Belijdenis doen

[em_ma]

@ Maaike: bij het doen van belijdenis beloof je God te volgen. Dat is dus niet aan een kerk gebonden.
Maar je krijgt ook de vraag of je zult helpen met de opbouw van de gemeente....
En ik denk dat je wel goed na moet denken over deze vraag.
Het wil niet zeggen dat je altijd bij je huidige kerk moet blijven, dat is toch moeilijk om daar een uitspraak over te doen.
Maar het wil wel zeggen dat je in de kerk waar je belijdenis doet je wel in gaat zetten voor het gemeentewerk. En daarvoor moet je wel achter de leer van je kerk staan wil je je met hart en ziel in gaan zetten voor je gemeente.

[Spons]

@ Maaike: bij het doen van belijdenis beloof je God te volgen. Dat is dus niet aan een kerk gebonden.
Maar je krijgt ook de vraag of je zult helpen met de opbouw van de gemeente....
En ik denk dat je wel goed na moet denken over deze vraag.
Het wil niet zeggen dat je altijd bij je huidige kerk moet blijven, dat is toch moeilijk om daar een uitspraak over te doen.
Maar het wil wel zeggen dat je in de kerk waar je belijdenis doet je wel in gaat zetten voor het gemeentewerk. En daarvoor moet je wel achter de leer van je kerk staan wil je je met hart en ziel in gaan zetten voor je gemeente.

en nu kan je dit natuurlijk weer anders opvatten, want je kan ook opbouwen door hoe jij zelf bent en in het leven staat, een voorbeeld voor anderen, of door te discusieren op een forum zoals hier ! vindt het raar dat er zoals jij het zegt dan zo zwaar getild wordt aan het opbouwen van een kerk, nou is er geen enkele kekr waar iedereen 100 % zich inzet maar het komt op mij over van.. belijdenis doen , prima.. maar de leer van de kerk telt zwaarder dan wat er in de bijbel staat, en dan kom je weer op de regeltjes van de mens uit... en daar gruwel ik van ... zo van belijdenis doen , prima als je maar wel bij onze kerk blijft... waar gaat het dan om... om het bewust afleggen van een belofte aan God om hem te volgen of dat je eeuwig trouw blijft aan de Enige ware kerk van Gemeente X...Y .. A

De leer van de kerk

In onderscheid met vele andere kerken krijgt de leer van de kerk bij de Gereformeerde Gemeenten een voorname plaats. Het eigene van de leer, die men belijdt, kwam duidelijk tot uiting op de generale synode, die in 1931 te Rotterdam werd gehouden. Deze synodevergadering sprak zich uit over het verbond der genade en de plaats die de uitverkiezing hierbij inneemt.
De uitspraken van de synode vormen een duidelijke tegenstelling met het geen met name in de Christelijke Gereformeerde Kerk werd geleerd en gepredikt. Wat de synode uitsprak komt o.a. op het volgende neer: het verbond der genade staat onder de beheersing van de uitverkiezing ter zaligheid;
het wezen van het verbond geldt alléén de uitverkorenen; - aard en wezen van het verbond der verlossing en het verbond der genade zijn één;
God heeft het genadeverbond opgericht met Christus als het Hoofd van al de Zijnen (dus niet zozeer met Abraham en zijn zaad).


Het eigene van de Gereformeerde Gemeenten komt inzake de prediking openbaar in de grote plaats die hierin aan de toepassing van het heil wordt gegeven. Aan de persoonlijke beleving van dit heil (bevinding) wordt veel aandacht geschonken. Men voelt zich hierin verwant met de beweging der Nadere Reformatie.
De prediking wordt door drie zaken getypeerd: de nood van de onwedergeborene, de rijkdom van degenen die in Christus zijn en de wijze waarop God de mens bekeert.

Hoewel door sommigen vaccinatie en verzekering worden afgewezen, als in strijd zijnde met het geloof in de voorzienigheid Gods, heeft geen enkele synodevergadering hier een uitspraak over gedaan. Wel heeft men zich gekeerd tegen het bezit van televisie.
Over het gebruik van internet is door een daartoe ingesteld commissie advies uitgebracht om in de thuissituatie waar mogelijk geen internet te gebruiken en als het nodig is voor studie of werk er terughoudend in te zijn. In elk geval wordt geadviseerd om, als het dan toch nodig blijkt, zoveel als mogelijk is gefilterd internet te gebruiken.

Bron: http://www.kerkenregister.com/geref_gemeenten.htm

maar om even terug te komen op de leer : Je mag dus ook geen televisie... en Internet is eigenlijk ook taboe... als ik nu eens om me heen kijk... zie ik toch heel veel mensen uit de GG met een televisie...( al dan niet in een kast... ) of Internet (Het gehele forum hier is Internet ) als men zich echt strikt hier aan zou houden... blijft er geen Gerefomeerde gemeente meer over ... dan kan men zich dus niet scharen achter de leer... en dus geen belijdenis doen...

[Faramir]

*schop*

Ik denk er over na om volgend jaar op belijdeniscathechisatie te gaan doen. Op dit moment ben ik dooplid van de Ger.Gem.
Ik heb er al veel over na gedacht, en ben van mening dat ik belijdenis van mijn geloof doe voor God, en niet belijdenis van de leer van de Ger.Gem. voor de gemeente.

Eigenlijk weerhoudt het feit dat ik niet weet of ik in de GerGem blijf mij ervan om belijdenis te doen.
Maar is dat een reden om dan maar belijdenis van mijn geloof achterwege te laten tot ik 'mijn' kerk gevonden heb??

Ik kan je aanraden om eens een met de dominee of een ander persoon die daarover gaat te praten.

Toen mijn vriendin begon aan belijdeniscatechisatie heb ik van de dominee de vraag gekregen of ik mee wou doen. Toen heb ik gelijk aangegeven dat wel te willen doen een jaar lang, oa om mijn vriendin te steunen, maar dat ikzelf nooit belijdenis zou doen. Dat was prima en ik heb een jaar lang meegedaan.

Maar overleg vooraf en maak duidelijk waar jij staat. Dat lijkt me wel zo eerlijk en dan pas kun je met een goed geweten deelnemen aan de belijdeniscatechisatie.

[Prince Caspian]

-Vaarwel-

[Race406]

Ik ben ook met belijdenis cath gestart. Het is mooi om veel dingen over God en de Bijbel te leren. Maar ik vraag me wat dingen af (ik kan ook naar de Ds. gaan, maar dit is even wat anoniemer enzeau). Ik heb last van wat 'bepaalde, niet nader te vernoemen zonden (verslavingen)'. Dan gaat het bijvoorbeeld een tijd enorm goed met alles, en dan ga ik weer nogal hard onderuit. En soms lijkt het wel of 'iets in me' het bewust gaat 'opzoeken'. Ik voel me schijnheilig, en durf dan eigenlijk niet meer te bidden om vergeving daarvoor. Het lijkt me zo hypocriet tegenover God. Dus aan de ene kant wil ik heel erg graag God volgen door middel van belijdenis, aan de andere kant trekken mijn zonden me. Ik ben van plan om zo mijn zonden te belijden, maar ik weet niet hoe ik verder moet gaan. Ga ik door met belijdenis cath, of stop ik daarmee, tot ik, tsja... Ik weet het niet. Tips met hoe te handelen misschien? Meer mensen die hier tegenaan lopen?

He, laatst een heel fijn antwoord van ds. Simons gelezen in de vragenrubriek. Hier ging het ook over last hebben van je zonden.
Hij zei: "Je moet nooit vergeten dat je vlees niet wordt bekeerd, maar je geest/hart!"
Je vlees blijft zondigen. De duivel grijpt elke kans aan om je te laten struikelen en je vervolgens in te fluisteren dat je toch nooit een kind van God kunt zijn. Zie je? Zo verraderlijk gaat hij te werk. Eerst je verleiden en nadat hij zelf je verleid heeft je allerlei onzin influisteren. Je geest echter wil niets liever dan leven voor God.
Lees Romeinen 7:13-26 maar eens. Paulus worstelt daar ook met zijn zonde. MAAR(!!!): Gode zij dank mag hij leven door het volbrachte werk van Jezus Christus! (vers 25).
Als je op jezelf (je vlees) ziet dan kun je inderdaad niets anders dan het ergste vrezen, omdat je zondaar bent. Maar als je mag zien op Jezus Christus, dan mag je weten dat je de beste advocaat hebt die je je maar kunt wensen. En Hij doet dat ook nog eens gratis (Letterlijk pro Deo!!).
Zie niet op jezelf, maar zie op Hem, de overste Leidsman en Voleinder van het geloof! Uit jezelf kun je de zaligheid nooit ontvangen, maar Hij heeft het voor je verdiend! ALLE zonden zijn aan het kruis genageld. Lees het Avondmaalsformulier eens:
"Maar dit wordt ons, geliefde broeders en zusters in de Heere, niet voorgehouden om de verslagen harten van de gelovigen te ontmoedigen, alsof niemand aan de tafel des Heeren zou mogen aangaan dan wie zonder enige zonde is. Want wij komen niet tot het avondmaal om daarmee te betuigen dat wij in onszelf volkomen en rechtvaardig zijn. Integendeel, omdat wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken, belijden wij daarmee dat wij midden in de dood liggen. Wij moeten erkennen dat wij nog vele zonden en gebreken in onszelf aantreffen, bijvoorbeeld dat wij geen volkomen geloof hebben en er niet toe komen God met zo'n ijver te dienen als wij verplicht zijn, maar juist dagelijks strijd hebben te voeren met de zwakheid van ons geloof en onze verdorven vleselijke begeerten. Niettegenstaande dit alles, omdat wij door de genade van de Heilige Geest droefheid over zulke gebreken hebben en wij begeren tegen ons ongeloof te strijden en naar alle geboden van God te leven, zullen wij er ten volle van verzekerd zijn dat geen zonde of zwakheid die tegen onze wil nog in ons overgebleven is, kan verhinderen dat God ons in genade aanneemt en ons zo deze hemelse spijs en drank waardig en deelachtig maakt."
Heb je last van je zonde (en uit je post begrijp ik dat dat zo is)? Belijd ze, en GEEN ENKELE zonde zal kunnen verhinderen dat je kind van Hem mag zijn, en dat Hij niets liever wil, dan dat je straks aan de Tafel van het verbond mag zitten en Zijn dood en opstanding gedenken!

Ik wil hierover best verder met je van gedachten wisselen, pb maar als je daar behoefte aan hebt.
Gods zegen!

[em_ma]

@ Spons: als je belijdenis doet wordt je lid van de gemeente. Dan is het toch logisch dat je daarbij betrokken bent en helpt om de gemeente op te bouwen? Dat wil je dan toch ook?
Paulus schrijft daar in zijn zendingsbrieven toch ook over? Je hangt als gemeente toch niet als los zand aan elkaar?
Als je lid wordt van een sportvereniging, om maar een voorbeeld te noemen, dan sta je daar toch ook achter? Hoeft niet in alles, maar je kiest wel bewust voor een vereniging lijkt mij.

Niet ieder lid zet zich evenveel in voor een gemeente. Dat hoeft mijns inziens ook niet. Ieder heeft zijn of haar eigen gaven.

@ PC: worstelt niet iedereen met bepaalde boezemzonden? Hier op aarde ben je niet vrij van zonden en dat zul je nooit worden. Dat is een utopie.
Als je je zonden belijdt aan Jezus en samen met Hem ervoor wilt strijden... Meer kun je niet doen toch?
God kan je genezen van bepaalde zonden, maar kan ze ook gebruiken als zgn. doorn in het vlees, om je zo dicht bij Hem te houden.

[Wullimpie]

Ik ben ook met belijdenis cath gestart. Het is mooi om veel dingen over God en de Bijbel te leren. Maar ik vraag me wat dingen af (ik kan ook naar de Ds. gaan, maar dit is even wat anoniemer enzeau). Ik heb last van wat 'bepaalde, niet nader te vernoemen zonden (verslavingen)'. Dan gaat het bijvoorbeeld een tijd enorm goed met alles, en dan ga ik weer nogal hard onderuit. En soms lijkt het wel of 'iets in me' het bewust gaat 'opzoeken'. Ik voel me schijnheilig, en durf dan eigenlijk niet meer te bidden om vergeving daarvoor. Het lijkt me zo hypocriet tegenover God. Dus aan de ene kant wil ik heel erg graag God volgen door middel van belijdenis, aan de andere kant trekken mijn zonden me. Ik ben van plan om zo mijn zonden te belijden, maar ik weet niet hoe ik verder moet gaan. Ga ik door met belijdenis cath, of stop ik daarmee, tot ik, tsja... Ik weet het niet. Tips met hoe te handelen misschien? Meer mensen die hier tegenaan lopen?

Geloof je dat God jou zonden kan en wil vergeven, en wil je met Zijn hulp tegen die zonden strijden?
Zo ja, dan mag je ook belijdenis doen.
Je belijd namelijk niet dat je een zondeloos schepsel bent (wie zou dat kunnen!!?), maar je belijd je geloof in Hem.

[Prince Caspian]

-Vaarwel-

[Gerdien B.]

Mooi gedicht

[Prince Caspian]

-Vaarwel-

[Annet76]

Voor de mensen die morgen belijdenis gaan doen (en de anderen ook natuurlijk). Ik kwam onderstaand gedicht tegen, en het raakte me behoorlijk.

Amen

Nu alleen maar 'Amen' zeggen,
Al is 't met gebroken stem
Dan je hand in Gods hand leggen
En op weg gaan, achter Hem.

Nu alleen maar blijven lopen
In het voetspoor van je Heer;
Blijven strijden, blijven hopen,
Wachtend op Zijn wederkeer.

Nu allen Zijn Woord vertrouwen:
"Altijd zal Ik met je zijn";
Als een kind je handen vouwen,
Zijn getuige willen zijn.

Al je twijfel af te leggen
En alleen maar 'Amen' zeggen.

Mooi gedicht, maar wat brengen we van de praktijk terecht?

[henkie]

Mooi gedicht, maar wat brengen we van de praktijk terecht?

Dat hangt vooral af van dit:
"Dan je hand in Gods hand leggen
En op weg gaan, achter Hem."

Gefeliciteerd, Prince!

[meissie88]

Jans1 heeft zondag ook belijdenis gedaan, ik kon er niet bij zijn, en heb haar een kaart gestuurd, daar stond dit gedicht op:

Durf je in deze tijd nog "ja" te zeggen?
Durf je te belijden dat je bij God hoort?
Durf je nog de belofte af te leggen
dat je Hem zult vertrouwen op Zijn Woord?

Kun je 't verdragen als de mensen spotten
omdat de bijbel toch al lang is achterhaald?
Omdat Gods woord voor kind'ren is en zotten,
omdat het Christendom volkomen heeft gefaald?

Geloof het niet, wanneer ze je vertellen
dat God gestorven is of niet bestaat
en dat ook Christus je teleur zal stellen,
en dat Zijn kerk weldra verloren gaat.

Op elke weg zul je de Heer ontmoeten
wanneer je werkelijk naar Hem verlangt.
Zoek overal de sporen van Zijn voeten:
Wie zoekt die vind.-
Wie bidden blijft, ontvangt!

(Nel Benschop)

VOnd het zelf een heel mooi gedicht!

[mw]

Zo, dat was het. Om met de Ds. te spreken, nu ben je niet klaar, maar nu begint het

en dat is iets wat zeker zo is!

Gefeliciteerd allen! En 'welkom in de strijd'.

[*J*]

Mooi gedicht. Deze heb ik ook voorgelezen toen ik belijdenis deed.

Ik heb dus ook belijdenis gedaan, ik was 16 toen ik begon met belijdeniscathegesatie, en toen het moment van belijdenis doen daar was was ik 17. Ik was daar al heel jong mee bezig. Mijn ouders (ik weet het zelf niet meer) zeiden dat ik het er al over had toen ik 12 was. Het was voor mij een hele bewuste keuze. Het geloof was er eigenlijk altijd al, en ik heb niet echt een ommekeer gehad, maar toch wilde ik bewust voor God kiezen en dat voor de hele gemeente, familie en vrienden uitspreken. Wanneer je er aan toe bent weet ik niet, dat verschilt denk ik voor iedereen. Bij mij was het: ik ging naar de gewone cathegesatie, en in de groep van 16 jaar en ouder werd de belijdeniscathegesatie genoemd, er werd gezegd wanneer deze begon, en dat iedereen die misschien belijdenis wilde doen welkom was. Ik voelde me op dat moment persoonlijk aangesproken, alsof de mededeling speciaal voor mij was. Het moment dat je eraan toe bent wordt je denk ik ook vooral door God zelf ingegeven, ik denk niet dat dat (volledig) je eigen keuze is. Jij kiest niet voor God, God kiest voor jou. Tips heb ik niet echt eigenlijk, behalve bidden, en doen wat God je ingeeft.