opvoeding en beleefdheid

[Jo'tje]

Dus is het dan onbeleefd dat andere kinderen jij tegen hun ouders zeggen?
Ik zou wat meer waarde hechten aan de manier waarop kinderen iets vragen/zeggen.
Als ik wel eens bij stands stond of op een familiedag ofzo, dan waren er zat die u zeiden, maar echt niet altijd de meest beleefde kids. Liever jij, een normale toon en asjeblieft dan u en ordinair.

[Sterretje]

Ik wil dat mijn dochtertje ook u zegt tegen de mensen om haar heen.
Daarbij moet ze vrienden e.a. van ons oom en tante noemen. Ik erger me er altijd erg aan als een kleine gup mij bij de voornaam noemt. Mijn vrienden doen dit ook en dat vind ik wel fijn.
U of jij.. ik denk dat er geen afstand tussen hoeft te zitten. Ik kan heel close en open praten met iemand
die bv mijn manager is en bij wie ik het vertik om hem jij te noemen.

[pannenkoek]

Ik wil dat mijn dochtertje ook u zegt tegen de mensen om haar heen.
Daarbij moet ze vrienden e.a. van ons oom en tante noemen. Ik erger me er altijd erg aan als een kleine gup mij bij de voornaam noemt. Mijn vrienden doen dit ook en dat vind ik wel fijn.
U of jij.. ik denk dat er geen afstand tussen hoeft te zitten. Ik kan heel close en open praten met iemand
die bv mijn manager is en bij wie ik het vertik om hem jij te noemen.

Helemaal met je eens!!

[Jensje]

Het oudste zoontje van m'n zus is geboren toen ik 9 was, hij zegt nu ook nog 'u' tegen me. Natuurlijk vind ik dat best raar en voor mij hoeft het echt niet.
Maar zij willen hun kind graag zo opvoeden en willen 1 lijn trekken met alle ooms en tantes...Ik vind 't dan ook wel prima.

Jij vindt dat "u" dan niet erg. Maar wat als iemand dat wel vindt? Er zijn hier ook mensen die aangeven er een hekel aan te hebben als kinderen u tegen ze zeggen en ik vraag me af of het dan verstandig is om dat als ouders toch "door te drukken".

Ik vind niet dat ouders dan iets doordrukken, iedere ouder is toch vrij hun kinderen op een bepaalde manier op te voeden? Als ze ouder zijn, dan kunnen die kinderen daar zelf een keuze in maken. Maar zolang m'n neefjes en nichtjes nog 10/11 zijn, ga ik ze niet zeggen dat ze 'jij' mogen/moeten zeggen...

[Annet76]

Ik wil dat mijn dochtertje ook u zegt tegen de mensen om haar heen.
Daarbij moet ze vrienden e.a. van ons oom en tante noemen. Ik erger me er altijd erg aan als een kleine gup mij bij de voornaam noemt. Mijn vrienden doen dit ook en dat vind ik wel fijn.
U of jij.. ik denk dat er geen afstand tussen hoeft te zitten. Ik kan heel close en open praten met iemand
die bv mijn manager is en bij wie ik het vertik om hem jij te noemen.

Helemaal met je eens!!

Ja en als dezelfde manager het liefste met 'je' wordt aangesproken en jij vertikt het om te doen, dan erger ik mij daar méér aan dan wanneer een kleine gup je spontaan bij de voornaam noemt uit onwetendheid!

[Marnix]

Ik wil dat mijn dochtertje ook u zegt tegen de mensen om haar heen.
Daarbij moet ze vrienden e.a. van ons oom en tante noemen. Ik erger me er altijd erg aan als een kleine gup mij bij de voornaam noemt. Mijn vrienden doen dit ook en dat vind ik wel fijn.
U of jij.. ik denk dat er geen afstand tussen hoeft te zitten. Ik kan heel close en open praten met iemand
die bv mijn manager is en bij wie ik het vertik om hem jij te noemen.

Tja. Het hoeft ook voor grote afstand te zorgen... het klinkt alleen afstandelijk. En tja, als ik u zeg tegen mijn manager moet hij denk ik heel hard lachen en zegt: Doe jij es ff normaal. En als mijn nichtjes of kinderen van anderen me "oom Marnix" en "u" gaan noemen zal ik ze toch ff heel hard uitlachen. En dan vragen normaal te doen. Jij ergert je aan het gebruik van voornamen door "kleine gups" (klinkt heerlijk autoritair) en ik erger me aan het gebruik van titels en "u's" door leuke kinderen.

Het is misschien ook waar je zelf mee opgevoed bent, wat je gewend bent etc. Ik denk dat de "klassieke beleefdheidsvormen" in reformatorische kring ook nog wel meer worden gebruikt en dus ook gewaardeerd dan elders. Even voor het goede beeld, het "je" zeggen wordt tegenwoordig niet meer als onbeleefd gezien, beleefdheid in vormen heeft wat dat betreft wat afgedaan. Tegenwoordig noem je je baas, je manager enz. gewoon "je" zonder dat je daarmee onbeleefd bent. Daarom willen steeds meer mensen ook niet meer met "u" aangesproken worden en krijgt dat juist een meer afstandelijke imago, omdat het steeds minder gebeurt. Dat is de huidige tendens en dat maakt het vanwege het wegvallen van een bepaalde aanspreekvorm nog niet onbeleefd.

Maar goed, misschien maakt dat cultuurverschil dat je hier ook duidelijk 2 stromingen ziet, laten we het maar even de u-stroom en de jij-stroom noemen... en dat die 2 stromingen elkaar moeilijk lijken te begrijpen.

[Jo'tje]

Qua werksfeer denk ik dat het per bedrijf best kan verschillen of je een manager u of jij noemt.
Maar verder denk ik dat je in privésfeer wel gelijk hebt.

[Funlover]

Ik vind u wel beleefd klinken.
En ik zeg ook net zolang u tegen mensen tot ze zeggen: je mag wel 'jij' zeggen. En dan doe ik dat ook. Verder kan je het kind veel leren. Dus ook tegen anderen u zeggen en tegen de ouders 'jij'. (Als je dat zou willen) Een stukje beleefdheid met je kind meegeven is niet verkeerd, en daar kan je maar beter zo vroeg mee beginnen.
Mensen kunnen zich beter ergeren omdat mensen u zeggen terwijl ze liever jij horen als andersom....
Verder maakt het nogal verschil hoe iemand iets zegt inderdaad....

Ik irriteer me ook wel eens aan kinderen die u blijven volhouden tegen mij terwijl ze gewoon vrienden zijn, of kinderen die jij zeggen terwijl ze best u mogen zeggen. Maar goed, wat heb ik er van te zeggen? Je moet hierin ook de ouders respecteren!!! Althans dat vind ik

[Schipje]

Er werd net gevraagd: wat is de norm.
Die is voor iedereen verschillend. Wie bepaald dat dan? De ouders. De ouders bepalen de norm voor/in hun situatie en voor hun kind(eren). Als mijn kind netjes 'u' zegt tegen iemand en diegene gaat haar hard uitlachen zou ik me erg rot voelen voor mijn kind als moeder. En voor een kind die geleerd heeft 'u' te zeggen is dat heel normaal, dus als je dan gaat vragen om normaal te doen vind ik dat wel heel zielig voor zo'n kind.
Marnix, ik snap je wel dat je zegt dat kinderen het beide moeten leren. Maar vanaf welke leeftijd spreek je dan? Een kind van 2 kan dat onderscheid echt nog niet maken denk ik.

[Acire]

Ik wil dat mijn dochtertje ook u zegt tegen de mensen om haar heen.
Daarbij moet ze vrienden e.a. van ons oom en tante noemen. Ik erger me er altijd erg aan als een kleine gup mij bij de voornaam noemt. Mijn vrienden doen dit ook en dat vind ik wel fijn.

Mijn vrienden met kinderen doen dat ook. Maar ik vind het ongemakkelijk en onnatuurlijk. Ik bén gewoon geen tante.

[Loucom]

Ik irriteer me ook wel eens aan kinderen die u blijven volhouden tegen mij terwijl ze gewoon vrienden zijn, of kinderen die jij zeggen terwijl ze best u mogen zeggen. Maar goed, wat heb ik er van te zeggen? Je moet hierin ook de ouders respecteren!!! Althans dat vind ik

Het is niet makkelijk om zomaar ineens jij tegen iemand te zeggen waar je eerst u tegen zei.
Had ook een leraar en later kwam ik die in andere omstandigheden tegen, hier mocht ik hem bij z'n voornaam noemen en jij zeggen, maar dat is lastig want ik was er zo aan gewend om meneer te zeggen en met u aan te spreken.
Maar goed dan vind ik wel dat je beter iemand met u kunt aanspreken.

[trijntjejohanna]

Ik wil dat mijn dochtertje ook u zegt tegen de mensen om haar heen.
Daarbij moet ze vrienden e.a. van ons oom en tante noemen. Ik erger me er altijd erg aan als een kleine gup mij bij de voornaam noemt. Mijn vrienden doen dit ook en dat vind ik wel fijn.

Mijn vrienden met kinderen doen dat ook. Maar ik vind het ongemakkelijk en onnatuurlijk. Ik bén gewoon geen tante.

ik vind dat ook niks.. hier noemen ze ze gewoon bij de voornaam.. en mij ook gewoon.. ik ben hun tante niet.. verder noemen milan en matteo de broers en zussen van toob en mij ook geen oom en tante.. maar gewoon bij de voornaam.. waarom.. ja geen idee eigenlijk.. we zijn nooit begonnen met het tante enzo noemen..

[ajl]

Ik denk toch dat het voor een latere maatschappelijke loopbaan makkelijker is als er 'te veel' beleefdheidsvormen zijn aangeleerd dan dat je niet weet hoe het in sommige kringen werkt. Je kan het namelijk makkelijker niet toepassen dan het jezelf op latere leeftijd aanleren. Er zijn namelijk nog echt wel banen waar een strikte hiërarchie heerst en waar bepaalde omgangsnormen niet alleen op prijs worden gesteld, maar ook afgestraft worden als je je er niet aan houd, denk hierbij aan de rechterlijke macht, advocatuur, medici.

Als jij als kind denkt dat het 'normaal'is om iemand die je regelmatig ziet standaard met jij aan te spreken, zal je dat de rest van je leven blijven doen. Daarbij speelt ook dat iemand makkelijker zegt 'noem mij maar jij en bij de voornaam' dan dat iemand zegt ík wil liever u genoemd worden en mevrouw/mijnheer.

[Marnix]

Er werd net gevraagd: wat is de norm.
Die is voor iedereen verschillend. Wie bepaald dat dan? De ouders. De ouders bepalen de norm voor/in hun situatie en voor hun kind(eren). Als mijn kind netjes 'u' zegt tegen iemand en diegene gaat haar hard uitlachen zou ik me erg rot voelen voor mijn kind als moeder. En voor een kind die geleerd heeft 'u' te zeggen is dat heel normaal, dus als je dan gaat vragen om normaal te doen vind ik dat wel heel zielig voor zo'n kind.
Marnix, ik snap je wel dat je zegt dat kinderen het beide moeten leren. Maar vanaf welke leeftijd spreek je dan? Een kind van 2 kan dat onderscheid echt nog niet maken denk ik.

Vanaf een jaar of 4, 5 kunnen ze het onderscheid wel maken. Maar ik zou ze gewoon vanaf het begin beiden leren. Een kind van 3 gaat dan vast wel eens "in de fout" maar dat neem je zo'n kind dan toch niet kwalijk?

[Schipje]

Ik denk toch dat het voor een latere maatschappelijke loopbaan makkelijker is als er 'te veel' beleefdheidsvormen zijn aangeleerd dan dat je niet weet hoe het in sommige kringen werkt. Je kan het namelijk makkelijker niet toepassen dan het jezelf op latere leeftijd aanleren. Er zijn namelijk nog echt wel banen waar een strikte hiërarchie heerst en waar bepaalde omgangsnormen niet alleen op prijs worden gesteld, maar ook afgestraft worden als je je er niet aan houd, denk hierbij aan de rechterlijke macht, advocatuur, medici.

Als jij als kind denkt dat het 'normaal'is om iemand die je regelmatig ziet standaard met jij aan te spreken, zal je dat de rest van je leven blijven doen. Daarbij speelt ook dat iemand makkelijker zegt 'noem mij maar jij en bij de voornaam' dan dat iemand zegt ík wil liever u genoemd worden en mevrouw/mijnheer.

Precies.