jaccootje85 schreef:... Maar wat ik daar wel heb geleerd: een vrij gebed hardop uitspreken. Van huis uit zijn we niet gewend om een vrij gebed uit te spreken. ...
Een oudere vrouw bij ons in de gemeente zei eens dat zij altijd hardop bid, ook als ze alleen is. Dan wen je aan je eigen stem, zei ze, en dan is het ook niet zo vreemd om het in gezelschap te doen.
Goede tip denk ik!
Soms vraag ik me wel eens af waarom mensen het zo moeilijk vinden een vrij gebed uit te spreken. Tegen je aardse vader zeg je toch ook wat je te binnen schiet (ik ga ervan uit dat die relatie goed is).
Of anders gezegd: stel dat je eigen kind je alleen maar aanspreekt met steeds dezelfde tekst (en voordat je antwoordt kan geven alweer verdwenen is

), dat zou je toch ook niet normaal vinden. Je zou je afvragen of er niet iets vreselijk mis is met je kind
En waarom in gezelschap hardop bidden? Nou, omdat anderen dan kunnen be-amen. Heerlijk, dat 'gemompel' om je heen.
1 Kor 14 : 16:
16 Anderszins, indien gij dankzegt met den geest, hoe zal degene, die de plaats eens ongeleerden vervult, amen zeggen op uw dankzegging, dewijl hij niet weet, wat gij zegt?Hier gaat het weliswaar over het wel of niet 'in tongen' spreken/bidden en de noodzaak tot uitleg daarvan, maar duidelijk is wel dat anderen die je woorden horen dit kunnen be-amen.
'k Weet het, het is een andere cultuur, maar dat voelen onze donkere broeders en zuster toch beter aan. Die 'mompelen' geen bevestiging, maar roepen het luid uit!
