Adoptie deel2

[Tuinfluiter]

Bah Elvira
Maar zoalng het nog niet echt zeker beslist is moet je hoop houden hoor!!!!
Hier heeft manlief ook sinds enkele maanden een chronische ziekte, wist niet dat adoptie en pleegzorg evt geweigerd kan worden.

[Galateia]

Voor adoptie geldt, dat het echt van de eisen van de zendende landen afhankelijk is, of je daarvandaan een kindje kunt adopteren, of niet. Het medische verhaal is voor het Nederlandse gedeelte (het voortraject) niet echt heel erg spannend.

[Daphne]

Wat vervelend, Elvira!

[AikonGirl]

Adoptiekind altijd met handicap

Ik vind het wel een goede ontwikkeling, dat kinderen steeds vaker in hun eigen land kunnen blijven.

Ik zie trouwens wel regelmatig bij Spoorloos, dat de geadopteerde kinderen veel moeite hebben met hun adoptie,
en dat ze liever in hun eigen land waren gebleven.. Lijkt me best pittig voor die ouders om te horen.

[Galateia]

Dat is zeker een goede ontwikkeling. Alleen in de discussies die altijd maar weer losbarsten naar aanleiding van dit soort berichten, wordt altijd zoveel over het hoofd gezien.

Tehuizen zitten vol, over de hele wereld. Overvol. Maar niet al die tehuizen hebben contacten om de kinderen geadopteerd te krijgen. Kinderen zijn er dus helaas maar al te veel.

Het klopt wel, dat dit bijna allemaal kinderen zijn met een medisch probleem. Gehandicapt vind ik dan weer zo'n vreemd woord. Alsof mijn kind 'gehandicapt' is, nou, dacht het even niet. Voor niet gezonde kinderen is het leven in de landen van herkomst zwaar, erg zwaar. Die worden door de maatschappij apart gezet, soms zelfs in aparte kamers gestopt. Deze kinderen zijn niet beter af in het land van herkomst. Hoe het leven van mijn zoon geworden zou zijn in Afrika? Daar hebben we een glimp van kunnen krijgen. Nou, ik krijg er de bibbers van.

Over Spoorloos. Wij hebben er tijdens onze reis alles aan gedaan om zoveel mogelijk achtergrond te achterhalen en contacten te leggen. Speciaal voor zijn toekomst. Wat ook vaak over het hoofd gezien wordt, is dat niet alle geadopteerden het moeilijk hebben op de manier zoals jij bedoelt: er zijn er zat die het moeilijk hebben en natuurlijk op zoek gaan naar de afkomst. Maar dat hoort bij de ontwikkeling, vind ik. Dat betekent niet, dat zij moeite hebben met hun adoptie-ouders. Dus waarom is het dan moeilijk voor de ouders? Het is iets waarin je je kind bij de opvoeding moet ondersteunen. Zo zie ik het. Het is toch allemaal heel logisch.

Overigens zijn veel kinderen ook gewoon wees. Er wordt vaak gedacht dat er in het land van herkomst altijd nog ouders of bekende familieleden zijn. Dit is echt niet altijd het geval!

[mamavansophie]

dank je Bumba!

Galateia, mooi verwoord!

Enne, lang niet alle kinderen hebben een 'bodemloosheidsprobleem' natuurlijk maar het is wel een heel serieus iets waar goed over nagedacht moet worden natuurlijk.

Even iets anders, heb pas het boekje van Kees en Marlies vd Staaij over hun adoptie ervaringen gelezen. Interessant om te lezen!

[LauraC]

't Is voor ons natuurlijk net wat anders, omdat Michael 'gewoon' in zijn eigen land is gebleven, maar ik denk dat het ook heel natuurlijk is dat een kind/volwassene zich afvraagt waar hij/zij vandaan komt. Ik hoop dat als de tijd daar is, Michael zich gaat interesseren in zijn roots en manlief en ik zullen er alles aan doen om hem daarin te helpen. Ik zie dat echt niet als een 'aanval' op onze opvoeding of onze liefde voor hem.

[kwebbel]

Kan je het voorstellen dat de nood zo hoog is in eigen land om je eigen kind op te geven........ ik blijf het enorm triest vinden. Niet in de zin om iemand aan te vallen maar het feit dat er kinderen ter adoptie worden aangeboden. Dat is dan toch niet de bedoeling? Maar ik vind het ook heel fijn en dankbaar dat er adoptiemoeders zijn en dat die wel goed voor een kind kunnen zorgen!

[Galateia]

Kan je het voorstellen dat de nood zo hoog is in eigen land om je eigen kind op te geven........ ik blijf het enorm triest vinden. Niet in de zin om iemand aan te vallen maar het feit dat er kinderen ter adoptie worden aangeboden. Dat is dan toch niet de bedoeling? Maar ik vind het ook heel fijn en dankbaar dat er adoptiemoeders zijn en dat die wel goed voor een kind kunnen zorgen!

Je hebt gelijk, dat is ook enorm triest. Maar je gaat wel uit van een iets te ideaal plaatje (voor zover daar sprake van kan zijn), namelijk dat moeders hun kindje eigenlijk helemaal niet op willen geven. Dat dacht ik ook altijd. Maar het is gewoon niet zo. Het gaat hier om hele andere culturen. Wij waren in een traditioneel Afrikaans dorpje, zo eentje met koeienpoephutjes en half blote inwoners, en de dorpsoudste (een vrouw) vroeg ons, waarom we nou toch voor zo'n kindje wilden zorgen: het was toch waardeloos, niemand wilde het meer hebben? Ze zei letterlijk, dat als er bij hun een koe dood ging, dan zouden ze het hele dorp verhuizen, omdat de grond kennelijk vervloekt was. Als er een kind stierf, dan maakten ze gewoon een nieuwe.

Of wat dacht je van vrouwen die een nieuwe man vinden, nadat ze in de steek gelaten zijn door hun vorige man. Die accepteert haar kinderen niet van een vreemde man en dan ziet ze vaak geen andere uitweg. Dan denken wij, dat ze daar altijd spijt van zal voelen. Maar men leeft in veel culturen bij de dag. Het leven is hard, je moet knokken om elke dag te eten te hebben. En dan gaat dat harde leven gewoon door.

Zou er in deze vrouwen niet altijd een verlangen blijven naar hun kind? Dat weet ik niet. Bij sommigen natuurlijk wel. Maar echt lang niet altijd bij iedereen. Dat denken wij wel vanuit onze westerse cultuur.

Trouwens, ook in onze westerse wereld zijn er echt ongewenste kindjes, laten we dat niet vergeten.

Of wat dacht je van veel kindjes die (half)wees zijn. In andere delen van de wereld sterf je nog altijd heel gemakkelijk aan de voor ons meest simpele aandoeningen. Dan is er soms nog wel familie, maar die gaan echt geen extra monden voeden. En zelfs al zouden ze dat geld hebben, dan nog zijn het niet hun eigen kinderen. Soms worden ze dan als hulp in de huishouding toch erbij genomen. Natuurlijk - gelukkig - soms ook met liefde in het gezin opgenomen, maar ja, in heel veel gevallen helaas niet. Die kinderen zijn gewoon... minder waard.

Daar kunnen wij ons allemaal niks bij voorstellen. Maar aan de andere kant van de wereld is het leven nu eenmaal heel erg anders.

En toch. Wat zou het mooi zijn als al die ellende de wereld uit was. Maar na een maand gereisd te hebben in een Afrikaans land geloof ik daar helaas niet meer in. Het was gewoon te erg voor mijn ogen...

[Jo'tje]

Klopt hoor Galateia, cultuur maakt een heel groot verschil, hoe hard dat voor ons ook klinkt.
Ik heb stage gelopen bij een tv-programma over ontwikkelingsprojecten. Daar hebben de programmamakers dat ook een keer heel confronterend meegemaakt. Het ging over een ziekenhuis waar ze ambulances nodig hadden om veel meer mensen op tijd te moeten helpen. Het ging dan puur om vervoer, niet of alles in zo'n ambulance het nog helemaal goed doet.
Terwijl ze daar aan het filmen waren kwam er een vrouw binnen. Bevallend. Maar de beentjes kwamen eerst. De eerst 25 km heeft ze bij iemand achterop een fiets (!) gelift, daarna kon ze op de achterbank van een gammele auto. Helaas was het voor dit kindje allang te laat. Het had heel veel indruk gemaakt, en de ploeg voelde zich een beetje dubbel over het feit dat ze er opnames van hadden gemaakt. Na een paar dagen door het gebied gereisd te hebben, gingen ze nog even langs bij die moeder in het ziekenhuis. Om medeleven te tonen, maar ook om haar uit te leggen waar ze voor werkten en om te vragen wat zij ervan vond als het materiaal gebruikt zou worden om geld op te halen voor het ziekenhuis.
De vrouw was totaal verbaasd! Doe niet zo moeilijk, er gaan zoveel kinderen dood hier en nu was het die van haar. Niet dat ze geen verdriet had, maar zo zwaar moesten ze er nou ook weer niet aan tillen. Ga alsjeblieft dat geld ophalen voor een ambulance, dat kan heel veel mensen helpen.
Tsja, cultuur...

[LauraC]

En in het geval van adoptie niet alleen cultuur, maar ook een andere levensstijl. Drank en drugs doen heel wat met mensen. En sommigen daarvan willen liever aan de drugs blijven dan voor hun kind(eren) zorgen, hoeveel hulp en geld hen ook geboden wordt.

[kwebbel]

Kan je het voorstellen dat de nood zo hoog is in eigen land om je eigen kind op te geven........ ik blijf het enorm triest vinden. Niet in de zin om iemand aan te vallen maar het feit dat er kinderen ter adoptie worden aangeboden. Dat is dan toch niet de bedoeling? Maar ik vind het ook heel fijn en dankbaar dat er adoptiemoeders zijn en dat die wel goed voor een kind kunnen zorgen!

Je hebt gelijk, dat is ook enorm triest. Maar je gaat wel uit van een iets te ideaal plaatje (voor zover daar sprake van kan zijn), namelijk dat moeders hun kindje eigenlijk helemaal niet op willen geven. Dat dacht ik ook altijd. Maar het is gewoon niet zo. Het gaat hier om hele andere culturen.

ik probeerde het nog zo neutraal mogelijk neer te zetten maar natuurlijk begrijp ik dat er ook andere culturen zijn! Ik vind het gewoon ontzettend triest dat er, vooral in eigen land of welvarende landen kinderen worden aangeboden ter adoptie........ In Afrika is dat natuurlijk een ander verhaal. Sommige willen inderdaad hun kind niet opgeven en sommige juist weer wel. Ik probeerde niet te oordelen vooral omdat je het verhaal er achter niet weet.

[mamavansophie]

De kinderen die in hier in eigen land (NL) vrijwillig afgestaan worden, komen meestal in een pleeggezin terecht. Maar binnenlandse adoptie kan wel.
Toch vind ik het van ouders vaak juist ook heel knap dat ze hun kindje afstaan zodat hun kindje kansen krijgt op een beter leven. Helaas is het ook lang niet altijd vrijwillig... (of het nou om adoptie of pleegzorg gaat).

Galateia, jullie hebben heftige dingen gezien zeg... en Jo'tje ook...

[Galateia]

Ja, heel veel heftige dingen, dingen waar ik echt wel wakker van kan liggen. Het heeft me vooral laten zien, dat wij in de westerse wereld onze gedachten hebben over adoptie, maar dat we daarbij in theorie kunnen doorslaan en vergeten dat het hier gaat om kinderen die echt verpieteren in een tehuis. Die sterven aan malaria - zoiets simpels -, die voor je ogen lijden aan aids en meer dood dan levend zijn, die gevonden worden in vuilnisbakken of gewoon in het riool. Die als heksenkinderen bestempeld worden (o, het Afrikaanse bijgeloof gaat zo ver!) en verminkt gedumpt worden. En zo kan ik nog wel even doorgaan. En dan zitten wij hier te praten over hoe goed het is voor kinderen om in eigen land op te kunnen groeien. Maar wat nou als het je toekomst is om in het riool te sterven? Om maar iets te noemen...

Zomaar even wat gedachten.

[AikonGirl]

Mooi dat er mensen zijn die wél voor die kinderen willen zorgen..

Klopt het trouwens, dat er meer wensouders (of hoe noem je dat) zijn, dan kinderen die geadopteerd kunnen worden?