JeeWee schreef:Het (on)aardige van vergelijkingen is dat ze altijd ergens mank gaan.
De vergelijking met een voetballer dus ook.
De voetballer kiest er voor om zijn hobby te laten prevaleren boven zijn werk en is al dan niet bereid om daar voor offers te brengen. Hij kan kiezen voor de baan óf z'n hobby. Kiest hij voor het laatste, dan kan hij altijd in een vergelijkbare winkel solliciteren die hem wel de faciliteiten verschaft om op zondag te voetballen.
PRECIES!
DUS is er geen sprake van discriminatie.
Waar gaat deze vergelijking nu "mank"??
Zelfs een christen heeft (nog) keuze om ergens anders te gaan werken waar hij wel naar zijn geloofsovertuiging kan leven.
Precies.
Die keuzemogelijkheid houdt in dat de KEUZE om niet op zondag te willen werken voor eigen rekening komt van de betreffende persoon en DUS is er geen sprake van discriminatie.
Het argument van de winkelketen gaat over het wel of niet op zondag inzetbaar zijn van die persoon, verder niets. geen discriminatie dus.
Anders wordt het met een gelovig homoseksueel. Allereerst is zijn geaardheid geen keuze.
Precies. Of die man/vrouw nou gelovig is of niet doet er
op zich niet toe. Hij/zij IS homo. En als DAT een argument is om iemand te weigeren an is er sprake van discriminatie. Voor "homo" kan je ook "50 jaar of ouder", "vrouw", "arabier"of zoiets invullen.
Natuurlijk kun je hierover een discussie ontketenen, maar dat gebeurt elders al. De meest gangbare gedachte, ook in reformatorische kring, is dat het is aangeboren en niet vermijden, noch te genezen. Hooguit is het in andere banen te leiden of te onderdrukken.
DUS mag het geen argument zijn om iemand een baan te weigeren (daarnaast is het gewoon onwettig, maar dat is een andere zaak. T is zelfs strafbaar, voor zover ik weet).
Tja, en dan?
Ik denk dat een christelijke school een christelijke levenswijze en -houding van zijn personeel mag verwachten.
Natuurlijk. Maar DAT is ook niet de kwestie.
Maar daar scheiden de geesten. Een school gaat zich nu bemoeien met de pricipiële keuze van een medewerker in een zeer controversiële zaak. Een school gaat zich dus ook bemoeien met het levensgeluk van een medewerker.
En met name gaatz e zich bemoeien met de keuzevrijheid van dat individu. Dat is een ernstige zaak.
Het lijkt me helder dat de school nee zegt tegen homo's die duidelijk en open zijn over bijvoorbeeld een promiscue levenswandel. maar dat zal een school óók zeggen tegen hetero's met dezelfde wandel maar dan met het andere geslacht.
Zie je de dubbelzinnigheid in deze kwestie? Als een hetero leraar solliciteert die samenwoont, wordt die dan geweigerd?
Het woord "helder" in de eerste zin is voor mij niet vanzelfsprekend...
Het lijkt me eveneens helder dat homo's, noch hetero's hun relatie niet wervend verkondigen. Daar is een onderwijzer/leraar niet voor. Hij geeft les: wiskunde, Duits, godsdienst, gym of wat dan ook.
Maar waar bemoeit die school zich dan mee? Immers de redenatie leidt er toe dat het niet uit maakt of er sprake is vamn een homo of hetero. En dat blijkt nu juist WEL t geval te zijn. Precies DAARIN zit het discriminerende.
Een een gelovige leraar doet dat uit compassie met zijn naaste en voor zijn vak. Hij doet dat, als het goed is, vanuit een levend geloof in de drieënige God. Is dát allemaal anders bij homo's en hetero's?
Voor de reformatorische scholen dus WEL. Er wordt daarin onderscheid gemaakt. Dat is nu juist de kern van de zaak. ALS t niet zou uitmaken, zou de hele kwestie niet naar voren komen.