Dit gedicht heb ik toegestuurd gekregen van een anonieme vrouw die getrouwd is met een zeeman.
Het is getiteld
Mijn zeeman
Toen ik je voor het eerst zag,
werd ik betoverd door je mooie glimlach.
Jij was beter dan de mannen uit mijn dromen.
Er kon dan ook niets anders dan een relatie van komen.
Van de relatie kwam een verloving,
van de verloving een trouwring.
Toch kwam na de wittebroodsweken,
weer de tijd van varen en dan praat ik over maanden, niet over weken..
6 maanden achter elkaar was je weg
dat is niet niks, wat ik je zeg…
Ik vraag me dan ook vaak af, of jij ook niet in elke stad
een andere schat hebt gehad
Want zo aantrekkelijk als jij in uniform, is er geen
Nee werkelijk waar niet een
Als ik naar je foto kijk, naar de pet en de knopen,
ogen, van alcohol rood doorlopen,
Want ja dat hoort erbij
een zeeman houdt wel van wat bier en wijn…
Hoe vaker ik naar je foto loop te lonken,
des te harder mijn hart gaat bonken
Ja, de mijne bonkt voor jou,
mijn zeeman dat wil zeggen, dat ik van je hou.
Weet dat ik je erg mis
ook al weet ik dat je stinkt naar zee, zout, alcohol en vis,
Mijn zeebonk, over een maandje ben je weer voor even thuis.
Dan mag je lekker klussen in en om het huis.
Gaan we samen dingen ondernemen.
Naar het strand, bootje huren en de woonboot zemen.
Ja een woonboot is waar we wonen,
want zo voel jij je nog verwant met de zeeën en de oceanen.
Wat zal het fijn zijn, jou weer in mijn omgeving.
Je knuffelen en wat al meer, je bent en blijft mijn lekkere ding.
Maar toch zal er weer een tijd zijn van gaan,
Maar ik weet, ook dat kan ik aan.
Want je bent zeeman in hart en nieren
ik weet dat je hart ook ligt bij mij en de huisdieren,
maar toch varen is jouw grote liefde
En op plaats twee, kom ik, jouw geliefde.
Wees sterk en moedig. Sidder niet en wordt niet verschrikt. want de Here, uw God, is met u, overal waar u gaat (Jozua 1:9)
Eigenlijk mikte die sukkel gewoon mis bij het afscheid nemen, en toen hielden we het maar zo. 
