Jonge moeder

[Saskia]

Ik denk niet dat ik dat had kunnen handelen, op jonge leeftijd al kinderen. Ik zou er nu, op m'n bijna 30e, tijd voor willen / kunnen maken (maar dat is theoretisch gezien, omdat dat toch niet gaat gebeuren)

Aan de andere kant, mijn moeder was 21 toen ze de eerste kreeg en 39 bij de laatste. Tussendoor heeft ze gewerkt, het ene jaar meer als het andere, maar tijd voor haarzelf was er eigenlijk nooit. Zij begint dus nu pas, nu ze de 50 gepasseerd is en de jongste op de middelbare school zit, aan haar eigen leven. Dat zou ik dus nooit willen.

[ajl]

ik dus ook niet. Ook al worden je kinderen ouder en groter, de zorg van een moeder blijft altijd. het onbezorgde van nog geen kinderen komt gewoon niet meer terug.

Mantelzorg zie ik an ook niet als jezelf ontwikkelen, maar meer als een 'verplichting' naar anderen toe. Dat is niet iets van jezelf. Ook met studies die je thuis doet, blijf je alleen maar in je eigen wereldje hangen. Met een eigen leven bedoel ik een baan waar je niet moeder, dochter, vrouw van bent, maar waar ik echt mijzelf kan zijn, zonder te denken aan boodschappen, kinderen, huishouden, eten koken etc en andere verplictingen. Daarom ben ik superblij dat ik niet superjong moeder ben geworden.

Als ik van te voren had geweten hoe snel ik zwanger werd, dan had ik misschien nog wel even gewacht met kinderen ( al zou ik Hugo en Cato voor geen goud willen missen)

[Loucom]

Ik vind het ergens nog niet eens zo jong rond je 21e, 22e kinderen krijgen. Maar komt ik ken ook een aantal die al op hun 19e kinderen hebben of krijgen. Dan heb ik bij mezelf wel eens zo van moet er niet aan denken. Maar die redden het ook op een of andere manier, waarom zou iemand van 21 dat dan niet kunnen?

Zelf zou ik er nog niet aan moeten denken, aangezien ik nu 19 ben en nog met opleiding moet beginnen van 4 jaar. Maar vriendin van mij is klaar met de opleiding, moet nog 19 worden, heeft relatie, dus zou me niet verbazen als die over 1a2 jaar komt dat ze gaat trouwen en dan een gezin wil beginnen.

Edit,
Als je dan kinderen zou krijgen zo 'jong' dan ben je er denk ik ergens ook wel op ingesteld. Mensen die op latere leeftijd willen, gaan bijv. eerst werken, die hebben dat misschien altijd zo in gedachten gehouden. Zo is het voor iedereen anders, iedereen is er op een ander moment aan toe.

[lammetje]

ik was ook 19 toen ik zwanger raakte maar ik heb niet het gevoel dat ik er te jong voor was. Ligt er misschien ook aan hoe je zelf bent. Had 3 jaar werkervaring in de psychiatrie, heftige afdelingen gehad dus wat dat betreft wordt je ook wel gevormd. Was geen schoolmeisje meer

AJL: Sarah gaat wel naar de peuterspeelzaal, maar dat is nu uiteindelijk ook een veilige omgeving. Tgaat meer om onverwachte situaties waarbij een man over haar hoofd aait, een vrouw haar wil troosten omdat ze is gevallen en ik mn handen vol heb, iemand haar een snoepje wil geven, aanspreekt is soms al genoeg voor een huilpartij. En dan de nachten gillend wakker worden: nee nee nee ik wil niet, nee!! schoppen en slaan.

[ajl]

@ lammetje Dat heeft Hugo ook hoor! Een vreemde moet ook niet aan hem zitten, dan gilt hij ook moord en brand. En ik geef hem geen ongelijk. Ik houd er ook niet van als vreemden aan mij zitten . Allen hij slaapt er niet minder om, dus dat scheelt weer.

[schelpje3]

ik dus ook niet. Ook al worden je kinderen ouder en groter, de zorg van een moeder blijft altijd. het onbezorgde van nog geen kinderen komt gewoon niet meer terug.

Mantelzorg zie ik an ook niet als jezelf ontwikkelen, maar meer als een 'verplichting' naar anderen toe. Dat is niet iets van jezelf. Ook met studies die je thuis doet, blijf je alleen maar in je eigen wereldje hangen. Met een eigen leven bedoel ik een baan waar je niet moeder, dochter, vrouw van bent, maar waar ik echt mijzelf kan zijn, zonder te denken aan boodschappen, kinderen, huishouden, eten koken etc en andere verplictingen. Daarom ben ik superblij dat ik niet superjong moeder ben geworden.

)

Ik was 26 toen ik moeder werd, dus ook niet heel jong.
Mantelzorg is wel jezelf ontwikkelen hoor !
Toen ik er middenin zat niet, maar achter bezien, ja, een hele waardevolle periode die ik voor geen goud had willen missen.
Ik zag het niet als een verplichting, maar als een daad van liefde tov mijn ouders, ik woonde vlakbij hen, en het ging automatisch.
We moeten eens af van het idee dat alleen een betaalde baan of studie jezelf ontwikkelen is.
Er zijn heel veel gebeurtenissen waardevol, vergeet dat niet.
Je wordt gevormd, door al hetgene wat je meemaakt.

[paprikameisje2]

ben denk ik niet een heel enorm jonge moeder... maar omdat de zwangerschappen hier alleen maar stress en veel zorgen zijn, zal ik ook niet meer op een oudere leeftijd moeder worden.

Ik denk overigens dat ik niet heel extreem jonge moeder ben, kjikend naar de leeftijden die gepost worden.

[schelpje3]

Paprikameisje: daarmee zeg je eigenlijk dat je kinderen KRIJGT en niet NEEMT.
De een krijgt ze zorgeloos en achter elkaar, de ander (zie andere topics op dit forum) moet zoveel moeite doen.
Of heeft veel verdriet dat het haar helemaal niet gegeven lijkt te worden.
Voor mij persoonlijk was het goed om ze niet zo jong te krijgen.
Ik merk hoe ouder je wordt, des te stabieler, toch wel.
Je kunt beter relativeren. Zeker naarmate je al oudere kinderen hebt.
Je weet, veel dingen komen goed.

[MissF]

Lijkt mij juist wel lekker om het te verdelen. Ik ben ook jong moeder geworden, maar misschien vind ik het op mijn 35e nog heerlijk om weer een kindje te krijgen, dat vind ik dan weer het ideale van jong moeder worden: je moet niks (moet sowieos niet, maar stel dat je heel graag meer kinderen zou willen krijgen en je bent al 35, dan moet je toch opschieten).
We zien wel hoe we erin staan dan. We zijn niet zo plannerig, wat dat aangaat. Behalve dat ik liever niet nu al een tweede baby wilde, nu Jurian nog zoveel geholpen moet worden, maar verder...we zien het wel. Heerlijk om dat te kunnen zeggen, en nog zo jong te zijn (al is zijn papa niet de allerjongste meer, maar die kunnen langer mee he )

[Acire]

Toch kan ik die reacties wel snappen. Ik ben bijna 25 en kan me er echt niets bij voorstellen om een kind te hebben, laat staan 4!! Ik veroordeel niemand, maar je leven is dan zo anders, terwijl je even oud bent. Ik ben altijd heel benieuwd waarom iemand de keuzes maakt die hij/zij maakt en hoe je erop komt om het zo te doen.

Hier ook iemand die jong moeder werd.
Ik was net 21 toen we trouwden, en nog net 21 toen onze eerste kwam. Wij hebben toch niet te kiezen waar jij over spreekt? Je kunt wel kiezen voor kinderen maar het is dan nog de vraag of ze komen. We hebben het zelf niet in de hand, maar dat zul je ongetwijfeld weten.

Binnen 10 mnd was onze eerste er. Nooit over gedacht waarom... ze was welkom! Zeker omdat ik hier in het noorden een klein beetje werk had en je dan maar alleen in een klein huisje zit. Nu had ik iemand om me heen waar ik voor mocht zorgen.
Onze kinderen zijn van apr 95, nov 96, jan 99 en dec 03
Tussen de derde en vierde bewust een groot gat om even op adem te komen. Of ik was zwanger, of ik gaf bv.

Mjah... ik zie er wel degelijk een keuze in. Ik/wij kiezen er voor om nu geen kinderen te krijgen. Jij koos ervoor om je er wel open voor te stellen en later koos je ervoor om even op adem te komen.
Mijn man en ik maken dus andere keuzes dan jij en je man. En daarom ben ik benieuwd naar redenen waarom je een bepaalde keuze maakt en daar geef jij ook wel antwoord op.

[Acire]

(al is zijn papa niet de allerjongste meer, maar die kunnen langer mee he )

Zijn papa is toch 28? Dat is toch alsnog heel jong?

[pannenkoek]

(al is zijn papa niet de allerjongste meer, maar die kunnen langer mee he )

Zijn papa is toch 28? Dat is toch alsnog heel jong?

Tja, ff een zijweggetje: Waarom zouden vrouwen korter vruchtbaar zijn dan mannen?
Ik weet dat God ons geschapen heeft, maar mannen kunnen door tot in lente van jaren. En bij vrouwen stopt het bij de 40/45 of zo.

[MissF]

Ja, hij is bijna 29, dus als ik op mijn 39e nog een kind zou willen, je weet maar nooit natuurlijk dan is hij 44. Voor mij zou 44 te oud zijn, biologisch gezien, voor hem niet, dus da's mooi

Ik denk dat vrouwen minder lang vruchtbaar zijn omdat zij het kind moeten dragen, en een ouder lichaam dat gewoon niet aan kan. Het is niet voor niks dat hoe ouder je als vrouw wordt, hoe minder vruchtbaar je bent, dat is denk ik heel mooi geschapen, omdat het voor je lijf dan steeds zwaarder wordt. terwijl een man er toch weinig voor hoeft te doen, om een kindje te krijgen.

[Saskia]

@Pannenkoek: Zou het niet een soort bescherming zijn? Anders zouden de vrouwen die niet op de hoogte zijn van voorbehoedsmiddelen er misschien wel aan onder door gaan. Op je 70ste nog een kind baren lijkt me ook geen goed idee...

O, wat MissF zegt dus, dat was tegelijk

[Merisja]

Ik werd op mijn 25e moeder van de eerste en op mijn 28e van de tweede. Nog best jong, vind ik zelf. Wat ik wel echt een voordeel vind, net als wat missF ook zegt, dat je, als het nu even niet gaat bijvoorbeeld, nog zeker wel tien vruchtbare jaren voor je hebt liggen (normaal gesproken). Momenteel moet ik echt niet aan een nieuwe zwangerschap denken. Ben onwijs druk met m'n studie, maar mijn beide zwangerschappen waren ook zó, ja, ik kan wel zeggen traumatisch, dat ik er nog niet eens aan kan dénken om zwanger te raken, of ik word al benauwd. Dus dat moet echt eerst verwerkt zijn. Ik zou echt dolgraag nog één of twee kinderen krijgen, maar in mijn situatie is het wel heel fijn om te kunnen zeggen dat het nu gewoon nog niet hoeft. Er zit geen biologische klok te tikken ofzo. Menselijkerwijs gesproken heb ik nog een flink aantal jaar om naar een nieuwe zwangerschap toe te groeien en daar ben ik echt heel blij mee, want die tijd heb ik flink nodig