Heilig Avondmaal

[Confusy]

Ik heb een paar vragen met betrekking tot het Heilig Avondmaal:
Ik had met iemand een gesprek, was een goed gesprek, maar toch zijn er vragen blijven hangen waar we niet over uit kwamen. We hadden verschillende meningen.
Hieronder een paar vragen

1 Kan je als ongelovige ook aan het Heilig Avondmaal?
2 Waarom gebeurt het Heilig Avondmaal vieren in de gergem maar zo weinig?
3 Kan je jezelf wel een oordel eten en drinken, omdat iedereen al vanaf de geboort al standaard veroordeeld is. Is het niet zo bedoeld dat je neit gedachteloos het meot eten en drinken? Dat je dus erbij bedenkt wat Jezus heeft gedaan? Het was een waarschuwing voor al die dronkenlui van toen uit de bijbel, die daarheen gingen om dronken te worden.
--> hebben wij dit niet te ver doorgertokken, met als gevolg dat weinig mensen durven aan te gaan.

Er staat in Joh 6: 51: “Die Mijn vlees niet eet, heeft geen leven in zichzelf”
Als je dus christen bent en niet aan het Heilig Avondmaal gaan --> wil dat dan zeggen dat je geen leven meer hebt, God zit toch niet verbonden aan een brood.

4 Moet ik die tekst letterlijk of geestelijk zien.
Geestelijk= Jezus vlees, dus dat je geen deel hebt aan het bloed en aan genade dankzij Jezus gekruisigde lichaam
Letterlijik= het stuk brood bij het Avondmaal
En waarom moet ik het dan geestelijk of letterlijk zien, want daar zijn dus verschillende meningen over, dus daar wordt de bijbel kennelijk verkeerd geïntepreteerd. Als u zegt dat het geestelijk moet gezien worden, waarom dan? en zo ook met letterlijk: waarom dan?

Sommigen mensen denken namelijk dus echt dat dit een must-have-done ding moet zijn, want als je het niet doet (niet aan het Heilig Avondmaal), heb je HET LEVEN niet...
- Jezus zegt: DOE DAT tot Mijn gedachtenis -->dus het is niet vrijblijvend.

Er zijn mensen die het volgende zeggen over het Heilig Avondmaal:

"Avondmaal is niet bedoeld om te veroordelen, het is juist bedoeld voor degenen die het niet waard zijn, want niemand is het waard alleen Jezus, want het is Jezus Zijn bloed en lichaam en Zijn bloed en lichaam is ook bedoeld voor juist mensen die het niet waar zijn. Dus het brood van het Heilig Avondmaal"

6 Waarom is er dan zoveel angst om aan het Heilig Avondmaal te gaan, waarom moet je bij de gergem altijd eerst helemal beproeven en dan is er altijd nog veel angst? Vroeger gingen ze in de bijbel bij de deuren langs en deden ze het ongeveer iedere dag. Dus er was kennelijk minder angst, anders werd het niet zo vaak meer gedaan. (mijn logische ggevolgtrekking)

Misschien heb de vragen soms een beetje vaag geformuleerd, excuses hiervoor
Maar alvast bedankt voor het lezen.

Maar mijn grootste vraag is:
Als je als Christen niet aan het Heilig Avondmaal gaat, heb je dan geen LEVEN / redding meer?
Want als je er nog niet klaar voor bent en op een gegeven momennt sterf je en je was er maar nog steeds niet klaar voor terwijl je wel een echte Christen was, maar door al die zelfbeproevingen kon je je er steeds niet toebrengen om aan het Heilig Avondmaal te gaan, wil het dan zeggen dat je Het LEVEN niet in je had? want dat stond in die tekst: Joh 6: 51: “Die Mijn vlees niet eet, heeft geen leven in zichzelf”

Groetjes,

[filia]

Er staat in Joh 6: 51: “Die Mijn vlees niet eet, heeft geen leven in zichzelf”

Ik heb de tekst even in de context gelezen:

48) Ik ben het Brood des levens. 49) Uw vaders hebben het Manna gegeten in de woestijn, en zij zijn gestorven. 50) Dit is het Brood, dat uit den hemel nederdaalt, opdat de mens daarvan ete, en niet sterve. 51) Ik ben dat levende Brood, dat uit den hemel nedergedaald is; zo iemand van dit Brood eet, die zal in der eeuwigheid leven. En het Brood, dat Ik geven zal, is Mijn vlees, hetwelk Ik geven zal voor het leven der wereld. 52) De Joden dan streden onder elkander, zeggende: Hoe kan ons deze Zijn vlees te eten geven? 53) Jezus dan zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik ulieden: Tenzij dat gij het vlees des Zoons des mensen eet, en Zijn bloed drinkt, zo hebt gij geen leven in uzelven. 54) Die Mijn vlees eet, en Mijn bloed drinkt, die heeft het eeuwige leven; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.

Jezus spreekt vaak in beeldtaal over Zichzelf: Ik ben de Weg, de Waarheid, het Leven, de Goede Herder, de ware Wijnstok, etc. etc. Steeds moeten we daarin de geestelijke les ontdekken. Zo ook hier. Volgens mij spreekt deze tekst in het geheel niet over het Heilig Avondmaal (Hij spreekt deze woorden per slot van rekening vér voor de instelling van het Heilig Avondmaal?), maar zegt de Heere Jezus hier alleen dat je buiten Hem om niet zalig kunt worden...

Daarnaast heb ik altijd geleerd (en ik ben er van overtuigd dat dat juist is) dat sacramenten slechts een uiterlijk 'teken en zegel' zijn van iets wat in je hart moet gebeuren. Zoek je redding niet in het Avondmaal, maar in Jezus Christus!!! De Doop en het Heilig Avondmaal veranderen je wezen niet. Ze zijn bedoeld ter vertroosting en bemoediging van Gods kinderen. Als prachtige illustraties bij Gods beloften...

Zo ervaar ik het Heilig Avondmaal ook: het herinnert mij eraan wat Jezus heeft moeten doorstaan om mij (!) vergeving te schenken. Het troost mij, dat ik dankzij Hem niet zelf de straf op mijn zonden hoef te dragen. Het geeft me moed om de nieuwe week/periode in te gaan, wetend dat Hij in de hemel voor mij bidt. Daarnaast is het ook goed om de gemeenschap der gelovigen te ervaren...

[filia]

Leestip: De zegen van het avondmaal - Ds. J. van Amstel (een dun boekje dat op veel van dergelijke vragen ingaat)

[pannenkoek]

ik ben even benieuwd wat voor achtergrond confusy heeft. Gezien de vragen van confusy, of je als ongelovige aan het HA mag deelnemen. Onze kinderen (Ger.Gem) weten dat dat alleen voor Gods kinderen is.

[Gerdien B.]

Ja maar dan krijg je het stuk nog: wanneer ben je Gods kind?
De ene Ger.Gem. trok dit bij mij in twijfel en de andere Ger.Gem dominee zei tegen mij: "Dan ga ik er vanuit dat je ook aan het avondmaal gaat!"

Daarbij vraag ik mij af of dat helemaal de goede weg is. Aangezien Judas ook deel heeft genomen aan het Heilig Avondmaal en even later heeft hij Jezus verraden.

[Pietpiet]

Beste Confusy,

Ik wil hieronder vooral de standpunten van de Gereformeerde Gemeente wat van toelichting voorzien. Ik hoop dat ik hiermee een aantal onduidelijkheden bij u mag wegnemen.

1. Kan je als ongelovige ook aan het Heilig Avondmaal?
Paulus schrijft in 1 Kor. 11:24 dat de Heere Jezus zeide: Neemt, eet dat is Mijn lichaam, dat voor u gebroken wordt;

Naar mijn mening en die van Calvijn en de Gereformeerde Gemeente heeft Christus aan het kruis alleen geleden/betaald voor de zonden van Zijn Kerk (de uitverkorenen) en niet voor alle mensen die er op de aarde zijn (geweest/en nog komen). Dus een "beperkte verzoening". Als de Heere Jezus dan zegt: Neemt, eet dat is Mijn lichaam, dat voor _u_ gebroken wordt; dan kan Hij daar alleen Zijn Kerk mee bedoelen. Dus alleen een gelovige (een waar kind van God) kan aan het avondmaal.

2. Waarom gebeurt het Heilig Avondmaal vieren in de gergem maar zo weinig?
De Heere Jezus en ook de apostelen hebben niet specifiek opgegeven hoe vaak het moet gebeuren. Hierover kun je wel van mening verschillen want er is voor beide wat te zeggen.

Ik denk dat vooral doordat het geen wekelijks of maandelijks terugkerend iets is dat het een bijzondere aandacht geeft aan het Heilig Avondmaal. Het is daarmee een bijzondere gebeurtenis binnen de gemeente. Praktisch gezien is het overigens ook moeilijk om elke week of elke maand Heilig Avondmaal te houden gezien dat 2 van de drie gemeentes herderloos is (binnen de Ger. Gem.). Als we zouden kiezen om elke maand Heilig Avondmaal te houden dan zouden de predikanten niets anders meer doen dan Heilig Avondmaal diensten houden. Dan zal er snel het gevaar van een routine in gaan sluipen en daarmee iets van de eerbied wegnemen rondom het Heilig Avondmaal.

3. Kan je jezelf wel een oordel eten en drinken, omdat iedereen al vanaf de geboorte al standaard veroordeeld is.

We moeten goed lezen dat er staat _een_ oordeel. Niet _het_ oordeel. Ook onwaardig gaan aan het Heilig Avondmaal is geen zonde tot de dood maar een zonde die vergeven kan worden.

Als de apostel Paulus in 1 Kor. 11 spreekt over het onwaardig eten en drinken dan vertelt hij eerst de zonde in de verzen 20 tot 21. En dan verteld hij hoe de inzetting van het H.A. is geschiedt. Om vervolgens in vers 27 juist die inzetting als _reden_ op te geven om dus niet onwaardig te eten en te drinken. Ik denk dat de apostel dan vooral doelt op het zinsdeel: "doet dat tot mijn gedachtenis". De gedachte aan de Heere Jezus die God en Mens was en Zich zelve Gode onstraffelijk opgeofferd heeft voor onze zonden doet de apostel gevoelen de diepe eerbied/ootmoedigheid die we aan de tafel nodig hebben om tot Zijn gedachtenis te kunnen eten en drinken.

En hoe zouden we iets ter gedachtenis van de Heere Jezus kunnen doen als we Hem niet kennen met ons hart?

Ik geloof dat het H.A. formulier het heel netjes verwoord, eerst stelt het de uiterste grenzen ons aangereikt vanuit Gods Woord ons aan om ons zo te verootmoedigen.

En daarna spreekt het tot een volk wat nu in hun hart gevoeld dat ze daaraan niet meer voldoen kunnen en zegt ze: "Maar dit wordt ons, geliefde broeders en zusters, niet voorhouden om de verslagen harten der gelovigen kleinmoedig te maken... etc." Want die mensen die weten dat ze het niet waardig kunnen vieren, ja die onwaardigen in zichzelf zijn en hun waardigheid _buiten_ zichzelf zoeken die worden juist genodigd! Zie ook HC 30 vr 81/82.

4. Moet ik die tekst letterlijk of geestelijk zien (Joh. 6:51 (53))
In ieder geval geestelijk. De tekst staat in het verband met de tekst over het manna. Christus vergelijkt zichzelf met het manna wat in de woestijn gegeten was. En Hij zegt hier dat het eten van het Levende Brood het eeuwige leven is. Met andere woorden alleen een oprecht geloof in Jezus Christus kan redden van de dood. En met het beeld over het vlees denk ik dat Hij ook denkt aan de offeranden in de tempel. Bij dankoffers werd ook gegeten van het offer en er werd ook wijn gedronken (denk aan Elkana en zijn vrouwen). En een ander beeld is het eten van het pascha waarbij men ook van het lam at. De Heere Jezus wil laten zien dat dit allemaal schaduwen waren van Zijn offer!

We kunnen het niet letterlijk lezen. Want de Heere Jezus is opgevaren te Hemel naar Zijn menselijke natuur. Dus we kunnen niet spreken over het eten van Zijn lichaam hier op aarde. Het is en blijft brood (geen transubstantieatie of consubstantieatie). En daarmee een teken/symbool.

5. Waarom is er dan zoveel angst om aan het Heilig Avondmaal te gaan, waarom moet je bij de gergem altijd eerst helemal beproeven en dan is er altijd nog veel angst? Vroeger gingen ze in de Bijbel bij de deuren langs en deden ze het ongeveer iedere dag. Dus er was kennelijk minder angst, anders werd het niet zo vaak meer gedaan.
In de eerste kerk was je eigenlijk pas lid als je uiterlijk de tekenen van bekering had. Het feit dat in de Bijbel staat dat ze langs de deuren gingen en het brood breken was ook een praktisch punt. Ze hadden toen nog geen kerkgebouw net als ons. Daarnaast was de gemeente in Jeruzalem zo groot (er zijn er die spreken over tussen de 5.000 en de 10.000 leden!) dat ze niet allemaal in één plaats konden vergaderen. Er staat bijvoorbeeld ook dat ze dagelijks in de tempel waren lerende. Dat kan niet betekend hebben dat al die mensen met zijn duizenden daar in de tempel waren elke dag. Het gewone leven ging ook gewoon door toen en vaders zullen ook gewoon hebben moeten werken. Maar er waren er wel elke dag in de tempel die daar elkaar leerden.

Ik geloof niet dat er "angst" is bij de Ger. Gem. er is wel veel "schroom". Ons hart is een arglistig hart meer dan enig ding, wie zal het kennen. En daarom is zelfonderzoek zo belangrijk om te weten of het lichaam ook voor mij gebroken is. Want wat nu als ik een dwaze bouwer ben? Of een dwaze maagd? Of een loos gepleisterd graf? Als God onze ogen opent gaan we zien hoe we eigenlijk in alles altijd onszelf bedoelen. Zelfs ons meest heilige verrichtingen doen we meestal nog om eigen eer te verkrijgen. En de instelling van het H.A. is niet tot eigen eer maar tot de gedachtenis (en eer) van de Heere Jezus.

Maar als het recht ligt dan worden we door de Heere zelf aan de tafel geleid (dan leidt men haar in statie uit haar woning...) en:

Ps. 22: 't Zachtmoedig volk zal rijk verzadigd wezen, Ten dis geleid, Wie God zoekt, zal Hem prijzen. Zo leev' Uw hart, door 's hemels gunstbewijzen, In eeuwigheid.

En wat je van de Heere krijgt hoef je nooit terug te geven. Dat wil niet zeggen dat er geen strijd zal zijn want Luther zegt het zo: waar God Zijn Kerk bouwt zet de satan er een kapel naast. Maar hoewel het geloof fel bestreden kan wezen (denk aan Christen en Appolyon)

6. Maar mijn grootste vraag is....
Niet het Heilig Avondmaal maakt zalig alleen Christus Jezus want er is één Middelaar Gods en der Mensen, de Mens Jezus Christus en alleen een oprecht waar zaligmakend geloof in Hem stelt ons in een verzoende betrekking tot God.

Maar... de tekst staat wel tot waarschuwing in Gods Woord, buiten Christus is er geen leven. Dus niet onze tranen die we plengen nog onze gebeden die bidden ook ons kerkgaan niet of het onderzoeken van het Woord. Maar alleen de kennis van Christus is voldoende. En hoever die kennis dan moet gaan is onderscheiden. De één mag hem door de tralies van het Woord zien. De ander mag zeker weten door Christus in een verzoende betrekking met God te wezen. Daarom zoek Christus te kennen. En dan kom ik terug op het formulier, het eerste wat dit ons zegt is dat we onze zonden moeten overdenken en zo een mishagen aan onszelf te krijgen. Dit doen we aan de hand van de wet. De wet is daarmee onze tuchtmeester tot Christus (H.C. 44 - vr 115)

Ik hoop u hiermee van dienst geweest te zijn. Mocht ik het niet duidelijk genoeg verwoord hebben of als het toch vragen oproept aarzel dan niet om ze te stellen.

[Confusy]

Pietpiet hartelijk bedankt voor je antwooord! Ik heb nu een veel duidelijker beeld! Echt bedankt!
Maar dan heb ik eigenlijk nog een vraag.
Misschien een lastige...

Je zegt: "Dus alleen een gelovige (een waar kind van God) kan aan het avondmaal"
Een week voor het avondmaal hebben we altijd een voorbereidingspreek en dan een week om voor te bereiden.
Maar hoe kan je jezelf beproeven / voorberieden? Wanneer weet je zeker dat je aan het Heilig Avondmaal kan?
Wanneer heb je het punt van Ja, nu kan het! Nu kan ik deelnemen, maar 2sec geleden nog neit?
Of werkt dat niet zo?

Soms kan je ook denken: "ik mag daar niet aan, het is niet voor mij bedoeld.."
Maar dan juist op dat moment is het toch voor je bedoeld? Of zie ik dat verkeerd?
En als je jezelf gaat onderzoeken en je komt erachter dat je nog niet bekeerd bent, dan is het dus de eerstvolgende stap om bekeerd te worden, maar dat ligt toch weer in Gods handen, dan mag je natuurlijk bidden. Maar als jij aan het Avondmaal wil, maar je kan het nog niet, want je hebt nog geen deel aan Zijn lichaam, dan moet dat eerst, kan je dan gewoon toch niet aan Avondmaal en dat je dan vervolgens bij dat breken van het Brood en het eten dat je dan deel krijgt aan Zijn lichaam.

Want als jij er zaterdag of al heel de week erachter komt / weet dat je nog geen Kind van God bent (maar je totaal niet weet hoe je in die 7dagen opeens een Kind van God wordt maar toch heel graag deel wil hebben aan Zijn genade), dan kan je toch wel aan Heilig Avondmaal als je daarnaar met heel je hart verlangt, want dan zou je toch op dat moment een kind van God kunnen worden? Of zou dat niet kunnen?

[TheKeimpe]

Confusy, wie met heel zijn hart naar God verlangt, kan niet anders dan een kind van God zijn.
Niet dat de grond van de zaligheid ligt in ons verlangen, want die ligt in het werk van Christus.
Maar ons verlangen naar Hem is een vrucht van Zijn werk in ons.

[Pietpiet]

Beste Confusy,

Inderdaad hebben we een week voor het Heilig Avondmaal een week van voorbereiding. En dat is vooral een week van bidden en zelfonderzoek met de Bijbel in de hand. Hoe het komt dat iemand het niet zeker weet heb ik een wat lang antwoord nodig om wat van het zieleleven van een kind van God te beschrijven zodat u het mogelijk beter kunt begrijpen.

U moet begrijpen dat als God in het leven van een mens gaat werken dat wordt hij of zij niet eerst bekeerd maar juist onbekeerd. God doet onze ogen openen voor onze ellende en Zijn heiligheid. We gaan leren welken kloof er is tussen ons en God. En dan komt dus de nood in het hart dat we met die God verzoend willen worden. Zo iemand gaat proberen om zichzelf wat op te knappen. Zonden die hij of zij vroeger deed worden gelaten en goede zaken zoals naar kerk gaan wordt met veel liefde gedaan.

U begrijpt er gebeurd wat in het leven van zo iemand. Meestal in de eerste tijd denken ze nog niet eens aan het Heilig Avondmaal. Ook in een week van voorbereiding en bij het Heilig Avondmaal hebben ze zichzelf er zover buiten gezet dat ze totaal nog geen strijd hebben met het wel/niet aangaan. Het is eenvoudigweg: daar kan/mag ik niet aan, daarvoor moet ik eerst bekeerd worden.

Maar als God verder gaat in het leven dan komen er momenten dat niet alleen van de aarde naar de hemel gebeden en tranen geschreid worden maar dat God ook wel eens een woord terug gaat zeggen tot bemoediging. En vooral als God wat laat zien van het werk van Zijn Zoon Jezus Christus, de schoonheid, de gepastheid en volmaaktheid. Dan komt de strijd bij het Heilig Avondmaal...

Want op het moment dat de Heere dat doet dan weet hij of zij het 130% zeker dat hij geloofd. Maar helaas blijft dat niet zo want de volgende dag of volgende week verzondigd hij het zo dat de gedachte komt: kan deze zonde wel samen met genade gaan? Heb ik me niet bedrogen? Was het niet eigen werk? Wat gemoedelijkheden... ik was laatst toch al wat moe, mogelijk dat mijn emoties de overhand hebben genomen... En meer van dat soort vragen. Hoewel men niet ontkennen kan wat er is gebeurd (dat de Heere zo kennelijk tot hun gesproken heeft) durft men ook niet voluit te geloven.

En als dan de vraag van het Heilig Avondmaal komt dan staan ze als het ware te beven op hun benen zoals Johannes in de gevangenis. De vraag "was het eigen werk" of "was het Gods werk". En wat gaan ze dan doen in zo'n week van voorbereiding dan gaan ze de vruchten bekijken en daarover bidden om licht. Dan vragen ze of God het wil laten zien of het werk van Hem was. En nu kan het antwoord daarop al ruim voor het Heilig Avondmaal komen of in de week voor het Heilig Avondmaal. Maar ik geloof dat de meeste door Gods Woord onder de bediening van het Heilig Avondmaal ten dis geleid worden. De nodiging wordt dan persoonlijk aan het hart gelegd en dat verbreekt alle weerstand en schroom om er aan te gaan.

Iemand vertelde mij het eens als volgt en ik mocht het zelf ook zo ervaren. Er is een moment dat je in de kerkbank zit en er drie handen je tegenhouden en één hand je trekt. Maar er komt ook een moment dat er vier handen zijn die trekken naar het Heilig Avondmaal. Omdat de Heere het zo kennelijk en zeker in het hart afdrukt.

Dat wat betreft uw eerste vraag, kort samengevat: Er is in het leven al langer wat gaande (en dat weet zo iemand ook wel) maar de banden van vrees dat het eigenwerk is en die nog vasthouden in de kerkbank worden door de Heere zelf verbroken.

Wat de tweede vraag betreft of u een kind van God kunt worden aan de tafel daar moet ik ontkennend op antwoorden. Zoals ik in mijn eerdere stuk al heb aangegeven is het alleen voor kinderen Gods. En dan moeten we wel wat van Christus in ons hart kennen. Kijk ik kan veel van de Heere Jezus weten (historieel geloof), ik kan zelfs geloven dat Hij mij zalig kan maken, maar heeft de Heere wel eens in mijn hart laten horen door Zijn Woord dat Hij ook van mij afweet? Want hoe kan iemand nu "ter gedachtenis" van iemand anders eten/drinken als hij of zij Hem niet kent.

Dus we gaan niet aan de tafel om daar de Heere Jezus te leren kennen. Maar we gaan aan tafel omdat we hem kennen en daarom tot Zijn gedachtenis willen eten en drinken.

En nu moet ik iets zeggen wat ik niet hard bedoel maar ik ken mijn eigen hart een klein beetje en weet hoe arglistig het in deze zaken kan zijn. Een verlangen naar het gaan aan het Heilig Avondmaal is niet hetzelfde als een verlangen naar God en Zijn gerechtigheid. Wij kunnen om zoveel redenen verlangen om te gaan aan het Heilig Avondmaal dat niet de goede redenen zijn. Augustinus heeft een heel mooie preek over de wijze en de dwaze maagden geschreven. En daarin betoogd hij dat er velen zijn die om de eer van mensen werken (het olie in de lampen van de dwaze maagden) en zo hun lamp brandende houden. En stel eens zelf eerlijk de vraag... als er nu niets te verdienen viel, geen hemel en geen hel te ontvlieden. Als u zeker wist dat in dit leven u geen enkel kwaad meer zou overkomen... als de mensen u zouden beschimpen en u buiten de gemeenschap zouden gooien als u aan het Heilig Avondmaal zou gaan... zou u dan nog verlangen naar God? Zoek naar wat waarlijk uw harte begeerte is.

Mag ik u aandringen om te zoeken naar de kennis van Christus. Waarlijk Hij spreekt gewis tot elk die voor Hem leeft! Als de Heere een werk in uw hart is begonnen en u kunt niet ontkennen dat er een "eertijds" was en nu een ander verlangen in uw hart is dan moet dat drijven tot Christus. En de Heere zal niet laten varen de werken Zijner handen! Ik ken uw persoonlijke situatie niet maar iedereen van Gods volk leert de drie stukken kennen (voordat ze aan de tafel gaan) van ellende, verlossing en dankbaarheid. Ds. G.H. Kersten zegt over het stuk van de ellende dat het niet gaat om de hoeveelheid kennis, als het maar leidt tot Christus kennis. En Ds. Meeusen zei een keer in een preek die mij bijzonder raakte (nog voordat ik aan de tafel mocht gaan) dat elk van Gods kinderen nu iets kent van die liefde tot God. Zelfs de meest bekommerde kan zeggen dat er nu op de bodem van het hart die hartelijke begeerte ligt om te leven overeenkomstig Gods wil. Ik hoop dat u dat ook mag vinden op de bodem van uw hart. Ik hoop dat u dan ook wat troost mag ontvangen uit de Psalmen: “De HEER' is zo getrouw als sterk, Hij zal Zijn werk, Voor mij volenden, Verlaat niet wat Uw hand begon, O Levensbron, Wil bijstand zenden.” Wacht dan op de Heere en laat Hem u leiden aan Zijn tafel. Echt waar het zal op dat moment geen vraag zijn of u mag of niet u zult het op dat moment zeker weten dat u moet!

John Owen zegt over het komen tot de kennis van Christus dat we maar veel bezig moeten zijn met het werk van Christus aan het kruis. Mocht u daar meer over willen lezen dan zou ik u het boekje "gewetensvragen" van John Owen willen aanbevelen. En wat u zeker zou moeten lezen is het boekje "Droefheid naar God" van Prof. G. Wisse. Dat is helaas alleen tweede hands verkrijgbaar maar als u een bekeerd iemand in uw gemeente kent die heeft het bijna 100% zeker in zijn boekenkast staan. En ga daar maar om vragen u krijgt het zeker te weten zo mee.

Ik wens u Gods zegen en wijsheid toe.

[Confusy]

Pietpiet nogmaals super bedankt voor je laatste antwoord!
Ik ben veel nieuwe dingen te weten gekomen.
Het doel van het Heilig Avondmaal snap ik nu ook veel beter het is inderdaad tot Zijn gedachtenis en inderdaad dan is het logisch dat je aan Hem gedenkt voor wat Hij gedaan heeft voor je. Zo heb ik het wel eerder bekeken, maar nu zie ik eht beter in wat het betekend. Ik wil u bedanken voor de uitleg van het zieleleven van een Kind van God, hierdoor weet ik nu ook wat het Avondmaal echt in zich heeft als doel!

Ik wens u en alle die gereageerd hebben op mijn vragen Godszegen toe!

Groetjes,

confusy

[Optimatus]

Ik moet zeggen dat Pietpiet in deze wel duidelijke taal spreekt. Goed dat Confusy hier iets mee kan. Hiervoor is Refoweb toch in de eerste plaats bedoeld. Prima zo!

[Vuurtje]

Goed dat Pietpiet iets heeft verteld over de weg die God met hem is gegaan.
De weg die hij schetst is echter niet de enige weg die God met een mens wil gaan.
Daarom moeten we de bevindingen die Pietpiet heeft ervaren niet verwarren met een enige weg van God.
God werkt op vele manieren en haalt Zijn kinderen niet op dezelfde manier thuis.
Alles wat Pietpiet ervaren heeft maar niet als enige weg in de bijbel zelf staat hoeven we dus niet na te streven.
Het zou er maar voor zorgen dat we op onszelf teruggeworpen worden, dat wil zeggen op onze eigen gevoelens en angsten.

Maar dat is niet wat Jezus bedoeld als hij ons vraagt om te geloven in Hem!
Jezus spreekt ook niet tot een bepaalde groep die daar zelf maar achter moet zien te komen.
Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.
Wie heeft God lief gehad? Alleen Zijn kinderen? Nee: de wereld! Hij roept ons op om te geloven dat wij gered zullen worden door Zijn Zoon.
Verder: als je Gods kind bent ben je leerling, dan hoef je nog niet alles te weten.
Zoals Paulus naar Gods kinderen in het geloof schrijft: Weet u niet dat u een tempel van God bent en dat de Geest van God in uw midden woont? Een aardige vraag tegen een gelovige toch? Of: Ik heb u met melk gevoed, en niet met vaste spijs; want gij vermocht toen nog niet; ja, gij vermoogt ook nu nog niet.
Bedoelde Paulus dan dat het toch nog geen kinderen van God waren? Nee natuurlijk niet, we zijn (misschien jonge) kinderen van God. Geloof het maar.

Als je gedoopt ben ben je door God geroepen. Hij heeft je bij je naam geroepen. Als je Gods Woord lees dan roept God je op iedere bladzijde. En wie hij al van tevoren heeft uitgekozen, heeft hij er ook van tevoren toe bestemd om het evenbeeld te worden van zijn Zoon, die de eerstgeborene moest zijn van talloze broeders en zusters. 30 Wie hij hiertoe heeft bestemd, heeft hij ook geroepen; en wie hij heeft geroepen, heeft hij ook vrijgesproken; en wie hij heeft vrijgesproken, heeft hij nu al laten delen in zijn luister. (Rom 8:29-30)
Laten we in de gemeente veel bemoedigen (Handelingen 13:15) dan is er minder ruimte voor angst. De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden (1 Joh 4:18).

[Jantjes]

Vuurtje, ik ben super blij met jouw reactie

Ik had ook al een reactie geschreven die overeenkomt met de jouwe, maar niet geplaatst om onze Pietpiet maar niet te kwetsen en op zijn gevoelige tenen te gaan staan. Mijn reactie was wel wat scherper maar jij verwoord het beter en omdat ik daarin eenheid zie reageer ik.

De gevoelens en angsten die in het schrijven van Pietpiet naar boven komen waren mij ook direct opgevallen. Joh 3:16 die jij terecht aanhaald, wordt in de gereformeerde kringen (waar Pietpiet bij hoort) dan ook direct van tafel geveegd als of het niet in de Bijbel staat. Het woordje ‘wereld’ in Joh.3:16, wordt de uitverkoren wereld mee bedoeld zeggen zij, maar dat is ten onrecht het is de gehele kosmos zoals in 1 joh.2:2 staat: En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld. Eigenwerken waar de Bijbel en jij ook op wijst zijn waardeloos in die kringen want die zijn als een verwerpelijk kleed, zeer onterecht natuurlijk. De Bijbel geeft ons weldegelijk een opdracht b.v. bekeerd u en geloofd het Evangelie, enz. het is zeker waar als je Gods kind wordt weet je zo maar niet alles, discipelschap is leerling zijn.
Zijn Zoon (het volmaakte beeld) gelijkvormig worden, de eersteling van onze broeders en zusters in waren deugden, geeft vreugden tot over de dood. Het verlangen er naar kan soms zeer strek zijn om Hem te ontmoeten. Wat zal dat een vreugde geven.

Ik wil hierbij niet zeggen dat het een gehele leugen is wat Pietpiet zegt, het is zijn beleving met een grote maten van angst tot God. Ook spreekt de onduidelijkheid of verwarring er door heen omdat de gerechtigheid in de mens zelf wordt gezocht en die moeten we juist buiten ons zelf zoeken namelijk in Christus. Veel van de gereformeerde kringen lopen daarom dan ook gebukt onder een last omdat ze wachten op iets wat niet komt met verwijzen naar dogmaas en dominees en niet naar het eenvoudige: ‘geloofd het Evangelie en gij zult zalig worden’.