Riska schreef:Nu zal ik wel afgeschilderd worden als een ketter, een gevaarlijk iemand. Jammer dan.
Veel ligt aan de mens zelf. Ze zijn zo eigenwijs als het maar kan. Gisteren of eergisteren, dat weet ik niet meer was er iemand die uitlegde hoe het zit met breuklijnen in de aardbodem. En juist op die breuklijnen, die bekend zijn, worden miljoenen-steden gebouwd. Tokio: ze verwachten een mogelijk nog grotere klap, al heel lang.
Istanboel ligt op die breuklijn, San Francisco is een berucht voorbeeld.
Als de mens daar weg blijft en op andere plekken zou bouwen, zou het heel wat minder riskant zijn.
Mensen bouwen op glooiingen van vulkanen - en ja, dan moeten ze af en toe rekenen met uitbarstingen.
Dat alles heeft niets te maken met God, waar het gaat om straf.
De dominee waar ik belijdenis bij deed ooit in een grijs verleden gebruikte een voorbeeld uit de praktijk. Wij hadden catechisatie in "de kelder" - ruimtes ondergronds die door de kerk gebruikt werden met een smalle trap naar boven.
Hij zei: als er iemand is die daar een bananenschil neergooit, waarover ik val en mijn nek breek, dan is dat gewoon een kwestie van oorzaak en gevolg en heeft niets te maken met Gods wil of straf.
Ja, we horen meer van oorlogen, van opstanden, we horen en zien meer van natuurrampen. Maar de eindtijd? Waarom dan niet met WOII, toen miljoenen van Gods volk werden uitgemoord? Ik kan het niet helpen, maar telkens aangeven dat het een straf van God is, etc. etc. is voor mij een overtreding van het gebod, Zijn naam niet te misbruiken. Kortom: ik ervaar het als een vloek.
En dan zal ik wel een romantisch godsbeeld hebben, het zij zo.
Ik ben als kind doodsbang gemaakt voor hel en verdoemenis. Een idioot van een onderwijzer die alle vertellingen eindigde met de waarschuwing voor de Dag des Oordeels, wanneer zon, maan en sterren als bloed en vuur uit de hemel zouden komen en dus: 'wee jullie". (Vijfde klas - nu groep 7, dus: jaar of 10!!!!!) Ik ben het in de afgelopen 60 jaar nooit meer helemaal kwijt geraakt.
Nee, geef mij dan maar de bevrijding die mij later verteld is, van Christus en de Opstanding, waarmee alles gekanteld is.
Overigens: Adam en Eva werden nog al eens aangehaald. Lees dat stuk nog eens door in Genesis.
Uiteindelijk geven ze God de schuld: Eva geeft de slang de schuld, Adam God: "De vrouw die Gij mij gegeven hebt"... Met de vinger wijze naar de ander/Ander wijst uiteindelijk naar onszelf.
Wat mij zeer irriteert is het oordelen wie in aanmerking komen om naar de hel te gaan.
Tjonge, jonge, wat zijn wij (o nee - zij) toch zondig...
Laat dat in Godsnaam - en dat bedoel ik heel serieus - nou toch eens aan God Zelf over...
Het gaat niet over een straf ! Als dat zo was, is het voor God zelfs mogelijk om de hele aardbol in 1 klap weg te laten vagen. Maar dit staat in Openbaringen. En nog is het einde niet.
Het gaat om NATUURrampen, maar wat doen wij er verder mee ?
En oorzaak en gevolg zeg je ? Ja als je midden op de A2 gaat lopen, dikke kans dat je wordt aangereden.
Als je in Japan woont, dikke kans dat je in een aardbeving terechtkomt.
De kans is in Nederland een stuk kleiner, ook een tsunami is bijna onmogelijk in de Noordzee. Maar hier zijn weer andere dingen. De rivieren kunnen ver buiten hun oevers treden, ook een natuurramp.
En wie bepaalt hier wie er in de hel komt dan ? Laten we uitkijken dat we er zelf niet in komen, of is dat onmogelijk omdat je belijdenis hebt gedaan ?
)