phox schreef:Dominee had het afgelopen zondag over de inname en vernietiging van Jericho. Hij zei er het volgende over:
God had opdracht gegeven de inwoners van het land Kanaän uit te roeien vanwege hun zonde en ongeloof. Dat klinkt niet als een genadig God. Maar de volkeren daar kenden de God van Israël al uit de tijd van de aartsvaders, 400 jaar eerder. Ze hebben dus 400 jaar de tijd gehad om zich te bekeren. 400 jaar, als dat geen genade is? En ja, als mensen zich zolang blijven verzetten, dan komt ook een keer de rechtvaardigheid van God aan de orde en volgt er straf. Maar kom er niet mee aan dat God niet genadig is.
Die redenering kan ik best wel volgen en accepteren, maar toch blijft dit een punt waar ook ik wel de nodige moeite mee houd.
Wij moeten ons echter wel realiseren dat God niet alleen barmhartig en liefdevol is, maar dat Hij ook rechtvaardig is en de zonde zal veroordelen en straffen. Hij is natuurlijk ook soeverein in Zijn keuze hoe Hij die straf ten uitvoer brengt en hoeft daarover geen verantwoording aan ons af te leggen. Ik vat deze geschiedenissen dan ook maar op als waarschuwing aan ons allen.
Tegelijk zit er ook een element van belofte in deze geschiedenissen: Hij had een belofte aan Zijn volk gedaan en die is Hij nagekomen. Dat geldt dus ook voor de beloften van vergeving in Jezus Christus, die Hij aan ons doet.
En toch... het contrast tussen OT en NT is soms wel heel groot. Je krijgt soms de neiging om te denken dat God van karakter is veranderd...
Er is in
Deuteronomium 7 de opdracht om de Kanaänitische volkeren met de ban te slaan, geen verbond met hen te sluiten, hun geen genade te verlenen, geen familiebanden met hen aan te gaan, en hun godsdienst tot gruis te slaan. (
Deuteronomium 7:
1-6 en vervolg) En dat zie je in het boek Jozua gebeuren. Jericho wordt ingenomen (
Jozua 6), Ai (
Jozua 8), het zuiden (
Jozua 10), en het noorden (
Jozua 11). Dat is inderdaad geweld in het Oude Testament, en ook een vorm van geweld die best wel interessante vragen oproept. Het gaat hier namelijk over een straf van God. Nu straft God vaker in de Bijbel. Zie bijvoorbeeld bij de zondvloed (
Genesis 6-8), de wegvoering in ballingschap (
2 Koningen 25), of het laatste oordeel (
Openbaring 20:
11-15). In die gevallen doet God het echter zelf, zonder bewust toedoen van de mens. Daar is wel in te komen. Maar wat we lezen in Deuteronomium 7 en Jozua, is dat God zijn eigen volk met bewuste instructies er voor inschakelt. En dat is een punt die bij ons vragen kan oproepen. Gaat dat niet fout, als mensen Gods oordeel uit moeten voeren?
Probleem van deze vraag binnen deze discussie is echter, dat dat niet over Richteren gaat. Dit valt buiten het onderwerp volgens mij.
In Richteren komt ook geweld voor. Maar dat is, denk ik, meer het feit dàt er geweld voorkomt. En dat is weer wat anders. (Al lees ik in
Richteren 1 dan nog wel wat geweld wat mij aan het boek Jozua doet denken.) Van het geweld wat in Richteren voorkomt, kun je in de meeste gevallen denk ik niet zeggen, dat God dat zo voorschreef. Dat genoemde geval, van die vrouw die door 40 mannen verkracht wordt en daarna sterft, al helemáál niet. En dat roept bij mij toch minder vragen op, omdat je dan kan zeggen: kijk, daar heb je de zondige mens weer. Dan is het natuurlijk ook erg, maar het is toch anders.