Je mag alles vragen, dit is een vrij land
Ze vinden het natuurlijk helemaal prachtig! Alleen wordt nu wel heel pijnlijk duidelijk, dat je zult oogsten wat je zaait. Ze zijn niet echt opa en oma zoals mijn ouders dat zijn. Ze hebben hun kleinzoon het afgelopen half jaar 3 keer gezien. En dan was 1 van die keren dus de keer dat we op Schiphol aankwamen. Hij weet niet echt wie ze zijn.
Nu is dat niet zo heel vreemd, hij weet van heel veel mensen helemaal niet wie ze zijn, we zijn pas sinds kort zijn wereld echt groter aan het maken (de eerste tijd hebben we heel rustig de tijd genomen te wennen en te hechten), maar mijn ouders kent hij echt als opa en oma en hij is dol op ze. Oma komt elke week even langs en we gaan regelmatig daar naartoe.
Maar ik ben allervriendelijkst tegen mijn schoonouders, echt waar. Als ze bellen, dan zijn we heel beleefd en aardig. Alleen tja, vroeger gingen we nooit eens daarheen of zij hierheen, tja, daarin is niets veranderd. Eigenlijk wel heel zielig voor ze, maar ja, misschien dat het wel verbetert de komende tijd, we zullen wel zien. Ik denk, dat ze veel verdriet hebben, maar ook heel goed weten, dat dit het resultaat is van hun eigen doen en laten. Ik werp regelmatig het idee op bij mijn man om ze eens uit te nodigen of er eens langs te gaan (jaja, dat is heel wat voor mij, ik doe dat echt uit medelijden!), maar hij heeft meestal echt geen zin. Het gaat simpelweg terug tot aan de jeugd/kindertijd van mijn man en daar kan ik ook weinig mee doen. Ik kan hem niet dwingen.
Ik moet ook wel zeggen, dat ik me er niet echt druk om maak. Ik vind het zielig, maar ja, ik heb ook niks met ze verder.
We zullen wel zien.
)
