Is er in refokring een taboe op samen bidden?

[JeeWee]

Samen bidden kan natuurlijk op veel manieren.
Ik kom wel eens in een gezin, waar aan tafel niet alleen de vader bidt, maar waar ook aan de kinderen en aan eventuele gasten wordt gevraagd om te bidden als men dat wil. De vader begint, maar zegt geen amen. Dan volgen vaak anderen.

Maar ik heb het ook meegemaakt op een verjaardag waar de avond werd afgesloten met gebed, waarbij meerdere mensen baden.

En dan zijn er natuurlijk de gebedskringen in de gemeente.
In reformatirische kringen is dat dus wel een zeldzaamheid en áls het er al is, is het vaak maar een klein 'kuddeke' van een paar man.

Kun je je bijvoorbeeld voorstellen dat als je met een paar vrienden bij elkaar bent dat je voorstelt om samen te bidden?

[schelpje3]

Je ziet even over het hoofd dat er mensen zijn die geen vrijmoedigheid hebben in het openbaar te bidden, of hardop met meerdere mensen. Onderschat dat niet. Ik had een vader die voorging in het gebed, aan tafel, maar ook op bijzondere momenten.
Maar ik kwam bij vriendinnetjes, waar vader alleen uit de Bijbel las, na het eten en moeder bijv bad. Of ieder voor zich.
We moeten elkaar niet dwingen.
Je hebt mensen die zo een vrij gebed er uit kunnen "rammelen", maar of dat nu altijd zo'n goede gaven is Het kan nl wel eens TE overdreven worden, dat de bidder God gaat vertellen wat Hij allemaal moet doen. Dat is m.i. niet de bedoeling.
Hoe eindigen jullie altijd het gebed of is dat steeds anders ?
Ik heb eens een hele preek gehoord over: om Christus' Wil.
Niet onze wil geschiede, maar Uw Wil !

[Antoinette]

ja ik dacht dat degene die het topic opende dat bedoelde, een gebedskring, vandaar,
want op samen bidden zoals jij omschrijft merk ik ook nergens een taboe. gelukkig maar.

Idd daarom stelde ik ook de vraag "bedoel je binnen het gezin" daar doelde Jeewee niet op.

[Schipje]

Je ziet even over het hoofd dat er mensen zijn die geen vrijmoedigheid hebben in het openbaar te bidden, of hardop met meerdere mensen. Onderschat dat niet. Ik had een vader die voorging in het gebed, aan tafel, maar ook op bijzondere momenten.
Maar ik kwam bij vriendinnetjes, waar vader alleen uit de Bijbel las, na het eten en moeder bijv bad. Of ieder voor zich.
We moeten elkaar niet dwingen.
Je hebt mensen die zo een vrij gebed er uit kunnen "rammelen", maar of dat nu altijd zo'n goede gaven is Het kan nl wel eens TE overdreven worden, dat de bidder God gaat vertellen wat Hij allemaal moet doen. Dat is m.i. niet de bedoeling.
Hoe eindigen jullie altijd het gebed of is dat steeds anders ?
Ik heb eens een hele preek gehoord over: om Christus' Wil.
Niet onze wil geschiede, maar Uw Wil !

Daar gaat het in dit topic toch helemaal niet om?
De vraag is of er een taboe is. Ik denk van wel. Ik weet het wel zeker eigenlijk. Het is veuls te evangelisch. Maar aantonen vanuit de schrift waarom het wel of niet goed is word nagelaten. Liever word er dan teruggevallen op de menselijke zwakheid, de eeuwenoude: vrijmoedigheid. O wat kunnen veel mensen zich daar gemakkelijk onder verschuilen! Ik vind dat niet eerlijk, zeker niet omdat de Bijbel ons leert dat we in Hem sterk zijn.
Samen bidden is zo mooi, heel kwetsbaar.

Daarbij komt jeewee: als je in een 'kring' leeft waar mensen gemakkelijk mogen oordelen over je 'status van bekering' dan durf je je toch ook bijna niet meer kwetsbaar op te stellen?

[schaapje]

Bij ons in de gemeente is er ook een gebedskring en eigenlijk is het ook maar een klein
groepje die daar trouw in is om te bezoeken.

Wel hebben bijbelstudie-avonden die heel goed bezocht worden, kringen noemen we dat,
de mensen die deze avonden bezoeken wonen over het algemeen dicht bij elkaar in de
buurt. Zo kunnen we echt toezien op elkaar en veel dingen met elkaar delen, die
avonden zijn echt zegenrijk.

Op deze avonden beginnen we altijd na de koffie, met een korte (15 á 20 min.) bidstond.
Dan doen voorbede voor elkaar en je kunt ook opgeven waarvoor je wilt dat er
persoonlijk voor je gebeden wordt.
Maar heel belangrijk is weer hier dat we onze liefde voor God uitspreken en Hem danken.

[Marnix]

Je ziet even over het hoofd dat er mensen zijn die geen vrijmoedigheid hebben in het openbaar te bidden, of hardop met meerdere mensen. Onderschat dat niet. Ik had een vader die voorging in het gebed, aan tafel, maar ook op bijzondere momenten.
Maar ik kwam bij vriendinnetjes, waar vader alleen uit de Bijbel las, na het eten en moeder bijv bad. Of ieder voor zich.
We moeten elkaar niet dwingen.

Dat kan. In een kringgebed ben je niet verplicht om mee te bidden. Ik doe het ook lang niet altijd omdat ik denk: Alles is al gezegd en herhaling heeft weinig zin. Ik ken ook mensen die het niet prettig vinden om in het openbaar te bidden en die gewoon luisteren en bidden in hun hart. Aan de andere kant, ik vond het de eerste keer ook eng. Maar juist als er een taboe op ligt kan dat ook zo zijn. Als die vaders van die vriendinnetjes als kind al hadden geleerd om in een groep te bidden zou de kans groot zijn dat ze daar later aan tafel ook de vrijmoedigheid voor zouden hebben.

[schelpje3]

Je ziet even over het hoofd dat er mensen zijn die geen vrijmoedigheid hebben in het openbaar te bidden, of hardop met meerdere mensen. Onderschat dat niet. Ik had een vader die voorging in het gebed, aan tafel, maar ook op bijzondere momenten.
Maar ik kwam bij vriendinnetjes, waar vader alleen uit de Bijbel las, na het eten en moeder bijv bad. Of ieder voor zich.
We moeten elkaar niet dwingen.

Dat kan. In een kringgebed ben je niet verplicht om mee te bidden. Ik doe het ook lang niet altijd omdat ik denk: Alles is al gezegd en herhaling heeft weinig zin. Ik ken ook mensen die het niet prettig vinden om in het openbaar te bidden en die gewoon luisteren en bidden in hun hart. Aan de andere kant, ik vond het de eerste keer ook eng. Maar juist als er een taboe op ligt kan dat ook zo zijn. Als die vaders van die vriendinnetjes als kind al hadden geleerd om in een groep te bidden zou de kans groot zijn dat ze daar later aan tafel ook de vrijmoedigheid voor zouden hebben.

Ik versta onder een kringgebed: een groep mensen die elkaar wel of niet kennen en tezamen bidden voor bijv 1 nood. Of meerdere noden uiteraard.
Als er na het eten gebeden wordt, door bijv vader, vind ik dat geen kringgebed, maar dat is dan mijn interpretatie maar snap je wat ik bedoel ?
Een kringgebed kan ook nog letterlijk, door in een kring te zitten en elkaars hand vast te houden. In sommige landen gebruikelijk.

[JeeWee]

Zoals ik al zei, kan 'kringgebed' in veel verschillende soorten van kringen.
Je kunt er voor bijelkaar komen, maar aantafel kan het ook heel goed.
Als je daar al jong mee begint, werkt dat veel makkelijker.
Stel, je kind komt thuis en je kind vertelt over een vriendinnetje dat van haar fiets gevallen is of waarvan de opa is overleden. Dan kun je als ouders toch zeggen dat we dat straks tegen de Heere gaan vertellen en vragen om Zijn hulp?
En dan kun je in stapjes het kind er ook toe brengen om het kind dat zelf te laten doen.

Maar alweer: hebben wij dat taboe en die angst daravoor niet heel erg groot gemaakt zodat we dat niet meer durven?
Je praat toch ook tegen je lijfelijke vader waar anderen bij zijn?
Juist samen de noden en de dank bij God brengen is zo bijzonder.
Vanwaar dan dat taboe?

[schelpje3]

Ik zie geen taboe.
Ik ben er juist bij opgegroeid. Maar als je kinderen klein zijn, breng je ze naar bed en dankt dan samen. Als ze ouder worden, gaat dat natuurlijk over.
Dus je moet ze wel loslaten hierin. Dat is ook gezond.
Al zijn er nog steeds momenten waarop het gezamenlijke gebed een goede gewoonte is, gewoonte hier bedoeld als nuttig !

[JeeWee]

Ik denk dat je iets heel anders bedoelt dan ik.
Met samen bidden bedoel ik uiteraard niet dat pa bidt en de kindjes ook nog even 'ik ga slapen ik ben moe' opzeggen.
Ik heb het in gezinnen meegemaakt dat een 10-jarig jochie in het bijzijn van iedereen bad voor z'n vader omdat die z'n hoofd had gestoten en voor de buren of ze een nieuw hart mochten krijgen.

Maar bijbels: ik denk inderdaad aan de eerste christengemeenten.
we kunnen in een groep uren met elkaar praten, maar toch praten we als groep niet zo makkelijk lang met God, of überhaupt als groep met God...

Kun je je voorstellen dat een catechesant vraagt, tijdens de catechesatie om een kringgebed?

[hazelaar]

we kunnen in een groep uren met elkaar praten, maar toch praten we als groep niet zo makkelijk lang met God, of überhaupt als groep met God...

Klopt helemaal! Voor veel christenen (of moet ik zeggen kerkgangers) is heftig discussieren over God en geloof geen enkel probleem, maar om er dan samen over tot God te bidden, wordt dan in eens als heel lastig, of moeilijk ervaren.
Neem het volmaakte gebed wat Jezus ons heeft leren bidden. Dat begint met: "Onze Vader". Dus niet met "Mijn Vader". Ook niet met "ach Heere" trouwens, maar dat terzijde. In het beginnen met "Onze Vader" zit dus al iets gemeenschappelijks.

In onze gemeente is er elke week een gebedsavond en het is jammer dat er hier altijd maar zo weinig mensen komen. Het is zo waardevol om in een drukke werkweek een vast gestructureerd gezamenlijk moment te hebben, om God aan te roepen. En als mijn eigen geestelijk leven even op een laag pitje staat, is het heerlijk om in een kring te zitten en zelf te zwijgen en dat je dan met anderen de gebeden mag meebidden die jezelf niet uit je mond/ gedachten geperst krijgt. Terwijl je op een ander moment als je wel meebidt misschien juist een ander tot steun kan zijn.

[Schipje]

Wij leren ons kind niet iets na te bidden aan tafel. Ik vind dat persoonlijk vreemd. 'Heere-zege-dit-eten-om-Jezus-wil-amen.' Kinderen leren m.i. niet bidden door steeds hetzelfde zinnetje te herhalen. Wel door ze bij het gewone gebed te betrekken, door ze het ook zelf te laten doen als ze daar groot genoeg voor zijn. Het lijkt me heel mooi om dan te horen wat er in zo'n kinderhoofdje omgaat.

[Marnix]

Je ziet even over het hoofd dat er mensen zijn die geen vrijmoedigheid hebben in het openbaar te bidden, of hardop met meerdere mensen. Onderschat dat niet. Ik had een vader die voorging in het gebed, aan tafel, maar ook op bijzondere momenten.
Maar ik kwam bij vriendinnetjes, waar vader alleen uit de Bijbel las, na het eten en moeder bijv bad. Of ieder voor zich.
We moeten elkaar niet dwingen.

Dat kan. In een kringgebed ben je niet verplicht om mee te bidden. Ik doe het ook lang niet altijd omdat ik denk: Alles is al gezegd en herhaling heeft weinig zin. Ik ken ook mensen die het niet prettig vinden om in het openbaar te bidden en die gewoon luisteren en bidden in hun hart. Aan de andere kant, ik vond het de eerste keer ook eng. Maar juist als er een taboe op ligt kan dat ook zo zijn. Als die vaders van die vriendinnetjes als kind al hadden geleerd om in een groep te bidden zou de kans groot zijn dat ze daar later aan tafel ook de vrijmoedigheid voor zouden hebben.

Ik versta onder een kringgebed: een groep mensen die elkaar wel of niet kennen en tezamen bidden voor bijv 1 nood. Of meerdere noden uiteraard.
Als er na het eten gebeden wordt, door bijv vader, vind ik dat geen kringgebed, maar dat is dan mijn interpretatie maar snap je wat ik bedoel ?
Een kringgebed kan ook nog letterlijk, door in een kring te zitten en elkaars hand vast te houden. In sommige landen gebruikelijk.

Mee eens. Maar zowel kringgebed als bidden bij het eten (wat je in je voorbeeld noemt) is wel bidden met meer mensen erbij, dus die angst (of gebrek aan vrijmoedigheid) die je beschrijft kan wel te maken hebben met het niet of niet meer gewend zijn om te bidden waar anderen bij zijn.

[Optimatus]

Ik moet denken aan het lied "Samen in de Naam van Jezus".

[JeeWee]

Ik moet denken aan het lied "Samen in de Naam van Jezus".

Daar moet helaas de laatste tijd hier op het forum steeds minder aan denken...

Daarom ook mijn poging om te kijken of dat buiten het forum wel gebeurt.
Ik weet dat er in in veel kerken (kleine) gebedskringen zijn.
Maar ook in de wat orthodoxere reformatorische kerken?
En wie zit er zelf in zo'n gebedskring?