Berichtdoor marin » 08 feb 2011 20:45
De doop is een symbool voor: de kruisiging van de oude zondige mens, het begraven daarvan, waarna men dan als een nieuwgeborene opstaat.
De doop weerspiegelt tevens het kruisigen, het begraven en de opstanding van Christus.
Door de doop is de mens dan ook met Christus medegekruisigd. Hij heeft daarmee de oude mens afgelegd, en de nieuwe aangedaan. Zo moet hij dan gestorven zijn voor wat de zonde betreft, en als herboren verder leven naar de wil van God. (Rom.6:1-14; 2 Cor.5:14-21; Gal.2:15-21; 3:26-29; Efez.4:17-24).
Wanneer kan men zich nu laten dopen?
Dat is dus wanneer men tot het besef gekomen is dat men een zondaar is en men berouw heeft van de zonden, en tevens dat men de liefde en de genade van God nodig zal hebben om een andere weg te kunnen bewandelen.
Dus in deze volgorde: zonde, berouw en bekering.
En als bevestiging van de bekering volgt de doop, het bad der wedergeboorte. Door de doop is de mens weer met God verbonden.
Wie zich dan ook laat dopen, geeft daarmee dus te kennen dat hij met de zonde gebroken heeft, en a1s herboren verder wil leven naar de wil van God.
Door de doop is hij een verbond aangegaan met God. Door de doop heeft hij symbolisch zijn oude zondige leven gekruisigd, zijn zonden begraven, welke hij achtergelaten heeft in het waterbad, en daaruit weer als een nieuwgeborene is opgestaan. En om dit alles duidelijk te maken, geschiedt de doop daarom ook altijd door onderdompeling.
Dopen betekent dan ook letterlijk onderdompelen.
Nu wij dus de betekenis van de doop weten, moet men ook kunnen weten dat er geen kinderdoop kan bestaan.
Kleine kinderen en baby’s hebben nog geen besef van goed en kwaad, (Deut.1:39), zonde en berouw, laat staan van wedergeboorte.
Toch zijn er vele kerken — weer in navolging van de Katholieke kerk — die er een kinderdoop op na houden, en dan ook nog door besprenkeling inplaats van door onderdompeling.
Dit is nimmer de bedoeling geweest van Jezus.
De Bijbelse doop van volwassenen door onderdompeling is de enige doop die er bestaat, en dus geldig is.
Al wat hiervan afwijkt, heeft niets met Gods Woord te maken, maar zijn inzettingen van mensen.
Voorvaderlijke overleveringen schijnen blijkbaar belangrijker te zijn dan het horen naar des Heren Woord. (Marc.7:6-9,13).
Door eigen zienswijzen legt men dingen in de Bijbel die er niet instaan, om daarmee de eigen zienswijzen te kunnen verdedigen, hoewel tevergeefs. (Zie ook Spr.3:5-6; 14:12,15; 16:2,20; 21:2; 30:5-6; Pred.3:14; 7:29; 12:13-14; Efez.6:10-11; 4:14-15).
En zo kan er dan ook in dit geval geen sprake meer zijn van Bijbel-uitleg, maar van Bijbel-inleg.
Een vorm van zelfmisleiding dus. En zo lang er mensen zijn die niet (willen) weten wat de ware betekenis is van het woordje “wedergeboorte”, zolang zal ook de kinderdoop wel gehandhaafd blijven.
Maar hoe moeten wij dan aan met de kinderen?
God heeft de kinderen toch lief? Natuurlijk! (Matth.19:13-15). En God heeft daar dan ook een prachtige voorziening voor getroffen. Indien gelovige ouders zich door de doop verbonden hebben met de Here Jezus, dan zijn ook hun kinderen daarmee automatisch verbonden met Hem; Want, zoals ook de apostel Paulus zegt, de kinderen zijn geheiligd in de gelovige ouders. (1 Cor.7:l4). Mooier kan het toch niet, nietwaar?
Wat een prachtige voorziening van God: Kinderen geheiligd in de ouders!
En waarom zou God dit zo beschikt hebben?
Omdat kinderen nog niet wedergeboren kunnen worden. Daarom zijn zij tot zolang geheiligd in de ouders. De kinderdoop heeft dan ook totaal geen waarde. Maar zodra deze kinderen op de leeftijd gekomen zijn dat zij hun eigen verantwoordelijkheid beginnen te dragen, en dan een kind van God willen blijven, dan zullen ze - en vooral niet eerder — gedoopt moeten worden. Het is en blijft wedergeboorte!
Vanaf het moment dus dat God Zijn verbond had gesloten met Abraham, Was zijn nageslacht - hoewel toen nog niet geboren — toen dus reeds bestemd om Gods uitverkoren volk te zijn.
De besnijdenis kon daar dan ook niets meer aan veranderen.
De besnijdenis was er dan ook niet op gericht dat zij Gods volk zouden worden, maar juist daarop dat zij Gods volk reeds waren, en de besnijdenis diende daarbij dan ook als belofteteken. Maar het zou aan de levenswandel van het volk Israël zelf liggen of zij Gods volk ook zouden blijven. (Ex.19:5; Deut.7:11-l2 8:19-20; 28: 1,9).
Hoe geheel anders is het gesteld met de doop.
De bekeerlingen laten zich niet dopen omdat zij Gods volk reeds zijn, maar juist omdat zij het niet zijn, naar het door de doop juist zullen worden. Het betreft hier dus — door de doop — een toetreding tot Zijn verbond. (Titus 3:4-7; Rom.2:25-29; 1 Cor.12:12,13,27).
U ziet dus wel dat er tussen het verbond van de besnijdenis (oftewel het verbond van de belofte) en het verbond van de doop (oftewel het verbond van de wedergeboorte), verschil bestaat.
De besnijdenis heeft dan ook totaal niets te maken met de doop, en de doop niets met de besnijdenis. De besnijdenis en de doop zijn twee geheel verschillende verbonden, met elk hun eigen karakter.
Jes 8: 20: Tot de wet en tot de getuigenis! Voor wie niet spreekt naar dit woord, is er geen dageraad. King James: Dit komt, omdat er in hen geen licht is.
Zit ook wel wat in. Ik vind het ook weerzinwekkend om dieren te offeren en dat gebeurde onder het oude verbond ook. En het is goed dat dat, en ook de besnijdenis, heeft afgedaan.
