Het geven van een pedagogische tik...

[paprikameisje2]

k hoop ook niet dat die gedachte in je op komt.... om te slaan... of te denken.. wat zou ik die ff graag op zn of haar billen willen geven

vraag me af om iets positiefs weg te halen wel d eoplossing is! vooral bij erg kleine kinderen die nog geen overzicht over de gevolgen die hun gedrag geeft hebben.

Op school bij de kleuters ben ik altijd kort! als ik iets ongewenst zie is het vaak, wil je dat even laten, of zo gaan we niet met elkaar om, en meer maak ik er neit viul aan. Negative aandacht, ook al is het stemverheffing is ook aandacht! ga liever achteraf wel weer een compliment geven...

ach.. wat klinkt het of ik et prima weet.. de praktijk gaat ook niet altijd goe dhoor! bij mij zitten ook heeeel soms wel eens kindjes op de gang, wat soms achteraf dan ook wel mijn schuld is.

[MissF]

Ja en weet je hoe onwijs irritant het is om steeds maar te zeggen tegen kinderen (ik werk op een buitenschoolse opvang, met niet de liefste kinderen); `Ik heb je al zo vaak gewaarschuwd nu, als je het nog een keer doet dan krijg je zo geen snoepje´.....Of; `Nu je alweer niet geluisterd heb vind ik niet dat je een snoepje verdiend hebt´.
Altijd maar dat dreigen of iets positiefs weghalen, daar wordt je pas gek van. Begrijp me goed, de kinderen op m´n werk wil ik niet eens slaan want het zijn mijn kinderen niet en ik wil niks geen gezeur met ouders.
En mag een kind niet van je schrikken? Als je met stemverheffing praat schrikt een kind ook. Als de politie mij een boete geeft schrik ik ook. Het moet toch ook gewoon duidelijk zijn wie de regels bepaald. En uiteraard weer: doe het niet te vaak want dan verstoord het de relatie inderdaad wel maar houd de sfeer van liefde en aandacht voor je kind. Dat kan prima; ook met een pedagogische tik.

Ik denk dat dreigen ook nooit goed is. Duidelijk en consequent zijn wel. Op mijn werk is altijd de regel: twee keer waarschuwen, derde keer voor 10 minuten naar je kamer. In een enkel geval maak ik een uitzondering, als een jongere dreigend is tegen mij of een medejongere, dan gaat hij meteen naar zijn kamer voor 10 minuten.
Maar ook bij een kind werkt dat denk ik het beste: duidelijkheid. Dus niet dreigen van: ik heb je al zoveel gewaarschuwd en dus...of dan...maar van tevoren al duidelijk hebben wat er van een kind verwacht wordt, en wat de gevolgen zijn als hij wel iets doet wat niet mag.
Ook probeer ik mijn stem niet te verheffen, op mijn werk zijn we er zo in getraind dat we dat uit professionaliteit al veel minder doen dan mijn neiging is, en ik heb bedacht dat ik dat ook best thuis kan gebruiken
Maar ik snap ook heus wel dat er soms momenten zijn dat zoiets volhouden lastig is, maar ik merk op mijn werk dat dit zoveel baat heeft bij jongeren die toch wel heel flinke problemen hebben, ook gedragsproblemen. Zodra ik de teugels laat vieren is het weer mis met bepaalde jongeren. Dan maar altijd consequent en geen uitzonderingen. Nu hoeft dat bij mijn eigen kind niet, want die is niet gedragsgestoord voor zover ik nu kan zien , maar de basis lijkt me wel goed.
(en wie weet praat ik over 10 jaar totaal anders, en merk ik dat het in een thuissituatie veel moeilijker is om ermee om te gaan dan op mijn werk, maar tot nu toe werkt het goed hier)

[Samanthi]

Maar om dan maar even terug te komen op mijn kleinzoon. Als negatief niet aan komt, denk je dat positief wel aan komt? Dat hij dat kan opslaan?
Gelijk maar mij verdedigen want krijg vast ander weer een hoop gezeur over me heen. Ik vind dat je inderdaad je kind ten alle tijden positief moet benadrukken.
Dus de goede dingen (bij wijze van spreke) ophemelen. En de negatieve dingen bagatelliseren. Een duim op hoog is net zo snel gemaakt als een duim omlaag zeg ik altijd maar.

Maar als kinderen iets doen wat gevaarlijk is voor hen zelf of anderen zul je daar toch echt anders mee om moeten gaan.
Je kunt moeilijk zeggen als een kind denkt dat zijn broertje sneller de trap af is als je hem duwt zeggen: sjonge, dat was goed bedacht van jou! Dan zal je eerste reactie toch echt zijn: ben jij helemaal betoeterd! En na een tweede keer misschien ook nog maar na de derde keer zul je toch echt harder op moeten treden. Lijkt mij.
En dan is voor mij knijpen in een arm hetzelfde als een tik. Ik heb de armpjes gezien waar door vader of moeder in geknepen werd. Nee, het kind werd nooit geslagen........ want dat kon niet. Maar af en toe pakten ze hem even stevig vast.....jaja.

uiteraard, ik zei toch al corrigeren doe je toch al meer dan je lief is,maar die andere x dat hij niemand de trap afduwt dan juist reageren, steeds weer, desnoods met een plakker op en kaart oid, dat werkt veel en veel effectiever dan die correctie als het mis gaat. dat werkt bij de moeilijkste kinderen. structuur, duidelijkheid en positieve aandacht, dus aandacht als het goed gaat!

[Schipje]

Ja en weet je hoe onwijs irritant het is om steeds maar te zeggen tegen kinderen (ik werk op een buitenschoolse opvang, met niet de liefste kinderen); `Ik heb je al zo vaak gewaarschuwd nu, als je het nog een keer doet dan krijg je zo geen snoepje´.....Of; `Nu je alweer niet geluisterd heb vind ik niet dat je een snoepje verdiend hebt´.
Altijd maar dat dreigen of iets positiefs weghalen, daar wordt je pas gek van. Begrijp me goed, de kinderen op m´n werk wil ik niet eens slaan want het zijn mijn kinderen niet en ik wil niks geen gezeur met ouders.
En mag een kind niet van je schrikken? Als je met stemverheffing praat schrikt een kind ook. Als de politie mij een boete geeft schrik ik ook. Het moet toch ook gewoon duidelijk zijn wie de regels bepaald. En uiteraard weer: doe het niet te vaak want dan verstoord het de relatie inderdaad wel maar houd de sfeer van liefde en aandacht voor je kind. Dat kan prima; ook met een pedagogische tik.

Ik denk dat dreigen ook nooit goed is. Duidelijk en consequent zijn wel. Op mijn werk is altijd de regel: twee keer waarschuwen, derde keer voor 10 minuten naar je kamer. In een enkel geval maak ik een uitzondering, als een jongere dreigend is tegen mij of een medejongere, dan gaat hij meteen naar zijn kamer voor 10 minuten.
Maar ook bij een kind werkt dat denk ik het beste: duidelijkheid. Dus niet dreigen van: ik heb je al zoveel gewaarschuwd en dus...of dan...maar van tevoren al duidelijk hebben wat er van een kind verwacht wordt, en wat de gevolgen zijn als hij wel iets doet wat niet mag.
Ook probeer ik mijn stem niet te verheffen, op mijn werk zijn we er zo in getraind dat we dat uit professionaliteit al veel minder doen dan mijn neiging is, en ik heb bedacht dat ik dat ook best thuis kan gebruiken
Maar ik snap ook heus wel dat er soms momenten zijn dat zoiets volhouden lastig is, maar ik merk op mijn werk dat dit zoveel baat heeft bij jongeren die toch wel heel flinke problemen hebben, ook gedragsproblemen. Zodra ik de teugels laat vieren is het weer mis met bepaalde jongeren. Dan maar altijd consequent en geen uitzonderingen. Nu hoeft dat bij mijn eigen kind niet, want die is niet gedragsgestoord voor zover ik nu kan zien , maar de basis lijkt me wel goed.
(en wie weet praat ik over 10 jaar totaal anders, en merk ik dat het in een thuissituatie veel moeilijker is om ermee om te gaan dan op mijn werk, maar tot nu toe werkt het goed hier)

Ik zou het knap vinden als mensen zonder stemverheffing kunnen praten. Ik merk dat ik dat nu al doe (8 mnd is ze) als ze aan iets zit wat niet mag. Als ze dat doet zeg ik meestal "eh, eh," dan kijkt ze en gaat ze lachen en als ze er dan weer aan zit zeg ik "nee, dat mag niet, nee", dan zeg ik wat ze wél mag en draai haar naar haar eigen speeltjes, als ze dan weer aan iets zit wat niet mag (en als ik dat zat ben) tel ik tot 3 en dan moet ze even in de box (wat ze geen probleem vind ) ik merk nu al dat ik dat "nee" en tot 3 tellen al met stemverheffing doe, heel irritant van mijzelf maar ik heb het idee dat het anders totaal niet overkomt.......?

[qwast]

Er staan hier nog wat vragen voor me open.

qwast: wat begrijp je niet?
Dat God slaat? Job 5: 18 Want Hij verwondt en Hij verbindt,
Hij slaat en zijn handen helen.

Dat je de Bijbel erbij haalt. De Bijbel wordt o zo vaak misbruikt in dit soort situaties en het vijfde gebod erboven gehangen.

Gerdien: ik vind ook dat kinderen niet de hele dag in een wandelwagen op een huishoudbeurs horen. Die is voor dwaze volwassenen die denken er nog iets nieuws te kunnen vinden om vervolgens er dik voor te betalen en dan nog denken dat ze een koopje hebben

Hier ben ik het volledig met je eens, tante tortel. Kinderen moeten zich vaak aanpassen aan de lusten van de volwassenen en dan vinden ze het gek dat kinderen lastig worden.

En ik kreeg geen tik maar een paar flinke klappen op mijn blote billen.

Sorry, maar ik vind dit dus ook echt niet kunnen.
Het kan namelijk wel tot trauma's lijden.

Nee hoor, wanneer mijn moeder nu weer een kind zou krijgen (dat is fysiek onmogelijk ) dan zou ze weer zo kunnen opvoeden en leidt die klap niet tot trauma. Ik vind het jammer dat je verder helemaal niet op mijn posts in gaat en ik vind het ook jammer dat je je eigen trauma's alleen aan geslagen worden relateert. Ik kan me niet voorstellen dat er bij jou opvoeding niet meer meespeelde dan alleen af en toe een tik of klap (op de manier zoals ik hierboven ergens beschreef). Maargoed, zolang je alleen maar blijft herhalen wat je zegt ben ik weg uit dit topic want dat is geen discussie.

Weet je, ik begrijp 2 dingen niet (eigenlijk wel 3):
1. wat de noodzaak van die tik is;
2. waarom die tik op de billen gegeven moet worden
3. waarom die tik op de blote billen gegeven moet worden.
En ik vind het fijn voor je dat je er geen trauma's aan over gehouden heb, maar ik denk toch niet dat dit de manier van opvoeden is. Verder denk ik dat één en ander ook te maken heeft met (wat al eerder door iemand is gezegd) de sensitiviteit van het kind.

[Schipje]

In dit topic gaan de discussies volgens mij niet meer over 'de pedagogische tik'.
Mensen hebben het hier voornamelijk over slaan, trauma's, mishandeling e.d.

Volgens mij moet je altijd nuchter proberen te blijven in alle dingen (ja, ik ook en vind't moeilijk), als je zegt tegen een kind dat het strontvervelend is of je geeft je kind een oplawaai in een woedende bui zijn dat slechte zaken, dat voorop!
Tegelijkertijd zijn we ook mens en geloof ik dat iedereen dat een keer kan overkomen (behalve mensen met zachte, geduldige of verstandige karakters ) als dat EEN KEER gebeurd krijgt een kind daar heus geen trauma's van, wel als het gewoon gaat worden. Ook denk ik dat ouders het goede voorbeeld geven en eerlijk zijn naar hun kind toe als ze dan welgemeent sorry zeggen. Zo leert een kind m.i. ook dat papa en mama ook weleens fouten maken.

[paprikameisje2]

In dit topic gaan de discussies volgens mij niet meer over 'de pedagogische tik'.
Mensen hebben het hier voornamelijk over slaan, trauma's, mishandeling e.d.

.

ik vind pedagogische tik, hetzelfde als een tik verkopen! dus... dan sla je!

[Riska]

maar 'kben geen pedagoog, dus ik mis misschien ook wel wat kennis daarin.

Moet je eens aan kinderen van pedagogen vragen hoe de opvoeding is geweest. Vaak hoor je dan dat ze er thuis niks van terechtbrachten! Vroeger was een veelgelezen boek het boek van Dr. Spock. Zijn zoons deden later een boekje over hem open en dat was niet positief. Dus wat dat betreft... we maken allemaal fouten.

Wat bedoeld is in dit topic is, dat een pedagogische tik (als die al bestaat) kan uitlopen in meer en in ongewenste zaken. Het is soms maar een verdraaid kleine stap.
Daar komt bij dat voor sommigen de Bijbel aangeeft dat je de roede moet hanteren naar je kinderen toe en dan kan het mis gaan.

[TheKeimpe]

Je laatste opmerking zet mij aan het denken Riska. Hoe zat dat dan vroeger? Toen was een lijfstraf heel gewoon, zelfs de meester op school mocht met een liniaal meppen. Zouden toen veel kinderen hierdoor een trauma opgelopen hebben?

[Jess]

Het staat mij anders nog heel helder voor de geest dat in mijn schooljaren (jaren 80) 2 meesters ook nog regelmatig hun handen niet thuis hielden. Als ze dat toch bij mijn kinderen geflkt hadden, ik zou flippen echt waar. Van 1 jongen staat me nog altijd voor de geest dat hij bloedend voor de wasbak stond. Vreselijk.

[Riska]

Je laatste opmerking zet mij aan het denken Riska. Hoe zat dat dan vroeger? Toen was een lijfstraf heel gewoon, zelfs de meester op school mocht met een liniaal meppen. Zouden toen veel kinderen hierdoor een trauma opgelopen hebben?

Ik ben 70... en ja, ik heb er een trauma aan overgehouden. Niemand vond het gek dat er geslagen werd. Mijn herinnering gaat terug naar mijn plm. vierde jaar tot mijn dertiende - en nog jaren en jaren later hoorde ik in mijn slaap de woorden: "doe je broek naar beneden"... en dan volgde een gigantisch pak slaag en nooit met de blote handen van mijn vader - als kind maakte ik kennis met veel dingen waarmee je kon slaan.
Op school moesten we in de rij staan voor we de klas in gingen. Geen schone handen? Een slag met de liniaal op je handen en ze alsnog wassen. Kinderen die linkshandig waren: hand vastgebonden op de rug of iedere keer als de pen toch verkeerd werd opgepakt een fikse klap met de lat. Ik was gelukkig rechtshandig...

Overigens: de opvatting was ook dat kinderen niet rouwen. Ik verloor mijn moeder als kleuter van net vier en men ging ervan uit dat een kind daar geen probleem mee had. Vader hertrouwde (overigens pas na drie jaar en zo'n 30 huishoudsters later) en dat werd mijn moeder. Bijna 50 jaar later kwam ik alsnog in een rouwproces terecht.

Gezegend deze tijd dat er toch heel anders over slaan gedacht wordt. En ja, ik reageer in dit topic vaak emotioneel. Het heeft mij beschadigd, want er was bepaald geen veilige jeugd. Er is nooit grond onder de voeten gelegd als je begrijpt wat ik bedoel.
En ook: gezegend deze tijd dat kinderen volop betrokken worden bij alles wat met rouw te maken heeft...

[Schipje]

Nou dat is waar hoor Riska, we leven wat dat bereft in een heel goede tijd.
Wat ik wel opvallend vind is dat je 100% tegen de pedagogische tik bent (als ik het goed begrepen heb) en je daarmee, met alle respect, een beetje doorslaat naar de andere kant. Ik denk dat je jeugdtrauma's niks te maken hebben met een pedagogische tik. Je bent echt vreselijk behandeld, hard geslagen en je moeder is ook nog overleden toen je een klein kind was. Vind het echt erg, ik denk dat je dan echt in je verdere leven heel wat te verwerken hebt...

Mijns inziens krijgt niemand van een pedagogische tik, en dan bedoel ik een echte, dus geen knal, een trauma. Ik ben het wel van harte met je eens dat er gevaar is voor meer, voor harder en uit woede of onmacht. Maar een pedagogische tik, gegeven met gezond verstand en uit liefde om een kind echt recht te zetten in zijn doen en laten is niet traumatisch. Natuurlijk zullen veel mensen zeggen: waarom praat je niet? Praten met een kind van 1.5 jaar lijkt mij nogal lastig. Begrijp me goed: ik wil mijn kind nooit slaan en nooit een pedagigische tik verkopen. Maar ik veroordeel geen mensen die dat wel doen op de hierboven beschreven manier.

[paprikameisje2]

mijn ervaring is dat je een kind van 1,5 ook echt wel iets duidelk kan maken zonder te slaan. als onze uk iets deed wat niet mag, zette ik haar latijd in een andere situatie neer. Overigens was zij in de zomer anderhalf, scheelt weer, omdat ze dan negen van de tien keer buiten zijn.

Denk zelf ook hoe je bent. Kan mij het schelen hoeveel troep ze maakt. Of er perongeluk wat om gaat door het spel oid... Ben dnek ik wel erg makkelijk, als ze beneden is is het hier ook een giga bende.

Ach... en als ze een keer stennis maakt met de jas aandoen, tis niet anders als gezond die ontwikkeling hoort erbij. Dus... dan gaanwe gweoon tien minuten later weg.

[Samanthi]

Je laatste opmerking zet mij aan het denken Riska. Hoe zat dat dan vroeger? Toen was een lijfstraf heel gewoon, zelfs de meester op school mocht met een liniaal meppen. Zouden toen veel kinderen hierdoor een trauma opgelopen hebben?

Het was vanaf de tijd van "de verlichting" al verboden om als leerkracht lijfstraffen uit te delen. Dat het wel gedaan werd en wordt, etekend niet dat het goed is en dat er geen trauma aan overgehouden werd/wordt

[Riska]

Mijns inziens krijgt niemand van een pedagogische tik, en dan bedoel ik een echte, dus geen knal, een trauma. Ik ben het wel van harte met je eens dat er gevaar is voor meer, voor harder en uit woede of onmacht. Maar een pedagogische tik, gegeven met gezond verstand en uit liefde om een kind echt recht te zetten in zijn doen en laten is niet traumatisch.

Ik blijf ervoor waarschuwen. Ik heb jaren in de kinderbescherming gewerkt. Kinderhuizen vol met kinderen waarbij die 'pedagogische tik' toch uit de hand gelopen is. Want weet je - vandaag reageert het kind erop, morgen doet het hetzelfde weer. En dan kan het zijn dat het zomaar uit de hand loopt.
Ik kan er niet genoeg voor waarschuwen. Niet alleen uit eigen ervaring - en daar was helemaal niks pedagogisch aan, dat weet ik - maar ook uit wat ik gezien heb in latere jaren. Ga met dr. Rensink praten (schoolarts) die al jaren en jaren waarschuwt tegen de pedagogische ik en het gevaar van uitlopen op iets anders.

En wat een hummel van 1,5 jaar betreft: PPM geeft al wat aan. Zo'n kindje kun je heel goed uit een situatie halen. Een speeltje weghalen of wat dan ook.