ai ai
Ja wat moet ik zeggen?
De praktijk was bewijzend????
Moderator: Moderafo's
essieee schreef:ai ai
Ja wat moet ik zeggen?
De praktijk was bewijzend????
en trok daar mijn diagnose uit. En die kan soms heel confronterend zijn 
essieee schreef:columbus schreef:essieee schreef:ai ai
Ja wat moet ik zeggen?
De praktijk was bewijzend????
Wat ik kan zeggen, het was mijn observatie, ik zie wat ik zag
of misleidend!
Johan81 schreef:essieee schreef:lieve columbus, wat is nu de beste manier eigenlijk om te peilen of iemand van je houd???
Idd Essieee deze vraag ligt ook op mijn lippen
Als het zo gecompliceerd is: weet waar je aan begint! Laat ze anders nog ff een paar jaartjes doorsudderen tot ze wat malser en minder knapperig zijn. En dan met een beetje liefde op smaak brengen.
kipje18 schreef:Lieve Dr Columbus,
Ik zit met een levensgroot probleem!!!!!!
Ben pasgeleden mn oude buurman weer tegengekomen. Opzich niet zo erg zou je zeggen. Maar die man brengt nare herinneringen bij me op. Ik ging toen ik klein was (niet alleen, met wat buurkinderen) de buurtjes af om liefdessnoeppies te halen. Maar van die ene buur kregen we NOOIT snoeppies, hij joeg mij altijd weg met zn grote enge stok!!
En iedere keer als ik hem nu tegenkom komen die herinneringen weeer boven.
Hellup mij want ik weet niet meer wat ik hiermee moet!!!
eeh, tja nou 
, duss, eeh pfff *veegt zweet van voorhoofd * buurman Columbus was toch hele vriendelijke man?
columbus schreef:Daphne schreef:Geachte Dr. Columbus!
Ik heb weder een groot probleem! Inmiddels heb ik een leuke Nederlandse jongen leren kennen... Ik zou graag wat meer willen en ik heb soms ook het idee, dat hij ook wel wat wil, maar we zijn allebei heel verlegen....
En ja, ik ben bovendien van mening dat het van een jongen uit moet gaan, dus ik weet absoluut niet hoe ik zoiets aan kan pakken...Maar ik wil wel graag wta mer eigenlijk...
Heeft u advies? Kunt u mij enkele tips geven?
Alvast bedankt!
Hartelijke groeten, Daphne
Ha Daphne,
Ik wil nog even een andere visie belichten die niet tegen de adviezen van mijn gewaardeerde collega Dr.Rosekapje in gaan. Want die zijn goed, geen twijfel mogelijk.
Het liefdesleven gaat meestal niet over rozen, ook al is de roos het symbool van de liefde.
Jouw probleem ken ik! In mijn jonge jaren had ik dat ook, ik durfde niets te vragen of te laten merken, met als resultaat dat ik pas om m’n 31e voor het eerst kuste met een vrouw
Zover moet je het niet laten komen! Je mag er van uitgaan dat de meeste mannen het initiatief ook niet nemen dus moet het bij jouw vandaan komen!
Met die jongen praat je niet over die onderwerpen, dat begrijp ik, maar praat je wel over andere zaken? School, werk of e.d.?
Nu moet je slim te werk gaan, manoeuvreer hem in zo’n positie dat hij geen kant op kan.
Zal een voorbeeld geven.
Jij: hoe is het met je oma?
Hij: goed, onkruid vergaat niet, is haar lijfspreuk
Jij: ow? Ja?
Hij: ja.
Jij: even wat anders, ik zit met een probleem, misschien weet jij hoe of wat.
Hij: nou, zeg het maar, ik wil je wel helpen als ik dat kan.
Jij: nou kijk, stel, je vind een meisje leuk, en je wilt met haar wat drinken dan eeh
Hij: wat eeeh?
Jij: wat zeg je dan tegen haar?
Hij: eeh, wil je met mij wat gaan drinken?
Jij: oké! Is goed, graag! Leuk dat je het me vraag zeg! Vanavond? Morgen? Zeg het maar ik kan altijd (je moet elke afspraak die je al hebt afzeggen, zang, crea-middag, punnikuurtje, alles moet aan de kant voor dat moment!)
Hij: eeh ja ik bedoel (nu gelijk in de reden vallen!)
Jij: nee joh, niet zo verlegen, ik bijt niet *verleidelijk lachen *, morgen avond dan maar? Of heb je dan al een afspraak met je psycholoog?
Hij: nee, dat niet
Jij: oké morgenavond! Afgesproken! * grappend nu!* bof jij of bob ik *lachen *
Hij: *haha* oké jij bob * denkt dan ‘kan ik lekker zuipen!*
Jij: ik moet nu gaan, tot morgen!
Probeer deze methode eens, Daphne. En hou ons op de hoogte wat het resultaat betreft!
kipje18 schreef:Lieve Dr Columbus,
Ik zit met een levensgroot probleem!!!!!!
Ben pasgeleden mn oude buurman weer tegengekomen. Opzich niet zo erg zou je zeggen. Maar die man brengt nare herinneringen bij me op. Ik ging toen ik klein was (niet alleen, met wat buurkinderen) de buurtjes af om liefdessnoeppies te halen. Maar van die ene buur kregen we NOOIT snoeppies, hij joeg mij altijd weg met zn grote enge stok!!
En iedere keer als ik hem nu tegenkom komen die herinneringen weeer boven.
Hellup mij want ik weet niet meer wat ik hiermee moet!!!
Plus het feit van smorgens vroeg uit bed, keihard werken enz.
).
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 32 gasten
