Faramir schreef:Tenzij Laodicea zin heeft om het bekende rijtje met punten op te lepelen zal dat toch minimaal een weekje moeten wachten.
Nee, Marin en ik zijn benieuwd naar jouw duidelijke aanwijzingen dat zondag nu de rustdag zou zijn.
Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
Faramir schreef:Tenzij Laodicea zin heeft om het bekende rijtje met punten op te lepelen zal dat toch minimaal een weekje moeten wachten.
Bastiaan30 schreef:Faramir schreef:Tenzij Laodicea zin heeft om het bekende rijtje met punten op te lepelen zal dat toch minimaal een weekje moeten wachten.
Nee, Marin en ik zijn benieuwd naar jouw duidelijke aanwijzingen dat zondag nu de rustdag zou zijn.
Bastiaan30 schreef:@Laodicea,
nergens lees ik dat er een voorkeur voor de zondag was.En NA DE MIS DE KROEG IN, OM DE OPSTANDING TE VIEREN VAN HEM DIE BETAALDE VOOR ZONDEN, DIE IN EEN KROEG GEZELLIG VERDER GAAN?
Overal werd de zondag eerste dag der week genoemd.In Openbaring ineens niet meer, deze dag zou ineens Dag des Heeren zijn geworden, terwijl er nergens in het NT een toelichting over gegeven wordt.
Maar goed, zo kwam in de vervangingsleer ook de doop ipv de besnijdenis, zonder 1 woord van uitleg of toepssing.
en werd de bede VAN een goed geweten bij de doop ineens uitgelegd als een bede OM een goed geweten, om de kinderdoop te rechtvaardigen.(1Pet 3:21)
En @Cicero, ik zou niet weten waarom het griekse EN niet door IN vertaald MAG worden.Welke authoriteit zegt dit?
http://www.scripture4all.org/OnlineInte ... f/rev1.pdf
Marin schreef:Treffend is ook het bericht in Hand.13:42-44. Paulus had op de sabbat tot de Joden gesproken. En nu kwamen de heidenen aan Paulus vragen om ook tot hen Gods Woord te spreken. Wanneer Paulus de eerste dag der week had geheiligd, zou hij hen stellig hebben geantwoord: Vandaag op sabbat was ik hier voor de Joden, maar morgen is onze christelijke rustdag, dan predik ik voor u. We kunnen toch niet aannemen dat Paulus zo inconsequent was om de heidenen eerst in te leiden tot de joodse sabbat en daarna te vertellen, dat ze zondag moesten vieren. Maar de apostel heeft de heidenen niet uitgenodigd op de eerste dag der week samen te komen; de volgende sabbat echter kwam (volgens vs. 14) bijna de gehele stad samen (Joden en heidenen) om Gods Woord te horen.
marin schreef:Beste Marnix, Paulus heeft het hier niet over de wekelijkse Sabbat (zaterdag) maar over de schaduwdiensten met hun extra Sabbatten (midden in de week) die jaarlijks gevierd werden.
“Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is”. Kolossenzen 2: 16, 17
De beste bijbelse achtergrond om deze tekst te begrijpen vinden we in Leviticus 23. Behalve de wekelijkse Sabbat van de Here worden er in Leviticus 23 ook zes ceremoniële feesten of Sabbatten ingesteld. Sabbatten die door de Israëlieten eenmaal per jaar werden gevierd. Er waren zes feesten en binnen deze feesten waren zeven sabbatten.
In Leviticus 23: 37 lezen wij: “Dit zijn de feesttijden des Heren, waarop gij heilige samenkomsten zult uitroepen, om de Here een vuuroffer te brengen: brandoffer en spijsoffer, slachtoffer en plengoffers, naar het voorschrift voor iedere dag".
Deze bijzondere dagen werden op speciale dagen van de maand gevierd, zoals de veertiende dag van de eerste maand, of de tiende dag van de zevende maand.
Het kan op iedere dag van de week vallen omdat het een datum is, een dag van de maand, geen dag van de week. Hetzelfde gold voor de speciale sabbatten.
Let nu op het volgende.
Deze "sabbatten"diende men te vieren, (naast de wekelijkse Sabbat des Heren) en behalve de gaven en al de gelofte offers en al de vrijwillige offers, die gij de Here geven wilt". (Leviticus 23: 38). Met andere woorden, deze ceremoniële sabbatten werden naast de wekelijkse Sabbat gevierd.
Waarom heeft God deze speciale dagen in een bepaalde maand aan Zijn volk gegeven? Blijkbaar wilde God hen met deze feesten en diensten een belangrijke les leren. Laten we nog eens kijken naar Kolossenzen 2: 16, 17,
"Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen, die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is". De sleutel tot het begrijpen van deze verzen vindt men in vers 17 – "die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest". Al de dingen die de apostel in het voorgaande vers (vers 16) opnoemt zijn schaduwen of afschaduwingen of je zou kunnen zeggen illustraties, van dingen die in de toekomst nog moesten geschieden.
Nu is een schaduw niet iets stoffelijks, maar het wordt door iets tastbaars vooruit geworpen. De Joodse ceremonieën waren schaduwen die door de hemelse werkelijkheid vooruit werden geworpen. Het leven van Christus, Zijn dood en Zijn Koninkrijk zijn de werkelijkheid.
Het typische Joodse jaar was een schets van het gehele verlossingsplan. “Christus was het fundament van de Joodse stelsel.
Wanneer een van de ceremoniële sabbatten op een werkdag viel; een dinsdag, woensdag of donderdag, dan was er niets bijzonders aan de hand. Dat werd als een normale sabbat gevierd. Dan werd er niet gewerkt. Maar wat gebeurde er als een van de ceremoniële sabbatten toevallig op een wekelijkse Sabbat viel? Hoe noemde men dan zo een dag? Het was een “Grote Dag” of “Grote Sabbat”. De Sabbat na de dag dat Jezus aan het kruis stierf, was een “Grote Sabbat”. De wekelijkse Sabbat viel op dezelfde dag als de ceremoniële Sabbat van de eerste dag van het feest der Ongezuurde Broden. Jezus rustte op die dag in het graf na Zijn verlossingswerk, net zoals Hij rustte na de Schepping.
Deze schaduwdiensten + Sabbatten werden vervult door het offer van de Here Jezus, maar de weekelijkse Sabbat (zaterdag) daarvan heeft God gezegd:
Statenvertaling (Jongbloed-editie)
Ex.20:
8 Gedenk den sabbatdag, dat gij dien heiligt.
9 Zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen;
10 Maar de zevende dag is de sabbat des HEEREN uws Gods; dan zult gij geen werk doen, gij, noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw dienstknecht, noch uw dienstmaagd, noch uw vee, noch uw vreemdeling, die in uw poorten is;
11 Want in zes dagen heeft de HEERE den hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte ten zevenden dage; daarom zegende de HEERE den sabbatdag, en heiligde denzelven.
Het is een symbool van onze redding door Jezus Christus. Wanneer we de sabbbat houden, vertellen we aan de gehele wereld dat we God toebehoren, en dat wij Hem dienen en Hem gehoorzaam zijn. De zevende-dag sabbat is een teken van onze bekering, heiliging en redding.
"Maar mijn sabbatten moet gij onderhouden, want het is een teken tussen Mij en U, van geslacht tot geslacht, zodat gij weet, dat Ik de Here heilig ben, die u heilig”. Exodus 31:13.
“Ook gaf Ik hun mijn sabbatten als een teken tussen Mij en hen, opdat zij zouden weten, dat Ik, de Here hen heilig”. Ezechiël 20:12.
“Heiligt Mijn sabbatten, dan zullen deze een teken zijn tussen Mij en u, opdat gij weet, dat Ik de Here, uw God, ben”. Ezechiël 20:20.
marin schreef:Marnix en Mohamed, is het niet zo dat de wetten die Mozes moest opschrijven datgene was dat tegen ons getuigde, lees maar:
in Deut. 31 : 24-26, „En het geschiedde toen Mozes voleindigd had de woorden dezer wet te schrijven in een boek, totdat zij voltooid waren, zo gebood Mozes de Levieten die de ark des verbonds droegen, zeggende : Neemt dit wetboek en legt het aan de zijde van de ark des verbonds des Heren uws Gods, dat het aldaar zij ten getuige tegen u."
Terwijl de Wet der Tien Geboden die God zelf met Zijn vinger heeft opgeschreven op 2 (stenen tafelen, deze wet werd in de ark des verbonds bewaard, wel een bewijs voor de grote waarde die God aan de decaloog toekent.
In het kort gezegd: De Here Jezus heeft datgene wat Mozes moest opschrijven in een wetboek aan het kruis genageld (naast de ark), en daardoor de Wet der Tien Geboden (in de ark)groot gemaakt, omdat diegenen die Hem liefhebben de Wet der Tien Geboden niet meer op stenen tafelen maar in het hart geplaatst.
Psalm 40 : 8-9. Tussen Christus en de wet bestaat geen tegenstrijdigheid of vijandschap. De wet stond geschreven in Zijn hart.Hebreën 8 : 10. God maakt door middel van het Evangelie een nieuw verbond met de mens, dat daarin bestaat, dat Zijn wet nu ook, evenals bij Christus zelf, geschreven wordt in het hart. Filippenzen 3 : 8-9. Door Christus wordt de gelovige de rechtvaardigheid die uit God is, door het geloof geschonken. Romeinen 3: 21. Deze rechtvaardigheid Gods, die geopenbaard wordt zonder de wet, geeft nochtans getuigenis van de wet. Dat wil zeggen, hoewel deze rechtvaardigheid de berouwvolle en gelovige zondaar uit genade geschonken wordt, komt deze niet door de wet, maar door het Evangelie, maar heeft getuigenis van de wet, d.w.z. is in overeenstemming met de wet.
Romeinen 3 : 31. In deze zin geldt het woord dat de gelovige de wet bevestigt.
Wat heeft Christus teniet gedaan ?Johannes 1 : 29. Jezus kwam in de wereld om de zonden weg te nemen. Van Hem werd reeds voordat Hij geboren werd gezegd: „Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden". Matth. 1:21.
2 Timotheus 1 : 10. Deed Christus de wet teniet? Of kwam Hij om iets ander teniet te doen? Paulus zegt: Hij heeft de dood teniet gedaan.
Christus bevrijdde ons niet van de wet, maar van de vloek der wet: de dood. Het Evangelie is daarom een blijde boodschap, omdat er voor de zondaar een uitweg is door het bloed van Christus waarop het Evangelie wijst. De vloek der zonde werd door het offer van Golgotha teniet gedaan en de straf der zonde werd weggenomen, door Hem, die de zonden der wereld wegnam, maar de wet van God bleef onveranderd, want deze is het fundament van Gods troon. Jezus verdiepte de betekenis van de wet.
Samenvattend blijkt dus dat er geen tegenstrijdigheid bestaat tussen Christus en de wet of tussen wet en Evangelie. Beide zijn uit dezelfde bron ontsproten. Beiden staan in dienst van hetzelfde plan, het plan der verlossing van de mens uit de zonde. De wet toont hem zijn verloren toestand en bereidt hierdoor het hart voor om het Evangelie te ontvangen en de verlossing deelachtig te worden. De wet zonder het Evangelie is niets, maar 'het Evangelie zonder de wet is evenmin iets. Zonder de wet is er geen kennis van de zonde en zonder het Evangelie is er geen kennis van de weg ter zaligheid.
Marnix schreef:Om even mee te gaan met de bekende argumenten, en daar ook wat tegenin te brengen:
De Bijbel geeft volgens mij wel aan dat men geregeld op de zondag samen kwam. Een paar teksten die daar naar verwijzen:
Op de eerste dag van de week kwamen we bijeen voor het breken van het brood. Paulus, die van plan was om de volgende dag verder te reizen, hield een toespraak voor de leerlingen die tot midden in de nacht duurde. (Handelingen 20:7)
Laat ieder van u elke eerste dag van de week naar vermogen iets opzijleggen. Dan hoeft er bij mijn komst geen geld meer te worden ingezameld. (1 Korinthe 16:2)
Verder lees je nooit dat er wordt genoemd op wat voor dag iets gebeurt, dus blijkbaar wordt dat er hier wel speciaal bij vermeld.
Wat ik hier alleen niet lees is dat men geloofde dat de zondag in plaats van de zondag is gekomen. Ik lees dat men dan samenkwam, maar niet dat ze het als een Bijbelse opdracht zagen om het op deze dag te doen. Het kan dus ook heel goed zijn dat de zondag hier gewoon een geschikte, praktische dag voor was. Die praktische redenen kunnen bijvoorbeeld zijn:
1. De zondag was in een groot deel van het Romeinse rijk al een rustdag (vanwege de verering van de Godin van de zon op die dag)
2. Veel christenen waren bekeerde Joden. We lezen van Paulus dat hij in plaatsen altijd eerst naar de synagogen ging met het evangelie, en lezen ook geregeld dat er Joden tot geloof kwamen. De zaterdag viel daarom af omdat het de Joodse sabbat was en waarop men doorgaans ook met de familie samenkwam om te eten.
Een ander veel gehoord argument is dat Jezus opstond op de eerste dag van de week en we daarom op die dag samenkomen. Op zich is dat mooi, maar ik lees niet in de Bijbel dat dit de reden is dat men daarom samen kwam op die dag. Dat kan een goede reden zijn om op zondag samen te komen, maar je kan volgens mij niet op basis daarvan stellen dat de rustdag op zondag gevierd moet worden, alsof het een Bijbelse instelling is.
Met deze visie ben ik het instinctief het meeste eens, de heidenen is de sabbat dan ook niet opgelegd, het was iets tussen God en de israelieten, vandaar ook dat de hen nog uitgelegd moest worden in de woestijn, wat ze met een sabbatsovertreder moesten doen, dat was destijds dus nog helemaal nieuw voor hen.Wat me stoort is dat we ALS we dan een rustdag mogen hebben, we deze liever op een dag nemen die door mensen is ingesteld, dan door God Zelf.Zo ook Kerstmis.Carnaval is te bespottelijk voor woorden, die zet ik er niet eens bij.mohamed schreef:marin schreef:Marnix en Mohamed, is het niet zo dat de wetten die Mozes moest opschrijven datgene was dat tegen ons getuigde, lees maar:
in Deut. 31 : 24-26, „En het geschiedde toen Mozes voleindigd had de woorden dezer wet te schrijven in een boek, totdat zij voltooid waren, zo gebood Mozes de Levieten die de ark des verbonds droegen, zeggende : Neemt dit wetboek en legt het aan de zijde van de ark des verbonds des Heren uws Gods, dat het aldaar zij ten getuige tegen u."
Terwijl de Wet der Tien Geboden die God zelf met Zijn vinger heeft opgeschreven op 2 (stenen tafelen, deze wet werd in de ark des verbonds bewaard, wel een bewijs voor de grote waarde die God aan de decaloog toekent.
In het kort gezegd: De Here Jezus heeft datgene wat Mozes moest opschrijven in een wetboek aan het kruis genageld (naast de ark), en daardoor de Wet der Tien Geboden (in de ark)groot gemaakt, omdat diegenen die Hem liefhebben de Wet der Tien Geboden niet meer op stenen tafelen maar in het hart geplaatst.
Psalm 40 : 8-9. Tussen Christus en de wet bestaat geen tegenstrijdigheid of vijandschap. De wet stond geschreven in Zijn hart.Hebreën 8 : 10. God maakt door middel van het Evangelie een nieuw verbond met de mens, dat daarin bestaat, dat Zijn wet nu ook, evenals bij Christus zelf, geschreven wordt in het hart. Filippenzen 3 : 8-9. Door Christus wordt de gelovige de rechtvaardigheid die uit God is, door het geloof geschonken. Romeinen 3: 21. Deze rechtvaardigheid Gods, die geopenbaard wordt zonder de wet, geeft nochtans getuigenis van de wet. Dat wil zeggen, hoewel deze rechtvaardigheid de berouwvolle en gelovige zondaar uit genade geschonken wordt, komt deze niet door de wet, maar door het Evangelie, maar heeft getuigenis van de wet, d.w.z. is in overeenstemming met de wet.
Romeinen 3 : 31. In deze zin geldt het woord dat de gelovige de wet bevestigt.
Wat heeft Christus teniet gedaan ?Johannes 1 : 29. Jezus kwam in de wereld om de zonden weg te nemen. Van Hem werd reeds voordat Hij geboren werd gezegd: „Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden". Matth. 1:21.
2 Timotheus 1 : 10. Deed Christus de wet teniet? Of kwam Hij om iets ander teniet te doen? Paulus zegt: Hij heeft de dood teniet gedaan.
Christus bevrijdde ons niet van de wet, maar van de vloek der wet: de dood. Het Evangelie is daarom een blijde boodschap, omdat er voor de zondaar een uitweg is door het bloed van Christus waarop het Evangelie wijst. De vloek der zonde werd door het offer van Golgotha teniet gedaan en de straf der zonde werd weggenomen, door Hem, die de zonden der wereld wegnam, maar de wet van God bleef onveranderd, want deze is het fundament van Gods troon. Jezus verdiepte de betekenis van de wet.
Samenvattend blijkt dus dat er geen tegenstrijdigheid bestaat tussen Christus en de wet of tussen wet en Evangelie. Beide zijn uit dezelfde bron ontsproten. Beiden staan in dienst van hetzelfde plan, het plan der verlossing van de mens uit de zonde. De wet toont hem zijn verloren toestand en bereidt hierdoor het hart voor om het Evangelie te ontvangen en de verlossing deelachtig te worden. De wet zonder het Evangelie is niets, maar 'het Evangelie zonder de wet is evenmin iets. Zonder de wet is er geen kennis van de zonde en zonder het Evangelie is er geen kennis van de weg ter zaligheid.
Jezus zei duidelijk dat de sabbat om de mens is gemaakt en de mens niet om de sabbat (Mar 2,27) want in de praktijk bleek het veel meer een stok om de naaste mee te slaan (Mat 12,2; Mar 3,2; Luk 6,7; Luk 14,1; Joh 5,10,16,18; 9,16) dan een dag om te rusten. Bovendien leerde Paulus dat de gelovigen Gods rust ingaan (Heb 4,3) en indien wij ook geloven, zijn wij zijn rust eveneens ingegaan en is elke dag een rustdag.
Terug naar “[Religie] - Open forum”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten
