Agressie, woede aanvallen na burnout en evt oplossingen

[NdW]

Ik kan je ook alleen maar de Herberg adviseren.
Mag ik je vragen: Komt je agressie door de frustratie dat je niets kan hebben/aankunt?
Ik ben er benieuwd naar omdat mijn man het ook heeft (gelukkig geen heftige agressie), maar dat komt vooral door frustratie dat hij veel minder kan dan voorheen.
Ik weet een beetje hoe moeilijk het voor je moet zijn! Daarom wens ik je veel sterkte!!! Ook voor je vrouw en kinderen...

Het is moeilijk uit te leggen, het kleinste dingetje hoeft maar fout te gaan of te veel drukte om me heen bijv mijn kinderen die druk en aan huilen zijn .
Dan word het net een soort van zwart voor me ogen en stamp ik als een idioot door huis vloek en scheld alles wat los en vast zit , tegen me vrouw, kinderen enz, soms schop ik tegen meubels sla met deuren etc etc.
En zoals ik het vaak aan mede Christenen uitleg: Het lijkt net of er afentoe een demoon in me zit die naar buiten wil, en dat maakt me bang van in zo`n bui besef ik niet wat ik zeg of doe, maar achteraf besef ik het heel goed en heb ik heel veel spijt.
Echt heel naar allemaal, zit ook aan antidepressiva en dat onderdrukt vaak wel die boze gevoelens maar soms niet.
Hoe komt jou man er aan dan als ik vragen mag.

Mijn man heeft een eigen zaak gehad en werkte daarvoor 70 uur p/wk. Ruim 3 jaar geleden is hij thuis komen zitten. Na een jaar weer ergens anders aan het werk gegaan, zaak verkocht maar nog steeds heeft hij problemen. Concentratieproblemen, hij kan niks hebben, snel boos, maar gelukkig niet in de mate als jij het hebt.
Ik wens je nogmaals veel sterkte samen met je vrouw en kinderen! En ik denk dat de herberg o.i.d. een goede plek is omdat je daar ook met God bezig bent (en daar de demoon/duivel mee weghoudt)

[Jozo]

Misschien is dit iets voor je:
http://www.labri-france.com/nl/wat+is+l%27+abri/

[TheKeimpe]

De prikkelbaarheid is (helaas) heel herkenbaar, hoewel ik het (gelukkig) niet op zo'n extreme manier uit.
Je bent op de goede weg (en als Christen op de goede Weg!), want je zoekt rust en hulp.
Zorg dat je rust niet hetzelfde is als nietsdoen, maar dat rust betekent dat je prikkelarme bezigheden hebt.

En verder, is het een demoon? Daar zou ik niet te gauw mee zijn, met zo'n uitspraak. Ook de geest van een christen is een menselijke geest, met menselijke zwakheden.

Laat naast de weg van hulpverlening de uitspraak van Christus je tot aansporing zijn: "Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven."

[schelpje3]

Die woede aanvallen herken ik ook wel een beetje. Was dan niet burn out, maar zat er tegenaan. Zat tot mn nek in de zorg, mn kinderen vaak ziek, mantelzorg voor mn ouders. Ik kwam totaal niet aan mezelf toe. Maar ja, ik ben niet van het zeuren, dus ging maar door en door, totdat ik op een dag zwarte vlekken voor mn ogen zag dansen. Bleek ik een levensgevaarlijk hoge bloeddruk te hebben ! De 1e week was ik helemaal groggy, mn bloeddruk kelderde werkelijk en dat voelt niet goed, je lichaam is zo gewend aan die hoge ! Maar toen het eenmaal gestabiliseerd was, kreeg ik idd wel die woedeaanvallen, huilbuien. Het sloeg nergens op, het was om niks. Ik herkende mezelf helemaal niet meer. Als de telefoon ging, brak het zweet me uit, ik wist amper hoe ik mn naam moest zeggen.
Naar het winkelcentrum durfde ik niet meer, de deuren gaan daar automatisch open en dicht, ik kreeg waanideeen dat die deuren dan niet meer open gingen. Eerst vocht ik tegen die rare angsten, maar toen werd het steeds erger.
Ik heb toen echt een tijdje rustig aan gedaan, ik kreeg in die periode een miskraam, dus moest wel een pas op de plaats maken. Het was net of mn lichaam me dwong ! Daarna verbrandde ik mijn voet, kon niet in mn schoenen, dus was wederom verplicht thuis te blijven.
Ik heb wel wat homeopatische middeltjes geslikt. Neuraston van Pfluger, Avena Sativa en Passiflora van A. Vogel en gewoon valeriaan.
Daarna ben ik gaan fietsen, eerst 1 blokje om, dan was ik al uitgeput, toen steeds meer, en nog later ben ik gaan hardlopen.
Lekker wind om de oren, heerlijk
Ik herken nu de signalen, als ik hartkloppingen krijg, of ik krijg van die zweetaanvallen, dat je hoofd opgepompt wordt, neem ik meteen gas terug. Dat moet je er nl van leren. Weten waar je grenzen liggen en er niet meer overheen gaan.
Sterkte voor allen die er middenin zitten. Aan het einde van de zwarte tunnel gloort licht hoor