@TJ: heerlijk toch! Lekker Afrikaans! In Afrika zitten kinderen de hele dag aan hun moeder gebonden
Nou, we hebben vanmiddag geverfd. Wat een puinhoop. We hebben eerst met waterverf gekliederd. Ik maakte bloemen, kindlief een trein - nou ja, strepen dus. Daarna met een kwastje in de vingerverf. Met vingers verven, dat vindt zoonlief echt te bizar. Dat doe je toch niet, dan worden je vingers vies! Zo was hij in Nigeria al, dus slechte-moeder-die-haar-kind-niet-vies-laat-worden-preken kunnen achterwege blijven
Toen gingen we met een aardappel stempelen. Eerst mijn man maar gebeld om te vragen waar de aardappelen staan. Die viel echt van zijn stoel van de lach... en ik vrees dat het hele kantoor morgen erg benieuwd is naar wat zijn vrouw met een aardappel heeft gedaan (ze kennen me
)
Nou, dat werkte allemaal voor geen meter, maar je kunt ook gewoon de aardappel als kwast gebruiken, hebben we ontdekt. Ik heb hersenen geverfd, kindlief een trein - uiteraard - maar ik vond het meer weg hebben van mijn hersenen.
En toen het hoogtepunt! We gingen met onze vingers in de verf. Ik zei dus, dat hij zijn hand maar eens in de verf moest doen, dan gingen we een handafdruk maken. Nou, hij heeft eerst zo hard zitten lachen, hij vond het echt te grappig en te bizar. Nou, toen deed ik iets, wat ik nooit van mezelf verwacht had: ik deed zelf mijn hand in de verf. Ieuw, wat een troep. Kindlief zat echt met grote ogen te kijken en begon me toch te gillen van het lachen. Nou, toen kindlief, en toen hebben we handjes gemaakt. Hij vond het echter nog wel wat apart.
Toen alles min of meer gewassen, nou ja, onze handen dan. Dat was toch wel een zooi, wat erg. Ik weet niet zo goed, of het dat nou allemaal waard is. Je bent zo'n beetje nog langer bezig met opruimen dan met verven zelf.
Maar ja, we hebben alles maar laten liggen voor papa (die nu de zooi opruimt) en toen gingen we even langs zijn nichtje. Stonden we in de gang om schoenen aan te trekken - en ik denk dat hij mijn ongemak met de hele puinhoop-situatie voelde - en wat deed hij? Hij pakte mijn hoofd, aaide over mijn wang, zei met een stralend gezicht "mama, lief!" en ik kreeg een kusje op mijn wang.
Nou, dat was natuurlijk wel superlief.
Wat een zooi.
Bomen zijn het niet geworden, maar goed, dit hebben we nu ook een keer gedaan. Ik ben met vlag en wimpel gezakt
...
