Kinderwens

[Marnix]

Ik probeer daar wel aan te denken, ja. Ik geloof ook zeker dat God een bedoeling met mijn/ons leven heeft, of dat nu wel of niet met kinderen is. Maar soms denk ik daar niet aan en blijf ik in de negatieve spiraal van verdriet hangen.

Mooi. Maar voor die negatieve spiraal moet je wel uitkijken. Ik begrijp dat het erg moeilijk is, maar zonder kinderen houdt het leven niet op... je geluk is er als het goed is niet van afhankelijk. Als je dat wel zo ervaart is het denk ik goed om verder te kijken dan de kinderwens, hoe rationeel dat misschien ook klinkt. Daarbij focussen op God die voor je zorgt, ook hierin, is denk ik wel belangrijk.

En natuurlijk is het dan goed om ook wua onderzoeken en zo gebruik te maken van de medische mogelijkheden die er zijn.

God heeft overal een bedoeling mee...
Of je nu wel of geen kinderen ontvangt!
Wij beseffen ook heel goed dat het voor ons misschien goed is om geen kinderen te krijgen.
Maar wij zijn nu op een punt dat we het verhaal kinderen krijgen nog niet los kunnen laten en daarom ook volop in het zh lopen.
Wij geloven ook dat het best kan zijn dat dit zh gedoe ook geen kind 'opleverd'
Maar daarom proberen we het wel omdat wij Gods weg niet weten...
Wat mij altijd steekt is waarom er gelijk gewezen moet worden op het: misschien is dit jullie weg wel zodat jullie over tig jaar zendigswerk kunnen gaan doen, of iets heel goeds doen als vrijwillergerswerk enz enz.
Waarom zou dit Gods bedoeling zijn van het onhouden van kinderen bij stellen.
Als je kinderen hebt kun je dan niet bij de zending of goed vrijwillerswerk doen enz enz?

Ja, dat snap ik. Ik doelde ook zeker niet specifiek op de zending ofzo. Ik wil het gewoon algemeen houden. God heeft een plan met je leven, een bedoeling met wat Hij geeft en niet geeft. Het is goed om daar naar te zoeken. Zonder kinderen ben je daarin misschien wel flexibeler. Ik moet even denken aan Paulus, die niet getrouwd is en daar ook het nut van ziet voor zijn taak die hij van God heeft gekregen. Zoals je al aangeeft, God heeft overal een bedoeling mee. Dat hoeft zeker niet de zending te zijn... maar het is goed om te zoeken wat die bedoeling dan wel is.

[Daphne]

Dat lijkt mij ook zeker moeilijk. Wij zitten op dit moment ook nog niet in de medische molen, dus ik kan hier ook nog maar weinig zinnigs over zeggen. Ik denk, dat het echter niet lang meer duurt voor wij die stap ook gaan nemen. We willen eerst te weten komen, waar het aan ligt. Dan kunnen we daarna altijd de tijd nemen om te beslissen hoe nu verder te gaan.

@Marnix: Hoe kom je daar achter dan wat Gods plan is met je leven? Ik weet het niet... Mijns inziens kom je daar pas achter op het moment dat God je iets geeft waardoor je een andere invulling aan je leven kunt geven.

[Marnix]

Ik geloof zeker dat je tot op bepaalde hoogte erachter mag zien te komen waarom je niet zwanger wordt en dat je dan ook via medische weg zwanger mag proberen te worden.

Het lijkt mij wel moeilijk waar je die grens moet trekken: hoe ver mag je gaan? Dat is toch 'n "grijs gebied" lijkt mij.

Misschien: Wel medische onderzoeken... en wat via medische weg zwanger worden betreft, wel kunstmatige inseminatie met eigen "middelen", maar niet als voor het sperma, de eicel of de "drager" een "derde partij" (of dat nou een draagmoeder of reageerbuis is) moet worden ingeschakeld? Sorry voor mijn plastische manier van uitdrukken, ik kan het even niet beter formuleren.

[Marnix]

Dat lijkt mij ook zeker moeilijk. Wij zitten op dit moment ook nog niet in de medische molen, dus ik kan hier ook nog maar weinig zinnigs over zeggen. Ik denk, dat het echter niet lang meer duurt voor wij die stap ook gaan nemen. We willen eerst te weten komen, waar het aan ligt. Dan kunnen we daarna altijd de tijd nemen om te beslissen hoe nu verder te gaan.

@Marnix: Hoe kom je daar achter dan wat Gods plan is met je leven? Ik weet het niet... Mijns inziens kom je daar pas achter op het moment dat God je iets geeft waardoor je een andere invulling aan je leven kunt geven.

Ik denk dat er proberen achter te komen waar het aan ligt, wel goed is. Dan kan je op grond daarvan beter een beslissing nemen.

Wat Gods plan betreft, dat is een kwestie van zoeken, bidden, kijken wat je gaven zijn en die inzetten... kijken wat Hij op je weg brengt, wat Hij via mensen die Hij op je weg brengt leert enz. Ook dat is een proces, iets wat niet van de ene op de andere dag gaat.

[Daphne]

Dat is zeker mijn grens. Bovendien, alle onderzoeken kunnen ook psychisch te zwaar worden en dan kan mijn grens al eerder bereikt zijn. Daarom wil ik sowieso beter in mijn vel zitten voor we de medische molen ingaan.

[Haai]

@Daphne: sterkte met het nemen van de uiteindelijke beslissing om 'de molen' in te stappen. Die eerste stap is vaak de moeilijkste...

Ik vind het moeilijk om in dit topic te reageren, trouwens. Heb wel vaker op het punt gestaan maar durfde uiteindelijk niet. Ik zit hier met mijn rijkdom van twee kinderen, en waarom ik wel? Kinderen krijgen is zo iets moois (ondanks alle vieze luiers, slapeloze nachten, drukte etc ) en dat gun ik zeker degenen die er al zo lang naar uitkijken ook van harte!!

[Tuinfluiter]

Daphne:
Misschien een tip: wij hebben ook lang met de vraag gezeten om wel/niet naar de ha te stappen.
Aan de ene kant wilde we toch graag actie en aan de andere kant heel bang voor wat er komen zou als we in de mm zouden belanden.
Tot op een gegeven moment de 'maat' helemaal vol was voor mij en ik steeds zo verdrietig was van alles zijn we naar de ha.
Met een grote opluchting kwamen we daar vandaan, eindelijk actie, ook al was het heel eng!!
Nu zijn we een jaar verder, wel nog steeds niet zwanger, maar we worden er wel mee geholpen en we hopen dat het gezegend word en wij zo ook een kindje mogen krijgen.
Wil hier eigenlijk mee zeggen: je kunt denk ik ook TE lang wachten.
En natuurlijk beslis je zelf hoever e.d je wilt gaan maar het gevoel van dat er actie ondernomen was geeft toch een bepaalde rust.
Hier een voor alles!

[Daphne]

Ik ben er op zich al wel een tijdje klaar voor om naar de ha te gaan, mijn man alleen nog niet. Op dit moment wil ik ook liever even wachten, eerst even in rustiger vaarwater komen wat andere dingen betreft.

[vpk]

dat gun ik zeker degenen die er al zo lang naar uitkijken ook van harte!!

heel veel sterkte en *hug* voor iedereen die het hier moeilijk mee heeft

[Tuinfluiter]

Daphne:
Begrijp je helemaal!
Nog even over je man, dat hij er nog niet aan toe is om naar de ha te gaan...
Mijn ervaring is dat de meeste mannen dat 'nooit' zijn.
De vrouw is gewoon degene die een afspraak moet maken en de man mee 'moet' nemen.
Dus wat dat betreft denk ik dat jouw man ook niet zomaar zal zeggen dat hij naar de ha wil.
En mannen zijn er meestal toch minder, zo niet veel minder mee bezig.
Mijn wederhelft had ook zoiets van: nou als jij dan naar de ha wil oke, dan ga ik mee maar van mij hoeft het niet zo perse.
Nu achteraf staat hij er helemaal achter en steunen we elkaar dik door en dun hierin.

[Daphne]

De vrouw is gewoon degene die een afspraak moet maken en de man mee 'moet' nemen.

Ik zal het weer eens uitgebreid gaan bespreken met mijn man, we komen er wel uit.

[Dippie]

Daphne, mag ik vragen hoelang je al weet dat je geen kinderen kunt krijgen? Mijn ouders moesten ook lang wachten voordat mijn zus geboren is, ik dacht 6 jaar... Mijn moeder is 10 keer zwanger geweest, waarvan er 4 kinderen van geboren zijn.... (4 miskramen en 2 (vroeg)doodgeboren). Ik bedoel hiermee te zeggen, als je nog niet zo lang bezig bent is er echt nog hoop voor jullie en is de stap om naar de ha te gaan misschien wat kleiner omdat je aan de ene kant toch wat zekerheid wil krijgen.

[Evelien]

sorry maar dat vindt ik dus echt een dooddoener...

[Daphne]

Inderdaad, Evelien. Fijn, dat er zoveel 'succesverhalen' zijn, maar daar heb ik op dit moment niks aan natuurlijk.
Ik weet helemaal niet of ik geen kinderen kan krijgen, ik begrijp niet hoe je daarbij komt.
Als ik dat zou weten, hoef ik ook niet naar de ha, lijkt mij.

[Dippie]

Inderdaad, Evelien. Fijn, dat er zoveel 'succesverhalen' zijn, maar daar heb ik op dit moment niks aan natuurlijk.
Ik weet helemaal niet of ik geen kinderen kan krijgen, ik begrijp niet hoe je daarbij komt.
Als ik dat zou weten, hoef ik ook niet naar de ha, lijkt mij.

Ik zeg toch ook niet dat je geen kinderen KAN krijgen? Alhoewel je soms zo wel op mij overkomt als ik sommige recties van je lees. Als je dat nog helemaal nog niet zo duidelijk weet dat je geen kinderen kan krijgen, waarom doe je er dan zo moeilijk over hoe MissF er over zou denken als haar vriendin een kindje had gekregen zonder dat zij zelf al een kindje had gehad? Sorry, maar nu snap ik je helemaal niet meer....
Ik zeg alleen maar dat je na bijvoorbeeld 2 jaar echt nog niet de hoop op hoeft te geven en zo kom je wel op mij en anderen mischien met mij over hier. Niet iedereen wordt gelijk het eerste jaar zwanger,! Je bent wel bang dat je geen kinderen kunt krijgen, toch? Anders ga je ook niet naar de huisarts... Ik wilde je alleen maar een beetje oppeppen hoor, maar neem me niet kwalijk. Positief of negatief het maakt niet uit volgens mij

Btw...ik heb ook geen kinderen hoor