Galateia schreef:LauraC schreef:Wow habibti, dat is een heel verhaal! Sterkte hoor, het lijkt me een moeilijke situatie zo in je eentje!
Michael's papa zit 3 maanden in Afghanistan, dus hopelijk komt hij in mei weer terug!
Wat ik me afvraag: kan Michael (en jij natuurlijk) nog met papa communiceren? Kunnen jullie veel bellen/skypen/mailen? Of is het echt 3 maanden vrijwel stil?
We hebben 1 keer gebeld in de 10 dagen dat hij nu weg is
Hij krijgt 30 minuten bel/internettijd per week en als het op is, is het op. Wel kunnen we brieven schrijven. Het bellen was geen succes, Michael denkt dat papa alles kan zien door de telefoon dus er was veel vertraging en miscommunicatie. Helaas zijn er geen webcams en kunnen we ook geen vaste tijd afspreken want als er bv iemand is overleden ligt alle communicatie met de buitenwereld stil totdat de nabestaanden op de hoogte zijn gesteld en dat kan soms 3 dagen duren.
Natuurlijk nog geen volzinnen, maar ze antwoordt met ja/nee en zegt heel veel woorden na. Gisteren vroeg ik wat ze aan het doen was en toen zei ze 'poep, bah ( en het klopte)'. Ik dacht eerst dat ik het verkeerd verstaan had, maar vernmorgen haalde ik haar uit bed en ze had inderdaad een poepluier en wederom zei ze 'poep bah'.
En hij vraagt waar de zon blijft als het donker wordt. Volgens mij ook niet echt iets voor een ventje van 2. Dus al met al zijn met kinderen te druk met communiceren en komen ze aan het lopen niet eens toe 
maar zegt vrijwel niets, ja 8 woordjes ofzo, dus ik denk idd dat het: óf praten is, óf lopen!
!
