Adoptie deel2

[Galateia]

O ja, het is heel erg logisch. Het is ook bedoeld om de leeftijdsopbouw zo natuurlijk mogelijk te houden. Er wordt wel eens een uitzondering gemaakt, als er bijvoorbeeld een biologisch broertje of zusje opduikt wat ouder is. Dan geldt altijd weer de regel dat deze kindjes bij elkaar horen. Ook weer heel logisch. Verder geldt dat het leeftijdsverschil tussen oudste ouder en kind maximaal 40 jaar mag zijn.

[Anne 80]

Ach, mensen zeuren nu eenmaal.

Zo, hier kriebelt het vandaag echt TE erg. We willen een nieuwe procedure starten. Het wachten tot oktober valt me ZWAAR. Daarna moeten we ook weer maan-den wachten op de volgende stap, maar in oktober kunnen we een nummer aanvragen. Maar wat is oktober nog ver weg...

Ik word gek. Het wachten is weer begonnen. Zo voelt het voor ons echt. Alles loopt zo goed met ons mannetje, dat we er gewoon alweer aan toe zijn. Oktober. Nog 2,5 maanden. Volhouden, volhouden, volhouden....

(Ik ben iemand zonder echt geduld)

Hoi Galateia,

Ik kom je even bemoedigen
Geniet lekker van jullie mannetje. Wij moeten waarshijnlijk nog minimaal een jaar wachten tot het voorstel van ons eerste kindje.
Wilde dat ik al op een tweede kon wachten. Ons huis is nog zo leeg...

[Galateia]

Wachten is echt vreselijk en ik merk nu dat dat voor een eerste of tweede procedure eigenlijk niet zoveel anders is. Het enige verschil is dat ik minder tijd heb om er over te piekeren, want er rent een kind rond

Maar het gevoel... dat is hetzelfde.

Staan jullie al op de wachtlijst, of is het nog wachten op de intake?

[mamavansophie]

Galateia: heel herkenbaar hoor. Al is het bij ons dan de pleegzorg ipv adoptie. Gisteren was het al een jaar geleden dat we ons eindgesprek hadden. Het wachten en niet weten hoe lang het zal duren en óf er uiteindelijk wel een voorstel komt, vind ik heel moeilijk. Ik probeer het maar los te laten, en in mijn gebed neer te leggen. Het komt zoals het komt (denk ik dan maar).

In het begin zeiden mensen nog vaak tegen ons: Ach, dan neem je er toch zelf nog eentje bij? (dus zelf nog een x zwanger worden). Maar zo werkt het toch niet (áls je al terug zwanger mag worden, want ook dat is natuurlijk niet gezegd). Nu zegt eigenlijk bijna niemand er nog iets over.

[Anne 80]

Wachten is echt vreselijk en ik merk nu dat dat voor een eerste of tweede procedure eigenlijk niet zoveel anders is. Het enige verschil is dat ik minder tijd heb om er over te piekeren, want er rent een kind rond

Maar het gevoel... dat is hetzelfde.

Staan jullie al op de wachtlijst, of is het nog wachten op de intake?

Wij staan nog op de algemene wachtlijst. De verwachting is dat onze docs begin volgend jaar in Taiwan liggen.

[LauraC]

Wachten is echt vreselijk en ik merk nu dat dat voor een eerste of tweede procedure eigenlijk niet zoveel anders is. Het enige verschil is dat ik minder tijd heb om er over te piekeren, want er rent een kind rond

Maar het gevoel... dat is hetzelfde.

Hahaha dat herken ik enorm

[ajl]

Dat heeft volgens mij iedereen met een kinderwens...of het nu biologisch of adoptief is. Op het moment dat je er voor wilt gaan, wil je het eigenlijk meteen.

[jans1]

Vanaf morgen krijgt mijn zus definitief hun pleegkindje in huis

[lem475000]

Ik ben helemaal nieuw op dit forum, maar mijn interesse was gelijk gewekt!!
Een topic over kinderwens en ook nog over adoptie!

Mijn man en ik zijn 4 jaar getrouwd en vanaf het begin is een kindje meer dan welkom geweest!
Nu de kans eigenlijk maar erg klein is, zijn we gaan denken aan pleegzorg/ adoptie.
Het mooie is, dat wij daar vaak al voor ons trouwen over hadden,omdat het ons sowieso (ook al zouden we eigen kinderen krijgen) super mooi en gaaf leek!

We hebben van de week de concrete stap genomen om een BKA-nummer aan te vragen, en vandaag kwam de brief met ons nummer. Waarschijnlijk moeten we nog wel anderhalf jaar wachten op de cursus, maar dit is alvast de eerste stap!!
We zien wel op tegen de procedure, maar wie weet valt het toch nog mee!

Ik vond het echt super gaaf om al jullie verhalen te lezen. Doordat ik het in 1x las, kon ik heel de tijd-lijn volgen.
Bijvoorbeeld van jullie verhaal Galateia! Wat een procedure hebben jullie gehad!
Heel veel sterkte met wachten op oktober...!

Ook voor de rest heel veel sterkte voor het wachten toegewenst, en natuurlijk heel veel zegen!!

[Galateia]

Allereerst: WELKOM!

Wat gaaf, dat jullie een BKA-nummer hebben aangevraagd. Dat is dan toch zo'n eerste stap, dan is het ineens echt, jullie staan nu echt op de lijst. Je noemt een wachttijd van anderhalf jaar, maar reken stiekem op iets minder. Wij vroegen ons nummer aan in een piek-jaar en moesten toen inderdaad anderhalf jaar op de VIA wachten, maar doordat de wachtlijsten zo ontzettend vol zijn of gesloten, is het aantal aanmeldingen heel erg terug gelopen en de wachttijd tot VIA wat korter geworden. Maar... je weet het natuurlijk nooit. Ook dat hoort bij adoptie.

Ach, onze procedure. Weet je, we hebben gevochten en dat heeft geresulteerd in ons prachtige mannetje. Dat ligt al zo ver achter ons. Op het moment dat we het voorstel kregen, viel alles gewoon zo van onze schouders af in een soort bodemloze put. Nu is het leven gewoon 1 groot feest hier in huis

Hebben jullie al nagedacht over leeftijd, wel of niet SN, voorkeur voor bepaalde landen?

[christien]

Welkom op het forum lem475000. Heel veel succes samen met je man nu je de
eerste stap hebt gezet op weg naar adoptie, gaaf! Heel veel sterkte ook in
de beslissingen die jullie in dit proces nog moeten nemen en met het wachten op een kindje.

[LauraC]

Welkom lem475000! Leuk om te lezen dat je ook in de malle molen van de adoptiewereld bent gestapt Voor ons soms een bron van frustratie en ongeduld, maar wel met een happy end
Overigens, we hadden 'eindelijk' een council gevonden dat ons in overweging wil nemen en de eerste stap was een info-ochtend (die was op 9 juli). Wij helemaal blij natuurlijk, wordt manlief onverwacht naar Afghanistan gestuurd Dus dat moesten we helaas afzeggen. Maar volgens mij is er in september ook 1 en die hopen we dan wel bij te wonen...

[lem475000]

Wat een lieve, snelle reacties!
Het voelt inderdaad als een echte eerste stap. Het zou wel tof zijn als het wat minder lang duurt als anderhalf jaar!
We zijn in ieder geval goed voorbereid op wachten.. wachten en nog eens wachten.. Dat zie ik in jullie verhalen, maar ook door verhalen van anderen. Ook al zal het op het moment zelf anders/ heftiger voelen dan nu.

Ik ben een beetje voorzichtig in wat ik hier typ omdat niemand weet dat we hier mee bezig zijn, familie/ vrienden ook nog niet.
Dat komt doordat we een beetje in een 'lastige' tijd zitten.
Enerzijds willen we heel graag voor de adoptieprocedure gaan, maar anderzijds weten we dat God ons 'geroepen' heeft voor de zending.. Dat klinkt een beetje zwaar, maar ik weet even niet hoe ik het anders moet omschrijven. En eigenlijk is het ook gewoon zo.

Maar de vraag is/ blijft: waar doe je goed aan? Misschien worden we pas over 5 of 10 jaar uitgezonden, en moeten we die tijd gewoon maar wachten? Tegelijk weten we dat adoptie echt iets voor ons is, maar dat moeten we dan wel goed overwegen. Het welzijn van een kindje gaat voor alles, Het zal moeilijk zijn als we zouden adopteren en na een korte tijd naar het buitenland zouden gaan. Dat is dan niet goed voor het kindje, die zou dan nergens een thuisland/ basis hebben.

Kortom, behoorlijk veel beslissingen die je niet zomaar kan maken en waar we ook veel over praten en voor bidden.
Begrijp me goed, ik verwacht geen antwoorden ofzo van jullie, maar ik wilde het even delen, omdat we hierdoor wat anders in de procedure staan. Het is soms echt zoeken naar Gods weg, maar we weten dat Hij ons stap voor stap zal leiden, en dat hebben we in het verleden ook al vaak gezien!

Hopelijk begrijpen jullie het een beetje, het is best moeilijk om het in het kort weer te geven!
Wel super tof dat ik dit gewoon hier kan 'delen'!!!!

Galateia, jij vroeg nog of we al nagedacht hadden over leeftijd/ wel/ niet SN.
Het liefste staan we open voor alles. Dat zegt ons hart, en we weten dat we elk kindje lief zullen hebben!! Maar ivm bovenstaande ben ik nog een beetje terughoudend...

LauraC: Ik heb jouw verhalen een beetje gevolgd, en wat je nu schrijft: betekend dat dat je voor een tweede kindje zou mogen/ kunnen gaan? Wat gaaf!!!!
Uit je verhalen maak ik een beetje op dat je man iets is van militair oid. Dat moet moeilijk voor je zijn! Onzekerheid/ niet altijd gevoelens kunnen delen/ zulke afspraken die je dan moet uitstellen.. Niet altijd makkelijk lijkt me!!
Heel veel sterkte!!

[mamavansophie]

Vanaf morgen krijgt mijn zus definitief hun pleegkindje in huis

Spannend! Is het voor langdurig of crisis?

@Lem, welkom hier. Succes met wachten. Kan soms zo moeilijk zijn he....

[LauraC]

@Lem: Dan heb je ook veel om in overweging te nemen zeg! Nou, wij hopen dat er na de info ochtend positief tegen ons geval aan wordt gekeken. In ieder geval positief genoeg om verder te gaan. Dus nu nog geen garanties helaas. Gelukkig kan ik praten als Brugman dus ik ga er gewoon voor Mijn man zit in de Britse luchtmacht, dus idd militar. En ja, hij is vaak weg, zeker nu we op een nieuwe basis zitten. Maar er zal wel een weg vrijgemaakt worden hoor, daar mogen we op vertrouwen!