Zondag of Sabbath?

[Bastiaan30]

mooie betogen

vooral Marnix geeft hier een erg heldere opsomming van feiten. wil jij daar nog eens op ingaan Bastiaan?
ik hoop zelf ook nog wat in te brengen,maar heb nu absoluut geen tijd. laterzzzzz

de eerste dag geld apart leggen heeft niet met rustdag te maken.
door preken tot middernacht op de eerste dag der week, wil zeggen, dat na zonsondergang op de sabbath de eerste dag al begon, volgens de joodse gebruiken. doorpreken tot middernacht was dus al een preek van ongeveer 5 uur.
trouwens dit is een voorbeeld van een vermeende preek op zondag , wat van de stuk of 10 gelegenheden in het boek Handelingen, waarbij Paulus keer op keer op sabbath predikte en nooit op de ''eerste dag" ?
de sabbath is er voor de mens, de mens niet voor de sabbath, trouwens.
verder grotendeels eens met theoloog.
Nergens is er in een boek te vinden dat de eerste christenen ineens niet meer op de eerste dag zouden willen werken, voor zover ik weet.
Of zouden ze allemaal eigen baas geweest zijn.?
mal 4:4 laat zien dat de wet van Mozes tot Israel gericht is.
De heilige Geest maakt aan Paulus duidelijk dat de heidenen geen lasten opgelegd zullen worden.

[Marnix]

Dat Paulus op de sabbat preekt is logisch, want we lezen dat hij telkens eerst de Joden opzoekt als hij in een stad komt.... en wanneer kwamen die samen? Op sabbat. (En onder de bekeerden waren veel bekeerde Joden, en de sabbat was voor de Joden ook een familiedag (sabbatmaaltijd met de familie, en bezoeken van familie / kennissen). Vandaar dat de zaterdag geen praktische dienst was voor de samenkomsten van de eerste gemeenten.

[Bastiaan30]

Dat Paulus op de sabbat preekt is logisch, want we lezen dat hij telkens eerst de Joden opzoekt als hij in een stad komt.... en wanneer kwamen die samen? Op sabbat. (En onder de bekeerden waren veel bekeerde Joden, en de sabbat was voor de Joden ook een familiedag (sabbatmaaltijd met de familie, en bezoeken van familie / kennissen). Vandaar dat de zaterdag geen praktische dienst was voor de samenkomsten van de eerste gemeenten.

Mee eens, maar een dag van samenkomst en herdenking is nog steeds heel iets anders dan een eeuwige instelling (voor de joden) als de sabbath.
Als de heilige Sabbath werkelijk verplaatst zou zijn, had dat zeker in de bijbel gestaan, met zoveel woorden.
Maar ik denk dat het door de vervangingstheologie komt dat wij nu ook rituelen en sacramenten willen.Want wij zij nu toch israel ?
Het is volbracht, het voorhang scheurde (van boven naar beneden!)de ceremonieen en afschaduwing waren ten einde, maar wij gingen weer nieuwe zoeken in de vorm van rituelen en sacramenten, priesterordes en machtsstructuren, waarbij de focus heersen over anderen werd,ipv de ander dienen.

[marin]

Ik weet het, een lang stuk, maar door een beter begrip over de wet van God en de wet van Mozes kun je niet in een paar zinnen begrijpelijk maken, excuus hier voor!!

Bastiaan30
mal 4:4 laat zien dat de wet van Mozes tot Israel gericht is.

mal 4:4 Gedenk de wet van Mozes, Mijn knecht, die Ik hem bevolen heb op Horeb aan gans Israël, der inzettingen en rechten.

en vervolgens:
Deut 6:3 Hoor dan, Israël! en neem waar, dat gij ze doet, opdat het u welga, en opdat gij zeer vermenigvuldigdet (gelijk als u de HEERE, uwer vaderen God, gesproken heeft) in het land, dat van melk en honig is vloeiende.


Bastiaan30, Wel, we zullen onderscheidt moeten maken tussen de wet van God en de wetten van Mozes.

(De Wet des Heren, d.i. de wet der Tien Geboden) die werd door God op de berg Sinaï aan Mozes gegeven, die God met eigen vinger had neergeschreven.
Zelfs heeft God voor de tweede keer op de stenen tafelen geschreven een teken van duurzaamheid, wel een bewijs van de grote waarde die God aan de decaloog toekent.
En deze wet van God (2 stenen tafelen)werden in de ark des verbonds bewaard.


Nu de wet(ten) van Mozes:
We vinden daarover een bericht in Deut. 31 : 24-26, „En het geschiedde toen Mozes voleindigd had de woorden dezer wet te schrijven in een boek, totdat zij voltooid waren, zo gebood Mozes de Levieten die de ark des verbonds droegen, zeggende : Neemt dit wetboek en legt het aan de zijde van de ark des verbonds des Heren uws Gods, dat het aldaar zij ten getuige tegen u."
Opmerkelijk is het, dat in deze teksten juist de tegenovergestelde bijzonderheden worden genoemd, die wij zoëven hebben gelezen over de wet Gods.
ten eerste, niet God, maar Mozes schreef deze wet;
ten tweede, ze werd niet op stenen tafelen maar in een boek, op papyrusrollen, een teken van vergankelijkheid, geschreven;
en ten derde, deze wet werd niet bewaard in de ark des verbonds, zoals Gods wet, maar naast, ter zijde van de ark.
En dit handschrift van Mozes was een wet in inzettingen bestaande en gegeven„ten getuige tegen u".

Nu komen we tot de vraag : Welke wet heeft Christus afgeschaft?

Het Oude Testament heeft ons thans voldoende ingelicht om in het Nieuwe Testament een harmonie te ontdekken tussen de teksten die over beide wetten spreken.

Allereerst de Schriftuurplaats waarin gezegd wordt, wat door Christus weg­genomen en aan het kruis genageld is.
Gods Woord zegt in Col. 2 :13, 14 aldus : „En Hij heeft u, toen gij dood waart in de misdaden en in de voorhuid uws vlezes, mede levend gemaakt met Hem, al uw mis­daden u vergevende, uitgewist hebbende het handschrift dat tegen ons was, in inzettingen bestaande, welke, zeg ik, enigerwijze tegen ons was en heeft dat uit het midden weggenomen, het aan het kruis ge­nageld hebbende."
In dit tekstwoord wordt dus gezegd, dat het hand­schrift dat tegen ons was, in inzettingen bestaande, door Christus is weggenomen en aan het kruis genageld.
Een ieder die opmerkzaam bovenstaande uiteenzetting over Gods wet en de wet van Mozes heeft gevolgd, zal dadelijk begrijpen welke van deze twee in Col. 2 : 14 wordt bedoeld, nl. de joodse wetten en inzettingen die door Mozes geboden waren.
Alle ceremoniële wetten, die betrekking hebben op de tempel- en offerdiensten, waren een voorafschaduwing van het ware grote offer dat eenmaal door de Messias zou worden gebracht.
Toen Jezus Christus op Golgotha als een zoenoffer voor onze zonden stierf, vervielen daardoor natuurlijk de tijdelijke, schaduwachtige, ceremoniële en specifiek joodse wetten.
Wanneer nu Paulus in zijn brieven spreekt over een wet die vervallen en afgeschaft is, dan be­doelt hij daarmee dus de wet van Mozes, de schaduwachtige, cere­moniële wet. En wanneer hij spreekt over de heerlijkheid en de heilig­heid van Gods geboden, dan zinspeelt hij op Gods wet, de Wet des Heren, de Tien Geboden.
Er is dus geen sprake van dat de wet der Tien Geboden door Christus op Golgotha is afgeschaft.
Wel is er door de kruisdood van Christus een wet vervallen, nl. de joodse ceremoniële wet, maar Gods geboden zijn onveranderlijk en bindend, ook voor de gelovigen onder het Nieuwe Testament.
Juist is de Wet des Heren de maatstaf in het leven van de wedergeboren mens, dus voor diegenen die leven onder de genade van Christus.


Heeft Paulus de Sabbat en de Bijbelse feesten afgeschaft?

Er zijn heel wat christenen die gewoontegetrouw de door Rome ingestelde zondag vieren als een door God ingestelde rustdag en de ‘christelijke’ feesten onderhouden op heidense data omdat het hun zo is geleerd.
Maar er zijn er maar zéér weinig die de moeite hebben genomen om de Bijbel er eens op na te slaan.
Als je deze broeders en zusters in Christus aanspreekt op dit feit, dan ervaar je over het algemeen dat het erg gevoelig ligt om er over te praten.
Zodra je hen confronteert met het feit dat de Bijbelse feesten door God zijn ingesteld op andere data dan waarop zij door de huidige christenen wordt gevierd, begint men al heel snel verwijten te maken dat iemand die de feesten op de Bijbelse tijden onderhoud ‘wettisch’ is.


Velen van hun theologen en voorgangers beroepen zich op uitspraken van Paulus en beweren dat hij heeft gezegd dat deze feestdagen des HEREN zijn afgeschaft of weggedaan.
Eén van de geciteerde teksten is deze: “Nu gij echter God hebt leren kennen, ja meer nog, door God gekend zijt, hoe kunt gij thans terugkeren tot die zwakke en armelijke wereldgeesten, waaraan gij u weder van meet af aan dienstbaar wilt maken? Dagen, maanden, vaste tijden en jaren neemt gij waar” (Galaten 4:9-10). Door deze tekst in verband te brengen met de Sabbatsheiliging en de feestdagen des HEREN suggereren deze ‘onderwijzers’ dat Paulus de dagen, maanden, vaste tijden en jaren zou afkeuren en verwerpen, die de HERE zelf in Zijn heilige Wet (Tora) als een altoosdurende inzetting heeft opgedragen te houden. Deze redenering is niet logisch omdat ook Paulus de Sabbat heeft gehouden (Hand. 17:2) en ook zelf de Bijbelse feestdagen heeft gevierd zoals Pesach, het Feest der Ongezuurde Broden (1 Kor. 5:6-8) en het vasten op Grote Verzoendag (Hand. 27:9).

Paulus veroordeelt Dagen, maanden, vaste tijden en jaren welke een heidense oorsprong hebben.

Het valt mij steeds weer op dat velen de tekstfragmenten uit hun context lichten en daarop hun conclusies baseren, die dan een eigen leven gaan leiden. Dat is ook met deze geciteerde tekst het geval, want op het eerste gezicht schijnen zij hier gelijk te hebben als men deze verzen geïsoleerd leest. Maar als men niet alleen deze verzen doorneemt, maar het gehele gedeelte vanaf vers 8, dan zien wij duidelijk dat Paulus het hier niet heeft over de Sabbat en de Feestdagen des HEREN.

Paulus heeft het hier over speciale dagen en tijden die door de heidenen aan de afgoden waren gewijd, en dat is heel wat anders!
In vers 8 schrijft Paulus namelijk, dat de van oorsprong heidense Galaten in de tijd dat ze de God van Israël nog niet kenden, afgoden hadden gediend.
In vers 9 vraagt Paulus zich dan ook af hoe zij ondanks hun nieuwe geloof in de God van de Bijbel en in Jezus Christus alsnog terug kunnen keren naar hun van oorsprong heidense tradities en wereldgeesten, door hen opnieuw te dienen in plaats van God, … de Schepper van Hemel en Aarde! En nu komt dus vers 10 waarin hij het houden van dagen, maanden, vaste tijden en jaren ter ere van deze afgoden veroordeelt!

Dit geeft dus wel even een ander beeld van de Waarheid dan wat de huidige theologen en geven.

Maar wie u in verwarring brengt, zal zijn straf hebben te dragen, …

Paulus zegt het volgende: “Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt.

Houdt dus stand en laat u niet weer een slavenjuk opleggen. Zie, ik, Paulus, zeg u: indien gij u laat besnijden, zal Christus u geen nut doen. Nogmaals betuig ik aan ieder, die zich laat besnijden, dat hij verplicht is de gehele wet na te komen.
Gij zijt los van Christus, als gij door de wet gerechtigheid verwacht; buiten de genade staat gij. Wij immers verwachten door de Geest uit het geloof de gerechtigheid, waarop wij hopen. Want in Christus Jezus vermag noch besnijdenis iets, noch onbesneden zijn, maar geloof, door liefde werkende. Gij liept goed. Wie is u in de weg gekomen, dat gij aan de waarheid niet meer gehoorzaamt? Die overreding kwam niet van Hem, die u roept. Een weinig zuurdeeg maakt het gehele deeg zuur. Ik voor mij ben van u overtuigd in de Here, dat gij geen andere mening zult hebben. Maar wie u in verwarring brengt, zal zijn straf hebben te dragen, wie hij ook zij. Wat mij echter betreft, broeders, indien ik nog de besnijdenis predik, waarom word ik dan nog vervolgd? Dan is immers het aanstotelijke van het kruis van kracht beroofd!” (Galaten 5:1-11).



Wat Paulus hier wil duidelijk maken is dit: wij kunnen de behoudenis niet verdienen door het houden van de wet.
Maar als wij door het offer van Jezus uit genade de behoudenis, het eeuwige leven, ontvangen, onverdiend, dan houden wij Gods geboden maar al te graag uit dankbaarheid.
De wet is dus beslist niet afgeschaft, maar zij is ook beslist niet het middel om de behoudenis te bewerken. Voor een gelovige uit de heidenen (volken) is dus alleen de besnijdenis des harten van toepassing, niet de lichamelijke besnijdenis. Laat hij zich echter wel besnijden, dan geeft hij daarmee aan dat hij zijn behoudenis verwacht uit de werken der wet en daarmee plaatst hij zichzelf buiten de genade. Daarom schrijft Paulus nadrukkelijk aan de Korinthiërs: “Laat ieder zo leven, als de HERE hem toebedeeld heeft, zo, als God hem geroepen heeft. Zo schrijf ik het in alle gemeenten voor. Is iemand als besnedene geroepen, hij late het niet verhelpen; is iemand als onbesnedene geroepen, hij late zich niet besnijden.

Want besneden zijn betekent niets, en onbesneden zijn betekent niets, maar wel het houden van Gods geboden! Ieder blijve bij die roeping, waarin hij was, toen hij geroepen werd!” (1 Korinthiërs 7:17-20).


Geen Staatsburgers maar wel de Burgerrechten van Israël

De gelovigen uit de heidenen zijn als het ware “geestelijke immigranten” en dienen zich wel aan de bestaande wetten te houden zoals ook in elk land van nieuwe immigranten wordt verwacht en zoals de HERE heeft opgedragen! In tegenstelling tot het oude Verbond hoeven zij onder het Nieuwe Verbond echter niet genaturaliseerd te worden tot staatsburgers van het immigratieland. Ze mogen hun eigen nationaliteit behouden, maar krijgen een permanente verblijfsvergunning, een vergunning tot vestiging. Ze hoeven geen Joden meer te worden en zich te laten besnijden, wat onder het Oude Verbond eerst wel het geval was. Zij integreren met behoud van de eigen identiteit. Zij worden dus geen Israëlische staatsburgers, maar krijgen volgens de Efezenbrief wel de burgerrechten van Israël, de gemeente des Heren.

Hoe ga je met de Wet om?

Als je de wet houdt omwille van de wet, dan ga je gebukt onder de wet, maar in Galaten 5:18 schrijft Paulus: "Indien gij u echter door de Geest laat leiden, dan zijt gij niet onder de wet." Betekent dit dat je niets meer met de wet te maken hebt als je vervuld bent met de Heilige Geest? Nee, dat betekent het niet. Wat betekent het dan? Wel, … de uitdrukking "onder de wet" wil zeggen dat men de Wet ziet als weg tot behoudenis. Paulus gebruikt de termen "onder de Wet" en "werken der Wet" alleen maar als hij zich richtte tot de gelovigen uit de volken, die door Judaïsten geheel ten onrechte geleerd was dat zij alleen maar gered kunnen worden als zij zich laten besnijden en zich zodoende volledig aan de wet houden.

De Wet is heilig en rechtvaardig en goed

Paulus heeft ons nadrukkelijk gezegd: “Zo is dan de Wet heilig, en ook het gebod is heilig en rechtvaardig en goed” (Rom. 7:12). Maar Paulus waarschuwt ons tegen het wetticisme, want de uitspraken van Paulus over de "slavernij van de wet" verwijzen naar degenen die gebukt gaan onder het rabbijnse systeem dat de Wet van God perverteert tot wetticisme. Maar ook in christelijke kringen is vaak een sektarisch wetticisme dat Gods wetten misbruikt om gelovigen tot slavernij te brengen. Het is overigens zeer opvallend, dat juist in die kerken en gemeenten waar zo de nadruk gelegd wordt op het "vrij zijn van de wet" meestal een strak bewind heerst dat zijn eigen regels en statuten oplegt aan haar leden. Om Galaten 4 en 5 beter te kunnen begrijpen moeten wij ook Galaten 3 lezen, want daarin legt Paulus juist uit, dat de "vloek van de wet" niet het juk is van het moeten leven binnen het raamwerk van de wet, maar dat het veeleer de vloek is die komt vanwege het ongehoorzaam zijn aan de wet (vers 10 en 13). Paulus toont in vers 11 en 12 aan dat de vloek op degenen valt die trachten de wet te gehoorzamen door wettische inspanningen. Maar als wij ons bij het gehoorzamen van Gods Wet laten leiden door de Heilige Geest en door liefde en dankbaarheid in ons hart, dan is de wet niet tégen ons, want Paulus schrijft in Galaten 5:23 nadrukkelijk: "Tegen zodanige mensen is de Wet niet!" Samenvattend wil ik dus, wellicht ten overvloede, benadrukken dat de uitspraken van Paulus in de Galatenbrief niet bedoeld zijn om de wet opzij te zetten, maar om te waarschuwen tegen het onbegrip, het wettisch toepassen en het misbruik ervan.

bron: gedeeltelijke toevoeging van http://www.agp-internet.com

[Bastiaan30]

Ik weet het, een lang stuk, maar door een beter begrip over de wet van God en de wet van Mozes kun je niet in een paar zinnen begrijpelijk maken, excuus hier voor!!

Bastiaan30
mal 4:4 laat zien dat de wet van Mozes tot Israel gericht is.

mal 4:4 Gedenk de wet van Mozes, Mijn knecht, die Ik hem bevolen heb op Horeb aan gans Israël, der inzettingen en rechten.

en vervolgens:
Deut 6:3 Hoor dan, Israël! en neem waar, dat gij ze doet, opdat het u welga, en opdat gij zeer vermenigvuldigdet (gelijk als u de HEERE, uwer vaderen God, gesproken heeft) in het land, dat van melk en honig is vloeiende.


Bastiaan30, Wel, we zullen onderscheidt moeten maken tussen de wet van God en de wetten van Mozes.

(De Wet des Heren, d.i. de wet der Tien Geboden) die werd door God op de berg Sinaï aan Mozes gegeven, die God met eigen vinger had neergeschreven.
Zelfs heeft God voor de tweede keer op de stenen tafelen geschreven een teken van duurzaamheid, wel een bewijs van de grote waarde die God aan de decaloog toekent.
En deze wet van God (2 stenen tafelen)werden in de ark des verbonds bewaard.


Nu de wet(ten) van Mozes:
We vinden daarover een bericht in Deut. 31 : 24-26, „En het geschiedde toen Mozes voleindigd had de woorden dezer wet te schrijven in een boek, totdat zij voltooid waren, zo gebood Mozes de Levieten die de ark des verbonds droegen, zeggende : Neemt dit wetboek en legt het aan de zijde van de ark des verbonds des Heren uws Gods, dat het aldaar zij ten getuige tegen u."
Opmerkelijk is het, dat in deze teksten juist de tegenovergestelde bijzonderheden worden genoemd, die wij zoëven hebben gelezen over de wet Gods.
ten eerste, niet God, maar Mozes schreef deze wet;
ten tweede, ze werd niet op stenen tafelen maar in een boek, op papyrusrollen, een teken van vergankelijkheid, geschreven;
en ten derde, deze wet werd niet bewaard in de ark des verbonds, zoals Gods wet, maar naast, ter zijde van de ark.
En dit handschrift van Mozes was een wet in inzettingen bestaande en gegeven„ten getuige tegen u".

Nu komen we tot de vraag : Welke wet heeft Christus afgeschaft?

Het Oude Testament heeft ons thans voldoende ingelicht om in het Nieuwe Testament een harmonie te ontdekken tussen de teksten die over beide wetten spreken.

Allereerst de Schriftuurplaats waarin gezegd wordt, wat door Christus weg­genomen en aan het kruis genageld is.
Gods Woord zegt in Col. 2 :13, 14 aldus : „En Hij heeft u, toen gij dood waart in de misdaden en in de voorhuid uws vlezes, mede levend gemaakt met Hem, al uw mis­daden u vergevende, uitgewist hebbende het handschrift dat tegen ons was, in inzettingen bestaande, welke, zeg ik, enigerwijze tegen ons was en heeft dat uit het midden weggenomen, het aan het kruis ge­nageld hebbende."
In dit tekstwoord wordt dus gezegd, dat het hand­schrift dat tegen ons was, in inzettingen bestaande, door Christus is weggenomen en aan het kruis genageld.
Een ieder die opmerkzaam bovenstaande uiteenzetting over Gods wet en de wet van Mozes heeft gevolgd, zal dadelijk begrijpen welke van deze twee in Col. 2 : 14 wordt bedoeld, nl. de joodse wetten en inzettingen die door Mozes geboden waren.
Alle ceremoniële wetten, die betrekking hebben op de tempel- en offerdiensten, waren een voorafschaduwing van het ware grote offer dat eenmaal door de Messias zou worden gebracht.
Toen Jezus Christus op Golgotha als een zoenoffer voor onze zonden stierf, vervielen daardoor natuurlijk de tijdelijke, schaduwachtige, ceremoniële en specifiek joodse wetten.
Wanneer nu Paulus in zijn brieven spreekt over een wet die vervallen en afgeschaft is, dan be­doelt hij daarmee dus de wet van Mozes, de schaduwachtige, cere­moniële wet. En wanneer hij spreekt over de heerlijkheid en de heilig­heid van Gods geboden, dan zinspeelt hij op Gods wet, de Wet des Heren, de Tien Geboden.
Er is dus geen sprake van dat de wet der Tien Geboden door Christus op Golgotha is afgeschaft.
Wel is er door de kruisdood van Christus een wet vervallen, nl. de joodse ceremoniële wet, maar Gods geboden zijn onveranderlijk en bindend, ook voor de gelovigen onder het Nieuwe Testament.
Juist is de Wet des Heren de maatstaf in het leven van de wedergeboren mens, dus voor diegenen die leven onder de genade van Christus.


Heeft Paulus de Sabbat en de Bijbelse feesten afgeschaft?

Er zijn heel wat christenen die gewoontegetrouw de door Rome ingestelde zondag vieren als een door God ingestelde rustdag en de ‘christelijke’ feesten onderhouden op heidense data omdat het hun zo is geleerd.
Maar er zijn er maar zéér weinig die de moeite hebben genomen om de Bijbel er eens op na te slaan.
Als je deze broeders en zusters in Christus aanspreekt op dit feit, dan ervaar je over het algemeen dat het erg gevoelig ligt om er over te praten.
Zodra je hen confronteert met het feit dat de Bijbelse feesten door God zijn ingesteld op andere data dan waarop zij door de huidige christenen wordt gevierd, begint men al heel snel verwijten te maken dat iemand die de feesten op de Bijbelse tijden onderhoud ‘wettisch’ is.


Velen van hun theologen en voorgangers beroepen zich op uitspraken van Paulus en beweren dat hij heeft gezegd dat deze feestdagen des HEREN zijn afgeschaft of weggedaan.
Eén van de geciteerde teksten is deze: “Nu gij echter God hebt leren kennen, ja meer nog, door God gekend zijt, hoe kunt gij thans terugkeren tot die zwakke en armelijke wereldgeesten, waaraan gij u weder van meet af aan dienstbaar wilt maken? Dagen, maanden, vaste tijden en jaren neemt gij waar” (Galaten 4:9-10). Door deze tekst in verband te brengen met de Sabbatsheiliging en de feestdagen des HEREN suggereren deze ‘onderwijzers’ dat Paulus de dagen, maanden, vaste tijden en jaren zou afkeuren en verwerpen, die de HERE zelf in Zijn heilige Wet (Tora) als een altoosdurende inzetting heeft opgedragen te houden. Deze redenering is niet logisch omdat ook Paulus de Sabbat heeft gehouden (Hand. 17:2) en ook zelf de Bijbelse feestdagen heeft gevierd zoals Pesach, het Feest der Ongezuurde Broden (1 Kor. 5:6-8) en het vasten op Grote Verzoendag (Hand. 27:9).

Paulus veroordeelt Dagen, maanden, vaste tijden en jaren welke een heidense oorsprong hebben.

Het valt mij steeds weer op dat velen de tekstfragmenten uit hun context lichten en daarop hun conclusies baseren, die dan een eigen leven gaan leiden. Dat is ook met deze geciteerde tekst het geval, want op het eerste gezicht schijnen zij hier gelijk te hebben als men deze verzen geïsoleerd leest. Maar als men niet alleen deze verzen doorneemt, maar het gehele gedeelte vanaf vers 8, dan zien wij duidelijk dat Paulus het hier niet heeft over de Sabbat en de Feestdagen des HEREN.

Paulus heeft het hier over speciale dagen en tijden die door de heidenen aan de afgoden waren gewijd, en dat is heel wat anders!
In vers 8 schrijft Paulus namelijk, dat de van oorsprong heidense Galaten in de tijd dat ze de God van Israël nog niet kenden, afgoden hadden gediend.
In vers 9 vraagt Paulus zich dan ook af hoe zij ondanks hun nieuwe geloof in de God van de Bijbel en in Jezus Christus alsnog terug kunnen keren naar hun van oorsprong heidense tradities en wereldgeesten, door hen opnieuw te dienen in plaats van God, … de Schepper van Hemel en Aarde! En nu komt dus vers 10 waarin hij het houden van dagen, maanden, vaste tijden en jaren ter ere van deze afgoden veroordeelt!

Dit geeft dus wel even een ander beeld van de Waarheid dan wat de huidige theologen en geven.

Maar wie u in verwarring brengt, zal zijn straf hebben te dragen, …

Paulus zegt het volgende: “Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt.

Houdt dus stand en laat u niet weer een slavenjuk opleggen. Zie, ik, Paulus, zeg u: indien gij u laat besnijden, zal Christus u geen nut doen. Nogmaals betuig ik aan ieder, die zich laat besnijden, dat hij verplicht is de gehele wet na te komen.
Gij zijt los van Christus, als gij door de wet gerechtigheid verwacht; buiten de genade staat gij. Wij immers verwachten door de Geest uit het geloof de gerechtigheid, waarop wij hopen. Want in Christus Jezus vermag noch besnijdenis iets, noch onbesneden zijn, maar geloof, door liefde werkende. Gij liept goed. Wie is u in de weg gekomen, dat gij aan de waarheid niet meer gehoorzaamt? Die overreding kwam niet van Hem, die u roept. Een weinig zuurdeeg maakt het gehele deeg zuur. Ik voor mij ben van u overtuigd in de Here, dat gij geen andere mening zult hebben. Maar wie u in verwarring brengt, zal zijn straf hebben te dragen, wie hij ook zij. Wat mij echter betreft, broeders, indien ik nog de besnijdenis predik, waarom word ik dan nog vervolgd? Dan is immers het aanstotelijke van het kruis van kracht beroofd!” (Galaten 5:1-11).



Wat Paulus hier wil duidelijk maken is dit: wij kunnen de behoudenis niet verdienen door het houden van de wet.
Maar als wij door het offer van Jezus uit genade de behoudenis, het eeuwige leven, ontvangen, onverdiend, dan houden wij Gods geboden maar al te graag uit dankbaarheid.
De wet is dus beslist niet afgeschaft, maar zij is ook beslist niet het middel om de behoudenis te bewerken. Voor een gelovige uit de heidenen (volken) is dus alleen de besnijdenis des harten van toepassing, niet de lichamelijke besnijdenis. Laat hij zich echter wel besnijden, dan geeft hij daarmee aan dat hij zijn behoudenis verwacht uit de werken der wet en daarmee plaatst hij zichzelf buiten de genade. Daarom schrijft Paulus nadrukkelijk aan de Korinthiërs: “Laat ieder zo leven, als de HERE hem toebedeeld heeft, zo, als God hem geroepen heeft. Zo schrijf ik het in alle gemeenten voor. Is iemand als besnedene geroepen, hij late het niet verhelpen; is iemand als onbesnedene geroepen, hij late zich niet besnijden.

Want besneden zijn betekent niets, en onbesneden zijn betekent niets, maar wel het houden van Gods geboden! Ieder blijve bij die roeping, waarin hij was, toen hij geroepen werd!” (1 Korinthiërs 7:17-20).


Geen Staatsburgers maar wel de Burgerrechten van Israël

De gelovigen uit de heidenen zijn als het ware “geestelijke immigranten” en dienen zich wel aan de bestaande wetten te houden zoals ook in elk land van nieuwe immigranten wordt verwacht en zoals de HERE heeft opgedragen! In tegenstelling tot het oude Verbond hoeven zij onder het Nieuwe Verbond echter niet genaturaliseerd te worden tot staatsburgers van het immigratieland. Ze mogen hun eigen nationaliteit behouden, maar krijgen een permanente verblijfsvergunning, een vergunning tot vestiging. Ze hoeven geen Joden meer te worden en zich te laten besnijden, wat onder het Oude Verbond eerst wel het geval was. Zij integreren met behoud van de eigen identiteit. Zij worden dus geen Israëlische staatsburgers, maar krijgen volgens de Efezenbrief wel de burgerrechten van Israël, de gemeente des Heren.

Hoe ga je met de Wet om?

Als je de wet houdt omwille van de wet, dan ga je gebukt onder de wet, maar in Galaten 5:18 schrijft Paulus: "Indien gij u echter door de Geest laat leiden, dan zijt gij niet onder de wet." Betekent dit dat je niets meer met de wet te maken hebt als je vervuld bent met de Heilige Geest? Nee, dat betekent het niet. Wat betekent het dan? Wel, … de uitdrukking "onder de wet" wil zeggen dat men de Wet ziet als weg tot behoudenis. Paulus gebruikt de termen "onder de Wet" en "werken der Wet" alleen maar als hij zich richtte tot de gelovigen uit de volken, die door Judaïsten geheel ten onrechte geleerd was dat zij alleen maar gered kunnen worden als zij zich laten besnijden en zich zodoende volledig aan de wet houden.

De Wet is heilig en rechtvaardig en goed

Paulus heeft ons nadrukkelijk gezegd: “Zo is dan de Wet heilig, en ook het gebod is heilig en rechtvaardig en goed” (Rom. 7:12). Maar Paulus waarschuwt ons tegen het wetticisme, want de uitspraken van Paulus over de "slavernij van de wet" verwijzen naar degenen die gebukt gaan onder het rabbijnse systeem dat de Wet van God perverteert tot wetticisme. Maar ook in christelijke kringen is vaak een sektarisch wetticisme dat Gods wetten misbruikt om gelovigen tot slavernij te brengen. Het is overigens zeer opvallend, dat juist in die kerken en gemeenten waar zo de nadruk gelegd wordt op het "vrij zijn van de wet" meestal een strak bewind heerst dat zijn eigen regels en statuten oplegt aan haar leden. Om Galaten 4 en 5 beter te kunnen begrijpen moeten wij ook Galaten 3 lezen, want daarin legt Paulus juist uit, dat de "vloek van de wet" niet het juk is van het moeten leven binnen het raamwerk van de wet, maar dat het veeleer de vloek is die komt vanwege het ongehoorzaam zijn aan de wet (vers 10 en 13). Paulus toont in vers 11 en 12 aan dat de vloek op degenen valt die trachten de wet te gehoorzamen door wettische inspanningen. Maar als wij ons bij het gehoorzamen van Gods Wet laten leiden door de Heilige Geest en door liefde en dankbaarheid in ons hart, dan is de wet niet tégen ons, want Paulus schrijft in Galaten 5:23 nadrukkelijk: "Tegen zodanige mensen is de Wet niet!" Samenvattend wil ik dus, wellicht ten overvloede, benadrukken dat de uitspraken van Paulus in de Galatenbrief niet bedoeld zijn om de wet opzij te zetten, maar om te waarschuwen tegen het onbegrip, het wettisch toepassen en het misbruik ervan.

bron: gedeeltelijke toevoeging van http://www.agp-internet.com

Bedankt voor je uitgebreide antwoord.
je uiteenzettingen zijn bijbels en aannemelijk.
Uit de brief aan de hebreen meen ik echter op te mogen maken dat de sabbath ook een voorafschaduwing was, omdat de apostel zegt dat dit de rust verbeeldde die Christenen in Hem hebben, zodra ze Hem aannemen.
God werkt ook op sabbath en de sabbath is er voor de mens.
De Heilige Geest zei ook niet tegen de apostel dat de heidenen de sabbath moesten houden, maar dat ze zich moesten onthouden van bloed, offers en hoererij.
maar ik laat me graag corrigeren.

[Horeb]

zeg Faramir..........

is dit geen mooi topic geworden?
beste mensen wat een prima onderbouwde stellingen......ik wordt er stil van

[Mr Longshadow]

Om me aan te sluiten bij Marin, wil ik graag kwijt dat hij in zijn uitleg ook refereert aan de Tien Geboden die in de ark gelegd werden en volgens marin's uitleg, waar ik me bij aansluit, daarom ook gelden (niet als wettische wet, maar als regel der dankbaarheid) voor de gelovigen nu. Ik maak Bastiaan30 er op opmerkzaam dat in de Tien Geboden óók het sabbatsgebod staat! Ik weet niet wat er in de Hebreeënbrief staat precies (kan op het moment moeilijk lezen) en wil er later wel op terugkomen, maar er kan niet bedoeld zijn dat we gans geen Sabbath meer dienen te houden, want zie bovenstaande uitleg etc.

groeten
Martijn

[marin]

DE WETGEVER

Wie is de wetgever en wat is de wet van God?

God is de Schepper
De drie personen van de Godheid
De eniggeboren Zoon van God
De eenheid van de drie Personen
De drie Personen van de Godheid en de verlossing

GOD DE SCHEPPER

Het is uiterst belangrijk voor ons om te weten dat God onze Schepper is. Wij lezen in het vierde gebod:
“Want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag; daarom zegende de Here de sabbatdag en heiligde die.” -Exodus 20:11

Dit is voor ons mensen de basis waarom wij God aanbidden. Onze relatie tot Hem is dat wij zijn schepselen zijn en dat Hij onze Schepper is. Steeds opnieuw wordt ons deze belangrijke waarheid in de Bijbel voorgehouden.

“Door het woord des Heren zijn de hemelen gemaakt, door de adem van zijn mond al hun heer…De ganse aarde vreze voor de Here, al de bewoners der wereld moeten voor Hem ontzag hebben. Want Hij sprak en het was er, Hij gebood en het stond er.” -Psalm 33:6-9

Als God Zich voorstelt doet Hij dat altijd als de Schepper.
“Zo zegt de Here, uw Verlosser, en uw Formeerder van de moederschoot aan: Ik ben de Here, die alles gemaakt heb; die de hemel heb uitgespannen, Ik alleen; die de aarde uitgebreid heb door eigen kracht;…” -Jesaja 44:24

God is wetgever en zijn gezag en autoriteit ligt daarin dat Hij onze Schepper is. Daarin onderscheidt Hij Zich ook van alle andere goden.
Paulus zegt het als volgt:“Zij immers hadden de waarheid Gods vervangen door de leugen en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper, die te prijzen is tot in eeuwigheid. Amen.” -Romeinen 1:25

In het Nieuwe Testament neemt de Schepper dezelfde ereplaats in als in het Oude Testament.
“In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is.” -Johannes 1:1-3

Dit Woord is vleesgeworden en ook Hij deed alles door zijn woord. Door het Woord geneest Hij zieken, wekt Hij doden op en stilt Hij de storm. Boze geesten worden uitgeworpen door het Woord. Opnieuw zien wij hier de Jehova van het Oude Testament aan het werk. ‘Hij spreekt en het is er, hij gebiedt en het staat er’.
“Want in Hem leven wij, bewegen wij ons en zijn wij,…” -Handelingen 17:28

Omdat God onze Schepper is zijn wij Hem aanbidding verschuldigd. Dat maakt Hem tot onze wetgever.

HET VIERDE GEBOD

Het vierde gebod maakt ons dit duidelijk.
“Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt; zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen; maar de zevende dag is de sabbat van de Here, uw God; dan zult gij geen werk doen, gij noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw dienstknecht, noch uw dienstmaagd, noch uw vee, noch de vreemdeling die in uw steden woont. Want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag; daarom zegende de Here de sabbatdag en heiligde die.” -Exodus 20:8-11

Het is dit gebod van de tien geboden dat God onderscheidt Het geeft vier dingen aan die dit gebod maken tot het zegel van de wet.
Zijn gezag: Hij is de schepper.
Zijn rechtsgebied: De hemel en de aarde.
Zijn naam: De Here onze God.
Het begin zijner regering: In zes dagen zijn de hemel en de aarde gemaakt.

Elke keer dat de Koning der kerk (Christus) van zijn plaats verdrongen werd en er een nieuwe macht in de kerk opkwam, of dat nu in het Oude of in het Nieuwe Testament is, werd de sabbat opzij geschoven. Daarom zien wij dat in de Schrift een krachtig appèl gericht wordt tot het volk om de sabbat te vieren.

Tot de christenen die door alle eeuwen heen vervolgd worden, luidt de boodschap: “Bidt, dat uw vlucht niet in de winter valle en niet op een sabbat.” -Matteüs 24:20
Ook op de nieuwe aarde zal de sabbat gevierd worden en van sabbat tot sabbat zullen de heiligen komen om zich neder te buigen voor de grote Koning, de Schepper van hemel en aarde.

Het zegel van Gods wet kan men in het vierde gebod vinden. Dit is het enige gebod dat zowel de naam als de titel van de Wetgever noemt. Het zegt dat Hij de Schepper van hemel en aarde is en verklaart dat alleen God recht heeft op aanbidding. Buiten dit gebod is er geen enkel ander punt in de tien geboden waaruit men kan opmaken op wiens gezag deze wet is gegeven.

Toen het pausdom de sabbat veranderde, vernietigde deze macht het zegel van de wet.
Tot de volgelingen van Jezus wordt de oproep gericht dit zegel opnieuw aan te brengen door de sabbat van het vierde gebod zijn rechtmatige plaats terug te geven, als het gedenkteken van de Schepper en het teken van zijn gezag.

De sabbat van het vierde gebod is het zegel van de levende God. Het wijst God aan als de Schepper en is een teken van zijn wettig gezag over de wezens die Hij gemaakt heeft.
Het houden van de ware sabbat in gehoorzaamheid aan Gods wet is een bewijs van getrouwheid aan de Schepper.

De God van de Bijbel is de God die alles gemaakt heeft, wat gemaakt is. Hij heeft gezag, wetgevend gezag, omdat Hij de Schepper is, de oorsprong van alle ware wetten. Zo maakt Jezus aanspraak op het feit dat Hij de sabbat gemaakt heeft.

“Want de Zoon des mensen is heer over de sabbat.” -Matteüs 12:8
Hij is de Schepper. Hij is het die rustte op de zevende dag. Daarom is Hij de heer over de sabbat.

Zo’n God mogen wij liefhebben. En dat niet alleen, zo’n God moeten wij liefhebben.

bron: Gods eeuwig voornemen.

[theoloog]

Beste Marin,

je doet hele harde uitspraken. Ik zal proberen in te gaan op waar volgens mij de fout zit in je denken of in dat van het geciteerde. Daarmee wil ik je absoluut niet afbrengen van jouw gewetensvolle overtuiging dat je zelf de sjabbat moet houden.

Wanneer nu Paulus in zijn brieven spreekt over een wet die vervallen en afgeschaft is, dan be­doelt hij daarmee dus de wet van Mozes, de schaduwachtige, cere­moniële wet. En wanneer hij spreekt over de heerlijkheid en de heilig­heid van Gods geboden, dan zinspeelt hij op Gods wet, de Wet des Heren, de Tien Geboden.
Er is dus geen sprake van dat de wet der Tien Geboden door Christus op Golgotha is afgeschaft.
Wel is er door de kruisdood van Christus een wet vervallen, nl. de joodse ceremoniële wet, maar Gods geboden zijn onveranderlijk en bindend, ook voor de gelovigen onder het Nieuwe Testament.

Dit wat je hier schrijft of citeert is interpretatie. Je kunt je afvragen waarom op het apostelconvent in Hand. 15 dan niet gesteld is dat niet-Joden zich zouden moeten houden aan de wet van de Sinaï. Opvallend is dat alle geboden worden herhaald in het NT maar juist dit ene gebod niet! Jezus zegt daar zelf over: de sjabbat is er voor de mens en niet de mens voor de sjabbat. Hij deed in die tijd zelf ongehoorde dingen op de sjabbat.

Je gaat ook niet in op de eerder genoemde tekst uit Rom. 14, ik citeer

1 Aanvaard dan wie zwak is in het geloof, maar niet om over meningsverschillen te strijden.
2 De een gelooft wel dat hij alles eten mag, maar wie zwak is, eet plantaardig voedsel.
3 Wie wel alles eet, moet hem niet minachten die niet alles eet. En wie niet alles eet, moet hem niet veroordelen die alles eet. God immers heeft hem aanvaard.
4 Wie bent u, dat u de huisslaaf van een ander oordeelt? Of hij staat of valt, gaat alleen zijn eigen heer aan. Hij zal echter staande gehouden worden, want God is bij machte hem staande te houden.
5 De een acht de ene dag boven de andere dag, maar de ander acht al de dagen gelijk. Laat ieder in zijn eigen geest ten volle overtuigd zijn.
6 Wie de dag in ere houdt, houdt hem in ere voor de Heere, en wie de dag niet in ere houdt, houdt hem niet in ere voor de Heere. Wie eet, eet voor de Heere, want hij dankt God. En wie niet eet, eet niet voor de Heere, en ook hij dankt God.

Hier in deze context is het niet mogelijk om te verwijzen naar heidense feestdagen. Het gaat hier volgens mij wel degelijk om de sjabbat.

Een andere lacune in je argumentatie:

Deze redenering is niet logisch omdat ook Paulus de Sabbat heeft gehouden (Hand. 17:2) en ook zelf de Bijbelse feestdagen heeft gevierd zoals Pesach, het Feest der Ongezuurde Broden (1 Kor. 5:6-8) en het vasten op Grote Verzoendag (Hand. 27:9).

Volgens mij is Paulus zelf Jood. Het is dus helemaal niet vreemd dat Paulus zich zelf aan de wet van de 10 geboden houdt. De vraag is of dit ook voor heidenen geldt.

In Galaten tenslotte (ws. het oudste Bijbelboek van het NT) gaat het volgens mij degelijk om het feit dat Paulus niet wil dat mensen worden geconfronteerd met de wet zoals die voor Joden geldt. Je leeft niet meer vanuit regels, dat is wat Paulus beweert. Die zijn ook niet meer nodig. De Geest geeft de meervoudige vrucht:

22 De vrucht van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
23 Daartegen richt de wet zich niet.

Je doet dan vanuit deze vrucht "vanzelf" de dingen die goed zijn. Dat is ook de reden dat Jezus in de bergrede de wet verder heeft aangescherpt. De wet van de 10 geboden waren de uiterste grenzen van het toelaatbare. Die was bedoeld voor "kleine kinderen". Die moet je precies vertellen wat ze moeten doen. "Volwassenen" kunnen zelfstandig die keuzes maken, omdat ze als het goed is de principes begrijpen die achter deze regels zitten. Ik noem er een paar:
- eerbied alleen voor God
- God is te heilig om over Hem onze eigen (denk)beelden erop na te houden
- Gods naam is te heilig om die op een nietszeggende manier te gebruiken
- God vraagt ons om niet altijd maar door te gaan, maar op gezette tijd tijd apart te zetten voor Hem
- Ik heb eerbied voor autoriteit
- Ik heb eerbied voor het leven
- Ik heb eerbied voor de liefde tussen twee mensen in het huwelijk
- Ik heb eerbied voor het bezit van anderen
- Ik bevorder de goede naam van anderen
- Ik ben tevreden met dat wat ik van God krijg

Je moet dus in deze geboden zoeken naar de principes die er achter liggen. Helaas wordt er te weinig gefocust op deze principes en te veel op de regeltjes. Daardoor kon het gebeuren dat in WOII mensen niet tegen de Duitsers durfden te liegen over het verborgen houden van Joden. Hoewel dat gebeurde met de beste bedoelingen, werd juist de wet van God overtreden. Niet het 9e maar het 6e gebod was hier in het geding! Je mag echt liegen tegen mensen die anderen naar het leven staan.

Zo gaat het met het houden van de sjabbat ook. Het gaat erom (zie Paulus hierboven) dat je het principe uit de wet volgt en niet de regel.

[theoloog]

DE WETGEVER

Wie is de wetgever en wat is de wet van God?

God is de Schepper
De drie personen van de Godheid
De eniggeboren Zoon van God
De eenheid van de drie Personen
De drie Personen van de Godheid en de verlossing

GOD DE SCHEPPER

Het is uiterst belangrijk voor ons om te weten dat God onze Schepper is. Wij lezen in het vierde gebod:
“Want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag; daarom zegende de Here de sabbatdag en heiligde die.” -Exodus 20:11

Dit is voor ons mensen de basis waarom wij God aanbidden. Onze relatie tot Hem is dat wij zijn schepselen zijn en dat Hij onze Schepper is. Steeds opnieuw wordt ons deze belangrijke waarheid in de Bijbel voorgehouden.

“Door het woord des Heren zijn de hemelen gemaakt, door de adem van zijn mond al hun heer…De ganse aarde vreze voor de Here, al de bewoners der wereld moeten voor Hem ontzag hebben. Want Hij sprak en het was er, Hij gebood en het stond er.” -Psalm 33:6-9

Als God Zich voorstelt doet Hij dat altijd als de Schepper.
“Zo zegt de Here, uw Verlosser, en uw Formeerder van de moederschoot aan: Ik ben de Here, die alles gemaakt heb; die de hemel heb uitgespannen, Ik alleen; die de aarde uitgebreid heb door eigen kracht;…” -Jesaja 44:24

God is wetgever en zijn gezag en autoriteit ligt daarin dat Hij onze Schepper is. Daarin onderscheidt Hij Zich ook van alle andere goden.
Paulus zegt het als volgt:“Zij immers hadden de waarheid Gods vervangen door de leugen en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper, die te prijzen is tot in eeuwigheid. Amen.” -Romeinen 1:25

In het Nieuwe Testament neemt de Schepper dezelfde ereplaats in als in het Oude Testament.
“In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is.” -Johannes 1:1-3

Dit Woord is vleesgeworden en ook Hij deed alles door zijn woord. Door het Woord geneest Hij zieken, wekt Hij doden op en stilt Hij de storm. Boze geesten worden uitgeworpen door het Woord. Opnieuw zien wij hier de Jehova van het Oude Testament aan het werk. ‘Hij spreekt en het is er, hij gebiedt en het staat er’.
“Want in Hem leven wij, bewegen wij ons en zijn wij,…” -Handelingen 17:28

Omdat God onze Schepper is zijn wij Hem aanbidding verschuldigd. Dat maakt Hem tot onze wetgever.

HET VIERDE GEBOD

Het vierde gebod maakt ons dit duidelijk.
“Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt; zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen; maar de zevende dag is de sabbat van de Here, uw God; dan zult gij geen werk doen, gij noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw dienstknecht, noch uw dienstmaagd, noch uw vee, noch de vreemdeling die in uw steden woont. Want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag; daarom zegende de Here de sabbatdag en heiligde die.” -Exodus 20:8-11

Het is dit gebod van de tien geboden dat God onderscheidt Het geeft vier dingen aan die dit gebod maken tot het zegel van de wet.
Zijn gezag: Hij is de schepper.
Zijn rechtsgebied: De hemel en de aarde.
Zijn naam: De Here onze God.
Het begin zijner regering: In zes dagen zijn de hemel en de aarde gemaakt.

Elke keer dat de Koning der kerk (Christus) van zijn plaats verdrongen werd en er een nieuwe macht in de kerk opkwam, of dat nu in het Oude of in het Nieuwe Testament is, werd de sabbat opzij geschoven. Daarom zien wij dat in de Schrift een krachtig appèl gericht wordt tot het volk om de sabbat te vieren.

Tot de christenen die door alle eeuwen heen vervolgd worden, luidt de boodschap: “Bidt, dat uw vlucht niet in de winter valle en niet op een sabbat.” -Matteüs 24:20
Ook op de nieuwe aarde zal de sabbat gevierd worden en van sabbat tot sabbat zullen de heiligen komen om zich neder te buigen voor de grote Koning, de Schepper van hemel en aarde.

Het zegel van Gods wet kan men in het vierde gebod vinden. Dit is het enige gebod dat zowel de naam als de titel van de Wetgever noemt. Het zegt dat Hij de Schepper van hemel en aarde is en verklaart dat alleen God recht heeft op aanbidding. Buiten dit gebod is er geen enkel ander punt in de tien geboden waaruit men kan opmaken op wiens gezag deze wet is gegeven.

Toen het pausdom de sabbat veranderde, vernietigde deze macht het zegel van de wet.
Tot de volgelingen van Jezus wordt de oproep gericht dit zegel opnieuw aan te brengen door de sabbat van het vierde gebod zijn rechtmatige plaats terug te geven, als het gedenkteken van de Schepper en het teken van zijn gezag.

De sabbat van het vierde gebod is het zegel van de levende God. Het wijst God aan als de Schepper en is een teken van zijn wettig gezag over de wezens die Hij gemaakt heeft.
Het houden van de ware sabbat in gehoorzaamheid aan Gods wet is een bewijs van getrouwheid aan de Schepper.

De God van de Bijbel is de God die alles gemaakt heeft, wat gemaakt is. Hij heeft gezag, wetgevend gezag, omdat Hij de Schepper is, de oorsprong van alle ware wetten. Zo maakt Jezus aanspraak op het feit dat Hij de sabbat gemaakt heeft.

“Want de Zoon des mensen is heer over de sabbat.” -Matteüs 12:8
Hij is de Schepper. Hij is het die rustte op de zevende dag. Daarom is Hij de heer over de sabbat.

Zo’n God mogen wij liefhebben. En dat niet alleen, zo’n God moeten wij liefhebben.

bron: Gods eeuwig voornemen.

Heb je deze wel eens gelezen:

12 Neem de sabbatdag in acht om die te heiligen, zoals de HEERE, uw God, u geboden heeft.
13 Zes dagen zult u arbeiden en al uw werk doen,
14 maar de zevende dag is de sabbat van de HEERE, uw God. Dan zult u geen enkel werk doen, u, noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw slaaf, noch uw slavin, noch uw rund, noch uw ezel, noch enig vee van u, noch uw vreemdeling, die binnen uw poorten is, opdat uw slaaf en uw slavin rusten zoals u.
15 Want u zult in gedachten houden dat u slaaf geweest bent in het land Egypte en dat de HEERE, uw God, u vandaar uitgeleid heeft met sterke hand en uitgestrekte arm. Daarom heeft de HEERE, uw God, u geboden de dag van de sabbat te houden.

Hier wordt als enige bij dit gebod een andere argumentatie gegeven. Het gaat hier erom dat je geen slaaf bent van het werk. Je behoort aan God toe. Dat is erg opvallend omdat Jezus dit zelf herhaald, nl. zoals eerder al gezegd: de sjabbat is er voor de mens en niet andersom. Het is hier voor Israel een regel die het principe vormgeeft. Dit principe gaat overigens veel verder dan alleen het rusten op een specifieke dag. Het heeft betrekking op het niet uitbuiten van alles en iedereen om ons heen, het gaat ook om matigheid. Daarom stelde God ook het sjabbatsjaar en het jubeljaar in. Ik ga hier in dit topic daar niet verder op in.

[Bastiaan30]

DE WETGEVER

Wie is de wetgever en wat is de wet van God?

God is de Schepper
De drie personen van de Godheid
De eniggeboren Zoon van God
De eenheid van de drie Personen
De drie Personen van de Godheid en de verlossing

GOD DE SCHEPPER

Het is uiterst belangrijk voor ons om te weten dat God onze Schepper is. Wij lezen in het vierde gebod:
“Want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag; daarom zegende de Here de sabbatdag en heiligde die.” -Exodus 20:11

Dit is voor ons mensen de basis waarom wij God aanbidden. Onze relatie tot Hem is dat wij zijn schepselen zijn en dat Hij onze Schepper is. Steeds opnieuw wordt ons deze belangrijke waarheid in de Bijbel voorgehouden.

“Door het woord des Heren zijn de hemelen gemaakt, door de adem van zijn mond al hun heer…De ganse aarde vreze voor de Here, al de bewoners der wereld moeten voor Hem ontzag hebben. Want Hij sprak en het was er, Hij gebood en het stond er.” -Psalm 33:6-9

Als God Zich voorstelt doet Hij dat altijd als de Schepper.
“Zo zegt de Here, uw Verlosser, en uw Formeerder van de moederschoot aan: Ik ben de Here, die alles gemaakt heb; die de hemel heb uitgespannen, Ik alleen; die de aarde uitgebreid heb door eigen kracht;…” -Jesaja 44:24

God is wetgever en zijn gezag en autoriteit ligt daarin dat Hij onze Schepper is. Daarin onderscheidt Hij Zich ook van alle andere goden.
Paulus zegt het als volgt:“Zij immers hadden de waarheid Gods vervangen door de leugen en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper, die te prijzen is tot in eeuwigheid. Amen.” -Romeinen 1:25

In het Nieuwe Testament neemt de Schepper dezelfde ereplaats in als in het Oude Testament.
“In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is.” -Johannes 1:1-3

Dit Woord is vleesgeworden en ook Hij deed alles door zijn woord. Door het Woord geneest Hij zieken, wekt Hij doden op en stilt Hij de storm. Boze geesten worden uitgeworpen door het Woord. Opnieuw zien wij hier de Jehova van het Oude Testament aan het werk. ‘Hij spreekt en het is er, hij gebiedt en het staat er’.
“Want in Hem leven wij, bewegen wij ons en zijn wij,…” -Handelingen 17:28

Omdat God onze Schepper is zijn wij Hem aanbidding verschuldigd. Dat maakt Hem tot onze wetgever.

HET VIERDE GEBOD

Het vierde gebod maakt ons dit duidelijk.
“Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt; zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen; maar de zevende dag is de sabbat van de Here, uw God; dan zult gij geen werk doen, gij noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw dienstknecht, noch uw dienstmaagd, noch uw vee, noch de vreemdeling die in uw steden woont. Want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag; daarom zegende de Here de sabbatdag en heiligde die.” -Exodus 20:8-11

Het is dit gebod van de tien geboden dat God onderscheidt Het geeft vier dingen aan die dit gebod maken tot het zegel van de wet.
Zijn gezag: Hij is de schepper.
Zijn rechtsgebied: De hemel en de aarde.
Zijn naam: De Here onze God.
Het begin zijner regering: In zes dagen zijn de hemel en de aarde gemaakt.

Elke keer dat de Koning der kerk (Christus) van zijn plaats verdrongen werd en er een nieuwe macht in de kerk opkwam, of dat nu in het Oude of in het Nieuwe Testament is, werd de sabbat opzij geschoven. Daarom zien wij dat in de Schrift een krachtig appèl gericht wordt tot het volk om de sabbat te vieren.

Tot de christenen die door alle eeuwen heen vervolgd worden, luidt de boodschap: “Bidt, dat uw vlucht niet in de winter valle en niet op een sabbat.” -Matteüs 24:20
Ook op de nieuwe aarde zal de sabbat gevierd worden en van sabbat tot sabbat zullen de heiligen komen om zich neder te buigen voor de grote Koning, de Schepper van hemel en aarde.

Het zegel van Gods wet kan men in het vierde gebod vinden. Dit is het enige gebod dat zowel de naam als de titel van de Wetgever noemt. Het zegt dat Hij de Schepper van hemel en aarde is en verklaart dat alleen God recht heeft op aanbidding. Buiten dit gebod is er geen enkel ander punt in de tien geboden waaruit men kan opmaken op wiens gezag deze wet is gegeven.

Toen het pausdom de sabbat veranderde, vernietigde deze macht het zegel van de wet.
Tot de volgelingen van Jezus wordt de oproep gericht dit zegel opnieuw aan te brengen door de sabbat van het vierde gebod zijn rechtmatige plaats terug te geven, als het gedenkteken van de Schepper en het teken van zijn gezag.

De sabbat van het vierde gebod is het zegel van de levende God. Het wijst God aan als de Schepper en is een teken van zijn wettig gezag over de wezens die Hij gemaakt heeft.
Het houden van de ware sabbat in gehoorzaamheid aan Gods wet is een bewijs van getrouwheid aan de Schepper.

De God van de Bijbel is de God die alles gemaakt heeft, wat gemaakt is. Hij heeft gezag, wetgevend gezag, omdat Hij de Schepper is, de oorsprong van alle ware wetten. Zo maakt Jezus aanspraak op het feit dat Hij de sabbat gemaakt heeft.

“Want de Zoon des mensen is heer over de sabbat.” -Matteüs 12:8
Hij is de Schepper. Hij is het die rustte op de zevende dag. Daarom is Hij de heer over de sabbat.

Zo’n God mogen wij liefhebben. En dat niet alleen, zo’n God moeten wij liefhebben.

bron: Gods eeuwig voornemen.

Heb je deze wel eens gelezen:

12 Neem de sabbatdag in acht om die te heiligen, zoals de HEERE, uw God, u geboden heeft.
13 Zes dagen zult u arbeiden en al uw werk doen,
14 maar de zevende dag is de sabbat van de HEERE, uw God. Dan zult u geen enkel werk doen, u, noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw slaaf, noch uw slavin, noch uw rund, noch uw ezel, noch enig vee van u, noch uw vreemdeling, die binnen uw poorten is, opdat uw slaaf en uw slavin rusten zoals u.
15 Want u zult in gedachten houden dat u slaaf geweest bent in het land Egypte en dat de HEERE, uw God, u vandaar uitgeleid heeft met sterke hand en uitgestrekte arm. Daarom heeft de HEERE, uw God, u geboden de dag van de sabbat te houden.

Hier wordt als enige bij dit gebod een andere argumentatie gegeven. Het gaat hier erom dat je geen slaaf bent van het werk. Je behoort aan God toe. Dat is erg opvallend omdat Jezus dit zelf herhaald, nl. zoals eerder al gezegd: de sjabbat is er voor de mens en niet andersom. Het is hier voor Israel een regel die het principe vormgeeft. Dit principe gaat overigens veel verder dan alleen het rusten op een specifieke dag. Het heeft betrekking op het niet uitbuiten van alles en iedereen om ons heen, het gaat ook om matigheid. Daarom stelde God ook het sjabbatsjaar en het jubeljaar in. Ik ga hier in dit topic daar niet verder op in.

Ik ben het ongeveer wel eens met theoloog.
Maar theoloog, wat vind jij dan van de verschuiving van de Rustdag op zaterdag naar rustdag op zondag, een gebod, met Gods handen in de stenen tafelen geschreven (voor de joden), wat wij nu zonder 1 letter in de bijbel als bewijs, eigenhandig een daagje opgeschoven hebben, omdat we menen dat Jezus is opgestaan op de eerste dag.
Terwijl Hij op de Rustdag rustte in het graf, als het ware.
Het zal wel aan mij liggen, maar ik zie het verband niet en/of de reden van de vervanging, beide tegenovergestelde functies hebben niets met elkaar te maken, toch?

[theoloog]

Ik ben het ongeveer wel eens met theoloog.
Maar theoloog, wat vind jij dan van de verschuiving van de Rustdag op zaterdag naar rustdag op zondag, een gebod, met Gods handen in de stenen tafelen geschreven (voor de joden), wat wij nu zonder 1 letter in de bijbel als bewijs, eigenhandig een daagje opgeschoven hebben, omdat we menen dat Jezus is opgestaan op de eerste dag.
Terwijl Hij op de Rustdag rustte in het graf, als het ware.
Het zal wel aan mij liggen, maar ik zie het verband niet en/of de reden van de vervanging, beide tegenovergestelde functies hebben niets met elkaar te maken, toch?

Ik wil je vragen om nog even mijn eerste posting in dit topic te lezen. Misschien wordt het dan meer helder hoe ik hier zelf in sta. Het kan ook zijn dat dat juist nog meer vragen oproept. Ik hoor het wel.

[Optimatus]

[omdat we menen dat Jezus is opgestaan op de eerste dag

Hoezo "omdat we menen"? Het moet zijn: "Omdat we weten", namelijk uit Marcus 16:1-3:

1 En als de sabbat voorbijgegaan was, hadden Maria Magdalena, en Maria, de moeder van Jakobus, en Salome specerijen gekocht, opdat zij kwamen en Hem zalfden.
2 En zeer vroeg op den eersten dag der week, kwamen zij tot het graf, als de zon opging;
3 En zeiden tot elkander: Wie zal ons den steen van de deur des grafs afwentelen?

Als jij op Bijbelse gronden vindt dat je op zaterdag moet rusten, moet je niet de Bijbel elders wel in twijfel gaan trekken. Het staat er letterlijk: "En als de sabbat voorbijgegaan was,..." en "op den eersten dag der week".

[marin]

Het voorgaande geeft duidelijk aan wie God is, en wat er in Zijn woord staat om na te leven.

Gehoorzaamheid uit liefde.
De liefde tot God is in het Christelijk Geloof het basis element. ‘Dit is het eerste en het grootste gebod. En het tweede, daaraan gelijk is: U zal uw naaste liefhebben als uzelf.’ [Mat. 22: 38-39].

Alleen diegene die dit in Geloof aanvaardt en het op zichzelf toepast, wordt in staat gesteld God echt lief te hebben. Jezus zegt: ‘Wanneer u Mij liefheeft, zal u mijn Geboden bewaren, wie mijn Geboden heeft en ze bewaart, die is het, die Mij liefheeft.’ [Joh. 14: 15-21].

De Tien Geboden drukken de zorgzame liefde van God uit en Zijn bedoeling met de mensen.

Een mens vervalt graag in welles nietes daar wil ik niet aan meedoen, de keus is aan de mens zelf.

God is de Wetgever.

De Sabbat en de Verlossing.

De Bijbel brengt het vieren van de zevende dag als de door God ingestelde, regelmatig terugkerende, gedenkdag in verband met het verkrijgen van de eeuwige sabbatsrust aan het einde van de geschiedenis van deze wereld.
Want Hij heeft ergens van de Zevende dag aldus gesproken: ‘En God rustte op de zevende dag van al Zijn Werken.’ ‘Want wie tot Zijn rust is ingegaan, is ook zelf tot rust gekomen van zijn werken, evenals God van de Zijne.’ [Heb. 4: 4-10-11, Jes. 66: 22-23].

Het zegel van Gods wet kan men in het vierde gebod vinden. Dit is het enige gebod dat zowel de naam als de titel van de Wetgever noemt. Het zegt dat Hij de Schepper van hemel en aarde is en verklaart dat alleen God recht heeft op aanbidding.
Buiten dit gebod is er geen enkel ander punt in de tien geboden waaruit men kan opmaken op wiens gezag deze wet is gegeven.

een spreekwoord zegt, wat ik HOOR vergeet ik, wat ik OPSCHRIJF onthoud ik en wat ik DOE begrijp ik.

[Bastiaan30]

[omdat we menen dat Jezus is opgestaan op de eerste dag

Hoezo "omdat we menen"? Het moet zijn: "Omdat we weten", namelijk uit Marcus 16:1-3:

1 En als de sabbat voorbijgegaan was, hadden Maria Magdalena, en Maria, de moeder van Jakobus, en Salome specerijen gekocht, opdat zij kwamen en Hem zalfden.
2 En zeer vroeg op den eersten dag der week, kwamen zij tot het graf, als de zon opging;
3 En zeiden tot elkander: Wie zal ons den steen van de deur des grafs afwentelen?

Als jij op Bijbelse gronden vindt dat je op zaterdag moet rusten, moet je niet de Bijbel elders wel in twijfel gaan trekken. Het staat er letterlijk: "En als de sabbat voorbijgegaan was,..." en "op den eersten dag der week".

Jezus rustte Zelf op de sabbath in het graf.
Waar staat er dat wij de rustdag op de eerste dag moeten gaan houden, WAAR STAAT DAT??we kunnen wel van de zondag een herdenkingsdag gemaakt hebben, maar de rustdag is het gewoon niet.
En of wij heidenen die dag (of de zondag) moeten houden is ook weer een ander verhaal.
Zelfde verhaal met kerstmis, wij lopen de RK nog steeds achterna, ipv dat we de dag die door God zelf is gegeven om te herdenken vieren, nl Pascha.
Dit is de enige dag die in het NT word genoemd dat we Zijn bloed herdenken, maar we vieren liever de onbijbelse romeinse, "verjaardag."(en dan nog een paar maanden te laat ook)