Galateia schreef:MissF schreef:Ik kan tot nu toe wel zeggen dat het niet altijd simpel is om een kindje op te voeden, maar dat het echt wel fantastisch is. Ik snap persoonlijk ook de reactie van Annet niet helemaal. Natuurlijk zijn er mindere momenten, maar ik denk niet dat het goed is om zoiets aan je kinderen te laten merken. Mijn kind is nog jong, maar ik weet ook zeker dat mijn moeder het hebben van kinderen, al zijn ze soms nog zo moeilijk, absoluut fantastisch vindt. Ze heeft ook nog nooit 1 moment laten merken of gezegd dat het niet meevalt om kinderen op te voeden. En ik hoop echt dat mij dat ook gaat lukken.
En doordat ik dat zo sterk voel, kan ik me heel ietsjepietsje voorstellen dat het vreselijk kan zijn om ongewenst geen kinderen te hebben. En natuurlijk zitten er voordelen aan het niet hebben van kinderen, ben je veel vrijer, maar ik denk dat geen gevoel zo gaaf is als het zien van je eigen kind. (en dat bedoel ik juist helemaal niet als jaloersmakerij, maar juist om aan te geven dat ik denk dat kinderen hebben juist 1 van de mooiste dingen op deze wereld is, en dat ik het onwijs knap vind als ik hier lees dat mensen die ongewenst geen kinderen hebben zich zo goed staande kunnen houden, echt super van jullie! En ik hoop absoluut dat jullie tijd ook komt!!)
O, ik snap Annet wel, hoor. Ze geeft gewoon aan, dat het niet altijd idyllisch is. Soms is het gewoon zwaar. Ik ben benieuwd, wat je zegt, als je zelf 4 kids achterin de auto hebt zitten en ze gaan ruzie maken... dan moet je soms ook even diep zuchten. En ik lees nergens, dat Annet haar kinderen laat merken, dat het niet meevalt om te op te voeden. Jouw moeder zal toch zeker ook weleens een keer diep hebben moeten zuchten, of 's avonds laat uitgeteld op de bank gehangen hebben
Wij hebben er ook 4
De oudste 3 binnen 4 jr, en de jongste scheelt bijna 5 jr met de één na jongste. Nu 15, 13, 11 en 6.
De leeftijd van ruziemaken is hier voor de oudste voorbij. De jongens van 11 en 13 kunnen er wel wat van. Het ene moment gaat het super goed, en de andere dag vliegen ze elkaar in de haren. Tuurlijk wordt je wel eens boos, maar even later zou je ze zo op schoot willen nemen. Die van 11 wil dat nog graag, en dat doen we dan ook gewoon. Hij geniet er echt van.
"U bent mijn kleine lieve moedertje" ( ik ben 1.58)
de kinder wens maak ik van dicht bij mee. Ben de enige vd 4 die kinderen kan krijgen. En toen ik moest vertellen dat de derde er aan kwam ( in 4 jr tijd) vond ik het wel moeilijk.
2 vd 3 hebben inmiddels adoptie kinderen. Wat mijn zusje zou doen weet ik niet, maar door de zorgen die er zijn met die adoptiekinderen, denk ik haast dat zij daar niet voor kiezen.
IEdereen die ongewenst kinderloos is, veel sterkte!
En ik zie dat mijn onderschrift wel goed past bij dit onderwerp
Maar blijkbaar had je dit bij jezelf allang gemerkt 
).
