Kinderwens

[julia1]

Wat een verdriet allemaal..

Ik ben nieuw hier, en dit topic sprak me enorm aan.
Ikzelf ben nu bijna 2 jaar getrouwd en ook kinderloos.
Bij ons is het wel een heel ander probleem, ik heb namelijk vaginisme.
Zijn er meer mensen hier met dit probleem?

Heel herkenbaar, het verdriet te voelen wanneer er in in je familie/kennissen baby's geboren worden. Ikzelf heb ook al heel wat tranen gelaten.
Het kan je soms zo récht in je hart raken!

Iedereen heel veel sterkte toegewenst!

[Daphne]

Welkom hier!

Nee, ik heb zelf geen vaginisme. Dat lijkt me ook moeilijk, zeg!
Heel veel sterkte!

[Marnix]

Hm, lastig. Voor beiden lijkt mij. Ik weet er verder weinig van, zou je er iets over kunnen toelichten? Bijv:

- Is het vooral lichamelijk of geestelijk?
- Heeft het oorzaken in het verleden?
- Zijn jullie ook bezig om er iets aan te doen? Zelf of met professionele hulp? Is het te trainen ofzo en dan dus ook uitzicht dat je er van af komt of is het blijvend?
- Beinvloedt het jullie relatie? (het lijkt mij als man wel erg moeilijk als je partner zoiets heeft, je mist dan dingen die voor mannen volgens mij wel moeilijk te missen zijn, hoe gaan jullie daar mee om)

p.s. ik begrijp de gevoeligheid van dit onderwerp, ik heb maar wat vragen opgesomd en kan goed begrijpen als je op dingen geen antwoord wil geven. Maar ik denk dat het wel een niet zo bekend probleem is en dat dit wel een mogelijkheid kan zijn dat mensen het iets beter gaan begrijpen enzo.

Bovenal, sterkte met het probleem en veel zegen toegewenst aan jou en je man!

[julia1]

Hm, lastig. Voor beiden lijkt mij. Ik weet er verder weinig van, zou je er iets over kunnen toelichten? Bijv:

- Is het vooral lichamelijk of geestelijk?
- Heeft het oorzaken in het verleden?
- Zijn jullie ook bezig om er iets aan te doen? Zelf of met professionele hulp? Is het te trainen ofzo en dan dus ook uitzicht dat je er van af komt of is het blijvend?
- Beinvloedt het jullie relatie? (het lijkt mij als man wel erg moeilijk als je partner zoiets heeft, je mist dan dingen die voor mannen volgens mij wel moeilijk te missen zijn, hoe gaan jullie daar mee om)

p.s. ik begrijp de gevoeligheid van dit onderwerp, ik heb maar wat vragen opgesomd en kan goed begrijpen als je op dingen geen antwoord wil geven. Maar ik denk dat het wel een niet zo bekend probleem is en dat dit wel een mogelijkheid kan zijn dat mensen het iets beter gaan begrijpen enzo.

Bovenal, sterkte met het probleem en veel zegen toegewenst aan jou en je man!

Op internet staat een goede uitleg over vaginisme. Vaak heeft het te maken met seksuele misbruik. Gelukkig is dit bij mij niet zo.
Eigenlijk heeft het meer te maken met het 'psychische' dan 'lichamelijke'. Meer de angst en onzekerheid.
En ja, ik heb fysiotherapie gevolgd en loop nog bij een seksuoloog/arts.
Gelukkig gaat het al iets beter, alleen het gaat érg langzaam.. Het hoeft dus niet blijvend te zijn.
En nee, het beinvloed onze relatie niet. We zijn nog steeds erg gelukkig met elkaar en ik word door dik en dun gesteund door m'n man.

Maar.. het is soms wel erg moeilijk. Het kost veel inspanning en tijd. En af en toe heb je je dipjes en komt alles weer op je afvliegen..

[elvira (gast)]

Lastig, Julia! Knap dat jullie de stap hebben genomen, hulp te zoeken! Het gaat misschien langzaam, maar ik denk dat het beter is dan helemaal niets...
Saartje: wat verdrietig voor jullie! Grote knuffel!

[kwebbel]

sterkte Julia!

[Tuinfluiter]

Wat moet dat idd moeilijk zijn voor jullie Julia
Vind het wel heel goed en knap dat je hiervoor in therapie bent gegaan!!!
Kan me voorstellen dat je er af en toe moedeloos van word...
Heb het zelf gelukkig niet al moet ik zeggen dat het hier ook niet altijd even vlekkeloos verloopt en vooral de eerste jaren niet.
Als je dan een kinderwens hebt en je moet dus in bepaalde periode's gemeenschap hebben dan valt dit best zwaar want want het vraagt veel...
Veel sterkte ermee hoor!!

[Evelien]

Heel herkenbaar Tuinfluiter, vooral die laatste regels.

@Julia heel veel sterkte, en wat fijn en goed dat jij en je man er goed over kunnen praten. Mooi om dat te lezen en houd dat vol. Dat is zooo belangrijk.

[Marnix]

Hm, kan je dan niet beter zorgen dat je een bepaald "ritme" hebt zodat je niet op die dagen opeens "moet"? Als je bijvoorbeeld om de dag seks heb, heb je dat toch ook altijd meerdere keren tijdens je vruchtbare periode?

[Sterretje]

@ Julia sterkte

@ Marnix: In theorie is het zo dat als je een gewone cyclus hebt, je eens per 4 dagen seks 'moet' hebben. Dan al heb je kans op zwanger worden. Dus 2 dagen achter elkaar en dan 6 dagen niet telt niet. Oftewel gewoon maximaal 3 dagen er tussen. (alleen bij een gewone cyclus e.d.) Maar goed, als je graag zwanger wilt worden dan is het ook weer logisch dat je het juist rond de eisprong juist meer sex hebt. Maar iedere dag rond de eisprong is ook weer niet goed. Er wordt vaak gezegd dat je 3 dagen en 1 dag van te voren of 2 dagen en op de dag zelf. Maar goed... theorieverhalen. En er kloppen zeker dingen en er is zeker rekening mee te houden..

[Marnix]

Ja, dat van minimaal 1x per 4 dagen had ik gehoord, maar dat vond ik een beetje weinig. Dus dacht ik, om de dag, dan heb je volgens mij ook genoeg gemeenschap rond te eispring zonder dat het dan gelijk een soort moeten wordt en er dus etra druk op komt te staan.

[Anne 80]

Ja, dat van minimaal 1x per 4 dagen had ik gehoord, maar dat vond ik een beetje weinig. Dus dacht ik, om de dag, dan heb je volgens mij ook genoeg gemeenschap rond te eispring zonder dat het dan gelijk een soort moeten wordt en er dus etra druk op komt te staan.

Maar als het niet zo makkelijk gaat, is om de dag erg veel Marnix

[elvira (gast)]

@Marnix: niet iedereen kan of wil om de dag seks hebben... en zeg zou zelf: niks werkt slechter op je libido dan het idee "dat het weer moet"... gewoon doen waar je zin in hebt en je niet teveel op die "regeltjes" fixeren lijkt mij als vrouw (en ik denk voor veel mannen ook) veel prettiger.
Veel vrouwen merken sowieso een libidostijging kort voor of tijdens hun eisprong, dus ook daar kun je gebruik van maken....

[Marnix]

Ja, dat van minimaal 1x per 4 dagen had ik gehoord, maar dat vond ik een beetje weinig. Dus dacht ik, om de dag, dan heb je volgens mij ook genoeg gemeenschap rond te eispring zonder dat het dan gelijk een soort moeten wordt en er dus etra druk op komt te staan.

Maar als het niet zo makkelijk gaat, is om de dag erg veel Marnix

Nee, dat snap ik. Met die optie had ik nog geen rekening gehouden.

Elvira, je hebt gelijk, ik bedoelde ook niet dat je het zo strak in moet plannen, maar weer als een soort richtlijn, gemiddelde of wat dan ook

[Tuinfluiter]

Marnix: Vind het super dat je zo meedenkt met ons! en dat als man zijnde
Als je elke maand 'moet' vrijen gaat bij de meeste mensen snel de lol er af.
Het is voor de meeste mensen zowieso niet spontaan op de manier en als de gemeenschap zelf dan ook nog moeizaam op gang komt en soms gewoon niet
Er word aangeraden om om de dag te vrijen bij een kinderwens.
Maar hoe vaak is het niet zo dat je heel moe bent, of 1 van beiden komt pas heel laat thuis en zo zijn er nog vele redenen op te noemen waardoor het op een gegeven moment even niet leuk meer is.
En daar komt dan ook nog bij dat als je al meerdere jaren bezig bent en je word maar niet zwanger je dan op den duur ook het gevoel hebt dat he nutteloos is....