Ik kan niet geloven in Jezus. Wat nu?

[joepie]

Maar The Edge, waarom wil je geloven in iemand waar je niet in kunt geloven............?
Ik geloof niet in UFO,s en ik wil daar ook niet in geloven dus ga daar ook niet de moeite voor doen. Is voor mij gewoon klinklare onzin.
Dus wat drijft je om te willen geloven?

De gelovigen om me heen.
En de kennis die ik gedurende mijn hele leven heb opgebouwd over God, Jezus, de Heilige Geest en de bijbel. Daardoor lijkt me de keuze 'Christen worden' de beste keuze die je kunt maken.

Echter: ik wil hem OPRECHT maken.
Niet op basis van ratio.
En dat is nu juist zo moeilijk....

Of zou het Gods Geest zijn die in je aan het werk is?
En wil je inderdaad te rationeel denken, en alles beriddeneren.
Zou het misschien een kwestie kunnen zijn van je overgeven en bidden om Zijn wijsheid?
Zoals staat in Jakobus 1:5 Indien echter iemand van u in wijsheid te kort schiet, dan bidde hij God daarom, die aan allen geeft, eenvoudigweg en zonder verwijt; en zij zal hem gegeven worden.

[Aragorn]

Precies, dan lijkt het alsof God het excuus is voor dingen waar we zelf niet meer uitkomen. En zo zijn er in de loop der tijden steeds meer dingen waar mensen 'uitkomen' en heeft men God steeds minder nodig. Wie zegt dan dat het terecht is dat je God gebruikt als verklaring voor de dingen die wij nu toevallig nog niet weten maar later misschien wel?

Klinkt leuk... maar als ze binnen nu en 70 jaar er niet zijn uitgekomen hoe je de dood en ouderdom kan verslaan, hoe je eeuwig leven en bovendien ook eeuwig geluk kan krijgen.... heb je niks aan je theorieen. Wat zou je er aan hebben als ze over 200 jaar het eeuwig leven zouden ontdekken als jij dan al lang en breed onder de zoden ligt.

Nee, zo bedoelde ik het niet. Het ging mij erom dat we op het moment dat we het even niet meer begrijpen dingen aan God gaan toeschrijven. Een beetje als een christen-geograaf die wetenschappelijk redeneert tot hij bij het ontstaan van de aarde komt en dan ineens alles vanuit de schepping gaat verklaren.
God is niet het sluitstuk van ons denken, dan maak je het te simpel, dat bedoelde ik.

[@mic]

Vertrouw. Vertrouw dat je mag twijfelen. Jezus word niet boos op TheEdge die de wonden wil zien, Jezus zegt 'kijk maar'. Hij heeft liever dat je eerlijk bent over je vragen dan dat je ja zegt en nee denkt. Heb vertrouwen dat een eerlijk zoekend hart dichter bij God is dan je misschien denkt.

Wanneer weet je dan dat je zover bent dat je 'ja' kunt zeggen?
Ik zou willen dat het antwoord was: "wanneer ik met heel mijn wezen hoop dat het waar is." Maar uit gesprekken die ik had met een christen die dat stadium al doorlopen is, weet ik dat "hopen" niet voldoende is.

Zeker, het is een begin, maar het is niet voldoende.

Wanneer weet je dat het "echt geloof" is, als God je geen teken heeft gegeven, of een sterke aanwezigheid van de Geest laat voelen?

(Misschien volgt het antwoord trouwens later in dit topic, maar ik moet nog een hoop postings doorlezen nu ik dit typ).....

Geloven is zeker weten..
Hoe weet je het zeker? Door er op te vertrouwen dat het waar is.

Vertrouw je er op dat er roze olifanten bestaan? Ja, dan geloof je dus dat roze olifanten bestaan. Dan weet je dus zeker dat ze bestaan, anders zou je zeggen "ik houd het voor mogelijk, of ik denk, of het zou goed kunnen dat..."
Vertrouwen, geloven en zekerweten zijn synoniemen...

[@mic]

Maar The Edge, waarom wil je geloven in iemand waar je niet in kunt geloven............?
Ik geloof niet in UFO,s en ik wil daar ook niet in geloven dus ga daar ook niet de moeite voor doen. Is voor mij gewoon klinklare onzin.
Dus wat drijft je om te willen geloven?

De gelovigen om me heen.
En de kennis die ik gedurende mijn hele leven heb opgebouwd over God, Jezus, de Heilige Geest en de bijbel. Daardoor lijkt me de keuze 'Christen worden' de beste keuze die je kunt maken.

Echter: ik wil hem OPRECHT maken.
Niet op basis van ratio.
En dat is nu juist zo moeilijk....

In de post hierboven gaf je aan C.S. Lewis gelezen te hebben.
In z'n boek Onversneden christendom beschrijft hij z'n eigen bekering: puur op basis van filosofisch redeneren kon hij niet meer ontkennen da thet chritendom niet waar is.. Ja geloof kun je op ratio bouwen....

Geloof je dat New York bestaat zonder dat je er ooit geweest bent? Ja tuurlijk. Geloof je dat op basis van één of andere gevoel, warme gedachten die je over New York koestert? Nee,je gelooft omdat je leraar op de basisschool je het vertelt heeft, en die geloof je omdat je ratio zegt dat hij betrouwbaar is, niet omdat je er warme gevoelens voor koestert....

Brakel schrijft in z'n redelijke godsdienst ergens dat juist het geloof wat op ratio gebaseerd is over het algemeen heel zeker is, omdat het niet van wisselende gevoelens of stemmingen afhangt.

Verstandelijk geloven is niet hetzelfde als onoprecht geloven.

(p.s. persoonlijk ben ik ook tot bekering gekomen op grond van logisch redeneren)

[Aragorn]

Ik heb 'Onversneden Christendom' ook gelezen en het is wel een hulp om te geloven in de zin van: het is logischer om wel te geloven dan om het niet te doen.
Maar daarmee ben je er niet. Ik kan me niet voorstellen dat je puur rationeel die keuze maakt, was het maar zo. Je moet je overgeven, vertrouwen, in het diepe springen. Dat heeft ook te maken met je gevoel.

Om bij het voorbeeld van New York te blijven: als iemand zegt 'New York is leuk', ben je er niet gelijk gecharmeerd van. Maar als je er een film of foto's van ziet of er een verhaal van leest krijg je er een bepaald (warm) gevoel bij en dan wil je pas gaan.

[Marnix]

Precies, dan lijkt het alsof God het excuus is voor dingen waar we zelf niet meer uitkomen. En zo zijn er in de loop der tijden steeds meer dingen waar mensen 'uitkomen' en heeft men God steeds minder nodig. Wie zegt dan dat het terecht is dat je God gebruikt als verklaring voor de dingen die wij nu toevallig nog niet weten maar later misschien wel?

Klinkt leuk... maar als ze binnen nu en 70 jaar er niet zijn uitgekomen hoe je de dood en ouderdom kan verslaan, hoe je eeuwig leven en bovendien ook eeuwig geluk kan krijgen.... heb je niks aan je theorieen. Wat zou je er aan hebben als ze over 200 jaar het eeuwig leven zouden ontdekken als jij dan al lang en breed onder de zoden ligt.

Nee, zo bedoelde ik het niet. Het ging mij erom dat we op het moment dat we het even niet meer begrijpen dingen aan God gaan toeschrijven. Een beetje als een christen-geograaf die wetenschappelijk redeneert tot hij bij het ontstaan van de aarde komt en dan ineens alles vanuit de schepping gaat verklaren.
God is niet het sluitstuk van ons denken, dan maak je het te simpel, dat bedoelde ik.

Tja, onmenselijk is dat he. Het probleem is dat we alles zelf willen proberen te begrijpen. Maar stel dat er een God is die de aarde maakt met al die mooie dingen er op... van microorganismen tot grote dieren, met elementen, een klimaat, een heel ecosysteem... zo divers, zo complex... alles klopt precies....

Zou het dan mogelijk kunnen zijn dat wij als schepseltjes van God niet alles wat Hij heeft gedaan kunnen begrijpen?

Ik vind het juist goed dat je sommige dingen bij God neerlegt en denkt: Tja, we kunnen ook niet alles van Hem begrijpen. Anders maken we weer de zelfde fout als waar het in het paradijs mis ging... we willen als kleine mensjes net zo slim zijn als onze grote Schepper.

[@mic]

Ik heb 'Onversneden Christendom' ook gelezen en het is wel een hulp om te geloven in de zin van: het is logischer om wel te geloven dan om het niet te doen.
Maar daarmee ben je er niet. Ik kan me niet voorstellen dat je puur rationeel die keuze maakt, was het maar zo. Je moet je overgeven, vertrouwen, in het diepe springen. Dat heeft ook te maken met je gevoel.

Om bij het voorbeeld van New York te blijven: als iemand zegt 'New York is leuk', ben je er niet gelijk gecharmeerd van. Maar als je er een film of foto's van ziet of er een verhaal van leest krijg je er een bepaald (warm) gevoel bij en dan wil je pas gaan.

Je kunt verstandelijk afwegen dat het beter is om je te bekeren

net als je verstandelijk afweegt dat die foto's echt van new york zijn en dus daar die sfeer is.

[Aragorn]

Ik vind het juist goed dat je sommige dingen bij God neerlegt en denkt: Tja, we kunnen ook niet alles van Hem begrijpen. Anders maken we weer de zelfde fout als waar het in het paradijs mis ging... we willen als kleine mensjes net zo slim zijn als onze grote Schepper.

Tuurlijk, wij kunnen ook niet alles begrijpen en moeten dat ook aan God over kunnen laten, maar het ligt aan de manier waarop. Het moet niet zo zijn dat je God er maar snel bijhaalt als je het even niet snapt. Dat komt ook niet zo geloofwaardig over als een paar jaar later een andere verklaring gevonden wordt. Misschien is het het verschil tussen 'bij God laten liggen' en 'God erbijhalen als verklaring'.

Je kunt verstandelijk afwegen dat het beter is om je te bekeren

net als je verstandelijk afweegt dat die foto's echt van new york zijn en dus daar die sfeer is.

Ja, dat kan, tot die afweging was TheEdge bijv. ook al gekomen. Maar tussen zo'n afweging en het daadwerkelijk doen zit ook nog wat. Ons denken is geen doen en wij zijn er ook heel goed in om iets wel te denken, maar op grond van odnerbuikgevoelens niet te doen. (Of omgekeerd: op grond van bepaalde gevoelens dingen doen en er later een rationele verklaring voor bedenken)

[Marnix]

Aragorn, ik ben het helemaal met je eens dan!!!

[Freddy]

Volgens mij twijfelt iedereen wel eens over zijn of haar geloof in God en in Jezus. Geloof me, ik heb ook enorm veel getwijfeld. Ik wist niet meer wat ik wel en niet moest geloven. Ik had zoveel spijt en rekende het mezelf erger aan dan God dat deed. En toch ben ook ik een christen. Vraag God of hij je wil helpen met je twijfels. Mij heeft het geholpen.

[Gershwin]

Bij mij is het nog vager allemaal. Ik heb soms het gevoel dat ik echt van God hou, dat Hij er is, etc., maar vaak ook geloof ik alleen maar omdat ik niets anders kan geloven. En misschien wil ik het ook wel gewoon geloven. Maar altijd de overtuiging? dat niet. Ben ik dan ook geen christen? ik zie mezelf wel als zodanig. Volgens mij is het belangrijkste: kies je voor of tegen God? daar zou geloven in God weleens in begrepen kunnen zijn. Gewoon oogkleppen op en ervoor gaan, zou ik bijna zeggen.

Jouw geloof is dus dat je zekerheid hebt over de dingen die je hoopt (en het bewijs van de dingen die je niet ziet)? Althans, dat proef ik er een beetje in. Vind ik wel hip. Ik heb gemerkt dat 'hoop' heel belangrijk is. Iemand (die intussen tot bekering is gekomen) vertelde me destijds dat hij niet geloofde dat het Christendom waar was, maar dat hij het wel heel erg hoopte. Misschien is het een begin.

Wat is voor jou het criterium om te kunnen zeggen dat jij Christen bent (of dat iemand anders dat is)? Daar ben ik wel benieuwd naar.

Om hier nog ff op terug te komen: ik noem mezelf, denk ik, christen omdat ik in Jezus geloof en in Hem de enige oplossing zie (en soms ervaar ). En omdat ik me (telkens opnieuw, want het gaat elke keer weer mis) aan God overgeef, de touwtjes uit handen geef.
Is het gevoel belangrijk? ik denk niet het belangrijkste. Juist omdat er zoveel nadruk op gevoel gelegd wordt, zijn er binnen de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte zoveel mensen die nooit tot zekerheid van geloof komen. Vertrouwen; overgave; afstappen van je eigen voorwaarden is veel belangrijker. Soms heb je dan het gevoel dat je God ervaart; dat is een zegen, maar geen criterium. Het verstandelijk afgaan op de openbaring en beloften die ik in de bijbel denk te vinden zijn voor mij een veel zekerder basis dan mijn gevoel. God vraagt dit van me en ik doe het, dus ik ben volgens de bijbel gelovig; praise God!

God zegt: "Ik wil"; en als je dan vervolgens zegt: "ja, ik wil ook" mag je jezelf volgens mij gelovig noemen.

[Aragorn]

Maar je kan natuurlijk ook weer doorslaan naar een puur verstandelijk aannemen, waar het dan bij blijft. Maar de vruchten schijnen het criterium te zijn, dus dat moet dan niet zo moeilijk te onderscheiden zijn...

(Onze voormalige dominee zij altijd: d'r wordt er geeneen droog (=zonder tranen) bekeerd...)

[@mic]

Maar je kan natuurlijk ook weer doorslaan naar een puur verstandelijk aannemen, waar het dan bij blijft. Maar de vruchten schijnen het criterium te zijn, dus dat moet dan niet zo moeilijk te onderscheiden zijn...

(Onze voormalige dominee zij altijd: d'r wordt er geeneen droog (=zonder tranen) bekeerd...)

Misschien zouden dominee's hun opmerkingen eens moeten gaan staven met de bijbel? Dit is weer zo'n bijna criterium inbouwen en onzekerheid aanpraten en ondertussen toch roepen dat de oproep zo breed mogelijk moet zijn

[Aragorn]

Nou, ondertussen werd dat ook niet geroepen, dus in die zin was het wel consequent...
Maar verder is het ook niet voor niks voormalige dominee.

[wina]

Na jaren van twijfel ben ik erachter gekomen dat ik geen Christen ben. Ik kan namelijk niet volmondig "ja" zeggen als iemand me vraagt of ik geloof dat Jezus de zoon van God is en dat hij me heeft gered van de zonde. Maar het voelt niet goed om geen christen te zijn. Of om "nee" te moeten zeggen als niet-christenen aan mij zouden vragen of ik 'daar ook bij hoor'.

Ik wil graag een christen zijn, liefst vandaag nog. Maar ik twijfel zo, aan van alles en nog wat. En ik ben bang om dingen op te moeten geven om God te kunnen volgen (een gezin misschien, vrienden, m'n gemakkelijk leventje, geld)...

Is er iemand van jullie die me kan vertellen hoe ik echt Christen kan worden?

Beste The Edge,
Ik had al een lang antwoord aan je geschreven, maar ben het kwijt.

Met dit bericht opende je het topic en ik zie het nu pas.
Ik ben er diep door geschokt, want er straalt zo.n honger naar God vanaf.
Maar alles wat je laat twijfelen, zijn influisteringen van de satan.

Vooral dit:

Ik wil graag een christen zijn, liefst vandaag nog. Maar ik twijfel zo, aan van alles en nog wat. En ik ben bang om dingen op te moeten geven om God te kunnen volgen (een gezin misschien, vrienden, m'n gemakkelijk leventje, geld)...

Weet je dat ik precies hetzelfde heb meegemaakt ? Ik was doodsbang om mijn hart aan de Heer te geven, want dan had Hij me in zijn macht, en dan moest ik de zending misschien wel in, en m.n man achterlaten.

LEUGENS, LEUGENS,en nog eens LEUGENS van de satan, dit is ZIJN strategie.

Ik ben blij dat je een Alphacursus hebt gevolgd, daar zijn je ogen geopend voor een diepere relatie met God.

Bij God is vrijheid, en Hij laat nooit een bidder staan, ook geen twijfelaar !
Dus leg al je problemen aan God voor, precies zoals je het aan ons verteld hebt.
Zoek verder een goede gemeente waar je gevoed wordt, en ga er trouw heen.
Het komt beslist goed met jou.
Sterkte en Gods zegen.