JeeWee schreef:meribel schreef:weet je, eerst dacht ik, gelukkig, ik ben hetero, dus lekker ver van mijn bed show. En wat maakt het uit dat wat ik vind tegen mijn hele gevoel in gaat ( dus dat een liefdevolle relatie wel mag ondanks dat het niet zo bedoeld is ),maar daar tegenover dat de teksten die ik lees anders zijn, ik onthoud mij gewoon van een mening. Maarja, dan komt je broer uit de kast na een ellenlange worsteling en zal je toch een standpunt moeten gaan innemen ( nee, geen dominante moeder en afwezige vader, overigens die theorie kende ik nog niet ) ...en stel dat mijn dochter later zegt dat ze lesbisch is, ook dan zal ik toch uiteindelijk tot een mening ,gebaseerd op de bijbel ,moeten komen waarom ik een relatie wel of niet goedkeur. En dat is echt heel lastig, ik ben er wat dat betreft nog niet over uit. Maar de "beslissing' telkens voor me uitschuiven is ook niet de oplossing lijkt me
Iedereen die nu weer teksten uit leviticus of van paulus gaat posten, nee dat hoeft niet die ken ik al. En iedereen die zegt dat Gods geboden van nature tegen je gevoel in gaan, dat snap ik ook wel, toch... niet stelen en niet doodslaan en je naaste liefhebben als jezelf daar begrijp ik heel goed van hoe het voor iedereen en jezelf beter is. En bij het verbieden van losbandigheid of met verschillende mensen het bed delen begrijp ik dat ook, maar niet van het afkeuren van een monogame relatie van man en man of vrouw en vrouw....
Ik lees tussen jouw regels door ook zo'n herkenbaar heen en weer geslinger.
Het is best heel gevaarlijk om op je gevoel af te gaan. Zo van 'die twee mensen houden toch van elkaar en ze houden ook van God, dus wat kan daar nou fout aan zijn'.
Als direct betrokkene heb ik dat gevoel vaak. Maar iki kom er niet mee weg. Mijn vraag is wat de Heere met me wil. En dat kunnen anderen mij niet vertellen en al zeker niet met de gesel van de wet.
Dat is iets wat ik van God moet (en mag) horen. Dat zorgt er ook voor dat ik geen oordeel over anderen wil uitspreken. Wat heb ik diep respect voor mensen die geloven dat zij geen homorelatie mogen aangaan en liever met God alleen blijven. Zelf is het bij mij iets anders. Ik ben graag met God alleen, want de Heere is goed voor me. Hij weet wat ik nodig heb en Hij doet mij nooit tekort.
Ik probeer te luisteren naar Zijn stem en het zou zou maar eens kunnen zijn dat Hij wél een deur voor mij opent naar een relatie. Ik ga het echter liever uit de weg.
Maar juist omdat ik zoveel worstelingen heb gezien van anderen die niet gemakkelijk zeiden: "O mag het niet van God? Dan doe ik het toch zonder God". En ze zeiden God en de kerk vaarwel.
Hoe vaak komt dat ook niet bij hetero's voor.
En dan zijn er die jongens en meiden die de Heere hartelijk liefhebben en die met hun gevoel worden geconfronteerd en misscvhien verliefd worden, net als ieder ander. En dan komt de strijd. Dan werkt het averechts als mensen voor wie het makkelijk oordelen is, met de wet gaan slaan.
Door de wet is nog nooit iemand tot geloof gekomen. Maar wie een flintertje van de liefde van Christus heeft mogen zien, gaat om. Radicaal. En dan wil je volgen omdat Hij je een volger maakt.
En dan geloof ik van harte dat God aan sommigen ook de ruimte geeft om Hem te volgen, samen met een partner. Ook voor homo's geldt: het is niet goed dat de mens alleen zij...
Kijk, en daar noem je wat ! Mag het niet Van God, dan maar zonder Hem. Wat is dan je geloof geweest ? Dat is geen kruisdragen JeeWee. Blijkbaar voel je dan toch aan dat het niet goed is. Want anders ga je gewoon vrolijk door.
Als je bij beproeving God de rug toekeert, keert de beproeving zich tegen jou ! Vrijwel ieder mens worstelt wel eens met iets, waar hij de vinger niet achter kan krijgen, moeite mee heeft, of nog sterker: dat het hem af en toe te sterk wordt.
Jakob vocht ook, hij verloor, en hield er een slechte heup aan over !
maar ging er op door omdat velen dit WEL zeggen.
Ook weer zo'n dooddoener. Hoeveel homo's ken je? Vast niet veel.
