In okt/nov 08 heeft onze zoon die toen 11 was, een heftige tijd meegemaakt. Doordat onze jongste dochter van toen 4 zich flink verslikte ging hij nadenken over het plotseling kunnen sterven. “stel je voor dat ze stikt, en dan…..??” Dat ging hij toepassen bij zich zelf. “stel je voor dat ik zou stikken en moet plotseling sterven, en dan…..ik kan niet sterven, dan is het niet goed met mij......” Als je niet eet kun je ook niet stikken, dus heeft hij ook een aantal weken heel slecht gegeten. Één weekend heeft hij zelfs zijn speeksel in de toilet uitgespuugd. O, wat is dat erg als je je kind zo ziet. Later heeft hij een poos brinta of yoghurt gegeten, dat ging beter dan een boterham waar hij een uur over deed. Hij kwam met grote regelmaat ’s avonds uit bed, “ik heb zoveel zonden gedaan, en kan niet sterven, hoe moet het nu met mij…?” Dit hielt hem allemaal erg bezig. Wij praatten met hem en lazen met hem een stukje uit de Bijbel, en baden met hem. Hij kwam uren slaap tekort. Hierbij deed de satan ook aanvallen op onze zoon. Hij moest schelden en vloeken, en mensen in elkaar slaan of vermoorden. Die stem zei dit iedere keer weer. Gelukkig is hij hiervoor bewaart en is het nooit gebeurd. Op een zaterdag in okt. kwam hij helemaal raar binnen. Heel onrustig, en kon geen moment stil zitten. Hij vertoonde heel vreemd gedrag. Hij barstte in huilen uit. Deze avond heeft mijn man diverse keren met hem gebeden, of die stemmen mochten verdwijnen. Na elk gebed werd de stem minder. Uiteindelijk was die stem verdwenen en niet meer terug gekomen. Ik heb hier toen de geschiedenis ervaren van de maanzieke knaap uit Markus 9.
Voor school moest hij in nov. zondag 1 leren. En dat heeft hem uiteindelijk troost gegeven. ‘Dat ik mag weten het eigendom van Christus te zijn…..’ Dat gaf hem rust en vanaf die tijd knapte hij op.
Hij is een week thuis gebleven van school en hebben hulp ingeschakeld bij Eleos. Na een aantal gesprekken kwam er uit dat hij last had van een religieuse angststoornis. Hij zou hulp krijgen via een Psycho Motorische Therapie maar zo ver zijn we niet gekomen. Voor school moest hij in nov. zondag 1 leren. En dat heeft hem uiteindelijk troost gegeven. ‘Dat ik mag weten het eigendom van Christus te zijn…..’ Dat gaf hem rust en vanaf die tijd knapte hij op.
En nu gaat het gewoon goed. En de gesprekken die wij als ouders kregen bij Eleos zijn ook afgelopen.
Doordat hij thuis bleef van school hebben we het gewoon kenbaar gemaakt wat er aan de hand was.
Wij zouden graag eens willen weten of er meer ouders zijn waarvan hun kind zo omgaat met het zonde besef en het niet kunnen sterven.
Wij hadden toen een hoop zorgen, maar het waren geen zorgen zonder hoop.
