JanP:
Bij de diaconie geeft iedereen naar draagkracht en waar nodig.
Geven mensen naar draagkracht (naar wat men kan missen) of naar wat men wil missen?
En hoe moet ik dat 'waar nodig' zien? Ik geef elke week en ik ga er vanuit dat er een zekere pot is die door de diaconie beheerd wordt. Een diaconie bouwt in tijden dat er weinig uitgegeven wordt toch ook een buffer op? Ik heb iig nog nooit meegemaakt dat er afgekondigd werd dat de diaconiecollecte niet doorging omdat er voldoende geld was. Dat is toch ook 'vooruit'?
JanP:
Indien de diaconie geld tekort heeft kan zij extra collectes houden.
Ik ben niet bekend met de gang van zaken in gemeenten waar verzekeren not done is. Wordt er bij b.v. een ernstig ongeval een specifieke collecte gehouden voor de getroffenen?
JanP:
Dit is dus achteraf en afhankelijk van de problemen die optreden.
Nogmaals, zo achteraf lijkt het me niet. Het geld dat zondag binnenkomt wordt toch niet in z'n geheel de week erop uitgekeerd?
JanP:
De diaconie zal ook beoordelen wanneer uitkering noodzakelijk is en wanneer niet.
Daarmee heeft de diaconie dus een zekere macht. Brrr...
JanP:
Bij de diaconie koop je dus geen zekerheid.
Ok, dat is zo. Het is idd niet zo dat je recht kunt ontlenen aan je gaven. Verder is het principe volgens mij toch grotendeels gelijk. Beide berusten op het principe dat je door met z'n allen bij te dragen, je de kosten van de enkeling kunt opvangen.
De vraag is dus of je kunt stellen dat het kopen van zekerheid (die uiteindelijk ook maar betrekkelijk is) een uiting is van gebrek aan vertrouwen in God of van het concreet invullen van de verantwoordelijkheid die we als mensen hebben.
Klaas