jonge kinderen die worstelen met de zonden

[mormeltje]

De rijke man en de arme Lazarus heb ik nog niet verteld. Ik kan het me in de 6 jaar dat ik werk ook niet heugen wanneer ik het verteld heb eigenlijk.
Wij hebben de methode 'Startpunt' en die houd ik aan. Fijne methode! Er zit een goede toepassing in voor het dagelijks leven. Elk verhaal begin ik met een gesprekje.
Er zit vaak al zo'n kloof tussen geloofsopvoeding en het dagelijks leven vind ik - in de kerk dan. Deze methode helpt je erg alles concreet te maken.

[BigSmile]

Eigenlijk vind ik het woord 'hel' heel verhelderend:
*hel: dat is de woonplaats van de duivel, daar is het niet fijn, daar is God niet.
*hemel: daar woont God, daar is het fijn, daar is geen verdriet en pijn, geen zonde meer.

Ik heb zelf ook een kind en dan ga je inderdaad nadenken over deze dingen. Ik ben zelf wel opgegroeid met de wetenschap dat er een hemel en een hel is. En ja ik vond dat heus wel eens moeilijk om over na te denken. Aan de andere kant was het juist een aansporing om God te zoeken.
Ik lees hier heel veel dat je je kinderen niet moet vertellen over hel en verdoemenis. Maar het is toch voluit Bijbels? Hoe kun je nou weten dat je uit genade leeft als je niet weet waar je van gered bent? Voed je (kleine) kinderen op in de wetenschap dat ze geborgen zijn in Christus en komen ze er dan vanzelf een keer achter dat er nog een keerzijde aan de medaille is? Komt de klap dan juist niet harder aan? Dan gaan ze ook vragen waarom ze dat niet hebben gehoord? Wanneer is het dan wel een goede leeftijd om kinderen in te lichten over de 'hel'?

Zoals filia het zegt vind ik dat toch helemaal niet shockerend. Als ik het mijn kind zou leren is zoals het zij het zegt toch een kindvriendelijke manier?

[Riska]

Geborgenheid in Christus - daar noem je het bij de juiste naam.
Een kind is, - als het goed is - veilig en geborgen bij de ouder. Ook als het een keer de mist in gaat, iets doet waarop straf volgt. Maar - alweer: als het goed is - het kind blijft zich veilig en geborgen weten bij die ouder.

Als kinderen van God mogen we ons veilig en geborgen weten in Christus en als we iets niet goed doen, dan klaagt ons geweten ons aan en wij belijden onze schuld.
Misschien is de straf wel, dat je weet dat er iets hapert in de relatie tot God, dat er ergens een breuk zit, van jou uit.
Maar we blijven geborgen in Christus.

Dat mag je vertellen. Zeker kinderen zijn niet toe aan hel en verdoemenis - hun fantasie bv. gaat met ze aan de loop en kan veel kapot maken.
Maar je mag ze vertellen van God en van zijn grote liefde en dat wij, ook al lijkt het soms niet zo, in feite dat lijntje met Hem nooit verbroken wordt. Omdat we in Christus veilig en geborgen zijn.

[filia]

Zeker kinderen zijn niet toe aan hel en verdoemenis

Wanneer ben je er dan wel aan toe?

[Riska]

Ik denk dat de nadruk altijd moet liggen op verlossing en genade, maar als je het er over wilt hebben.... niet op de basisschool, hooguit in de catechese of op een middelbare school na de brugklas of zo.
Het hangt er ook van af of je gewoon vertelt wat er in de Bijbel staat, zonder angst aanjagen of dat je echt zegt - wat mij als kind overkwam - dat er zonde is die onvergeeflijk is en 'dus' tot gevolg heeft dat je naar de hel gaat.
Dus: de nadruk op de liefde en het Hem volgen, want dan mag je vertrouwen op Zijn genade. Niet: wee je gebeente als je het niet doet, want dan...

[Lalage]

Als ik een kind had, zou ik vertellen dat God wel straf kan geven (net als ouders een kind kunnen straffen) maar dat je het daarna altijd weer goed kunt maken (net zoals bij ouder-kind). Maar dat geloven de meeste mensen hier helaas niet.

[esli]

Ik zou denk ik wel zeggen dat het goed is om ´sorry´ te zeggen tegen God en aangeven dat je het altijd tegen God kunt zeggen als je iets verkeerds heb gedaan. Ik zou daar niet direct straf aan koppelen denk ik, omdat ik zelf nou niet echt kan bedenken hoe God straft. Het lijkt me het belangrijkst dat een kind leert dat God liefdevol is.

[pannenkoek]

Eigenlijk vind ik het woord 'hel' heel verhelderend:
*hel: dat is de woonplaats van de duivel, daar is het niet fijn, daar is God niet.
*hemel: daar woont God, daar is het fijn, daar is geen verdriet en pijn, geen zonde meer.

Ik heb zelf ook een kind en dan ga je inderdaad nadenken over deze dingen. Ik ben zelf wel opgegroeid met de wetenschap dat er een hemel en een hel is. En ja ik vond dat heus wel eens moeilijk om over na te denken. Aan de andere kant was het juist een aansporing om God te zoeken.
Ik lees hier heel veel dat je je kinderen niet moet vertellen over hel en verdoemenis. Maar het is toch voluit Bijbels? Hoe kun je nou weten dat je uit genade leeft als je niet weet waar je van gered bent? Voed je (kleine) kinderen op in de wetenschap dat ze geborgen zijn in Christus en komen ze er dan vanzelf een keer achter dat er nog een keerzijde aan de medaille is? Komt de klap dan juist niet harder aan? Dan gaan ze ook vragen waarom ze dat niet hebben gehoord? Wanneer is het dan wel een goede leeftijd om kinderen in te lichten over de 'hel'?

Zoals filia het zegt vind ik dat toch helemaal niet shockerend. Als ik het mijn kind zou leren is zoals het zij het zegt toch een kindvriendelijke manier?

Ben ik mee eens. Als je bij een stoplicht staat en je leert je kind dat groen 'doorlopen' betekent, leer je je kind toch ook dat rood 'stoppen' is?
Je zou de kinderen ook eerst kunnen leren dat ze niet bij de Heere mogen komen als ze geen nieuw hartje hebben, en dan zou je later het woordje 'hel' er bij kunnen halen. Het kan ook zijn dat ze er zelf op komen omdat je dan zegt dat ze niet bij de Heere mogen komen dat ze zelf doorvragen. Daar zijn kinderen bijdehand genoeg voor.



Ik lees een aantal reacties (of blz) terug dat mensen het vreemd vinden dat wij die stemmen e.d. aan de duivel toeschrijven. De geschiedenis vd maanzieke knaap uit Markus 9 hebben wij hier in huis ervaren.
Vinden jullie dat raar?

[esli]

Kinderen die niet bij God mogen komen?
Ik schrik daar een beetje van, Jezus is zo uitnodigend naar kinderen!

Pannenkoek, ik vind je verhaal van je zoon wel heftig, maar ik ken de situatie niet en ik begrijp wel dat je dan ervaart dat je stemmen aan de duivel toeschrijft.
Ik heb psychologie gestudeerd en sta zelf wat skeptisch tegen jullie verklaring, maar ik kan me dat zeker wel voorstellen!

[Jo'tje]

Je mag zonder dat nieuwe hartje wél bij de Here komen!
Juist wel, Hij maakt er dan wel wat van
Wat wil je kids dan leren? God is zo uitnodigend, niet alleen naar kinderen trouwens!

Is het als ouders niet heel belangrijk om te zien wat God allemaal geeft?
Bewust te bidden en te danken, kinderen te laten zien hoe 'dagelijks' God betrokken is bij iedereen?
Het besef en de vragen van hoe alles in elkaar zit komen vanzelf, kids vragen genoeg!
Misschien moeten we niet voor hen gaan bedenken wat ze moeten snappen, maar begeleiden in de 'fase' waarin ze zitten.
Je hoeft de hel niet te verzwijgen, maar je kunt aan de hand van bijbelverhalen toch ook merken dat mensen die verkeerd deden en bleven doen niet bij Jezus mogen zijn? Dan moeten ze wel weten hoe goed het bij Jezus is

[pannenkoek]

Kinderen die niet bij God mogen komen?
Ik schrik daar een beetje van, Jezus is zo uitnodigend naar kinderen!

Pannenkoek, ik vind je verhaal van je zoon wel heftig, maar ik ken de situatie niet en ik begrijp wel dat je dan ervaart dat je stemmen aan de duivel toeschrijft.
Ik heb psychologie gestudeerd en sta zelf wat skeptisch tegen jullie verklaring, maar ik kan me dat zeker wel voorstellen!

"niet bij de Heere mogen komen als ze geen nieuw hartje hebben"

Zeker is Jezus uinodigend, Hij heeft zelf gezegd 'laat de kinderen tot Mij komen.....'

Hoe zo sta je er skeptisch tegen over?

[Jo'tje]

Omdat Jezus ze een nieuw hart wil geven. Maar dan moeten ze Hem wel weten te vinden. En je hebt dat nieuwe hart niet voordat je daarvoor bij Hem bent gekomen!

Trouwens, ik typ er nou wel over, maar ik weet nog dat ik het als kind zó iets stoms vond 'een nieuw hartje'. Het zei me echt totaal niks. Mijn ouders hebben het me ook nooit zo geleerd, maar op school etc. werd het wel zo verteld. Toen iemand een keer wat meer uitlegde over de Heilige Geest, dat het te maken heeft met je houding waardoor je anders denkt en doet en voelt, dat was helderder.

[pannenkoek]

Omdat Jezus ze een nieuw hart wil geven. Maar dan moeten ze Hem wel weten te vinden. En je hebt dat nieuwe hart niet voordat je daarvoor bij Hem bent gekomen!

Trouwens, ik typ er nou wel over, maar ik weet nog dat ik het als kind zó iets stoms vond 'een nieuw hartje'. Het zei me echt totaal niks. Mijn ouders hebben het me ook nooit zo geleerd, maar op school etc. werd het wel zo verteld. Toen iemand een keer wat meer uitlegde over de Heilige Geest, dat het te maken heeft met je houding waardoor je anders denkt en doet en voelt, dat was helderder.

Ja, kleine kindern kunnen het heel letterlijk opvatten. Daarmoeten we voor oppassen. Op het evangelisatiewerk vroeg iemand of hij daar voor naar het ziekenhuis moest. Een taak voor ons om het dus goed te vertellen

[Riska]

Je zou de kinderen ook eerst kunnen leren dat ze niet bij de Heere mogen komen als ze geen nieuw hartje hebben, en dan zou je later het woordje 'hel' er bij kunnen halen.

Dit verbijstert mij. Hoe denk je dat een kind een 'nieuw hartje' krijgt? Door de Heer, maar als je niet bij de Heer mag komen omdat.... dan is het toch onmogelijk?
"Laat de kinderen tot Mij komen en verhinder ze niet" zegt de Heer tegen de discipelen, die ook zo enige bezwaren hadden.
De Heer stelt geen enkele voorwaarde om tot Hem te komen. En als je komt, geneest Hij waarvan je zelf weet dat je het nodig hebt.
Wij zijn altijd weer zo geneigd uit de Bijbel te halen hoe, volgens ons, een mens moet leven om aangenomen te worden door God, om verzoend te worden.
Maar het gáát helemaal niet om ons. Het is God, die dingen in ons bewerkstelligt, het is God die ons zoekt en het is God die met ieder mens apart Zijn weg gaat.
Het hangt helemaal niet van ons af...

[Marnix]

Eigenlijk vind ik het woord 'hel' heel verhelderend:
*hel: dat is de woonplaats van de duivel, daar is het niet fijn, daar is God niet.
*hemel: daar woont God, daar is het fijn, daar is geen verdriet en pijn, geen zonde meer.

Ik heb zelf ook een kind en dan ga je inderdaad nadenken over deze dingen. Ik ben zelf wel opgegroeid met de wetenschap dat er een hemel en een hel is. En ja ik vond dat heus wel eens moeilijk om over na te denken. Aan de andere kant was het juist een aansporing om God te zoeken.
Ik lees hier heel veel dat je je kinderen niet moet vertellen over hel en verdoemenis. Maar het is toch voluit Bijbels? Hoe kun je nou weten dat je uit genade leeft als je niet weet waar je van gered bent? Voed je (kleine) kinderen op in de wetenschap dat ze geborgen zijn in Christus en komen ze er dan vanzelf een keer achter dat er nog een keerzijde aan de medaille is? Komt de klap dan juist niet harder aan? Dan gaan ze ook vragen waarom ze dat niet hebben gehoord? Wanneer is het dan wel een goede leeftijd om kinderen in te lichten over de 'hel'?

Zoals filia het zegt vind ik dat toch helemaal niet shockerend. Als ik het mijn kind zou leren is zoals het zij het zegt toch een kindvriendelijke manier?

Ben ik mee eens. Als je bij een stoplicht staat en je leert je kind dat groen 'doorlopen' betekent, leer je je kind toch ook dat rood 'stoppen' is?
Je zou de kinderen ook eerst kunnen leren dat ze niet bij de Heere mogen komen als ze geen nieuw hartje hebben, en dan zou je later het woordje 'hel' er bij kunnen halen. Het kan ook zijn dat ze er zelf op komen omdat je dan zegt dat ze niet bij de Heere mogen komen dat ze zelf doorvragen. Daar zijn kinderen bijdehand genoeg voor.



Ik lees een aantal reacties (of blz) terug dat mensen het vreemd vinden dat wij die stemmen e.d. aan de duivel toeschrijven. De geschiedenis vd maanzieke knaap uit Markus 9 hebben wij hier in huis ervaren.
Vinden jullie dat raar?

Je moet ze leren dat ze naar Hem toe moeten gaan voor dat nieuwe hartje. Bidden, met Hem leven... en daarnaast mag je ze wijzen op het verbond. God heeft tegen hen gezegd: Ik wil jou Vader zijn en je geven wat je nodig hebt. En Hij vraagt van ons geloof, leven met Hem. Leer dat je kinderen.... en leer je bouwen op Gods beloften.