten )
Veel moeders laten zich die discussie intrekken, ik soms ook hoor ! Ik schets hier een ideaal beeld, maar voldoe er zelf ook niet helemaal aan
Maar moeders die nu in deze fase zitten: is het je die ruzie en energieslurpend gedoe waard ?

[TheKeimpe]

Ik ben wel geen moeder, maar ik ga de discussie ook niet aan. Als dat shirtje vandaag niet aangaat, dan gaat het niet aan.
Natuurlijk scheelt het wel dat onze oudste nog maar 5 is...

Als je consequent bent in nee is nee, dan stopt het gedram de keer erop veel eerder.

[schelpje3]

Ik ben wel geen moeder, maar ik ga de discussie ook niet aan. Als dat shirtje vandaag niet aangaat, dan gaat het niet aan.
Natuurlijk scheelt het wel dat onze oudste nog maar 5 is...

Als je consequent bent in nee is nee, dan stopt het gedram de keer erop veel eerder.

Ik had het juist over eentje onder die 5 Als puberkind perse zo'n veel te koud shirtje aan wil, ga je gang, je komt er vanzelf achter.
En nee, ik ben niet van de eindeloze discussies ! Maar probeer die juist te voorkomen (lukt lang niet altijd en dan is moeder's wil wet )