Hier heeft Jurian een plassertje. Ik vind zelf het woord 'piemel' een beetje plat klinken. Mijn broertje had altijd een pipi, omdat hij dat zelf zo noemde. Wat wij hadden weet ik niet meer eigenlijk, een plasgaatje ofzo denk ik

als Jurian vol verwondering naar zijn plassertje wijst dan benoem ik het wel: ja, dat is je plassertje.
Hij is zijn aandacht al snel kwijt, dus wat ik dan heb, daar hebben we het niet eens over.
Voorlichting geven vind ik het wel heel belangrijk. Ik was 9 of 10 toen mijn moeder alles vertelde. Dat vond ik raar, maar wel fijn dat ik het niet van anderen hoefde te horen. En sowieso was het bij ons een groot feest als je als meisje ongesteld werd. Dat werd gevierd. Want dan was je vrouw en dat was stoer
Wel moest mijn vader de voorlichting voor mijn broertje doen, mijn meoder deed het bij mijn zussen en mij. Die regel heb ik hier ook maar ingesteld. Mijn man mag Jurian voor gaan lichten als hij ouder is

En tot die tijd beantwoord ik heus wel alle vragen die hij heeft. Zelfs als hij vraagt wat een condoom is. Ik vind het wel goed om eerlijk te zijn tegen kinderen, en niet dingen te zeggen als: dat weet ik niet. Hij verwacht van mij een eerlijk antwoord, en dat zal ik dan wel proberen te geven op zijn manier.
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...