opvoeding en beleefdheid

[Marnix]

Hehe... vinden je vriendinnen dat ook prettig? Als kinderen mij "u" gaan noemen gaan mijn haren altijd recht overeind staan

Schipje, tante is een familietitel. Of volgende de Van Dale:

tan·te de; v -s zuster van vader of moeder: een lastige ~ vrouw of meisje

Kortom, dan is het toch raar om iedereen die af en toe over de vloer komt, maar Tante te gaan noemen? Over eenduidigheid gesproken....

[Schipje]

Het zal heus officieel wel een familietitel zijn maar als ik niet wil dat mijn kind alleen voornamen zegt (dat vind ik onbeleefd) en mw.... vind ik ook heel raar klinken, dan blijft er volgens mij weinig over en ik denk dat 'tante' dan de beste oplossing is.

En waarom zouden je haren recht overeind gaan staan als (welopgevoede )kinderen je aanspreken met 'u'? Ze vloeken toch niet?

[esli]

Ik wil ook niet me ´u´ aangesproken worden, wordt daar kriebelig en lacherig van.
Een paar van mijn studenten zeggen u tegen me, dat vind ik maar raar.
Ik ga er niet heel moeilijk over doen, ik heb duidelijk gezegd dat ik een ´jij´ ben.
Als ze dan persé u willen zeggen moet dat maar....

Is het trouwens niet onbeleefder dat als er gevraagd wordt jij te zeggen, dat te negeren en u te zeggen?

Verder ga ik er eigenlijk vanuit dat kinderen van vriendinnen (de eerste is op komst) gewoon jij tegen mij zeggen,
van mijn nichtjes en neefjes verwacht ik dat ook. En gewoon voornamen, zeker bij kinderen van vriendinnen.

[TheKeimpe]

Ik wil ook niet me ´u´ aangesproken worden, wordt daar kriebelig en lacherig van.
Een paar van mijn studenten zeggen u tegen me, dat vind ik maar raar.
Ik ga er niet heel moeilijk over doen, ik heb duidelijk gezegd dat ik een ´jij´ ben.
Als ze dan persé u willen zeggen moet dat maar....
Is het trouwens niet onbeleefder dat als er gevraagd wordt jij te zeggen, dat te negeren en u te zeggen?

Nee, het zal meer een kwestie van niet-gewend-zijn zijn, dan van een bewust negeren van je verzoek. Het gaat wel onbeleefd worden als men de nadruk op het woordje "u" gaat leggen om te laten zien "ik zeg lekker toch geen je".

[LeChat]

Ik moet er ook aan wennen dat mensen 'u' tegen me zeggen, hoor. Helemaal als dat cliënten zijn die een stuk ouder zijn dan ik. In bepaalde gevallen zeg ik dan ook wel 'Zeg maar je, hoor', maar dat blijkt soms ook niet te werken. Sommige mensen zien echt tegen je op en weigeren uit respect 'je' te zeggen. Nou ja, dan blijven ze maar vousvoyeren...

[Marnix]

Het zal heus officieel wel een familietitel zijn maar als ik niet wil dat mijn kind alleen voornamen zegt (dat vind ik onbeleefd) en mw.... vind ik ook heel raar klinken, dan blijft er volgens mij weinig over en ik denk dat 'tante' dan de beste oplossing is.

En waarom zouden je haren recht overeind gaan staan als (welopgevoede )kinderen je aanspreken met 'u'? Ze vloeken toch niet?

Haha nee... maar u voelt afstandelijk... formeel. Dus als mensen met wie ik een informele band heb u gaan zeggen heb ik daar gewoon een hekel aan.

Dat tante de beste oplossing is lijkt me maar vreemd. Als je dan toch titels aanleert, leer dan de goede titels aan. Beter dan ze tante leren zeggen tegen mensen die hun tante niet zijn. Laat dan gewoon die titel weg als er geen betere oplossing voor handen is. Oom Marnix? Zeg dan gewoon Marnix want dat oom klopt niet en slaat nergens op

[Mortlach]

Dat tante de beste oplossing is lijkt me maar vreemd. Als je dan toch titels aanleert, leer dan de goede titels aan. Beter dan ze tante leren zeggen tegen mensen die hun tante niet zijn. Laat dan gewoon die titel weg als er geen betere oplossing voor handen is. Oom Marnix? Zeg dan gewoon Marnix want dat oom klopt niet en slaat nergens op

Ik heb vroeger de buurvrouw ook altijd tante genoemd. Tante Lisa klinkt toch beter dan buurvrouw Lisa. Ik vind het wel een mooie tussenoplossing waar "u" te formeel is, maar enkel de voornaam ook weer niet gepast is.

Zijdelings is dit precies zo'n proces waardoor taal verandert. De woordbetekenissen van "oom" en "tante" is blijkbaar voor een deel van de Nederlanders breder dan enkel de titel voor specifieke bloedverwanten.

[esli]

@ TheKeimpe: Dat ben ik met je eens.

Tante zeggen tegen iemand die je tante niet is vind ik idd. 'raar'. Mijn ouders hebben mij dat ook bij een hele rits mensen zo aangeleerd. Nu krijg je dan rare situatie, dat ik iemand uit gewoonte nog tante noem. Als je 26 ben is dat toch een beetje vreemd en er wordt dan ook hard om gelachen. Voor omstanders is het ook gek, ik noem iemand tante, blijkt dat die persoon helemaal geen familie is. Ik vind 'tante' ook niet beleefder dan gewoon de voornaam. De term tante klopt niet en die voornaam hoort gewoon bij die persoon, de keuze lijkt mij makkelijk gemaakt.
Als iemand u tegen mij zegt, schept dat gevoelsmatig afstand. Bij clienten op mijn stage in een psychologiepraktijk vond ik dat op zich wel prima, omdat dat een formele situatie is. Verder voelde ik mij wel jong, dus als er dan u gezegd wordt, lijkt dat misschien wat professioneler . Maar in elke andere situatie vind ik die afstand juist onprettig.

[Marnix]

Hm tja... ik vind het maar raar... Maar goed, ik ben het ook niet gewend... ik heb dan zoiets van, zeg dan gewoon Lisa. Die naam heeft ze niet voor niets gekregen.... Wat is daar nou ongepast aan Maar goed, daar kijkt iedereen weer verschillend tegenaan.

Misschien moeten ze er anders eens een aparte titel voor verzinnen... tante zeggen tegen niet-familie vind ik ook niet gepast Volgens mij is het ook een beetje een tussenvorm... vroeger was mevrouw Achternaam heel normaal. Tegenwoordig is de voornaam noemen heel normaal.... en er is een groep die daar tussenin zit, die mevrouw Achternaam niet meer zien zitten maar de voornaam ook niet.... en tante als tussenoplossing hebben bedacht.

Volgens mij is de lijn van nu wel dat titels op zich niet zoveel zeggen.... en beleefdheid steeds minder op zo'n manier tot uitdrukking komt... maar het meer gaat om de houding en minder om vormen.

[Funlover]

Ik vind wel comisch die nep tante's en oom's.
Toch niet heel raar?
Iedereen heeft ze blijkbaar

Ik vind voornamen ook niet zo heel netjes staan. En om nou moeder van.... of mevrouw te zeggen is ook niets.
Tante of Oom klinkt gewoon gemoedelijk...
En ook ik zeg het nog tegen bepaalde mensen die bepaald geen tante zijn

[paprikameisje2]

hier gewoon allemaal bij de voronaam en je! ook de omes en tantes, die noem ik ook net bij oom en tante... maar ook gewoon bij de naam.

Vind het prima zo!

overigns zou ik het wel prettig vinden als ikhet voor elkaar zou krijgen dat onze uk in de toekomst u zegt tegen oudere mensen, dus opa's en oma's, leerkrachten en 'vreemden'.

[TheKeimpe]

@Marnix: ons buurjongentje begon na een paar dagen al met "hé {voornaam}" en daar voelde ik me totaal niet prettig bij. Dus ik heb hem toen gauw geleerd: "buurman {voornaam}". Hij is mijn vriendje niet...

[pannenkoek]

@ TheKeimpe: Dat ben ik met je eens.

Tante zeggen tegen iemand die je tante niet is vind ik idd. 'raar'. Mijn ouders hebben mij dat ook bij een hele rits mensen zo aangeleerd. Nu krijg je dan rare situatie, dat ik iemand uit gewoonte nog tante noem. Als je 26 ben is dat toch een beetje vreemd en er wordt dan ook hard om gelachen. Voor omstanders is het ook gek, ik noem iemand tante, blijkt dat die persoon helemaal geen familie is. Ik vind 'tante' ook niet beleefder dan gewoon de voornaam. De term tante klopt niet en die voornaam hoort gewoon bij die persoon, de keuze lijkt mij makkelijk gemaakt.
Als iemand u tegen mij zegt, schept dat gevoelsmatig afstand. Bij clienten op mijn stage in een psychologiepraktijk vond ik dat op zich wel prima, omdat dat een formele situatie is. Verder voelde ik mij wel jong, dus als er dan u gezegd wordt, lijkt dat misschien wat professioneler . Maar in elke andere situatie vind ik die afstand juist onprettig.

Hier is het tegen goede vrienden van ons 'oom en tante' door onze kinderen.
Bij de voornaam vinden we niet netjes. Ze zijn wel 30 jr ouder, en meneer en mevrouw vinden we maar niks.

[Schipje]

@Marnix: ons buurjongentje begon na een paar dagen al met "hé {voornaam}" en daar voelde ik me totaal niet prettig bij. Dus ik heb hem toen gauw geleerd: "buurman {voornaam}". Hij is mijn vriendje niet...

Dat ben ik met je eens, Natuurlijk heeft iedereen niet voor niks een voornaam maar als een kind een volwassene bij de voornaam noemt KAN het snel brutaal klinken.

[TheKeimpe]

Zeker uit de mond van dit buurjongentje...