Het geven van een pedagogische tik...

[tante-tortel]

Omdat zij dat doet naar mij toe? Anderen doen het allemaal fout en zoals ik het doe werkt het ook. Dus een PT is helemaal niet nodig.
En ik heb niet gezegd dat de PT niet werkt! Of dat hij die kreeg.

En ja, ik begrijp dat ouders soms wanhopig zijn en daardoor bepaalde dingen doen.
Gelukkig begrijpt de hulpverlening dat ook....... En zadelt zulke mensen niet op met nog meer schuldgevoel.. zoals hier.

[qwast]

En ik heb niet gezegd dat de PT niet werkt! Of dat hij die kreeg.

Arm kind. Het is dus duidelijk dat een pak slaag bij hem niet geholpen heeft en werkt. Hoe hard je dat ook roept.
Bij andere kinderen komt dat 20 jaar later pas openbaar. En dan blijkt dit voor allerlei trauma's gezorgd te hebben. En dan is de opvoeding niet meer over te doen.

[tante-tortel]

En ik heb niet gezegd dat de PT niet werkt! Of dat hij die kreeg.

Arm kind. Het is dus duidelijk dat een pak slaag bij hem niet geholpen heeft en werkt. Hoe hard je dat ook roept.
Bij andere kinderen komt dat 20 jaar later pas openbaar. En dan blijkt dit voor allerlei trauma's gezorgd te hebben. En dan is de opvoeding niet meer over te doen.

Nogmaals, hij is niet geslagen. En trauma,s zijn dus ook niet aan de orde.

[sweetrobertus]

Na een tijdje mee te hebben gelezen nu ook een reactie van mij.
Ik ben het met TT eens; slaan is heel iets anders dan een pedagogische tik! een tik is kort, niet hard en alleen bedoeld als schrikreactie. Ben ik een voorstander van een pedagogische tik? NEE, maar... of ik hem nooit zal geven...ehm... hoop het niet.
maar ik ben het absoluut met TT eens dat ouders soms wanhopig kunnen zijn... volgens mij is slaan dan echt niet de goede optie (daarvan ken ik te veel voorbeelden uit mijn jeugd ) maar het kan wel zijn dat een pedagogische tik misschien een middel is. Volgens mij ligt dit voor elk kind anders.
Misschien komt de reactie van TT richting MissF kleinerend over maar eerlijk gezegd vind ik persoonlijk het argument van MissF ook echt niet sterk. Ik heb ook een zoontje in die leeftijd...ik heb hem ook nog nooit een tik gegeven, dat is/was gelukkig ook niet nodig maar het is ook allemaal nog behoorlijk onschuldig wat hij doet.
Natuurlijk moeten we als volwassen ons kunnen beheersen maar daarnaast blijven we ook gewoon mens, met alle fouten en gebreken die daarbij horen! Is dat een excuus? Nee ook weer niet, maar laten we inderdaad niet over een ander oordelen. Begin bij jezelf. Iedereen mag zijn eigen mening hebben en voor of tegen zijn maar veroordeel de ander niet!

[Harm-J]

Tante Tortel,

Lang verhaal, kort verhaal, geen één kind is het zelfde, alsmede dat jij één situatie niet kunt laten dienen als voorbeeld model! Feit is en blijft, dat een volwassene dingen "kan en dat dit kan beredeneren en dit men mag verwachten, " op een volwassen niveau, op die gronden een beslissing kan nemen. Een kind kan dit niet!!

Men kan nog zulk een voorstander zijn van een pedagogische tik, om wat voor redenen dan ook, feit is dat geen enkele volwassene kan zeggen, waar de grens ligt. Ja enkel als men de zaak nuchter of van een afstand weet te bekijken, dus niet tijdens het gebeuren zelf of ten tijde van een schrikreactie als een kind een actie uitvoert waarvan de ouder denkt dat het niet verantwoordelijk is of gevaar oproept.

Hoeveel ouders hebben vaak of later geen spijt van een uitgedeelde pedagogische tik, waarvan ze op "dat moment" vonden dat het volledig pedagogisch verantwoord was......

T.Tortel jij blijft in mijn ogen zaken bekijken vanuit een volwassene, waarbij jij stelt dat het of een kind geen schade oploopt. Kan jij in de toekomst kijken, kan jij zien, wanneer jij of anderen in de toekomst misschien niet meer de grens zien, weten tussen wat jij verstaat een verantwoorde pedagogische tik is en wat niet. Dat kun jij m.i. niet, enkel beredeneert van uit jouw eigen "volwassen en nuchtere visie". Kun jij bepalen of een kind in de toekomst geen negatieve ervaringen heeft opgedaan van een pedagogische tik...?

Het is m.i. altijd fout om te stellen een kind ..dit...of een kind dat..., een kind dreef de ouders tot wanhoop. Vraag je zelf eens af, hoe is het zover gekomen met dat kind, ligt dat misschien niet aan de ouders zelf....? Een kind is een kind, dat moet je benaderen en behandelen vanuit zijn/haar niveau, wat voor het kind begrijpelijk is. Alle begrip voor mensen die een kind een tik (van schrik) geven als het reikt naar een hete theepot o.d. Vraag is en blijft waar trek je de grens, kun je nog wel een grens trekken. De grens tussen een pedagogische tik en kindermishandeling is filterdun.

[esli]

Harm-J, TT zegt toch dat er geen tik is uitgedeeld en dat er op grond daarvan geen traumatische ervaring kan zijn.
Daarnaast is het te makkelijk om te zeggen dat het de 'schuld' van de ouders is als het kind onhandelbaar is. Daar kunnen heel veel redenen voor zijn.
Het slaan van een kind is mi. altijd fout, maar als ik sommige situaties lees, begrijp ik wel dat sommige ouders echt wanhopig kunnen zijn. En dat hoeft dus niet de fout van de ouders te zijn.

[Riska]

In het specifieke geval van wat TT beschrijft is er geen sprake van schuld bij de ouders. Dat is duidelijk. Sommige kinderen hebben nou eenmaal een vorm van een gedragsstoornis die op professionele wijze behandeld/aangepakt moet worden.

Waarin ik wél geheel met Harm-J meega is dat wij als volwassenen reageren en niet vanuit het kind. Hoe het kind iets ervaart wat "alleen maar" - let op de aanhalingstekens! - bedoeld is als pedagogische tik.
En dat kan wel eens veel heftiger zijn dan volwassenen bedoelden.

[tante-tortel]

Ook kinderen worden geboren met een bepaalde afwijking waardoor hun hersenen b.v. bepaalde singnalen niet goed op kunnen slaan of verwerken.
En dan kunnen het enorme ettertjes zijn en een gevaar voor zichzelf of anderen.
Dan vind ik een opmerking van: het blijft een kind erg kortzichtig.
Dat is ook precies wat ik bedoel. De hulpverlening zal de ouders echt niet opzadelen met een schuldgevoel, die zien gelukkig scherp wat er aan de hand is. Maar dat doen de mensen om je heen wel even voor je. Die veroordelen en komen met zulke opmerkingen als die hier genoeg te lezen zijn. En Harm-jan zal er vanuit zijn visie dat nog eens even aanvullen.
Ik gaf hier misschien één voorbeeld maar er zijn er honderden te geven.
En ja, er zijn ook genoeg voorbeelden van kinderen die wel uit de band lopen door verkeerde opvoeding.


Er wordt even voorbij gegaan dat een kind ook geboren en ontvangen wordt met zonde bevlekt. Ook een kind!
Ik heb in het begin van deze discussie gewezen op de verhouding van God tussen Zijn kinderen.
Ook wij zijn allemaal kinderen en worden door God getuchtigd. Geslagen op allerlei manieren. Waarom? Om ons pijn te doen? Of om te zorgen dat wij ver weg van de zonde vluchten. In liefde! En vinden we dat fijn? Nou bepaald niet. Doet het pijn? Ja, enorm pijn kan het doen.
Daarin zijn wij als ouders op aarde een afspiegeling van.

Dan nogmaals: moet je dan maar er op los gaan slaan? Nee.
Moet je dan maar met een rietje slaan? Nee.
Met een roede? Nee.
Maar vergeet niet dat kinderen straf geven door ze af te zonderen even goed een trauma kan opleveren dan een pak slaag. ( ik heb daarom nooit mijn kind in een kast gezet of apart in een donkere gang, en ben daardoor claustrofobisch geworden)
Een tik is en blijft een korte slag op billen en geeft even schrik en nauwelijks pijn.

En voor de duidelijkheid ( er zijn mensen hier die niet goed kunnen lezen) dit jongetje is juist nooit geslagen omdat de ouders juist bij hem erg bang zijn dat ze dan meer zouden doen dan ze kunnen verantwoorden. Prima vind ik dat. Juist heel goed gedaan zeg ik dan!

[Anne 80]

Ik kreeg vroeger nogal eens een tik als ik na verschilende keren waarschuwen niet luisterde.
En het hielp! Ik had echt ontzag voor mijn moeders handen
En ik heb er echt niks aan overgehouden. Het was dan ook echt mijn verdiende loon.
Tja, je weet als kind dan wel tot hoever je kunt gaan.
Ik zou er als moeder ook geen zin in hebben om 20 keer te waarschuwen. Als ze nog heel klein zijn is het natuurlijk anders, maar kinderen die echt goed weten waar ze mee bezig zijn, zou ik echt wel een PT geven.

[qwast]

Tante Tortel,

Lang verhaal, kort verhaal, geen één kind is het zelfde, alsmede dat jij één situatie niet kunt laten dienen als voorbeeld model! Feit is en blijft, dat een volwassene dingen "kan en dat dit kan beredeneren en dit men mag verwachten, " op een volwassen niveau, op die gronden een beslissing kan nemen. Een kind kan dit niet!!

Men kan nog zulk een voorstander zijn van een pedagogische tik, om wat voor redenen dan ook, feit is dat geen enkele volwassene kan zeggen, waar de grens ligt. Ja enkel als men de zaak nuchter of van een afstand weet te bekijken, dus niet tijdens het gebeuren zelf of ten tijde van een schrikreactie als een kind een actie uitvoert waarvan de ouder denkt dat het niet verantwoordelijk is of gevaar oproept.

Hoeveel ouders hebben vaak of later geen spijt van een uitgedeelde pedagogische tik, waarvan ze op "dat moment" vonden dat het volledig pedagogisch verantwoord was......

T.Tortel jij blijft in mijn ogen zaken bekijken vanuit een volwassene, waarbij jij stelt dat het of een kind geen schade oploopt. Kan jij in de toekomst kijken, kan jij zien, wanneer jij of anderen in de toekomst misschien niet meer de grens zien, weten tussen wat jij verstaat een verantwoorde pedagogische tik is en wat niet. Dat kun jij m.i. niet, enkel beredeneert van uit jouw eigen "volwassen en nuchtere visie". Kun jij bepalen of een kind in de toekomst geen negatieve ervaringen heeft opgedaan van een pedagogische tik...?

Het is m.i. altijd fout om te stellen een kind ..dit...of een kind dat..., een kind dreef de ouders tot wanhoop. Vraag je zelf eens af, hoe is het zover gekomen met dat kind, ligt dat misschien niet aan de ouders zelf....? Een kind is een kind, dat moet je benaderen en behandelen vanuit zijn/haar niveau, wat voor het kind begrijpelijk is. Alle begrip voor mensen die een kind een tik (van schrik) geven als het reikt naar een hete theepot o.d. Vraag is en blijft waar trek je de grens, kun je nog wel een grens trekken. De grens tussen een pedagogische tik en kindermishandeling is filterdun.

Jij brengt precies onder woorden hoe ik het ervaar.

[qwast]

In het specifieke geval van wat TT beschrijft is er geen sprake van schuld bij de ouders. Dat is duidelijk. Sommige kinderen hebben nou eenmaal een vorm van een gedragsstoornis die op professionele wijze behandeld/aangepakt moet worden.

Daarom ook heel goed dat er professionele hulp gezocht is. Dit komt nogal eens te laat namelijk.

Waarin ik wél geheel met Harm-J meega is dat wij als volwassenen reageren en niet vanuit het kind. Hoe het kind iets ervaart wat "alleen maar" - let op de aanhalingstekens! - bedoeld is als pedagogische tik.
En dat kan wel eens veel heftiger zijn dan volwassenen bedoelden.

waarbij ik aan wil vullen dat de reacties van de kinderen later heftiger (kunnen) zijn dan op het moment zelf.

[Samanthi]

Ook kinderen worden geboren met een bepaalde afwijking waardoor hun hersenen b.v. bepaalde singnalen niet goed op kunnen slaan of verwerken.
En dan kunnen het enorme ettertjes zijn en een gevaar voor zichzelf of anderen.
Dan vind ik een opmerking van: het blijft een kind erg kortzichtig.

hoezo het is en blijft een kind.

Dat is ook precies wat ik bedoel. De hulpverlening zal de ouders echt niet opzadelen met een schuldgevoel, die zien gelukkig scherp wat er aan de hand is.

Als je een kind eens onredelijk behandelt of straft hoef je niet meteen een schuldgevoel te hebben, maar dat betekend nog niet dat het goed of geoorloofd is, je bent een mens met fouten en gebreken, dat betekent dat je ook in je opvoeding fouten maakt.

Maar dat doen de mensen om je heen wel even voor je. Die veroordelen en komen met zulke opmerkingen als die hier genoeg te lezen zijn. En Harm-jan zal er vanuit zijn visie dat nog eens even aanvullen.

tussen veroordelen en je tegen de pT keren of deze goedpraten of bijbels beargumenteren, het zijn allemaal verschillende zaken

Ik gaf hier misschien één voorbeeld maar er zijn er honderden te geven.
En ja, er zijn ook genoeg voorbeelden van kinderen die wel uit de band lopen door verkeerde opvoeding.

ja dat klopt maar dat heeft hier niets mee te maken.

[Samanthi]

En voor de duidelijkheid ( er zijn mensen hier die niet goed kunnen lezen) dit jongetje is juist nooit geslagen omdat de ouders juist bij hem erg bang zijn dat ze dan meer zouden doen dan ze kunnen verantwoorden. Dit vind ik nu geweldig

super deze ouders nemen verantwoordelijkheid al voor het fout zou kunnen gaan.

[Mortlach]

Na een tijdje mee te hebben gelezen nu ook een reactie van mij.
Ik ben het met TT eens; slaan is heel iets anders dan een pedagogische tik! een tik is kort, niet hard en alleen bedoeld als schrikreactie. Ben ik een voorstander van een pedagogische tik? NEE, maar... of ik hem nooit zal geven...ehm... hoop het niet.

Daar zeg je nou wel dat dat verschil er is, maar het is gewoon een eufemisme wat voor heel veel meer kan staan dan alleen een korte tik.

maar ik ben het absoluut met TT eens dat ouders soms wanhopig kunnen zijn... volgens mij is slaan dan echt niet de goede optie (daarvan ken ik te veel voorbeelden uit mijn jeugd ) maar het kan wel zijn dat een pedagogische tik misschien een middel is. Volgens mij ligt dit voor elk kind anders.
Misschien komt de reactie van TT richting MissF kleinerend over maar eerlijk gezegd vind ik persoonlijk het argument van MissF ook echt niet sterk. Ik heb ook een zoontje in die leeftijd...ik heb hem ook nog nooit een tik gegeven, dat is/was gelukkig ook niet nodig maar het is ook allemaal nog behoorlijk onschuldig wat hij doet.
Natuurlijk moeten we als volwassen ons kunnen beheersen maar daarnaast blijven we ook gewoon mens, met alle fouten en gebreken die daarbij horen! Is dat een excuus? Nee ook weer niet, maar laten we inderdaad niet over een ander oordelen. Begin bij jezelf. Iedereen mag zijn eigen mening hebben en voor of tegen zijn maar veroordeel de ander niet!

Ik kan me ook niet voorstellen in een situatie te zitten waarin het (regelmatig) slaan van je kind de enige "werkbare" optie is om het in de hand te houden. Ik kan me dat letterlijk niet voorstellen, dus kan en zal ik er ook niet over oordelen, of in ieder geval proberen dat niet te doen. Dus als ik lees dat mensen het zo beschrijven, kan ik niets anders dan denken "O, het bestaat dus toch", maar inleven is gewoon heel erg lastig, zo niet onmogelijk. In dat geval zou ik denken aan hulp van een jeugd-psychiater/psycholoog of andere lui die gespecialiseerd zijn op dat gebied in zoverre dat pad nog niet bewandeld is.

[Mortlach]

T.Tortel jij blijft in mijn ogen zaken bekijken vanuit een volwassene, waarbij jij stelt dat het of een kind geen schade oploopt. Kan jij in de toekomst kijken, kan jij zien, wanneer jij of anderen in de toekomst misschien niet meer de grens zien, weten tussen wat jij verstaat een verantwoorde pedagogische tik is en wat niet. Dat kun jij m.i. niet, enkel beredeneert van uit jouw eigen "volwassen en nuchtere visie". Kun jij bepalen of een kind in de toekomst geen negatieve ervaringen heeft opgedaan van een pedagogische tik...?

Aan de andere kant kun je ook denken dat níet slaan op lange termijn meer schade oplevert. Een volledig losgeslagen kind is ook niet voorbereid op de grote wereld die hem te wachten staat, en daar zijn een hoop mensen die niet het beste met je voor hebben. Dat niet in de toekomst kunnen kijken werkt voor beide gevallen (slaan of niet slaan).