Mede opvoeden door niet gelovige grootouders in de NGK

[Gerdien B.]

Ik vind het wel ver gaan dat ongelovige grootouders met het kind zouden moeten gaan bidden... kan me goed voorstellen dat zij dat niet willen.

Dat is de keus die je hebt. Ik zou dat geloof ik ook wel willen dat mijn niet gelovige schoonouders dat zouden doen. Daarvoor is het geloof door geven aan kinderen voor mij een te groot en belangrijk punt binnen de opvoeding. Dat is toch de keus die je als ouders maakt. grootouders mogen best aan hun kinderen vragen waarom zij die keus maken. Het moet wel de keus van de ouders blijven en zou goed zij hun daarin te respecteren.

[Memmem]

Ik vind het wel ver gaan dat ongelovige grootouders met het kind zouden moeten gaan bidden... kan me goed voorstellen dat zij dat niet willen.

Maar dan kan het wel de consequentie zijn dat hij niet komt logeren.
Zowiezo vind ik 2 jaar nog veel te jong voor een logeerpartij. Hier gaan ze niet voor ze 5 jaar zijn uit logeren, of het moet noodzaak zijn. Maar dan nog probeer ik oppas in huis te vinden.
Als ik het hele topic zo lees denk ik dat een goed gesprek nodig is. Misschien kunnen jullie samen eerst dingen doen en zo langzamerhand vertrouwen winnen.
Daarnaast lijkt het mij heel belangrijk dat u laat zien dat u uw kleinkind wilt helpen met bidden enz. als deze alleen bij u is door er belangstellend naar te vragen.
[quote="geaaart] Kijk b.v. maar eens op http://www.katholiekgezin.nl/index.php? ... &Itemid=33` en zie hoe de katholieke medegelovigen denken over de plaats van opa en oma in de opvoeding van hun kleinkinderen. Zie alleen b.v. al de uitspraak "Gun je eigen ouders ook dat zij hun kleinkinderen zien opgroeien en daarin iets van zichzelf kunnen geven, het is deel van het respect dat je hen verschuldigd bent".
Een bedroefde grootouder. ![/quote]
Deze site gaat er, denk ik, vanuit dat ouders én grootouders gelovig/rooms katholiek zijn en dan spelen uw problemen niet.

[ajl]

Ik kan mij die ouders gedeeltelijk wel voorstellen. Ik zit een beetje in dezelfde situatie. Mijn schoonouders geloven ook niet. Wij hebben ook heel duidelijk aangegeven wat wij wel willen en niet willen in de opvoeding. Ik vind het geen enkel probleem dat mijn schoonouders met ze gaan fietsen/wandelen, maar op zondag logeren doen wij ook (nog) niet. Vorig weekend waren wij bij mijn schoonouders en toen hebben wij heel expliciet aangegeven dat het prima is dat zij gaan fietsen met ze op zondag, maar geen ijsje eten o.i.d. Ik hebook aan mijn schoonmoeder gevraagd of zij met ze willen bidden voor/na het eten ( als wij er niet bij zijn), maar ik heb geen flauw idee of zij het ook daadwerkelijk doet. Volgens mij vergeet zij het ook nog wel eens.

[Faramir]

Ik ben eigenlijk wel een beetje geschokt als ik dit topic lees. Wie ben je als kind om je ouders zo te schofferen?

Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om, als ik kinderen heb, mijn ouders of schoonouders eisen op te leggen qua geloof als ze oppassen. Zowel mijn vrouw als ik zijn prima grootgebracht, mijn ouders gaan nooit meer naar de kerk en mijn schoonouders geloven wat anders dan ik. Moet dat een twistpunt zijn waarin een kind/kleinkind wordt betrokken. Ik vind het werkelijk schandelijk. Eer uw vader en moeder.

[Gerdien B.]

Eert uw vader en moeder betekend niet dat je alles met ze moet delen en alles moet toelaten wat zij willen. Als mijn schoonvader later tegen ons zegt met mijn kind naar voetbal te willen op zondag wordt het antwoord toch echt: nee! Ik kan daar niet achter staan en laat dan ook niet toe dat anderen het wel doen met mijn kind. Wat mij verbaasd in het hele verhaal wat hier beschreven wordt, is dat er niet over gepraat wordt. Wij hebben geen kinderen, maar mijn schoonvader weet bovenstaande echt al wel en hij respecteerd dat. Bij ons wordt ook gezegd: wij hebben jullie opgevoed zoals wij dachten dat goed was, als jullie kinderen krijgen moeten jullie het doen zoals jullie denken dat goed is. Aangaande het opvoeden van je kinderen ligt de verantwoording bij jou en je partner. Dat staat los van je relatie met je ouders.

[Faramir]

Eert uw vader en moeder betekend niet dat je alles met ze moet delen en alles moet toelaten wat zij willen. Als mijn schoonvader later tegen ons zegt met mijn kind naar voetbal te willen op zondag wordt het antwoord toch echt: nee!

Oppassen en eendjes voeren is wel heel wat anders dan naar de voetbal gaan op zondag. Maar indien mijn vader of mijn schoonvader dat zou willen doen dan heb ik daar geen enkel bezwaar tegen ook al zou ik zelf daar niet achter staan. Een kind is een kind en moet vooral kind kunnen zijn en als opa dat een leuke activiteit vindt om te doen met zijn kleinkind dan zie ik daar geen kwaad in. Sterker nog ik had een keer over mijn eigen bezwaren heengestapt en indien opa het leuk zou vinden zou ik meegaan om de familieband te versterken.

Ik kan daar niet achter staan en laat dan ook niet toe dat anderen het wel doen met mijn kind. Wat mij verbaasd in het hele verhaal wat hier beschreven wordt, is dat er niet over gepraat wordt.

Wat valt er nog te bepraten? De vader en moeder in dit verhaal zijn stug en kunnen geen druppel water bij de wijn doen.

Wij hebben geen kinderen, maar mijn schoonvader weet bovenstaande echt al wel en hij respecteerd dat. Bij ons wordt ook gezegd: wij hebben jullie opgevoed zoals wij dachten dat goed was, als jullie kinderen krijgen moeten jullie het doen zoals jullie denken dat goed is. Aangaande het opvoeden van je kinderen ligt de verantwoording bij jou en je partner. Dat staat los van je relatie met je ouders.

De opvoeding van je kinderen staat zeer zeker niet los van je relatie met je ouders en met de rest van de familie. De opa en oma in dit topic worden geschoffeerd terwijl zij geen vlieg kwaad doen. Een lekker voorbeeld geef je dan aan je eigen kind over familierelaties, het omgaan met ouders enz enz.

[Mortlach]

Je kunt je in deze situatie afvragen wat schadelijker is voor het kind (van twee jaar oud nota bene): een keertje niet als een robotje een gebed opzeggen waar hij/zij toch nog niks van begrijpt of gelooft, of de familieband met opa en oma doorsnijden...

[geaaart]

[quote="geaaart] Kijk b.v. maar eens op http://www.katholiekgezin.nl/index.php? ... &Itemid=33` en zie hoe de katholieke medegelovigen denken over de plaats van opa en oma in de opvoeding van hun kleinkinderen. Zie alleen b.v. al de uitspraak "Gun je eigen ouders ook dat zij hun kleinkinderen zien opgroeien en daarin iets van zichzelf kunnen geven, het is deel van het respect dat je hen verschuldigd bent".
Een bedroefde grootouder. ![/quote]
Deze site gaat er, denk ik, vanuit dat ouders én grootouders gelovig/rooms katholiek zijn en dan spelen uw problemen niet.[/quote]

Lijkt mij niet hoor, de tekst geeft aan: "ze hebben een waardevolle bijdrage, ook in de (geloofs)opvoeding van je kinderen. Gun je eigen ouders ook dat zij hun kleinkinderen zien opgroeien en daarin iets van zichzelf kunnen geven, het is deel van het respect dat je hen verschuldigd bent". (Gellofs- staat hier bewust tussen haakjes geplaatst dus het "mag" evt. ook (een keer) zonder.....
Nogmaals, als een kind van 2 een keertje een gebedje mist omdat hij bij zijn niet gelovige ouders is die niet kunnen bidden omdat ze dat nooit geleerd/gewild hebben dan wordt hij daar heus helemaal niets slechter van.
Een nog steeds bedroefde opa.

[geaaart]

Je kunt je in deze situatie afvragen wat schadelijker is voor het kind (van twee jaar oud nota bene): een keertje niet als een robotje een gebed opzeggen waar hij/zij toch nog niks van begrijpt of gelooft, of de familieband met opa en oma doorsnijden...

Dat is nou precies wat ik duidelijk probeer te maken aan mijn gelovige medemensen, maar het dringt (nog) niet erg door.
Nogmaals, alle respect dat zij willen geloven. Een kind van 2 zal zich enorm beter ontwikkelen, zeker ook met grootouders die hem liefdevol bejegenen, gelovig of niet !!
Een nog steeds bedroefde opa.

[geaaart]

Volgens mij ga je de grens over dat je de verantwoordelijkheid van de ouders buitenspel zet. Als ouders het onopgeefbaar vinden dat een kindje bid voor zijn eten, dan kun je dat toch niet negeren? Het kind mag best zien dat opa niet bidt voor het eten, maar opa kan het kind het bidden toch niet ontzeggen, als de ouders, de eerstverantwoordelijken voor het kind, dat wel willen? Op die manier zet je je eigen kinderen aan de kant, geaaart!

Niet mee eens hoor. Iedereen die bij ons komt eten krijgt van ons de gelegenheid om te bidden voor het eten, wij vragen dat altijd even of ze dat evt. willen en dan hebben wij het respect dat we ons even stil houden. Mijn kleinkind mag ook bidden als hij dat zou willen maar hij is er nu nog te klein voor om het zelf te doen. Hij zal er helemaal NIETS slechter van worden als hij dus een keertje geen gebedje kan doen bij ons. En van ons mag dat niet gevraagd worden want wij hebben nooit geleerd om te bidden en dat mag NIEMAND van ons verlangen.
Nogmaals, het kind z'n ontwikkeling zal in het geheel geen schade oplopen als het eens een keer een gebed mist bij ons !!
Een nog steeds bedroefde opa.

[*Annet*]

ik eet zelf ook wel eens zonder ervoor gebeden te hebben. Als wij zijn weggeweest en de kinderen slapen in de auto, leg ik ze liever zo rustig mogelijk in bed zonder gedoe van tanden poetsen en te moeten bidden. Het is belangrijker dat het voor de persoon zelf nodig is om een gebedsleven te krijgen dan dat het 'door de strot' heen wordt geduwd.

[Galateia]

ik eet zelf ook wel eens zonder ervoor gebeden te hebben. Als wij zijn weggeweest en de kinderen slapen in de auto, leg ik ze liever zo rustig mogelijk in bed zonder gedoe van tanden poetsen en te moeten bidden. Het is belangrijker dat het voor de persoon zelf nodig is om een gebedsleven te krijgen dan dat het 'door de strot' heen wordt geduwd.

Helemaal mee eens.

Ik vind het zelf in de geloofsopvoeding heel belangrijk, dat mijn kind geen idee krijgt, dat er van alles moet. Geloof zit in je, dat draag je uit. Geloof zit niet in het je strikt houden aan regels en rituelen. Daarom vind ik het persoonlijk ook wel overdreven om een kindje weg te houden van opa/oma alleen maar, omdat er niet gebeden wordt.

Maar helaas voor jou, geaart... ik begrijp je gevoel en je standpunt heel goed. Maar er zijn mensen voor wie die ritueeltjes en regels nu eenmaal horen bij het geloof, in elk geval niet los lijken te staan van het geloof. En dat wordt dan zo belangrijk, dat het dit soort dingen veroorzaakt (in de relatie met mijn schoonouders werkt het precies de andere kant op - zij zijn van de regels en tradities en vinden die echt van levensbelang - en dat lijkt ook helemaal vast te zitten). Daar kom je gewoon amper uit...

[Lalage]

Als ze echt niet geloven zou hen dat toch niet uit hoeven maken? Als ik niet zou geloven en iemand zou mij vragen een gebedje te doen met zijn of haar kind zou ik denken; 't heeft toch geen nut, maar vooruit...het zijn dan toch maar woorden die je 'in het luchtledige' zegt?

Dat is niet oprecht, dan is het net of je mensen vraagt om te liegen. Ik vind het echt triest dat je geloofsopvoeding vooral zou bestaan uit gebedjes opzeggen op bepaalde tijden. Het lijkt me veel belangrijker dat ouders voorleven hoe je als christen kunt leven.

Ik vraag me wel af waarom het opzeggen van een gebed belangrijker wordt gevonden dan een goede band met opa en oma... vind het erg verdrietig dat geloof zulke vormen kan aannemen. Zo is het volgens mij niet bedoeld. Op deze manier wordt haat gezaaid in plaats van liefde.

[Bumba]

Ik ken uw schoondochter natuurlijk niet, maar ik heb toch het gevoel dat er iets meer aan de hand is (bij haar) dan alleen het geloofsverschil. Het is natuurlijk heel makkelijk om het daar aan toe te schrijven, want dit verschil kunnen (en willen) jullie niet zo maar overbruggen.

Verder denk ik dat het belangrijker is om te leven als Christen, dan het op gezette tijden opzeggen van een gebed.

[esli]

Van mij zouden niet gelovigen ook niet met een kind hoeven te bidden. In de opvoeding lijkt me oprechtheid van groot belang. Dus als opa en oma verplicht worden om te bidden lijkt me dat niet zo´n goed voorbeeld. Daarnaast is er in deze wereld zoveel diversiteit, volgens mij kan een kind daar prima mee omgaan. Ik zou het zelf ook heel belangrijk vinden dat een kind weet en merkt dat iedereen anders is en dat dat andere niet perse slecht is, ook al maak je zelf andere keuzes.